Boekverslag : Tessa De Loo - De Meisjes Van De Suikerwerkfabriek
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1143 woorden.

Bibliografie
Plaats van uitgave - Amsterdam
Jaar van uitgave en druk - 1999
Aantal bladzijden - 37
(jaar van eerste uitgave - 1983)
Genre : psychologische roman



Samenvatting
Eerste reactie
keuze : we hebben dit werk niet gekozen, want we moesten dit van onze lerares
inhoud : onze eerste indrukken zijn dat het saai en dus niet erg boeiend is


verdieping

samenvatting :

Vier vrouwen, Cora, Trix, Lien en de ik-figuur reizen op maandag naar hun werk. Ze werken allemaal in de suikerfabriek. Het zijn vier vrouwen, die één ding gemeen hebben, ze hebben allemaal problemen met mannen. Cora's echtgenoot, die de ziekte van Parkinson heeft, moet constant verzorgd worden. Trix' echtgenoot heeft haar een keertje een blauw oog geslagen en verkracht. Lien vergezelt haar echtgenoot altijd naar sportevenementen om hem in de gaten te houden. Ook de ‘ik' heeft geen prettige ervaringen met mannen. Ze wordt doodmoe van haar dominante, belerende vader, die haar moeder volkomen onder de duim houd. Ze heeft ook een slechte ‘eerste keer' ervaren. De vier vrouwen hebben zich, omdat ze al zo'n lange tijd in die trein reizen een eigen treincoupé toegekend. Op een dag komt er een nieuwe conducteur de kaartjes controleren. Een van de vrouwen heeft haar maandkaart nog niet verlengd en dit wordt niet -anders dan de vrouwen gewend zijn- door de nieuwe conducteur door de vingers gezien. Hij eist de aanschaf van een kaartje en schrijft bovendien een boete uit. De vrouwen worden woedend. Ze pakken zijn pet af en kleden hem vervolgens uit, en wanneer hij helemaal naakt is, verandert het gevoel van wraak in liefkozingen. Vervolgens houdt de conducteur op zich te verzetten. Hij krijgt een erectie en begint te huilen. Geschrokken laten de vrouwen hem gaan. Verward loopt de naakte man het perron op.

probleem : machteloosheid van vrouwen tegenover mannen en hun reactie hierop

Onderzoek van de verhaaltechniek :

Ruimte :

Tijd : Het verhaal speelt zich af in deze tijd. Het bevat veel flashbacks en is niet chronologisch verteld.
De vertelde tijd omvat enkele dagen.
plaats : Het verhaal speelt zich af in een treincoupé. De treincoupé is de belangrijkste ruimte in het
verhaal. Het is voor de vier meisjes een soort van heiligdom. Indringers worden geweerd. Het is de enige ruimt waar ze niet worden onderdrukt en vernederd door mannen, zoals dat wel het geval is in de suikerwerkfabriek en thuis.

Verhaalfiguren :
De ik -figuur: Ze is een meisje dat het heeft gehad met haar omgeving. Haar ouders vinden haar niet de dochter, die ze gewild hadden. Ze is mislukt op school. Haar beeld van mannen is ook verpest.
Trix: Ze is slank, blond en heeft blauwe ogen. Ze is behaagziek en kijkt doorgaans verveeld. Zij neemt de erotische kant van de wraakactie op zich.
Lien: Ze heeft dikke brillenglazen en breit altijd. Ze weet veel over sport, omdat ze altijd met haar man mee gaat naar sportevenementen om hem in de gaten te houden.
Cora: Zij is de moederlijke van het stel. Ze is heel dik en eet voor haar ontbijt altijd bonbons, die ze de vorige dag heeft meegenomen uit de fabriek. Zij neemt het initiatief voor de wraakactie.
De conducteur: Hij is een ijverige jongen, die niet begrijpt hoe het eraan toe gaat in die coupé.




Vertelwijze :
Het verhaal is geschreven in de ik-vorm. Je leest haar eigen ervaringen en gedachten. Het is een ik-perspectief.

Thematiek :
Hoofdgedachte :
De machteloosheid van vrouwen tegenover mannen en hun reactie hierop.

Verband tussen de titel en het thema :
De titel komt van het grootste verhaal van de bundel, dat zo heet. Het slaat natuurlijk op de vier meisjes (vrouwen), die in de suikerwerk fabriek werken. De titel doet denken aan de ‘Verkade- meisjes', over wie vroeger wilde verhalen de ronde deden. Deze verhalen, die her en der in het land opduiken, zijn als stof voor De meisjes van de suikerwerkfabriek gebruikt.

Plaats in de literatuurgeschiedenis :

Eerste publicatie : 1983

Informatie van de schrijver : Op het boek zelf staan geen bruikbare gegevens over de schrijfster
dus deze gegevens heb ik van internet.


Tessa de Loo is een pseudoniem van Tineke Duyvene de Wit. Tessa de Loo werd geboren in 1946 te Bussum en bracht haar jeugd door in het Brabantse Oss. Ze heeft Nederlands gestudeerd en les gegeven. Ze debuteerde met het verhaal "Muziekles" in het literaire tijdschrift Maatstaf. Later publiceerde ze hierin ook "De meisjes van de suikerwerkfabriek" dat door alle critici werd opgemerkt. Eind 1983 verscheen haar eerste boek, waarin naast deze twee verhalen nog vier korte verhalen staan. Enkele andere werken van Tessa de Loo zijn De tweeling en Isabelle.


Beoordeling

Als wij een eindoordeel moet geven over dit verhaal is dat niet echt positief, want wij vonden het geen leuk verhaal. Anders dan meest voorkomende vertelwijzen van verhalen. Ik zou na dit verhaal denk ik niet nog andere verhalen van Tessa de Loo willen lezen, want ik ben niet geïnteresseerd geraakt door dit verhaal. Daarom raden we anderen dit boek niet echt aan. We vonden het een faag verhaal, omdat er steeds fage flashbacks in zaten. Ik vind een chronologische volgorde makkelijker en begrijpelijker lezen. Kortom we vonden het een beetje faag en saai boek.

1. Voor ons is een verhaal echt goed als het ook iets te betekenen heeft. Als het eigenlijk nergens over
gaat en allemaal onzin weergeeft dan vind ik het meestal een slechter verhaal. Het mag voor mij wel verschillende elementen hebben, dan heb je ook wat afwisseling in je verhaal en zit je niet vastgebonden aan 1 soort verhaalelement. Aangrijpend is altijd mooi omdat het boek of verhaal dan bij je blijft. En een diepzinnig verhaal kan ook heel erg mooi zijn omdat je dan iets leest waarover je moet nadenken voordat je het begrijpt en dan kun je bij jezelf nagaan of je op dat niveau kan lezen en begrijpt wat de schrijver ermee bedoeld.

3. Als een boek een negatief verhaalelement(en) bevat is het volgens ons minder aantrekkelijk om het boek te lezen. Maar voor mij zou ik een verhaal wegleggen of niet uitlezen als het echt vervelend wordt voor bijvoorbeeld de hoofdpersoon. Of als het te vergezocht of onwerkelijk wordt. Dan hoef ik het verhaal niet uit te lezen, want dan heb je volgens mij niks aan het boek.

5. wij vinden dit verhaal erg vreemd. Ze hebben een lastige conducteur en uiteindelijk staat deze zonder
kleren op het station. Ik vond het heel mooi hoe het verhaal is geschreven. Dat je eerst helemaal aan het eind van alle gebeurtenissen bent en dat je daarna pas leest wat er werkelijk is gebeurd. Dit geeft wel een grappig effect en wekt interesse want aan het begin weet je nog niet wat er allemaal is gebeurd en dit wil je wel weten dus lees je verder. Het probleem is wel een beetje vergezocht, maar wel mogelijk. Ik weet niet wat ik zou hebben gedaan in die situatie, maar ik denk dat het een best logische reactie is.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen