Boekverslag : Ronald Giphart - Het Feest Der Liefde
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2182 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2182 woorden.
A Verwachtingen en eerste reactie
Ik had op de Televisie en van medeleerlingen vaak gehoord dat de boeken van Ronald Giphart heel leuk zijn om te lezen en dat het ook op de lijst mag gebruikt worden. Dus ging ik in de bibliotheek eens kijken welke boeken van Giphart nog niet uitgeleend waren. Het enige boek van deze dat nog over was Het feest der liefde de achterflap zag er ook veelbelovend uit dus besloot ik het boek te gaan lezen. Eenmaal aan het boek begonnen vond ik het eerste verhaal al heel leuk dit bleek samen met een paar andere verhalen het beste van het boek te zijn.
B Beknopte samenvatting en analyse
Het feest der liefde is een verhalenbundel dat bestaat uit 4 delen; “Na het schallen van trompetten” dit deel gaat over het thema Liefde, “De ontdekking van de wereld” heeft als thema Levenservaring en Reizen, “Klein Vuil” heeft het thema Schrijven en “Hoogtepunten” heeft alweer als thema Liefde, maar het verschil met het eerste deel is dat Giphart in dit deel schrijft alsof hij een vrouw van midden twintig. In alle verhalen komt Ronald Giphart voor behalve “Nice guys don’t get laid”
Ik maak samenvattingen van drie verhalen; “Het feest der liefde”, “Ich bin eine holländische Schriftstellerin!” en “De vinger aan de pols”
Het feest der liefde
Dit verhaal gaat over de introductieweek van de Utrechtse universiteit. Hier wordt Giphart met drie andere jongens en drie meisjes verteld wat het studentenleven inhoudt en vooral hoe ze het beste meiden kunnen versieren. Dit gebeurt door Justus te Dussinkloo.
Justus neemt het groepje eerst mee naar een jongens-studentenhuis: “Het Achterhuis”. Daar vertelt hij dat hij de dertigtal opgedragen introductiespelletjes niet met hun in een kroeg gaan spelen, maar in het achterhuis. Van te voren waarschuwt Justus wel de meisjes voor de vreselijke dingen die ze in het huis gaan zien. Dan gaat het gezelschap naar binnen. Ronald wist nog niet eens dat dit soort huizen konden bestaan, hij komt uit een rijtjeshuis in een nieuwbouwwijk in Dordrecht en verwonderde zich wel om de ruimte vol bierkratten en wijnflessen dat er uitzag als de binnenkant van een combinatie van een biocontainer, vuilnisbak en een glasbak. Overal lagen sigarettenpeuken, beschimmelde bierflessen zielige peertjes die aan draadjes hangen en oude meubels. Maar de kamer van Justus is nog erger; de decoratie was; lege zoutjeszakken, overvolle asbakken, een reclamezuil, bierflesjes, een mededelingenbord van de NS en een half toilet compleet met bril en klep. Het gezelschap gaat zitten. Justus verteld waar het halve toilet vandaan komt en nog een paar andere verhalen. Dan is het tijd voor het voorstelrondje. Hierna wordt er besloten om naar het centrale plein te gaan om mee te doen aan de festiviteiten.
Toen het groepje het huis wou verlaten riepen huisgenoten van Justus vrij ongeïnteresseerd wie hij bij heeft. Justus antwoord dat hij mentorkindjes bij heeft. De huisgenoten ravotten een beetje met de jongens en meisjes waarna ze zeggen dat ze de kinderen willen kopen. Dit gebeurt voor drie kratten bier. De jongen met legerkleding aan wordt door de dikste huisgenoot opgepakt en meegenomen naar zijn kamer. Onderweg begint de jongen hard te schreeuwen dat hij losgelaten moet worden. Hij rukt zich los en gaat scheldend het huis uit.
Hierna wordt de groep opgesplitst tussen jongens en meisjes. De meiden gaan alleen de stad in en de jongens blijven bij Justus in het huis. Justus vertelt de jongens dat hij deze introductieweek hun zal leren hoe je het beste meiden moet versieren want dan heeft de week ook tenminste een beetje nut. Vervolgens verlaat Justus de kamer om slaapplaatsen voor de jongens te regelen. En zo bleven de drie jongens achter; Rooie, Max en Ronald. Ze besluiten een drie-eenheid te vormen en toosten daarop. Justus komt terug en vindt het erg flauw dat ze het zonder hem gezellig hebben gemaakt. Hierna tuigt het viertal naar de kroeg. De rest van de middag wordt gevuld met de cursus meiden versieren. Dan wordt er samen met de meiden van hun groepje gegeten waarna ze naar een feest gaan bij een studentenvereniging. Hier vervolgt Justus zijn cursus. Na een paar uur togen ze naar de Woolloomooloo waar Justus nog steeds verder ratelt over Het feest der liefde. Een dronken jongen valt het gezelschap dan lastig maar hij wordt door Justus weggewerkt. Daarna mogen Rooie, Max en Ronald hun cursus in de praktijk gebruiken. Na een paar leuke uren gaat de Woolloomooloo sluiten en gaan ze met Justus weg. De volgende middag krijgt Justus een uitbrander van de introductiecommissie vanwege de jongen die was weggelopen. Daarna gaat het groepje in een café zingen. ’s Avonds is er weer en feest en Justus besluit dat het tijd is voor het versierexamen. Rooie, Max en Ronald krijgen ieder een meisje aangewezen waar ze een gesprekje mee moeten aanknopen. Alle drie komen van een koude kermis thuis. Justus had ze alledrie een meisje aangewezen dat niet te krijgen was. Maar hij besluit dat ze het wel zullen leren.
Motief; Vrouwen Versieren
Personages;
Ronald Giphart : Groene nuldejaars, weet weinig van liefde en kijkt erg op tegen Justus. In de loop van het verhaal krijgt hij meer zelfvertrouwen.
Justus te Dussinkloo : Ouderejaars die met veel humor zijn "studentekindertjes" leert hoe ze student moeten zijn. Hij is een kruising tussen een kakker en een zwerver.
De rest is niet zo belangrijk. Er zijn nog wat medestudenten van Ronald, allemaal even groen en onervaren.
Perspectief; Dit verhaal is geschreven in een ik-perspectief als de personage Ronald
Ruimte; Het speelt in de binnenstad van Utrecht : in een studentenhuis, in Woolloomooloo, diverse
cafés etc
Stijl; Giphart gebruikt middellange zinnen, niet veel bijvoeglijke naamwoorden, eenvoudige woordkeus, veel neologismen, veel levendige dialogen en beeldende ruimtebeschrijvingen
Thema; Ontgroening, seks, studentenleven, echt volwassen worden
Tijd; De tijd is chronologisch en niet continu.
Titelverklaring; Het hele spel van vrouwen versieren, met in het vooruitzicht "geslachtelijk feestvieren" of "vaginaal bungyjumpen" werd door Justus het feest der liefde genoemd.
‘Ich bin eine holländische Schriftstellerin!’
Ronald gaat met 29 andere schrijvers twee dagen als “schoolreisje” naar de Frankfurter Buchmesse wat hun is aangeboden door de uitgeverijen: De Arbeiderspers, Querido, Leopold en Nijgh & Van Ditmar. Aanleiding voor dit ludieke cadeautje is het Schwerpunkt Flandern und die Niederlanden.
Giphart gaat samen met Oscar van den Boogaard op de achterbank zitten omdat ‘het tuig altijd achterin zit’. Ronald vindt dat literaire vetes moeten ophouden zodra de pen wordt neergelegd, en doet niet kleinzierig als hij Doeschka Meijsing die Giphart’s roman Giph zelfmoord noemde in de Elsevier. Dan lunchen ze in een poenig sporthotel zo groot als papendal. In de bus noemt hij Ed Leeflang een schapekop (een bijnaam voor een Dortenaar). Ze overnachten in een luxueus hotel op 60 kilometer van Frankfurt. De schrijvers krijgen een uurtje om zich op te frissen. Weer onderweg naar Frankfurt vind Ronald Lisette Lewin de leukste omdat die ook weleens een hardop grap maakt. De weg naar het restaurant, er zijn tribunes gebouwd en duizenden Duitse literatuursupporters scanderen juichend de namen van de schrijvers als ze door de haag van fotografen en filmploegen naar hun tomatensoep wringen. Inmiddels heeft een cameraploeg zich naar binnen weten te penetreren om er ongevraagd te komen filmen. Dan moeten de schrijvers zich weer naar de bus begeven. Als ze in Frankfurt zijn wordt de lezing gehouden waarna een feest wordt gehouden waarmee een bejaarden-bingomiddag vergeleken een wilde uitspatting is. Er zijn meer Duitse Cameraploegen dan Duitse lezers. Een van de televisiejournalisten stort zich op Gerry van Linden. ‘Wer sind Sie?’ vraagt hij dreigend. Gerry antwoord verschrikt ‘Ich bin eine holländische Schriftstellerin!’ wat de schrijvers nog vaak zullen zeggen als running gag. Hierna brengen de schrijvers een bezoek aan de Buchmesse dit wordt vergeleken als koeien door een slachterij laten lopen. Hierna gaan ze in de bus terug naar huis. Maar ze worden op de vluchtstrook aangehouden door een stel terroristen. De terroristen dringen de bus binnen en schreeuwen ‘Dies ist eine Highjack!’. De schrijver F. Springer probeert te onderhandelen maar de terroristen maken snel duidelijk dat ze iemand gaan neerschieten voor de pers. Er moet een vrijwilliger komen of ze schieten alle schrijvers neer. Giphart besluit zich op te offeren. Hij neemt afscheid, wordt door de schrijvers bedankt en laat zich neer schieten.
Motief; Wraak (van de terroristen)
Personages; Ronald Giphart; De ik-figuur van dit verhaal een brutale schrijver die er een beetje gezellige sfeer wilt hebben. Voor de rest zijn er nog een paar schrijvers maar die zijn niet zo belangrijk.
Perspectief; Ik-perspectief in de vorm van Ronald Giphart
Ruimte; De bus waarmee de schrijvers naar Frankfurt gaan. Voor de rest speelt het zich af in een paar hotels en restaurants. En in de Buchmesse.
Stijl: Giphart gebruikt middellange zinnen, niet veel bijvoeglijke naamwoorden, eenvoudige woordkeus, veel neologismen, veel levendige dialogen en beeldende ruimtebeschrijvingen.
Thema; Een dertigtal schrijvers op ‘schoolreisje’
Tijd; De tijd is chronologisch maar niet continu
Titelverklaring; De titel slaat terug op een uitspraak van Gerry van Linden nadat ze geïnterviewd wordt door de Duitse pers.
De Vinger aan de pols.
Ronald en een meisje zijn op elkaar verliefd terwijl ze allebei gebonden zijn. Ze spreken af om niet aan overspel te doen. Maar ze doen wel aan ordinair schijnvrijen; elkaar zoveel mogelijk verleiden. Op een dag komt het meisje naakt de kamer in en ze beginnen te schijnvrijen. Ze raken beiden geen vitale delen maar doen wel aan seks. Maar toch geen overspel.
Motief; onmogelijke Liefde
Personages; Ronald Giphart; Een schrijver met een vriendin, die een paar jaar ouder is dan het meisje.
Het Meisje(er is niet gezegd hoe ze heet); Een studente Algemene Literatuurwetenschap die bij Giphart in huis woont.
Perspectief; Ik-perspectief in de vorm van Ronald Giphart
Ruimte; Café ‘Flater’, een portiek, en de kamer van Ronald
Stijl: Giphart gebruikt middellange zinnen, niet veel bijvoeglijke naamwoorden, eenvoudige woordkeus, veel neologismen, veel levendige dialogen en beeldende ruimtebeschrijvingen.
Thema; twee mensen die verliefd op elkaar zijn maar dat niet zouden mogen.
Tijd; De tijd is chronologisch maar niet continu
Titelverklaring; Tot mijn spijt is deze titel niet te verklaren.
C Verwerkingsopdracht B10;
Mijn eerste rescencie stond in de Elsevier van 22 april 1995 en is geschreven door Doeschka Meijsing (Die overigens ook in het boek voorkomt).
Haar oordeel over het boek is; “Ontwapenend, Ronald Giphart heeft met zijn derde roman bewezen bij de literaire wereld te horen. Ook in de afdeling die niet anders als journalastiek proza kan worden opgevat ‘De ontdekking van de wereld’ is Giphart een naïeve, maar vasthoudende reiziger die de wereld met verbazing tegemoet treed.” Ik ben het met haar eens want met dit boek heeft Giphart bewezen dat hij niet alleen maar over seks kan schrijven.
Mijn tweede rescencie stond in de Leuwarder Courant van 21 april 1995 en is geschreven door Gerrit-Jan Zwier .
Zijn oordeel over het boek is “Net als zijn vorige werk gaat het over niets. Veel amusanter vind ik de polemische uitvallen naar de kamerheren der Schone Letteren die ons al zo lang wil wijsmaken dat pretentieuze, onleesbare boeken het hoogste goed vertegenwoordigen” Ik ben het niet met hem eens want het boek lijkt verreweg niet op een soap en het gaat wel degelijk ergens over. En de aanvallen op de hoge litteraire heren waren het minst amusant van het boek.
D Eindoordeel en evaluatie
Mijn mening over het boek is zeer positief. Het was makkelijk te lezen en had het dus ook binnnen een week uit. De verhalen in de delen “Na het schallen van trompetten”, “De ontdekking van de wereld”, “Hoogtepunten” waren vooral leuk om te lezen vanwege de neologismen en de gebeurtenissen. De verhalen van “Klein Vuil” daarentegen waren niet zo leuk om te lezen omdat het over zaken ging waar je veel leeservaring voor nodig hebt en ook een beetje moet weten wat er in de literaire wereld zich afspeelt. Bij de verwerkingsopdracht was het moeilijk om de recensies te vinden. De opdracht zelf was saai omdat ik graag een eigen mening vorm en daar heb ik niet vergelijkend materiaal voor nodig.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen