Henriëtte van Eyk, De monsters van Stone Valley

B O E K V E R S L A G

Titel De monsters van Stone Valley


Schrijver Henriëtte van Eyk


Bladzijden 151


Datum 15-10-1997

Inhoud en opbouw

Soort Een humoristische, ontroerende vertelling

Tijd

Speeltijd Onbekend


Volgorde Chronologisch


Verhaaltijd Een week


Tempowisselingen Veel, sommige dingen worden uitgebreid verteld en sommige weer niet,

bijv.

wordt er niks verteld over wanneer de mensen hun diamantdieren

opzoeken.

Ruimte Land: Karatië, Hoofdstad: Lavendertown en Stone Valley

Hoofdpersonen

. Johnnie Miskukel die Karatië bevrijdt uit de macht van de diamantdieren.

Wladimir Johnnie´s diamantdier die zichzelf opoffert voor een beter

Karatië tot grote woede van de andere diamant dieren.

. Diamantdieren Een soort schildpadden, die op de plaats van hun schild

een grote diamant hebben zitten waardoor ze hunnen eigen mens kunnen zien, die ze ook

kunnen beïnvloeden door middel van seinen die ze kunnen geven. Ze hebben namelijk kleine

zendertjes in het rechter oor van de mensen laten zetten door fruitvliegjes. De mensen

zelf vatten die seinen op als hun eigen gedachten en merken er dus niets van. Waarom doen

de Diamantdieren dit? Zij zijn een hoog ontwikkelde beschaving die het al van voor het

stenen tijdperk voor het zeggen had. Toen de mensen opeens kwamen en de baas uit gingen

hangen, besloten ze in te grijpen. Hun mensen werden oppermachtig terwijl de rest van het

volk verwaarloosd en genegeerd werd.

Het enige gevaar voor de diamantdieren was dat als hun eigen mens hun

zou vinden ze zouden veranderen in een gewone diamant en zou hun mens een gevaar kunnen

worden doordat die dan een eigen wil zou hebben.

Vertelwijze Alwetende verteller

Hoofdstukken 18 ongetitelde hoofdstukken, wel staat er aan het begin

van elk hoofdstuk in telegram stijl beschreven wat er in het hoofdstuk aan de orde komt.

Opening In het eerste hoofdstuk wordt de situatie geschetst

Einde Eind goed, al goed

Titelverklaring

De diamantdieren huizen in Stone Valley, zij worden als monsters betiteld omdat zij het

leven van vele mensen vergallen.

Samenvatting

Als je de wereldbol snel om zijn as laat draaien zie je een gele veeg

en dat is Karatië. Karatië heeft als hoofdstad Lavendertown. Het is een erg rijk en

machtig land, in de hoofdstad is alles van goud, marmer, platina enz., zelfs de riolen en

de prullenbakken. De mensen denken dat ze alles hebben. Wat ze echter in Lavendertown niet

weten is dat ze eigenlijk helemaal geen vrijheid hebben. In de stad worden de invloedrijke

mensen namelijk onder de duim worden gehouden door de diamantdieren. Elk diamantdier heeft

als zijn eigen mens te besturen en ze vinden het allemaal prachtig behalve eentje:

Wladimir, hij vindt er niks aan en wil niet meedoen aan de onzin, hij ziet hoe slecht het

er voor staat met Karatië en is het er niet mee eens. Van Johnnie, het mens van Wladimir,

kwam dus ook weinig terecht, hij was zwerver. Op een dag werd hij gevraagd door een

zeepfabrikant om in een luchtballon boven de stad pamfletjes uit te strooien; voor

gevaarlijke klusjes wisten ze altijd wel een buitenbeentje te vinden. Toen Johnnie met

zijn ballon over Lavendertown zweefde besloot hij niet te landen, maar verder te vliegen,

hij had toch niets om naar terug te keren. Hierdoor brak er paniek uit in Stone Valley,

want hij dreef naar hun toe en het mocht natuurlijk niet gebeuren dat Johnnie zijn

Wladimir zou vinden. Daarom werd Wladimir verzocht om naar Johnnie te seinen dat hij moest

landen, maar Wladimir weigerde dit te doen. Daarom probeerden ze het zelf, ze lieten de

jagers op ballonnenjacht gaan, het leger kreeg opdracht al het luchtverkeer met

atoombommen neer te halen enz. enz. Heel Karatië was in rep en roer. Dit hielp echter

niet, dus vroegen ze aan de koning der dieren om hun te helpen voorkomen dat Johnnie,

Wladimir ontmoette. De dieren gingen akkoord en dus stonden ze met z’n alleen op de

ballon met Johnnie te wachtten. Wladimir had echter van de paniek gebruik gemaakt om uit

Stone Valley weg te sluipen, Johnnie tegemoet. Hij wist dat als hij Johnnie liet vliegen

deze om zou komen, maar als hij hem zou laten zou het zijn eigen einde beteken. Toch

besloot hij voor het eerst in zijn leven naar Johnnie te seinen om te landen, zodat

Johnnie de door Wladimir zo verachtte wereld zou kunnen veranderen. En dus landde Johnnie

en nam de diamant mee. De Phoenix, een vogel die alles van iedereen weet, deed Johnnie het

hele verhaal uit de doeken en over de verantwoordelijkheden die nu op zijn schouders

lagen: Het redden van Karatië.

Johnnie besefte wat hem te doen stond en vertrok met de diamant om zijn

nek op een kameel (alle dieren hadden zich nu bij Johnnie aangesloten) naar Lavendertown.

De reis duurde 3 dagen. Hier aangekomen werd hij jubelend binnengehaald, zo’n rijke

man. Zijn kameel gaf hij onderdak in de dierentuin, omdat deze Johnnie niet wilde

verlaten. De diamant dieren probeerden via de bloedmooie nachtvlinder Hélène nog de

diamant aan Johnnie te ontfutselen, maar dit had geen succes. Johnnie wilde via de koning

de andere rijke mensen bereiken, maar de koning was nog maar een baby en de regent zat op

de maan om tot rust te komen na de hectische periode van vorige week. Dus bleef de

burgemeester over, maar deze vertrouwde Johnnie niet en liet een opsporingsbevel tegen hem

uitvaardigen. Johnnie besefte dus dat het niet goedschiks ging, dus moest het maar

kwaadschiks.

In het huis dat van niemand was ontmoette hij de weduwe Wielewaal, deze

nam hem mee naar haar huisje, een krot ergens aan de rand van de vuilnisbelt. Zij

luisterde naar zijn verhaal en geloofde hem. Zij wilde hem meehelpen om het rijke volk

naar Stone Valley te krijgen. Zij bracht Johnnie in kontakt met Karel en met de waard van

De Drie Haringen. Karel was dol op het beramen van plannen en zo verzonnen ze het volgende

plan. Alle 2000 belangrijke mensen moesten ontvoerd worden. Dit zouden ze doen door met

geweren, die ze konden stelen uit de kazerne die ze via het riool konden bereiken. Hiermee

konden ze dan die mensen bedreigen en ze zo in 40 klaarstaande autobussen te stoppen. De

40 bussen werden geregeld door de minister van militaire zaken die bij de gedachte aan

zijn eigen diamant maar wat graag wilde meehelpen. Dit alles moest zo snel gebeuren dat de

diamantdieren het niet doorhadden, zodat ze niet konden ingrijpen. Daarom werd het plebs

opgeroepen om massaal mee te helpen in deze aktie. Zij wilden wel, het zou immers voor hun

een verbetering betekenen. Het dreigde eerst allemaal nog fout te gaan toen de

patatmannen, de vissers en de lieden uit het concentratiekamp een dag te vroeg kwamen,

maar die konden nog op tijd worden tegen gehouden. Ook kwam de aanhang van de 2000

belangrijke personen nog even in opstand toen de rest al in bussen zat. Zij gingen Johnnie

en de zijnen te lijf met een doos met een chemische substantie van een zekere dokter

Gottlob Karl von Knorr. Maar Johnnie wist net op tijd te voorkomen dat deze doos met

drievoudige doods gevolgen geactiveerd werd, wel raakte hij licht gewond.

De diamantdieren hadden het niet op tijd door dat hun mensen gevangen

werden gezet en toen ze een keer in de bussen zaten konden ze weinig meer beginnen.

Wederom grote paniek dus, want ze kwamen met die bussen immers richting Stone Valley. Het

Grootste Diamantdier riep de nachtvlinder Hélène op om de leeuw over te halen om mee te

helpen. Dit wilde zij alleen als ze vooraf betaald werd met bladgoud, hiermee werden haar

vleugels behangen. Zij had succes. Alle tijgers, leeuwen en andere sterke dieren,

waaronder ook een uit het oerwoud geïntegreerde gorilla en een dinosaurus, vormden een

driedubbel kordon om de Stone Valley heen. Ook hadden de diamantdieren nog iets slims

bedacht. Ze hadden Maria Amalia, de onbereikbare liefde van Johnnie, gevangen genomen en

Johnnie werd medegedeeld dat de krokodil haar zou verslinden als ze zouden aanvallen.

Johnnie wist niet wat hij zou moeten doen: stoppen of doorgaan? Toen

sprak een stem (zijn diamant?) dat ze verder moesten gaan. En zo gebeurde het. Johnnie

voorop in de strijd, baande zich een weg door de dieren. Hij was te vlug om gedood te

worden wel raakte hij weer gewond, maar dat deerde hem niet. Onderweg zag hij Maria Amalia

die met de krokodil lag te flikflooien, Johnnie zag dit en verafschuwde zijn jeugdliefde,

niets kon hem nu nog tegenhouden! En zo werden de dieren overmeestert en vond iedereen

z’n eigen diamant.

Alle vroeger zo egoïstische mensen veranderden plotsklaps ze gingen

hun leven verbeteren. De mensen in de buitenwijken werden weer gezien als medemensen.

Het boek eindigt met Johnnie die naar z’n diamant kijkt en de

diamant (Wladimir) keek een en al glorie terug, vlammend als een overwinningsvuur en

laaiend over al zijn facetten.

Persoonlijk oordeel

Indrukwekkendste deel

Als Wladimir besluit naar Johnnie te seinen en het verhaal wat Johnnie te horen krijgt

van de Phoenix.

Mening over het boek

Leuk boek om te lezen, alleen vond ik dat er wel wat haken en ogen aan zaten:

- Waarom wezen ze voor Johnnie niet gewoon een ander diamantdier aan

toen hij Wladimir gevonden had.

- Het bevrijdingsplan was niet echt doordacht, waarom voerden ze de

diamantdieren geen

drank voor ze de actie gingen beginnen, Johnnie wist namelijk wat voor effect dit op

hun had.

- De diamantdieren konden natuurlijk wel degelijk wat doen toen hun in

de bussen zaten, laat ze desnoods maar zelfmoord plegen, dan zouden de diamantdieren in

ieder geval in leven blijven.

- Zo gauw als ze uit de bussen kwamen om de diamantdieren te vinden

konden ze hun toch ook

doorseinen dat ze de diamanten niet op moesten rapen.

Bijzonderheden

. De korte vooruitblik aan het begin van ieder hoofdstuk vond ik wel

heel bijzonder en leuk. Dan lees je dat eerst zo even en dan denk je: Wat moet je ermee?,

maar al lezend snap je toch waar die zinnetjes aan het begin op sloegen.

. Boek opgedragen aan Victor E. van Vriesland

• Dierbare Wereld
• De Kleine Parade