Boekverslag : Jos Vandeloo - De Engelse Les
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1479 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1479 woorden.
Titelverklaring
De titel ‘De engelse les’ verwijst op de engelse bijles die Philippe Hackman krijgt van Helene
1e druk : 1980
gelezen: 3e druk 1983
auteur : Jos Vandeloo
Uitgever: Manteau Antwerpen
Verwachtingen: Het verhaal liep anders dan ik verwacht had. Ik had namelijk niet verwacht dat de jongen een liefdesrelatie zou krijgen met zijn veel oudere lerares. Dat hij haar door een ongeluk om het leven brengt had ik al helemaal niet verwacht na het lezen van de achterkant.
Opbouw van het boek
Het boek heeft 213 pagina’s en 17 hoofdstukken. De hoofdstukken worden gewoon genummerd met een twee en drie.
Uitgebreide persoonlijke reactie
Ik vond het geen spannend boek, dit komt doordat er steeds hetzelfde gebeurt en weinig plotselinge gebeurtenissen. Boeiend vond ik het verhaal ook niet echt omdat het niet in mijn belevingswereld is en ik het me niet kan voorstellen dat zo’n jongen een relatie kan krijgen met iemand van de leeftijd van zijn moeder. Wel vind ik dat de schrijver de relatie met diepgang heeft omschreven en niet oppervlakkig, hij omschrijft de gevoelens van de hoofdpersonen erg goed en uitgebreid. De schrijver geeft niet echt zijn visie over relaties met grote
leeftijdsverschillen.
De belangrijkste gebeurtenissen zijn dat als Philippe voor het eerst zijn lerares in zijn armen neemt en natuurlijk het ongeluk waardoor zij om het leven komt. Dit vind ik niet echt goed omschreven omdat hij het te kort doet. In een paar regels beschrijft hij het ongeluk. Omdat de schrijver de gevoelens van de personages wel uitgebreid omschrijft spelen deze een belangrijkere rol dan de hoofdgebeurtenissen. De gebeurtenissen zijn niet samenhangend en onwaarschijnlijk, vooral het ongeluk waarbij Helene om het leven komt is uiterst onwaarschijnlijk. De gebeurtenissen zijn ook helemaal niet spannend of boeiend.
De hoofdpersoon is wel sympathiek doordat hij altijd aardig blijft en erg behulpzaam is. Ik denk ook wel dat dit realistisch is. De opbouw is niet echt moeilijk want het verhaal is chronologisch geschreven. Er zitten geen flashbacks in. Het taalgebruik is ook niet echt moeilijk te noemen. Er is wel veel beeldspraak te vinden omdat de hoofdpersoon nogal erg graag filosofische termen en uitdrukkingen gebruikt.
Open plekken
Er zijn een aantal open plekken te vinden. Die gaan voornamelijk over de vraag of ze een relatie krijgen of niet. Al deze open plekken worden ingevuld. Er zijn geen open plekken die oningevuld blijven na het lezen van het verhaal. Een voorbeeld van een open plek is te vinden op pagina 212. Daar lijkt het net of de geschiedenis zich herhaalt maar even later blijkt het een droom te zijn.
Samenvatting van de inhoud
Het verhaal gaat over een jongen die Philippe Hackman heet. Hij vindt naar school gaan maar verspilde tijd en wil liever gaan werken tot ongenoegen van zijn vader die wil dat hij zijn diploma haalt. Zijn vader verplicht hem ook om engelse bijles te nemen omdat hij uit zijn eigen ervaringen weet hoe belangrijk Engels is in het bedrijfsleven. In het begin zag Philippe er tegen op om naar de bijles te gaan maar als hij na een tijdje zijn lerares Helene Duparcq beter leert kennen gaat hij er graag naar toe. Hoewel hij haar in het begin wel plaagt vindt hij haar wel een aardige en mooie vrouw ook als is ze van dezelfde leeftijd als zijn moeder.Door het plagen heen begon hij sympathie voor haar te krijgen en zij voor hem. Langzamerhand kregen ze zo een vriendschappelijke relatie. Philippe kocht zelfs twee flessen rode bourgogne wanneer hij hoorde dat Helene ziek was. Maar het bleef niet bij een vriendschappelijke relatie. Het begon toen Helene onverwacht paniekerig belde en Philippe vroeg of hij kon langskomen om haar geliefde poes "Does" te zoeken in haar dichtgegroeide tuin. Philippe vond zonder moeite de poes, hierdoor was Helene was zo opgewonden dat zij haar armen rond om Philippe sloeg en hem begon te zoenen. Daarna moest Philippe van Helene in bad omdat hij door al de regen en de modder vies was geworden. Na het bad ging hij naar de woonkamer waar zij zat en een drankje voor hem inschonk. Toen sloeg hij zijn armen om haar heen, ze stribbelde eerst wat verward tegen maar dat duurde niet lang. Zo begon de liefdesrelatie en ze bleven de hele winter bij
elkaar. Toen ze op een avond met elkaar geslapen hadden, stond ze ineens op en liep naar de grote kast in de slaapkamer. Ze kwam terug met een vierkant koffertje, dat ze naast hem op het bed neerzette. Er zat een orgeltje in om kanaries te leren zingen.Het was een kostbaar familiestuk en ze gaf het aan Philippe. Maar Philippe wilde en kon het niet aannemen en besloot om het bij Helene te houden. Op een avond belde Philippe vroeger aan dan normaal. Hij moest een lange tijd wachten tot hij haar stem hoorde in de deurmicrofoon. Ze zei dat ze juist een bad had genomen en dat hij maar naar boven moest komen. Hij verveelde zich daar en besloot om haar te laten schrikken. Ze stond naakt voor de spiegel haar haar te föhnen. Hij sloop naar binnen en het was duidelijk dat ze niks in de gaten had. Toen hij haar vastpakte schrok ze zo dat ze uitgleed en in het bad terechtkwam, met de föhn. Philippe probeerde haar nog te redden, maar besefte algauw dat het te laat was. Hij wilde maar niet geloven dat ze dood was. Hij nam zijn spullen mee die hij gekregen had van haar. Hij ging niet naar de politie om alles uit te leggen en hij zei zelfs niks tegen zijn ouders. Maar de politie kwam uiteindelijk toch bij hem terecht tijdens het onderzoek. Doordat hij niet de politie had ingelicht en de spullen had meegenomen werd hij beschuldigd van moord en roof door de onderzoeksrechter. Bang voor de veroordeling vlucht Philippe naar het Zuiden.
Tijd, perspectief en ruimte
Het verhaal speelt zich in 1978-1979 af. De tijd is niet precies op te maken uit het verhaal maar het duurt zeker een paar maanden waar de winter in zit. Er zitten veel tijdsprongen in daarom is het extra moeilijk te beoordelen. (Bladzijde 39: 'Twee dagen later', bladzijde 181: 'De hele winter bleven ze elkaar trouw.', bladzijde 189: 'Het voorjaar zat al in de lucht.', bladzijde 211: 'Twee dagen later zat.....') Het verhaal is chronologisch geschreven. Er zitten geen flashbacks in. Het is geschreven in de hij vorm en het is een alwetende vertel
Situatie. Er zijn maar weinig ruimtes in het verhaal. De belangrijkste ruimte is het huis van Helene waar het grootste gedeelte van het verhaal plaats vindt. Het staat waarschijnlijk in Antwerpen en het is een oud sjiek herenhuis. En andere ruimte is het bedrijf van de vader van Philippe waar Philippe zelf ook werkt.
Personages
Philippe Hackman is de hoofdpersoon. Hij is 19 jaar oud maar heeft al het lichaam van een echte man. Hij is erg dwars, vooral tegen zijn vader maar hij is erg sympathiek tegenover andere. Hij is ook erg romantisch. Bijvoorbeeld op bladzijde 195 en 196 waar hij een gedicht heeft geschreven voor Helene. Hij weet ook niet goed hoe hij met zijn gevoelens om moet gaan. Helene Duparq is een volwassen vrouw van in de 40. Helene wil zich niet laten kennen tegenover vreemden. Ze is daardoor wat terughoudend. De relatie tussen Helene is eerst hierdoor stroef. Maar in de loop van het verhaal wordt ze wat losser en krijgen ze een liefdesrelatie. De andere en niet zo belangrijke personages zijn de ouders van Philippe. Met zijn moeder kan hij het goed vinden maar met zijn vader niet echt. Een ander bijfiguur is Bill, die werkt bij het bedrijf van zijn vader. Bill leert Philippe allerlei wijze lessen en geeft hem adviezen.
Thema
Het thema is een relatie met een groot leeftijdsverschil.
Kunstgrepen / procédés
Het tijdsverloop in het verhaal is logisch chronologisch. Er worden geen handelingen onderbroken. Het wordt verteld in de alwetende vertel situatie en in de hij vorm. Dit heeft het effect dat je mee leeft met de hoofdpersoon Philippe. Hij wekt sympathie bij je op. De schrijver manipuleert je dus een beetje.
Eindoordeel
Ik vond het geen spannend boek, dit komt doordat er steeds hetzelfde gebeurt en weinig plotselinge gebeurtenissen. Boeiend vond ik het verhaal ook niet echt omdat het niet in mijn belevingswereld is en ik het me niet kan voorstellen dat zo’n jongen een relatie kan krijgen met iemand van de leeftijd van zijn moeder. Geloofwaardig vond ik dus ook niet vooral het slot waarbij Philippe Helene zo erg laat schrikken dat ze een rare luchtsprong maakt waardoor ze uitgleed en zo met föhn in een vol bad kwam. Het is wel goed geschreven. De schrijver heeft de relatie met diepgang omschreven en niet oppervlakkig, hij omschrijft de gevoelens van de hoofdpersonen erg goed en uitgebreid.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen