Boekverslag : Gijs Wanders - Stille Getuigen
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2328 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2328 woorden.
A. Zakelijke gegevens:
Ø Uitgever: Lemniscaat
Ø Jaar van Uitgave: 1992
Ø Aantal bladzijden: 148
Ø Aantal hoofdstukken: 25
B. Waarom heb ik dit boek gekozen?
Ik heb dit boek gekozen, omdat ik de kaft wel leuk vond en omdat de samenvatting achterop wel spannend was, dus nam ik aan dat de rest van het boek dat ook wel zou zijn.
C. Eerste reactie:
Mijn eerste reactie toen ik het boek gezien had hebt U kunnen lezen in de vorige alinea. Na een paar hoofdstukken begon het boek een beetje te vervelen, maar vanaf hoofdstuk 5 werd het weer steeds leuker, doordat er toen wat meer actie in kwam, mede omdat daarin Jorge ontvoerd werd. Over het algemeen vond ik dit boek wel spannend, doordat de gebeurtenissen elkaar snel opvolgden en er veel in gebeurde, al werden af en toe dingen verteld die helemaal niks met het verhaal te maken hadden. Op het laatst kwamen er minder dialogen voor en was het vlotter geschreven. Ik vind dat het geheel wel met elkaar samenhing en de gebeurtenissen volgden elkaar logisch op. Er kwam maar één “flashback” in voor: Isabel dacht aan hoe haar vader de laatste keer had gedaan. Dit is toch niet moeilijk te begrijpen, doordat het verhaal in de tegenwoordige tijd is geschreven en de flashback in de verleden tijd staat. Dit verhaal heeft me wel aan het denken gezet, omdat ik van dit onderwerp wel al wat gehoord heb, maar niet dat het zo erg was; de auteur laat heel goed merken dat hij in zulke landen in geweest en dat hij er daardoor veel vanaf weet. Dit verhaal vind ik ook nog werkelijk, het kan echt gebeurd zijn, diepzinnig, het gaat het hele verhaal over één onderwerp, waar dan ook diep op ingegaan wordt, leerzaam, doordat dit toch een actualiteit is/was en ik er zo een beter beeld van heb gekregen, en gemakkelijk begrijpelijk, door het taalgebruik.
D. Samenvatting:
In een Midden-Amerikaans land heerst een dictatuur, maar ze zeggen dat het een democratie is. Het leger heeft veel macht, en misbruikt die, net als de politie, om de Indianen te discrimineren, te gebruiken en te doden. In dit land woonde Isabel, de hoofdpersoon, samen met haar moeder, vader, twee broers en haar zusje. Haar twee broers zijn zonder bekende reden door het leger neergeschoten. Sinds drie maanden zijn ook haar vader en zusje verdwenen. Isabel en haar moeder gaan hen zoeken. Hierbij worden ze geholpen door Anna, die lid is van een mensenrechtenorganisatie. Ze graven in massagraven en doen allemaal dingen die verboden zijn en die Isabel eigenlijk helemaal niet wil en durft. Daardoor moesten ze vluchten, en de enige plaats waar politie en leger niet mogen komen is het klooster. Daar brengen ze het grootste gedeelte van het verhaal door. Sommige mensen die het klooster verlaten, worden direct ontvoerd en doodgeschoten. Op een dag krijgt de moeder van Isabel bericht van het ministerie van Oorlog, dat haar “vermiste” dochter gevonden is. Ze gaat er naartoe, maar komt niet meer terug, wat in het begin een groot probleem is omdat Isabel en Anna zich niet liggen en moeder de tussenpersoon was. Maar omdat ze alleen elkaar hebben, worden ze in de loop van het verhaal onafscheidelijk. Als een bisschop die voor de vrede was en dus een opstand aanmoedigde, in zijn kerk door het leger wordt overvallen en vermoord, is het overduidelijk: het leger heeft de oorlog verklaard aan de kerk, dus in het klooster is niemand nog veilig. Bij de overval is gezegd dat Anna, één dag heeft om het land uit te vluchten. Anna en Isabel nemen een politieman in vertrouwen, die zegt hun naar de grens te brengen, maar eigenlijk wil hij hen naar een kazerne brengen. Als Anna en Isabel daar achter komen, springen ze uit de auto en vluchten de jungle in, waar ze verdwalen. Als ze door een gezin worden gevonden, bedenken ze een plan. Anna en Isabel worden naar Coca gebracht en daar per hobbeltrein richting kust. In die trein zitten geen soldaten of politiemensen, omdat die nogal oncomfortabel is. Bij de eindbestemming komen ze een Indiaan tegen die hun wil helpen en naar de kust brengt. Daar aangekomen breekt een landelijke opstand uit en de rijke blanken worden vermoord. Het boek heeft een open einde; de laatste zin is: “We zijn vrij”. Dit wordt geroepen door een indiaan.
E. Bespreking van de verhaalaspecten:
Dit verhaal is verzonnen, maar het kan echt gebeurd zijn, er zitten geen onmogelijke dingen in, al zijn sommige dingen onlogisch, bv. Anna en Isabel zitten in een kamer aan zee, met uitzicht op de zee, en toch kunnen ze een moord zien die midden in het dorp gebeurd. Voor de rest komt dit verhaal met (bijna) alles overeen met de werkelijkheid van zo’n 10 tot 20 jaar geleden. Dit verhaal kent redelijk veel open plekken, je weet de hele tijd precies evenveel als Isabel. Veel van deze open plekken worden echter niet verklaard en weet je na afloop nog niet. Ik vind dat er wel spanning in het verhaal zit, doordat er veel snel achter elkaar gebeurd, waardoor je niet de kans krijgt vooruit te denken. Er gebeuren wel veel dingen die er niets mee te maken hebben, die alleen maar erin zijn gezet voor de spanning, bv. de ontvoering van en moord op Jorge. Heel veel dingen waar je helemaal niet op zou komen worden vaak verzwegen en achteraf blijken ze handig van pas te komen. Dan lijkt het soms of de auteur dat dan maar ter plekke heeft verzonnen, om de situatie tot een goed einde te brengen, maar volgens mij is daar wel degelijk over nagedacht, bv. Anna, Isabel en de indiaan zitten in de trein. Dan houden soldaten de trein aan en verstoppen Anna en Isabel zich onder de banken. Dan blijkt de indiaan de soldaten ineens te kennen omdat hij ook in het leger heeft gezeten.
F. Leeservaring:
A. Onderwerp:
Ø Ik vind dit onderwerp (onderdrukking) meestal niet zo interessant om boeken over te lezen, omdat die meestal over gevoelens gaan, en ik vind spannende boeken leuker. Dit boek was echter een uitzondering, omdat hier veel in gebeurde, zoals ik al eerder heb vermeld. Ik heb er wel al eens over nagedacht, maar nog niet zo diep, doordat dit boek me de nieuwe kanten van het onderwerp heeft laten zien (vanuit de onderdrukkers).
Ø Ik heb van dit boek niks geleerd, ik ben wel anders tegen het onderwerp aan gaan kijken.
Ø Ik had normaalgesproken een “gevoelens-boek” verwacht, maar nadat ik de achterkant had gelezen, werd me al duidelijk dat dit een ander soort boek was. Ik vind deze uitwerking verrassend, omdat er zoveel gebeurd, maar volgens mij heeft de auteur wel sommige dingen onvolledig aan het licht gebracht, omdat het verhaal anders niet meer zou kloppen.
Ø Ik ben het met de mening eens dat onderdrukking een opstand uitlokt en geef die mensen dan ook het recht op een opstand.
Ø Volgens mij zijn alle kanten van het onderwerp juist belicht: de onderdrukkers, de Indianen, het verzet enz. Alleen over de platteland bevolking wordt bijna niks gezegd.
B. Gebeurtenissen:
Ø Het verhaal bevat minstens genoeg gebeurtenissen om te blijven boeien, misschien wel te veel, zodat je geen tijd krijgt na te denken over hoe het verder zal gaan.
Ø De gebeurtenissen volgen elkaar logisch op, in de juiste volgorde en alles vanuit de hoofdpersoon.
Ø Ik vind de gebeurtenissen spannend, dramatisch, geloofwaardig, waarschijnlijk, schokkend. Het kan allemaal echt gebeurd zijn en er wordt heel zielig geschreven over hoe de Indianen mishandeld worden en hoe ze vermoord worden, bv. de moord op het marktplein in het 24ste hoofdstuk. De gebeurtenissen zijn ook wel verrassend aan het begin van het hoofdstuk, maar wordt gedurende de gebeurtenis steeds meer voorspelbaar, bv de ontvoering van Jorge. Isabel komt hem heel verrassend tegen, maar zit hem de hele tijd te waarschuwen dat de politie hem zoekt, even later wordt hij ontvoerd.
Ø De gebeurtenissen hebben mij niet zozeer aan het denken gezet.
Ø De volgende gebeurtenis heeft op mij de meeste indruk gemaakt: de moord op het marktplein in het 24ste hoofdstuk, omdat de rijke blanke een brave indiaan die helemaal niks had gedaan, gewoon in elkaar slaat en later vermoord. Daarna zegt hij dat zijn honden dat hebben gedaan en dat hij daar niks aan kan doen. Iedereen gelooft hem. Dan nemen de Indianen het initiatief en schieten de rijke blanke neer. Ik vind dat deze gebeurtenis een goed beeld geeft van de situatie hoe de blanken tegen de Indianen aankijken en ik vind het verrassend wat de Indianen deden, omdat ze zich de rest van het boek lieten uitkafferen.
C. Personages:
Ø De hoofdpersoon (Isabel) is absoluut géén heldin, want in het begin zit ze de hele tijd te zeggen dat ze veel voorzichtiger moeten zijn en ze wil nooit mee, omdat ze niet durft, zelfs als datgene wat ze willen gaan doen volgens de wet toegestaan is.
Ø Ik bewonder het doorzettingsvermogen van Anna, die heel vastberaden is en weet wat ze wil. Als ze dat eenmaal in haar hoofd heeft doet ze er alles voor. Ook bewonder ik het inzicht van Isabel; ze schat situaties heel goed in en doorziet personen, bv. de politieman die hen zogenaamd over de grens zou brengen.
Ø Ik vond dat Isabel en Anna echt gingen leven, net als de Indiaan die hen helpt op het laatst. Dit komt doordat je vanuit Isabel tegen Anna en die Indiaan aankijkt en zij veel doorziet. Zo kom je dus van alledrie de gevoelens te weten, maar niet te erg, omdat daar niet teveel op ingegaan wordt en meteen weer een gebeurtenis volgt.
Ø De agenten reageren voorspelbaar, net als de rijken, maar dat moeten ze om hun mening duidelijk naar voren te laten komen. Isabel reageert af en toe juist heel raar, wat je niet zou verwachten. Dit komt omdat ze heel onzeker is.
Ø Van Isabel, maar toch begrijp je haar nooit helemaal, door die onverwachte dingen. Van Anna kom je minder te weten, maar je begrijpt haar wel beter, doordat ze weet wat ze wil.
Ø Ik ben het eens met de beslissing eens om de vader en het zusje van Isabel te gaan zoeken, dat hadden ze alleen wel wat slimmer kunnen doen.
Ø Ik ben het oneens met de beslissing om het land te verlaten toen de soldaten dat tegen Anna zeiden, omdat er toch al een opstand was en je kon verwachten dat het land snel vrij zou komen. Achteraf is het dan wel niet erg geweest, maar als ik de auteur zou zijn, zou ik ze met deze beslissing toch niet blij laten zijn.
Ø De hoofdpersoon probeert haar vader en zusje terug te krijgen door ze te gaan zoeken, al is dat niet geheel haar idee. Daarbij hadden ze toch wel slimmer en volgens een plan kunnen werken en niet gewoon ronddwalen.
D. Opbouw:
Ø Ik vind het wel een samenhangend geheel, omdat alles vanuit Isabel wordt beschreven. Wel zitten er een aantal gebeurtenissen in die helemaal niks met het geheel te maken hebben.
Ø Ik vind het verhaal spannend, doordat er veel in gebeurd, en er veel actie in zit.
Ø Ik vind het verhaal vanaf hoofdstuk 5 wel boeiend, omdat je dan bijna niet meer kan stoppen met lezen. Dit komt doordat de gebeurtenissen elkaar (te) snel opvolgen.
Ø Ik vind de bouw van het verhaal helemaal niet ingewikkeld, doordat er geen flashbacks en vooruitblikken inzitten en alles maar één keer wordt beschreven. Hierdoor hoef je daarbij niet echt na te denken en kun je je aandacht richten op het verhaal en vooruitdenken.
Ø Ik vind dat de bouw van het verhaal wel goed past bij het onderwerp, omdat dit een onderwerp is waar wel wat actie in kan zitten en dan moet het verhaal niet te moeilijk geschreven worden, want dan gaat dat ten koste van het verhaal.
Ø Er zitten niet veel terugblikken of herinneringen in het verhaal en dat vind ik wel goed, omdat dat anders het verhaal te erg vertraagt.
Ø Ik vind het einde veel te open. Er blijft veel te veel onduidelijk. Het laatste is dat een indiaan roept is:”We zijn Vrij!!”, Maar je weet niet wat er gebeurd is met vader, moeder, en Isabels zusje en wat er gaat gebeuren met Isabel en Anna.
E. Taalgebruik:
Ø Ik vond het boek absoluut vrij gemakkelijk te lezen, doordat er nauwelijks moeilijke woorden in voorkwamen. Ook de zinnen waren niet zo lang.
Ø In de dialogen had ik af en toe moeite met er achter te komen wie nu precies wat zei. Voor de rest vond ik alles duidelijk.
Ø De taal past wel bij de personages en bij het onderwerp, ze praten allemaal begrijpelijke taal, alleen als de rijkere blanken onder elkaar praten, worden ze wat deftiger. Ik denk dat de auteur dat ook wel moet weten, omdat hij er een tijd is geweest, wat hij trouwens goed laat merken.
G. Informatie over de auteur:
Gijs Wanders wilde óf wereldreiziger óf journalist worden. Na de middelbare school begon hij als verslaggever bij de “Winschoter Courant”. Na drie jaar ging hij op wereldreis. Met zijn vrouw reisde hij door Noord-, Midden- en Zuid-Amerika. Eenmaal thuis kreeg hij een baan op de redactie buitenland van het “Nieuwsblad voor het Noorden”. Dit betekende weer veel reizen. Omdat Gijs Wanders vaak in oorlogsgebieden zat, werd hij gevraagd om voor de radio te werken. Later besloot hij wat dichter bij huis te blijven en maakte radioprogramma’s voor de “NOS”. Via de “NOS-radio” kwam hij bij de televisie terecht en werd redacteur bij het journaal en presentator van “Panoramiek”. Sinds 1989 is Gijs Wanders als presentator bij het journaal werkzaam.
Zijn eerste boek ”Vogelvrije vrienden” is gebaseerd op zijn eigen ervaringen in Midden-Amerika. “Spoorloos verdwenen” is ontstaan naar aanleiding van wat hij zelf heeft meegemaakt in Afrika. Zijn spannende derde boek ”Stille getuigen” speelt zich wederom af in Midden-Amerika. Zijn boeken zijn meestal gebaseerd op eigen ervaringen. Hier omheen verzint hij dan een spannend verhaal. Zijn boeken gaan meestal over discriminatie, onderdrukking, opstand, ontvoering, corruptie enz. in de “Derde Wereld”.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen