Boekverslag : Jan De Zanger - Hadden We Er Maar Wat Van Gezegd!
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1227 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1227 woorden.
Eerste druk 1990
Titelverklaring
Op een reünie van Pieter’s oude school komt de hele klas weer bijeen, behalve Sietse Boonstra. Hij was altijd het mikpunt van de klas geweest en op een feestavond voor het examen waren zijn klasgenoten te ver gegaan. Hij had zelfmoord gepleegd, met succes. Pieter vraagt zich af waarom niemand, inclusief hijzelf en de leraren, ooit wat heeft durven zeggen.
Genre
Roman
Hoofdpersoon
De hoofdpersoon is Pieter Vink. Hij is 42 jaar en gelukkig getrouwd met Marja. Hij heeft 2 kinderen. Hij is kalm en rustig. In de klas was hij altijd een soort leider omdat hij boven alle groepjes stond, alleen beseft hij dat pas vijfentwintig jaar later. Hij maakt dan wel gebruik van zijn positie, die nog steeds bestaat.
Waar
Een provinciestadje bij Rotterdam. In vijfentwintig jaar is de plaats van de school onveranderd.
Wanneer
Er is geen sprake van een exacte tijdsaanduiding.
Thema
Schoolleven, pesten
Perspectief
Er is sprake van een alleswetende verteller. De verteller blijft buiten het verhaal.
Tijd
Het verhaal wordt verteld in chronologische volgorde en de vertelde tijd is een dag.
Opbouw
Het boek heeft 137 bladzijden en is opgebouwd uit 13 hoofdstukken.
Verhaallijn
Pieter Vink bezoekt een reünie op de school waar hij vijfentwintig jaar geleden eindexamen deed. Hij heeft zijn klasgenoten sinds die tijd niet meer gezien en hij heeft nooit meer aan school gedacht. Maar als hij zijn klasgenoten ontmoet, komt het verleden terug. Hij denkt aan Joyce, op wie hij verliefd was, maar hij herinnert zich vooral de gebeurtenissen rond Sietse Boonstra. Pieter beseft nu hoe wreed het was, dat Sietse gepest werd door iedereen in de klas. Hij bedenkt dat Sietse de eerste keer al iets terug had moeten doen: “dan had hij zich in de jaren daarna misschien veel ellende bespaard”.
Pieter Vink heeft het gevoel dat hij zijn herinneringen aan zijn schooltijd “heel ver weggestopt” heeft. Hij beseft nu waarom: “Het draait allemaal om Sietse Boonstra”. Toen Pieter hoorde dat Sietse verongelukt was, was hij flauwgevallen. Hij kreeg een shock, maar door de drukke examenweek had hij zijn gevoelens niet kunnen verwerken. In die tijd begonnen zijn angstdromen, die hij nu af en toe nog heeft.
Tijdens een gesprek met Joyce komt het verleden weer terug. Pieter voelt zich schuldig aan de dood van Sietse: “Ik had hem als laatste gezien. Ik had het kunnen voorkomen”. Dan beseft hij dat de hele klas in feite schuldig is. Iedereen had meegedaan, hijzelf ook: “ik was veel te bang dat ik dan zelf de volle laag zou krijgen”.
Als Pieter tijdens de reünie steeds meer klasgenoten ontmoet, herinnert hij zich ook steeds meer gemene streken die ze met Sietse uitgehaald hebben.
Ze hadden zijn nieuwe fiets op het dak gegooid en ze hadden bij volleybal steeds op hem gemikt. Maar vooral het probleem van de uittreksels was de inleiding geweest tot de uiteindelijke wanhoopsdaad van Sietse. De helft van de klas had Sietse gedwongen om uittreksels voor hen te maken. Het was de enige keer geweest dat Sietse zich min of meer verweerd had tegen de pesterijen van zijn klasgenoten. Hij had met opzet uittreksels met onjuiste gegevens gemaakt, een “tweederangslijstje”. Zelf had hij volwaardige literaire titels op zijn lijst gezet.
Pieter herinnert zich de wraak van Sietse, maar hij weet niet wat er verder gebeurde. Hij belt met zijn vrouw Marja. Zij helpt hem uiteindelijk omdat ze zich twee zinnen herinnert die hij in zijn angstdromen steeds zegt. Pieter herinnert zich nu dat de klas in de laatste lessen bij Stigter een rechtszaak gespeeld had. Sietse werd beschuldigd van asociaal gedrag tegenover zijn klasgenoten (vooral vanwege de uittreksels met onjuiste gegevens). Pieter speelde de advocaat van Sietse. Tijdens het “proces” liepen de emoties hoog op. Vooral Elly beschuldigde Sietse. Stigter, die voor rechter speelde, deed niets om Sietse te helpen en had hem uiteindelijk schuldig bevonden. Pieter was woedend geworden en had gezegd dat de gevolgen voor Stigter’s rekening zouden zijn. Met die uitspraak wil hij Stigter nu confronteren.
Tijdens de reünie, als de hele klas (inclusief Stigter) bij elkaar is, neemt Pieter het woord. Hij vertelt over Sietse en stelt dat ze allemaal schuldig zijn aan zijn dood. Hij ziet Elly als de hoofdschuldige van de pesterijen, maar Stigter had als volwassene moeten inzien wat er gebeurde. Stigter had echter niet ingegrepen, maar zelfs meegedaan. Hij had Sietse ook aangewezen als verdachte in het “proces” en hem schuldig bevonden. Pieter spreekt een “oordeel” uit over Stigter. Hij moet altijd aan Sietse blijven denken, vooral als hij in zijn klas een nieuw onschuldig slachtoffer uitzoekt. Stigter doet het letterlijk in zijn broek van angst.
Pieter is tevreden en heeft eindelijk rust gevonden. Hij heeft de hele klas, maar vooral Stigter, na al die jaren kunnen laten zien hoe hij over de zaak denkt.
Groepsmening
Wij vonden dit boek het minst leuk om te lezen, het was een beetje langdradig en er zat ook geen spanning in. Misschien alleen even aan het eind, als Pieter zijn oordeel velt.
We denken ook dat het boek niet zo leuk was, omdat er zo diep werd ingegaan op de gedachten van de hoofdpersoon. We vinden het thema op zich wel goed gekozen. Het is belangrijk dat dergelijke problemen als die van Sietse aan het licht komen. Ook is het belangrijk dat jongeren in leren zien wat het gepest worden met iemand kan doen.
We vinden het belangrijk dat jongeren in leren zien tot hoever ze kunnen gaan en we denken dat dit boek hier zeker aan bijdraagt.
De gebeurtenissen in dit boek zijn door elkaar beschreven, dat wil zeggen, de gebeurtenissen op de dag van de reünie en de gebeurtenissen van vroeger, die deze dag allemaal weer bij Pieter naar boven komen. Dit is soms wel eens verwarrend, maar over het algemeen was het verhaal toch goed te volgen.
De opdeling van het boek was duidelijk, de schrijver begon op de juiste punten met een nieuw hoofdstuk, op de opbouw van het boek hebben we dus niets aan te merken.
Op het taalgebruik in dit boek hebben we ook niets aan te merken, de schrijver maakte gebruik van duidelijk Nederland, waardoor je het boek vrij vlot kon uitlezen.
Tot slot wouden we nog wat zeggen over de personen. Vanaf het begin van het boek valt het heel duidelijk op dat Elly een negatieve rol speelt in de gebeurtenissen. Ook is het heel duidelijk dat Pieter een leidende rol vervult, iedereen lijkt namelijk tegen hem op te kijken. We kunnen ons indenken dat Pieter nog steeds met het probleem van Sietse in zijn hoofd rondloopt. Het is wel terecht dat hij zich schuldig voelt, hij was immers de laatste die Sietse levend heeft gezien. Ook hij heeft nooit wat van de soms zeer vergaande pesterijen gezegd, we vinden het wel terecht dat hij hier een schuldgevoel aan overhoudt, maar we vinden het ook goed van hem dat hij uiteindelijk toch nog zo duidelijk opkomt voor Sietse. Ook al is het dan misschien wel te laat…
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen