Boekverslag : Dick Walda - Een Dolle Boel
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 744 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 744 woorden.
Titel
Een Dolle Boel
Samenvatting
Chronologisch verhaal over een man die een vrouw ontmoet. Zoals in de bijbehorende theorie staat is het verhaal verteld op een manier waarbij de verteller van buiten af de verhaalfiguren waarneemt. Dit verhaal bevat flashback. De vrouw heeft een trauma aan de Tweede Wereldoorlog overgehouden en is daardoor een beetje moeilijk te volgen. Dit komt ook doordat haar man haar heeft verlaten. Het lijkt wel of die man haar enige houvast was na de oorlog. Zij kan ook nog steeds niet bevatten dat hij echt weg is.
Hij zag haar voor het eerst tijdens een concert. Daar gaf zij haar kaartje aan hem. Ze wilde niet dat hij na afloop met haar meeging maar hij moest haar wel bellen. Ze was een beetje nerveus, verlegen.
Toen hij na een paar telefoontjes langskwam, vertelde ze dat ze begon te stotteren wanneer iemand haar aankeek terwijl ze praatte. Ze vertelde hem ook dat ze een beetje moeilijk in de omgang was.
Hier begint hun echte gesprek dat bijna het hele verhaal doorgaat.
Ze vertelde dat ze in een kliniek was geweest voor haar psychische problemen.
Ze vertelde over haar ervaringen in het concentratiekamp Auschwitz. Over haar fantasieën daar die ze samen met een andere vrouw had over een kluwentje wol, dan fantaseerden ze wat ze er allemaal mee konden breien. Ze denkt dat ze gek is, dat niemand haar waardeert, heb ik het idee.
Elke keer als ze weer iets zag wat haar aan de oorlog deed herinneren, stortte ze weer in en moest ze weer naar de kliniek. En ze stotterde. Haar man steunde haar weliswaar voor dik en dun maar had er blijkbaar toch genoeg van. Hij heeft haar verlaten en dat is denk ik ook een beetje fataal voor haar geweest.
Het bijzondere is, is dat ze tijdens het gehele gesprek niet meer heeft gestotterd. Dat komt denk ik omdat de man haar niet belachelijk heeft gemaakt en haar steeds duidelijk maakte dat hij haar echt waardeerde en interessant vond. Ze is af en toe wel even wantrouwig, dit komt ook omdat ze vergeetachtig en dus steeds vergeet waarom de man er is.
Maar ze heeft niet gestotterd tijdens het gesprek, die geeft haar een veilig gevoel en ze besluiten om er een dolle boel van te maken.
- Je valt middenin het verhaal. Dat maakt het ook moeilijker om te begrijpen en door de constante spreekzinnen is dit verhaal ook moeilijk samen te vatten.
- Dit is een chronologisch verhaal. De lezer blijft in het heden, de vrouw verteld ondertussen ook over het verleden.
- Er zijn drie verschillende ruimtes in dit verhaal: concertgebouw – bij de vrouw thuis – overgangssituatie.
- In de eerste ruimte ontmoeten ze elkaar, ziet de man haar voor het eerst. In de tweede ruimte verteld de vrouw over zichzelf.
- Hij is een type, geen duidelijke gegevens, zij is een karakter dus duidelijke gegevens.
- Van regel 1 t/m 23 kijk je door de ogen van de man, je leert als lezer de werkelijkheid kennen door hem.
- De "ik" (zij) en de personale situatie (verborgen verteller) wisselen elkaar af.
- De verhaallijn van de vrouw, de "ik" neemt het grootste deel in beslag.
- Door het van de hak op de tak springen en de vergeetachtigheid wordt de vrouw gekarakteriseerd . Dit merk ik aan het feit dat ze van de hak op de tak springt en steeds weer over iets anders begint, na een poosje lopen er verschillende verhalen door elkaar. Ze is erg chaotisch.
- De twee concentratiekampen, vooral Auschwitz, spelen een belangrijke rol in haar verhaal. Ook de trauma's die zij daar aan overgehouden heeft, zoals haar angst voor vlees en bloed en slagers.
- Haar man speelt ook een belangrijke rol, dus ook haar huis en omgeving.
- Als thema kies ik "het verwerken van een oorlogstrauma", want daar gaat het eigenlijk over.
- In het concentratiekamp en de slager is de dood het motief en dat verwijst ook weer naar haar naar alle waarschijnlijkheid afschuwelijke ervaringen in het concentratiekamp.
- Ze stottert tijdens het gesprek met de man niet, dat is bijzonder en ook wel interessant. Het geeft haar direct meer zelfvertrouwen.
- Ik vond het hele verhaal ontroerend, vooral de passages over haar bezoek aan de arts maar ook haar manier van vertellen ontroert me.
- Het hele verhaal is eigenlijk een dolle boel, eerst negatief; als ze over haar oorlogservaringen spreekt, maar daarna ook positief; ze gaan uit en zullen er een dolle boel van maken.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen