Boekverslag : Christine Aventin - Le Coeur En Poche
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1772 woorden.

Le coeur en poche


Christine Aventin




Hoofdpersoon


Alexandra Lecler. Door haar moeder en dier vriendin vaak Alexie genoemd, door haar vriend Julien tot haar ergernis Alex genoemd.




Bijrollen


Maman of Véronique, Laurence (vriendin en collega van moeder), Julien, (school)vriend. Later in het verhaal gaan de grootvader en tante Geneviève. Helemaal aan het einde van het boek speelt de vader van Alexie een belangrijke rol.




Verloop van het verhaal


1- Helemaal aan het begin van het verhaal hoort Alexie dat haar pony gestorven is. Dat is bedroevend maar erg veel ophef maakt ze daar niet over. Ze vergeet zelfs haar moeder het trieste nieuws te vertellen voor die naar haar werk gaat. Haar moeder is prostituée en heeft haar dochter geleerd nooit teveel van iemand te houden, je kunt het toch alleen maar verliezen. Met ongevoeligheid zul je veel gemakkelijker door droeve en moeilijke tijden komen. Als haar moeder aan het eind van de nacht weer oververmoeid thuiskomt ziet Alexie dat ze bont en blauw geslagen is. Met een flinke hoeveelheid valium en alcohol valt deze tenslotte in slaap. Alexie besluit naar haar moeder\'s tippelzone te gaan om uit te zoeken wie haar afgeranseld heeft aangezien ze uit haar moeder geen informatie krijgt. Haar moeder\'s pooier is de verantwoordelijke. Daarna gaat ze naar Julien, met wie ze wiskunde zal gaan doornemen. Tussen neus en lippen door verneemt de lezer dat beide in plaat van in de boeken in bed belanden. De volgende dag, (je merkt dat het de volgende dag is aan haar herinnering van de afgelopen 24 uur, waarbij ze zich afvraagt waarvoor ze gebeld wordt; door rood licht rijden, snelheidsovertreding, grove beledigingen..)wordt ze uit haar bad gebeld door Commissaris Chalois van \'Criminele Aangelegenheden\'.


Of Mademoiselle Lecler even op het bureau wil komen voor een routineondervraging.


Van Commissaris Chalois verneemt ze dat haar moeder door iemand \'het ziekenhuis in geslagen\' is. Of ze een idee heeft wie dat zou kunnen zijn.. Na een korte aarzeling vertelt de alles. Ja, ze kent Gérard Bellommet, haar moeders pooier die ze slechts eenmaal gezien heeft, en die dezelfde daad de avond tevoren ook al had gepleegd.


Aan het einde van de dag bezoekt deze Gérard haar om haar te vragen haar getuigenis in te trekken. Ze stemt toe hoewel ze iets dergelijks natuurlijk niet van plan is. Gérard gedraagt zich voorbeeldig en wil hun nieuwe \'vriendschap\' met een toost beklinken. Hij kan Alexie niets maken zolang ze onder bescherming van de kinderrechter staat. Dan komt Laurence, vriendin en collega van Véronique, die woest wordt bij het zien van haar souteneur. Ze grijpt de fles whisky en slaat hem stuk. De gebroken fles dreigend in haar hand doet Gérard trillen als een riet. De sterke Laurence is in staat hem aan te vallen. Alexie redt hem uit de situatie door hem al meppend tussen hem en Laurence staande de deur uit te jagen. Daarna trekt ze de jurk aan die haar moeder het mooiste vindt en gaat met Laurence naar het ziekenhuis, naar haar moeder. Aan haar sterfbed drukt haar moeder haar nog eens op het hart vooral nooit van iemand te houden, niet om haar te huilen en sterk te zijn.


Als Alexie haar moeder vertelt dat ze van haar houdt dwingt deze haar te zeggen dat ze haar haat. Na dit gezegd te hebben blaast deze haar laatste adem uit. Alexie probeerde nog achter haar vaders naam te komen maar die naam neemt haar moeder mee het graf in.




2- Alexandra is op weg naar haar grootvader en tante die in Bretagne wonen. Ze rookt zich te pletter in een niet-roken coupé om haar leven centimeters en centimeters korter te maken, zoals ze altijd tegen haar moeder zei als die een sigaret opstak. Een priester, die bij haar in de coupé zit blijkt een goed verstaander en heeft na een half woord al door waarom Alexandra zich zo stuurs gedraagt. Hij vertelt haar dat haar moeder nu in het paradijs is, want Maria Magdalena uit de Bijbel, die hetzelfde beroep beoefende ging daar ook heen. Alexandra gelooft hem en stemt toe te bidden. Als een arabisch echtpaar, waarvan de vrouw zwanger is, beleeft vraagt of ze erbij mogen komen zitten komt de meer racistische kant van de pater boven. Hij ontzegd hen de toegang omdat ze geen geschikt kaartje hebben. Alexandra\'s geloof in hem is op slag weg. Schamper concludeert ze dat deze situatie wel erg veel lijkt op die van de Maagd Maria, tot wie ze zonet gebeden hebben.


Op het station treft ze niet haar grootvader, zoals is afgesproken, maar in de dichtstbijzijnde kroeg. Hij lijkt in niets op wat ze zich van hem had voorgesteld. Aan het begin mag ze hem totaal niet. Dat komt pas later. Met de auto rijden ze naar een mooi huis. Daar begroet ze haar mopperige tante Geneviève. In de keuken liggen twee puppies, waarvan ze er een mag kiezen van haar grootvader. Ze kiest en noemt het beestje Corniaud, wat Bastaard betekent. \'s Avonds nodigt grootvader haar uit morgen met hem op z\'n jacht de zee op te gaan. Als ze later in bed ligt hoort ze haar tante tegen haar grootvader zeggen dat ze het klooster in moet. Daarop besluit ze terug te gaan. Zodra ze eens alleen thuis is schrijft ze een afscheidsbriefje, stopt haar hond in het zakje van haar blouse en vertrekt. Ze mag een eindje met een aardige mevrouw meerijden naar de snelweg. De vrouw vertelt over haar kinderen en Alexie ziet hoeveel hun leven verschilt van het hare. Als ze langs de snelweg loopt stopt er een man die haar mee wil nemen. Hij denkt dat ze aan het tippelen is. Ze gaat er niet op in. Later stopt er een vrachtwagen. Ze vertrouwt de trucker en stapt in.


Hij is Italiaan en heet Benvenuto. Bij een wegrestaurant ontmoet hij wat bekende collega\'s. Alexie wordt als \'lelijkerd\' begroet. Benvenuto biedt haar zijn bed aan in de truck, hij slaapt wel op de bank. Hij ligt nog niet of Alexandra hoort hem al snurken.


Ze verwondert zich over zijn betrouwbaarheid.


De volgende dag gaat ze naar Laurence. Laurence heeft een client over de vloer, dus wacht ze maar op de stoep. Haar moeder had een kamer bij Laurence en andersom. Daar zou ze dus kunnen slapen. Als ze later bij Laurence binnen is vertelt die haar dat Julien bij haar is wezen opscheppen over het feit dat hij met Alex naar bed is geweest. Alex wordt \'groen van woede\' als ze dat hoort maar geeft het uiteindelijk toe. Ze heeft destijds alleen geen voorzorgsmaatregelen getroffen en dat had ze wel moeten doen. Laurence geeft haar daarom later een hele radicale. (wat of welke hiermee bedoeld wordt wordt niet uitgelegd maar het zal waarschijnlijk de morning-afterpil zijn o.i.d.). In de kamer van haar moeder staat een foto van hun beide. Op de achterkant staat een naam: Bogdan Grocniuk. Laurence bevestigt dat dit haar vader is. Hij zit in de gevangenis en ze wil hem opzoeken voor ze weer terug gaat naar haar tante en grootvader. In een droom die ze eerder had probeerde haar moeder haar iets te vertellen wat op grenouille leek, oftewel kikker. Deze naam blijkt het woord te zijn dat ze zei. De volgende dag gaat ze naar Julien om o.a. het geld dat ze hem voorgeschoten heeft terug te halen. Ze maakt zich behoorlijk kwaad om zijn reacties op haar klachten. Hij vraagt haar of ze zin heeft \'s avonds naar de radiostudio te komen als hij in de ether is. Hij doet daar voorkomen alsof ze zijn eigendom is. Gepikeerd vertrekt ze.


Laurence krijgt een huwelijksaanzoek van een op haar verkikkerde vaste klant. Ze gaat er gretig op in hoewel ze niet van deze man houdt. Dat komt misschien later nog wel, zegt ze. Nu is alleen belangrijk dat hij voor me zal zorgen. Kennelijk wordt het geen gelukkig huwelijk wat jaren later hoort Alexie dat ze van de tweede verdieping van de Eiffeltoren is afgesprongen.


Als Julien hoort dat Alex\' vader in de gevangenis zit is de relatie wat hem betreft voorbij. Zondag gaat Alexandra haar vader opzoeken. In eerste instantie reageert deze afwijzend op haar toenaderingspoging. Later, als ze begint te huilen en te kennen geeft dat ze hem, ook al is hij bajesklant, niet zal laten gaan want hij is toch haar vader, en waarom zou zij niet recht hebben op een vader, en van hem zal gaan houden worden ook zijn ogen vochtig en vraagt hij haar vaker langs te komen.




Opbouw van het boek


Het boek bestaat uit 2 delen. Het eerste met 9, het tweede met 14 hoofdstukken.


In het eerste deel overlijden haar pony en haar moeder, verdrietige gebeurtenissen dus. Het tweede deel gaat over haar zoektocht naar haar vader en weer een goede omgeving om te leven. Het zoeken naar geluk.




Tijd


Het boek speelt zich af in de tijd waarin het is geschreven; eind jaren \'80.




Het boek is geschreven in de onvoltooid verleden tijd.




Perspectief




Je beleeft het verhaal door de ogen van Alexandra.




Motto




1e deel:




J\'aime celui qui m\'aime


Est-ce ma faute à moi


Si ce n\'est pas le même


Que j\'aime à chaque fois.




Jacques Prévert




Vertaling:




Ik hou van wie van mij houdt


Kan ik er wat aan doen


Als het niet dezelfde is


Van wie ik telkens hou




2e deel:




Béni soit celui qui a préservé de désespoir un coeur d\'enfant!




Georges Benanos




Vertaling:




Gezegend zij diegene die het hart van een kind voor wanhoop weet te behoeden.




Het eerste motto geeft ook meteen het thema van het boek; Liefde


Maar ook geluk.




De auteur


Christine Aventin (1971) was net als de hoofdpersoon in het boek 15 toen ze het schreef. Daarna heeft ze niets meer van zich laten horen. Ze is Romaanse Talen gaan studeren. Verwonderend is hoe goed ze zich in de toch wel aparte leefomgeving van haar hoofdpersonage heeft kunnen inleven. Net alsof ze er ervaring mee heeft.




Mijn mening


Ik vond het een heel leuk boek. Het is een heel begrijpelijk en gemakkelijk te lezen verhaal. Bovendien is het een happy-ending boek en dat vind ik over het algemeen wel zo leuk. Ook prettig is dat het in twee delen geschreven is. Dat is heel duidelijk maar maakt je als lezer ook nieuwsgierig naar wat er voor bijzonders aan de rest van het boek is dat het is opgenomen in een tweede deel terwijl deel 1 een afgerond geheel vormt. Het eerste deel gaat over de steeds minder gelukkiger wordende leefsituatie van de hoofdpersoon, maar daar tegenover staat dat naarmate het tweede deel van het boek vordert de hoofdpersoon steeds meer richting geluk gaat.


Dat leest heel prettig.


;\n <\/div>
Andere boeken van deze auteur:


Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen