De verdwenen grenadier

1.Titelbeschrijving

Theo Hoogstraaten, De verdwenen grenadier, Amsterdam, 1993, 1e druk.

2.Korte inhoud

Matthijs Giesz woont in Alkmaar dat bezet wordt door de Fransen. De Engelsen proberen Alkmaar te bevrijden van de Fransen en de prins van Oranje weer in ere te herstellen. De Fransen proberen zich te verdedigen door extra soldaten naar Alkmaar te sturen. Deze werden dan ingekwartierd bij de Alkmaarse burgers. De Fransen brengen in huize Giesz de grenadier Claude onder. Tessel de oudere zus van Matthijs en de grenadier hebben wel een oogje op elkaar. Op een dag wandelt Matthijs door Alkmaar. Een klein jongetje schiet Matthijs aan en zegt tegen hem: \"Kom buiten de stadspoort daar wacht ik\". Matthijs weet eerst niet wat hij moet denken maar is toch wel nieuwsgierig. Hij gaat daarom op de uitnodiging in. Buiten de poort ontmoet hij Sijmon. Sijmon is de oude vrijer van Tessel. Iedereen denkt dat hij is omgekomen. Nu is hij hier weer maar als Engelse Spion. Hij heeft een geheime missie maar wil Tessel graag ontmoeten. Eerst kan dat niet, maar later gaat hij haar toch in het geheim ophalen van het naaihuis. Matthijs kon niet voorkomen dat Claude hetzelfde ging doen en dat de twee elkaar zouden ontmoeten. Ze krijgen ruzie. En Sijmon steekt Claude per ongeluk in zijn zij. Dood. Matthijs die op een afstand stond te weet niet wat hij moet doen. Hij helpt Sijmon maar met het bergen van het lichaam. Tessel is in tranen als ze merkt dat Claude haar niet is komen afhalen. Een paar dagen later bevrijden de Engelsen Alkmaar en is Sijmon klaar met zijn geheime missie. Hij gaat naar Tessel en even later komen ze hand in hand naar buiten.

3.Biografie van de auteur

Theo Hoogstraaten.

Theo Hoogstraaten werd op 9 juli 1948 in Mijndrecht geboren. Hij volgde een opleiding tot onderwijzer, en studeerde MO aktes Nederlands en geschiedenis. Nu geeft hij nog vijftien uur in de week les op een scholengemeenschap. Naast zijn werk als leraar werkt hij ook als decaan op de laatstgenoemde school. Theo Hoogstraaten schreef toen hij twaalf jaar was een heus toneelstuk naar aanleiding van het boek \"De koffer - moordenaar\". Hoogstraaten begon pas met het schrijven van boeken na zijn 35e. Dit komt omdat hij tot zijn 32e heeft gestudeerd en dus eerder geen tijd om te gaan schrijven. Theo Hoogstraaten debuteerde in 1988 met zijn boek \"De ramp\".

4.Eigen Mening

De keuze van het boek

Ik heb dit boek uitgekozen omdat er vorig lesjaar speciale aandacht aan is besteed in de Nederlandse les. Toen sprak het boek mij heel erg aan vanwege het feit dat er gebruik is gemaakt van waar gebeurde gebeurtenissen. Vorig jaar heeft Theo Hoogstraaten onze school vereerd met een bezoek, toen vertelde hij ook hoe het nou werkelijk zat met de verdwenen grenadier. Ook dit heeft meegespeeld met het kiezen van dit boek. Theo vertelde namelijk hoe de mensen in die tijd waren. Deze geschiedenis vond ik interessant. Je leest het boek eigenlijk voor twee dingen. Met geschiedenis hebben we het nu toevallig over dit onderwerp.

Mijn mening over het boek

Toen ik net begonnen was met het lezen van het boek vond ik er niet zo veel aan. Dit kwam doordat er geen actie in het verhaal zat. De schrijver schreef op een naar mijn mening wat oppervlakkige manier de inleiding en introductie van de hoofdpersonen. Ik bedoel hiermee dat Theo Hoogstraaten van uit zijn persoon iets vertelde, en dat niet de personages uit het boek iets beleefde. Gelukkig kwam hier al gauw een einde aan. Al in het eerste hoofdstuk werd je helemaal in de fantasie/werkelijkheid wereld van de schrijver geleid en kon ik moeilijk stoppen met lezen. Dit kwam door de gebeurtenis in het café \"De Gulden vlies\". Daar kregen drie soldaten ruzie. Theo kan dat zo gedetailleerd uitleggen dat je haast denkt dat je er zelf bij bent geweest. Een hoofdstuk verder wordt Claude ingeleid de Franse inkwartiering. Dit vind ik wel het slimst bedacht gedeelte van het hele boek. Theo Hoogstraaten kan dat met een mengeling van Frans en Nederlandse taal zo mooi schrijven hoe de dialoog tussen de verschillende mensen afspeelt. Dit maakt het boek gewoon mooi. De lezer begrijpt alle dingen en ziet zo\'n mooie dialoog die erg slim in elkaar zit als de slagroom op het qua verhaal toch al zo mooie boek. Ik vind dit ook het slimst omdat Theo Franse- en Nederlandse woorden gebruikt. Hij weet precies die Franse en Nederlandse woorden te kiezen zonder dat het verhaal er onduidelijk van wordt. Ik vind het einde ook heel goed bedacht omdat dit weer iets anders is dan \"en ze leefden nog lang en gelukkig\" Hier moet je een beetje over na denken. Van dit soort dingen hou ik omdat het voor afwisseling zorgt. Ik vind het boek in het algemeen wel wat ingewikkeld soms zelfs wat warrig. Toen ik het boek uit had moest ik er wel een paar nachtjes over slapen om het boek goed na te vertellen. Ik denk dat dit te maken heeft met de hoofdstuk indeling. Soms eindigde een scène midden in een hoofdstuk en begint Theo in datzelfde hoofdstuk met een nieuwe scène. Soms dan liep een scène van het ene hoofdstuk in het andere over. Dit zorgde dan voor de nodige verwarring. Een goed boek hoort eigenlijk plus en min puntjes te hebben. Daar lees ik het boek uiteindelijk voor. Je leert van de fouten die een ander maakt.

• De Spiegelvrouw
• De Lifster
• In Verzet
• De Liftster
• De Toren Van De Zeven Verdiepingen