De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 570 woorden.
Waarom heb je dit boek gekozen?
Een paar kennissen hadden het boek gelezen en zij waren er allemaal positief over, en van Jan Terlouw wist ik dat het een vrij goed schrijver was.
Dat vond ik reden genoeg om het boek eens van naderbij te bekijken..
Dus ging ik “Oosterschelde windkracht 10” zoeken in de bibliotheek en las de flaptekst. En toen was ik er helemaal voor gewonnen.
Wat heeft je aangesproken, en waarom?
De moeilijkheden tussen vader Strijen en dochter Anne zijn zeer herkenbaar, bv.
Toen vader Anne een slet had genoemd (blz.8) :”Strijen vertelde Henk niet dat hij slaande ruzie met zijn dochter had gehad voor ze uitvoer. …”
hun ruzie over de naam van het paard (blz.9) :”Hij had het beest Zwarte willen noemen, een fatsoenlijke naam voor zo’n pikzwarte draver, desnoods Stippel, omdat ‘ie een witte vlek op zijn rechterschoft had, maar die drommelse meid had gewoon beslist, beslist nota bene, dat het Odysseus moest wezen. …”
wanneer ze haar vader vertelt dat ze zwanger is (blz.29) :”’t Gaf een hoop geduvel. Strijen was woedend. …”
…
Wanneer Anne met de agent in aanvaring komt omdat ze zogezegd aan het naakt zwemmen was, werd het verhaal volgens mij toch een beetje overdreven:
de brutaliteit van Anne (blz.14) :”’Ach man doe niet zo vervelend, ’ zei Anne. ‘Er is hier toch geen mens.’ …”
de perversiteit en volharding van de agent (blz.14) :”Anne slaakte een middelharde gil en holde zonder aarzelen het water weer in, waardoor de agent kon waarnemen dat ze ook van achteren welgevormd was. Hij nam het inderdaad waar, met intense belangstelling. …”
Wat ik wel leuk vond is de typische diplomatie en discretie die precies alle moeders lijken te hebben, ook die van Anne, bv.
tijdens de woede-uitval wanneer ze vader Strijen over de zwangerschap van Anne vertellen (blz.29) :”Moeder zei niets. …”
hoe Anne tegen haar moeder aankijkt (blz.39) :”Met moeder had Anne nooit moeilijkheden. Moeder was zwijgzaam, ze verraadde haar gevoelens hoogstens door een gebaar, het afwenden van haar blik of een schokje van haar hoofd. …”
Zeer goed vond ik de manier waarop hij de hele vloed zo dramatisch kan voorstellen, bv.
bij het eerste koppel dat Piet (=de broer van Anne) wilt helpen weg te raken van het water (blz.67) :”Niet wist hij dat van dat huis twee uur later niets meer over zou zijn en dat de angstkreten van deze mensen dan al voor eeuwig zouden zijn verwaaid. …”
nadat Henk (=de man van Anne) een bejaard koppel voor de vloed gewaarschuwd heeft (blz.68) :”Hij was de laatste in hun leven met wie ze zouden spreken, want voor het licht werd waren ze verdronken. …”
Door zo heel afstandelijk en kil te zeggen dat ze gaan verdrinken, vind ik dat de lezer een beter idee krijgt van het erge van de hele zaak…
Ook heel mooi verteld was wanneer Piet een gezin van de verdrinkingsdood wil redden, maar er enkel in slaagt het kind weg te halen. En dan juist als je denkt dat het hem is gelukt, valt hij in een gat en verdrinkt samen met het kind.
(blz.72) :”Hij keek om en zag iets gruwelijks gebeuren. De auto van Tegelaar, waar juist de vrouw met de twee kinderen in waren gestapt, zakte scheef weg omdat er een stuk dijk afbrokkelde, bleef een paart tellen hangen. …”
Eindbesluit: Oosterschelde windkracht 10 vond ik een zeer goed boek, heel spannend, je leeft makkelijk mee met de personages. Voor mij waren er niet echt saaie stukken, het las vlot.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen