Boekverslag : Patrick Lagrou - Het Monster Uit De Diepte
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1154 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1154 woorden.
Het monster uit de diepte
Patrick Lagrou
Uitgeverij Malmberg
2000
samenstelling
Marijn is een tijdje alleen thuis, hij woont op Dead Man’s Cay vlakbij Long Island in de Bahama’s. Zijn moeder is met vriendinnen vertrokken naar New York en zijn vader (die bioloog is) wordt naar de Stille Oceaan geroepen voor een geheimzinnige expeditie. Gelukkig is Derby zijn dolfijn er nog.
Net als zijn ouders weg zijn, staat het hele dorp in rep en roer, want er is een schip gezonken met Wiskhy en kleding. Marijn besluit het te gaan onderzoeken en ontdekt
dat het schip de naam "Comberbach" draagt en wel op een hele vreemde manier is gezonken! Er is niets van schade aan het schip en het ligt nochtans midden in het koraalrif. Als hij verder zoekt vindt hij nog een watervliegtuigje dat op dezelfde vreemde manier is gezonken. Hij vraagt raad aan zijn oude vriend Roby, die stomverbaast is
en er iets meer probeert over te vinden.
Enkele dagen later belt ene zonderlinge professor Polype. De professor vraagt of hij mee wil werken aan het wetenschappelijk onderzoek over de Blauwe gaten (Toen het nog ijstijd was en de Bahama’s een groot eiland was, bestond de ondergrond uitsluitend uit kalk, door het regenwater werdt deze geërodeerd en ontstonden er overal gaten, gangen, holen en grotten, tot honderd meter diep. Maar waar het zeewater begon stopte het, na de ijstijd begon het zeewater weer te stijgen en vandaar de blauwe gaten)
Marijn stemde meteen in!
Dit is niet het enige, want er gebeurden rare dingen bij de ruïne van Millers House, het oude landhuis dat in het dorp gemeden werd als de pest.
Ook kreeg hij elke morgen een halve sinaasappel met twee kaartjes aan
van een geheime aanbidder…
De volgende morgen werdt hij verwacht op de jacht van de sponsor van
Professor Polype’s project; Mr. Goldberg.
De professor toonde Marijn alle apperatuur en gaf hem zijn duik-instructies.
Het enige wat hem dwarszit is dat hij moest kennismaken met het verwende nichtje van Mr. Goldberg ; Yaël. Hun eerste duik vindt plaats in een van de bauwe gaten dat raargenoeg groen is. Ze worden achtervolgd door een groot wit ding dat een zeeschildpad blijkt te zijn, maar ze horen een diep en angstaanjagend gebrul. Terug op de jacht is echter niemand enthousiast over hun vondst en ook Yaël is koel. Die avond gaan Yaël en Marijn de ruïnes bezoeken en komen terecht in de graftombes waar , na een misselijke grap van Yaël ze op stang worden gejaagd door datzelfde
gebrul van vanmorgen. Wanneer Marijn naar huis gaat wordt hij opgewacht door Mama Loeka, de Voodoo-tovenares uit het dorp die hem waarschuwt voor groot gevaar!
In het volgende blauwe gat waar ze induiken neemt Marijn Derby mee,
en weer hoorden ze dat angstaanjagende gebrul…
Weer op de jacht was iedereen weer zwaar ontgoocheld, Marijn vroeg zich echt af wat hen bezielde en besloot te stoppen met het project.
Die avond ging hij weer naar de ruïnes en kwam daar de mannen van de jacht tegen, maar hij was blijkbaar niet de enige die nieuwsgierig was, want hij ontdekte een kleine gestalte, zonder twijfel een meisje die hij volgde maar daarna kwijtgeraakte!
De volgende morgen moet hij wel naar de expeditie, want ze hebben Derby overgevlogen naar het volgende blauwe gat.
Wanneer Yaël en hij tot een bepaalde diepte zijn gedoken, heeft Yaël te weinig lucht en kan niet meer verder, daarom gaat Marijn samen met Derby verder naar beneden, dan ontdekt hij het meisje van gisterenavond en deze keer is ze niet alleen,
Ze heeft een rare roze dolfijn bij haar, ze beginnen te praten en voor Marijn worden een paar van zijn zorgen verduidelijkt.
Dan besluit marijn om terug naar boven te gaan en iedereen dacht dat hij al dood was. Hij verteld dat hij dieper is geweest, maar laat niets los over de roze dolfijn of Talitha. Later die dag keert hij terug naar Talitha en de roze dolfijn.
Maar dan horen ze de helikopter komen en worden Derby en de roze dolfijn
gevangen genomen. Mr. Goldberg bleek een gangster te zijn die waterdieren
naar zijn marinarium in Californië smokkelde.
Meteen besloten Talitha en Marijn de achtervolging in te zetten maar dan
verdrinkt Marijn bijna en brengt Talitha hem naar zijn huis waar hij de volgende dag wakker wordt. Hij is daar blijkbaar niet de enige gast want Jean-Bapiste de kapitein van de Comberbach schuilt hier ook, ze hebben hem net kunnen redden.
Hij doet het hele verhaal…
Daarna vertrekkenTalitha en Marijn naar het marinarium van Mr. Goldberg, om Derby en de roze dolfijn te redden. Maar niet zonder de waarschuwing van Mama Loeka die zegt ; Eens dat de roze dolfijn van haar vrijheid wordt bestolen, zal het monster uit de diepte toeslaan.
Aangekomen in het Marinarium gaan ze op zoek en vinden ze de roze dolfijn en Derby, ze nemen de elektronische kaart van een van de bewakers en gaan zo door heel het complex achter de schermen.
Ze zien dat de kooi van de roze dolfijn wordt begrendeld door stalen kabels en besluiten om de hulp in te roepen van andere mensen en gaan daarom naar het strand.
Toevallig komen ze daar Dick tegen die een motorboot heeft en hen wel wilt meenemen naar de walvissen. Ze spreken met de walvissen en zeggen dat zij hun moeten meehelpen met het doorbreken van de stalen kabels, ondertussen komen heel wat aardschokken en staat het marinarium op instorten. Als ze binnengaan zien ze dat Derby en de roze dolfijn al weg zijn en gaan ze naar Dick, net terwijl er een nieuwe aardbeving volgt en het marinarium instort varen ze weg in zee,
er zit echter nog een man in de boot: de papa van Marijn!
Ze zetten koers naar het midden van de zee en daar verteld de vader van Marijn dat er een "tsunami" (vloedgolf) aankomt en ze hun aan de boot moeten vasthouden. Ze houden hun goed vast en ze worden overspoeld door de vloedgolf die daarna naar de stad gaat, achter zich laat hij een spoor van vernieling. Iedereen overleeft het en ze komen Derby tegen,
iets later vliegt er een reddingshelikopter voorbij.
Ze worden opgehaald en op de radio horen ze nog dat een roze dolfijn verschillende mensen uit het water heeft gered.
Ervaringsverslag
Wat dacht je toen je de titel las?
Ik dacht wel dat dit een spannend boek ging worden
en zelfs een beetje griezelig. Maar echt griezelig is het niet, het zit ook
vol vriendschap en een tikkeltje liefde. Maar vooral wetenschap.
Want de blauwe gaten bestaan immers echt!
Wat was je eerste gedachte toen je het boek uitlas?
Opgelucht, dat het goed was afgelopen en ik dacht zo van:
Waarom heb ik dat boek niet eerder gelezen? Want ik vind het echt
een superleuk boek.
Eigenlijk hou ik meer van familiaire boeken die gaan over
pesten, liefde of humor (Marc De Bel!) Dit boek was niet zo als al die andere. Maar toch interesseerde het mij enorm! Misschien kwam het door de dolfijnen, De blauwe gaten of hun ontmoeting met Talitha?
In elk geval is dit een echte aanrader voor iedereen die van lezen houdt !!
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen