Boekverslag : Marga Minco - Nagelaten Dagen
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2394 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2394 woorden.
Primaire gegevens van het gelezen werk:
Auteur: Marga Minco
Titel: Nagelaten Dagen
Ondertitel: -
Verschenen in: 1997
Aantal blz.: 119
Leestijd: 5 uur
Uitgelezen op: 13 februari 2000
Uitgeverij: Bert Bakker
Plaats: Amsterdam
Motto: Old paint on canvas, as it ages, sometimes becomes
transparent. When that happens it is possible, in some
pictures, to see the original lines: a tree will show
through a woman’s dress, a child makes way for a dog,
a large boat is no longer on an open sea. That is called
pentimento because the painter ‘repented’, changed his
mind. Perhaps it would be as well to say that the old
conception, replaced by a later choice, is a way of
seeing an then seeing again.
That is all mean about the people in this book.
The paint has aged now and I wanted to see what was
there for me once, what is there for me now.
Lilian Hellmann, Pentimento
Verantwoording van de keuze
Ik heb dit boek gekozen omdat het boek op de boekenlijst stond. Omdat een leerling daar minstens vier boeken van moet hebben gelezen op het moment dat hij/zij de school verlaat, dacht ik dat het niet slecht was om alvast 25% van die opdracht te voltooien. Daarnaast heb ik het boekje gekozen omdat het niet al te dik was. Het lezen van "literatuur" is niet bepaald mijn hobby, maar als het dan toch moet probeer ik het natuurlijk zo min mogelijk te doen. Ik heb dit keer nergens geïnformeerd over hoe het boek zou zijn.
Ik wilde een boek van de lijst, ben naar de bibliotheek gegaan en heb het eerste boek dat ik tegenkwam meegenomen.
Verwachting vooraf
Als eerste las ik de titel. "Nagelaten Dagen". Op dat moment wist ik eigenlijk al genoeg. Ik dacht dat het wel weer zo’n boek vol van tragiek en ander psychisch leed zou zijn. Want dat is literatuur. De voorpagina van het boek was ook niet echt uitnodigend. Er was een zwarte veer op te zien. Het fragment achterop versterkte mijn vermoedens alleen maar.
Dat het boek mij zeer waarschijnlijk niet zou interesseren wist ik wel, maar de mate waarin dit zou gebeuren kon ik niet vaststellen. De buitenkant van het boek vertelde niks over het verhaal in het boek. De keuze om het eventueel wel of niet te lezen kon ik dus ook niet maken.
Maar ik dacht: "Wie A zegt, moet ook B zeggen". Dat deed ik dan ook. Een andere reden om het boek toch te lezen was dat ik het niet het boek maar het boek wilde lezen.
Eerste reactie achteraf
Ten eerste verwijs ik naar het schema.
Op de onafgemaakte zin op het einde van het blok het ik het volgende antwoord.
Dit boek spreekt mij absoluut niet aan, omdat het ten eerste het onderwerp en ten tweede de manier van vertellen mij niet aanspreekt. Pas op ongeveer de helft van het boek kwam ik erachter hoe M.Minco het verhaal vertelde. Tot dan aan toe was het verhaal niet echt duidelijk. Het onderwerp, het leed van Joodse mensen na de Tweede Wereldoorlog, interesseert me helemaal niks. De kern van het verhaal was ongeveer hetzelfde als het vorige boek dat ik heb gelezen "De kleine blonde dood". Ook in dat boek ging het over de psychische problemen die iemand te verwerken krijgt wanneer een rigoureuze gebeurtenis in iemand zijn/haar leven plaatsvind.
Korte samenvatting van de inhoud
De belangrijkste gebeurtenissen: De hoofdpersoon, waarvan niet duidelijk wie dat is (ik neem aan Marga Minco zelf), beleefd in het algemeen twee belangrijke gebeurtenissen.
De eerste gebeurtenis gaat over de dag dat zij bij een oude vrouw, mevrouw Stelarius, gaat kijken of er nog oude spullen uit de oorlog van haar familie zijn te vinden.
De andere gebeurtenis gaat over de tijd dat de hoofdpersoon bij haar schoonzus in Californië doorbrengt. Deze twee gebeurtenissen zijn in ‘stukjes’ gehakt en worden gespreid over het hele boek verteld. De volgorde van de ‘stukjes’ is niet chronologisch.
Opvallende eigenschappen hoofdpersonen:
De hoofd-/ik persoon (M.Minco?): Minco heeft tijdens de tweede wereldoorlog geleefd. De gebeurtenissen die ze daar heeft opgedaan zijn niet positief uitgevallen. Zij was immers Joodse en moest een paar keer van naam veranderen om niet door de Duitsers gepakt te worden. Door deze rusteloze tijd kan zij zich niet meer alles herinneren. In het boek beschrijft zij hoe ze haar doel, meer te weten te komen over haar verleden, probeert te bereiken. Meer is over de hoofdpersoon eigenlijk niet te vertellen, want tijdens het lezen van het boek kom je niet echt veel over Minco zelf te weten
Eva Ruppin: Zij was de zus van de man waarmee de zus van de hoofdpersoon getrouwd mee was. Ter verduidelijking:
Bettie Minco getrouwd met Hans Ruppin
zus Marga Minco zus Eva Ruppin
Eva is een koppige dame van middelbare leeftijd met een kapotte heup, waardoor ze moeilijk loopt. Zij woont in een roze huis in Californië. Na de oorlog is Eva eerst na Frankrijk (Parijs) gegaan, in tegenstelling to haar broer en moeder, want die gingen naar Nederland. Na haar periode in Parijs is ze met een vliegtuigje naar Amerika gevlogen om daar de rest van haar leven door te brengen. Eva houdt erg van roosters en schema’s. Alles heeft bij haar een tijd en een plaats. Zo heeft ze de vier dagen die Minco bij haar doorbrengt volledig ingedeeld, meent Minco.
Op aanraden van Eva gaat de hoofdpersoon bij de familie Stelerius kijken. De familie Ruppin zou namelijk tijdens de oorlog spullen bij de familie Stelerius hebben ondergebracht. Ook Eva is op zoek naar het verleden en wil graag weten wat er met haar broer Hans en zijn vrouw Bettie is gebeurd.
Op het einde van het verhaal gaat het slecht met Eva. Ze breekt haar heup en krijgt een lichte hartaanval. Als de hoofdpersoon weer naar Amerika gaat om te kijken hoe het met haar gaat, kan Eva zich de hoofdpersoon niet meer herinneren.
Mevrouw Stelarius: Een oude gastvrije vrouw bij wie de hoofdpersoon gaat kijken of er nog spullen van de familie Ruppin aanwezig zijn.
Miriam Weisbach: Weisbach is een Israëlische onderzoekster van familiestambomen. Zij leest toevallig een verhaal dat door Minco, die schrijfster is, is geschreven. Dit verhaal ging over haar leven en haar zoektocht naar het verleden. Bij het lezen van het stuk komt zij erachter dat zij de familie van Minco kent via haar stambomenonderzoek. Zij informeert Minco dat er nog familie van haar in Amerika woont.
Opvallend taalgebruik: Wat mij opvalt is dat Minco zeer gedetailleerd schrijft. Ook maakt zij veel gebruik van vergelijkingen.
Bijvoorbeeld; dit stukje gaat over haar afspraak met Weisbach die Minco over haar familie zou informeren. Minco geeft in dat stuk een beschrijving van de ‘buitenwereld’. à
De takken van de berk achter in de tuin hingen
mistroostig en zwaar van de regen heen en weer
te zwiepen. De twee witte stammen die aan de
voorpoten van een giraffe doen denken konden
ze niet in bedwang houden.
Wat daarnaast nog opvalt is dat zij soms fragmenten van brieven (Eva ßà Minco) zomaar tussen de tekst inplakt. Dit maakt het geheel niet duidelijker.
Opvallende passage: Het bovenstaande is kenmerkend voor haar boek, maar ook de snelheid waarmee zij van plaats en tijd kan verwisselen. Ze kan dus van het ene naar het andere onderwerp in no-time overspringen. In dit stukje is dat duidelijk te zien. Ze heeft het namelijk over ene Dirk en Jetta die in Amerika zijn en opeens loopt zij over Madison Avenue.
‘Jetta en Dirk ook?’vroeg ik of we het over gemeen-
schappelijke vrienden hadden.
‘In New York. Voor het eerst.’
‘Voor het eerst in New York ? Dat moet een bijzonde-
re ervaring voor ze geweest zijn.’
Van Madison Avenue loop ik door tot de 45ste straat, sla
de hoek om bij 5th Avenue en stuit op een menigte
voetgangers die me over de hele breedte van het trottoir
tegemoet komt.
Opdracht 10:
Commentaar van een medeleerling (Tim Lorenz)
Het karakter van de hoofdpersoon wordt een beetje weinig uitgelicht. Als je namelijk kijkt hoeveel er over Eva Ruppin is geschreven is de karakter beschrijving van de hoofdpersoon daar niks bij. Daarnaast zijn te belangrijke gebeurtenissen een beetje te beknopt verteld. Meer dan alleen de plaats zou je over de gebeurtenissen moeten vertellen. Goede punten in het verslag is het onderdeel Manier van vertellen. Dit is kort,krachtig en duidelijk.
Na het lezen van dit commentaar heb ik de alle punten zo goed mogelijk proberen te verbeteren.
De verdieping
Perspectief: De schrijver van het verhaal vertelt het verhaal vanuit een ‘ik-persoon’. Wie deze persoon is niet helemaal duidelijk. Toch kun je redelijk zeker van zijn dat het de schrijfster zelf, Marga Minco, is.
‘Ik kon er niet uit opmaken of ze…….’
Opdracht 20:
Gedicht over een belangrijke scene in het verhaal
Het stukje waarover ik een gedicht schrijf gaat over het moment dat Marga Minco weer terug gaat naar huis, nadat ze in Amerika naar haar schoonzus Eva Ruppin is geweest. Ze stapt in de trein en wil Eva nog iets vragen, maar dat gaat niet omdat de ramen van de trein niet opengaan. Het is een kenmerkende passage omdat dit voorval haar hele leven beschrijft. Ze is namelijk haar hele leven op zoek naar antwoorden, maar zij is niet in de gelegenheid deze te vinden. De oorzaken daarvan zijn dat bepaalde mensen al dood zijn, andere kunnen je niet meer herrineren of je weet niet waar ze zijn.
Oh gut, oh gut waarom gaat dat raam nu niet open,
en ik heb geen zin om terug te lopen.
Ik wil nog zo graag iets vragen,
anders blijft het raadsel maar aan mij zagen.
Zeg het, hoe zat dat met het vliegtuig,
ik vind dit echt niet meer ruig.
Eva zeg nu dat woord,
anders weet ik nooit mijn antwoord.
Waarom mag ik het antwoord op mijn vragen niet weten,
ik zit toch niet met m’n leven te keten.
Zo krijg in nooit rust
want wat ik moet weten is echt een ‘must’
Jij bent nog mijn enige bron,
ik wilde dat jij het beantwoorden van vragen beter kon.
Jij bent nog mijn enige hoop,
dus doe nu niet de infinitivus van de imperativus loop.
Hoe is het met jou, Bettie en Hans
oh alsjeblieft geef me toch nog een kans.
Stom raam werk nu eens mee,
ik heb al zo’n last van mijn wee.
Oh nee de trein begint te rijden,
ik begin nu al te lijden.
Eva ik zal je nog schrijven,
als twee echte wijven.
Ik zal je al die vragen stellen,
die mij al jaren lang kwellen.
Eva mens, zie toch dat ik iets wil zeggen,
en je niet voor het lapje wil leggen.
Zwaai toch niet zo dom met je hand
maar kom naar mijn land.
Als jij het antwoord weet zeg het me dan
zodat ik met mijn leven verder kan
Eindoordeel
Recensie maken over het gelezen boek.
Het verhaal vond ik niet erg logisch ingedeeld qwa tijd en plaats. De schrijfster sprong van het ene op het andere onderwerp over, zonder ook maar een enkele aanwijzing daartoe te geven, zoals bijvoorbeeld een nieuwe alinea of een nieuw hoofdstuk.
Als de schrijfster zich dan had beperkt tot twee verschillende processen, was het nog redelijk te volgen geweest. Maar in dit boek zijn er zeker vijf dingen door elkaar heen gaande. Daarom moet je steeds nadenken waar je je in het verhaal bevindt. Dit bevordert het leesgenot niet.
Het realisme van het verhaal is ook niet optimaal. Enkele dingen die niet echt realistisch op mij overkomen zijn: -de persoonlijkheid van Eva Ruppin, vooral het feit dat zij de vier dagen met
Minco ingedeeld zou hebben.
-het gedrag van Marga Minco. Het verliezen van een stuk van je leven in in
gedachte is niet helemaal normaal. En ook de moeite die zijn moet doen om
familieleden te vinden is ook niet normaal. Wanneer iemand echt iemand wil
vinden, dan lukt dat bijna altijd.
Het unieke van het verhaal kan ik niet echt beoordelen, ik heb namelijk niet de kennis van veel verschillende boeken. Wel vind ik dit tot nu toe het warrigste boek dat ik ooit in mijn leven heb gelezen. In dat opzicht is het wel speciaal.
Wat de schrijfster precies duidelijk wil maken met dit boek is mij niet volledig duidelijk. Ik denk dat zij de lezers de wereld van Joden na de tweede wereldoorlog wil laten zien. Hoe moeilijk zij het wel niet hebben gehad en nog steeds hebben. Deze boodschap interesseert mij echter niks, maar ik vind dat we nog wel begrip moeten opbrengen voor de posities waarin Joden nog steeds in kunnen verkeren, ook al is het al zo lang geleden. Door het lezen van dit boek sta je toch weer eeven stil bij het lot van die mensen. Dat stilstaan bij zoiets belangrijks is goed. Maar misschien is haar bedoeling wel geweest om te laten zien hoe verward de gedachtes van zo iemand kunnen zijn. Als dat haar doel is geweest, krijgt zij daarvoor een 10 van mij.
Mijn eerste reactie na het lezen van het boek was: ‘Dus dit is literatuur ?’ Ik wel begrip opbrengen voor de persoon Marga Minco maar absoluut niet voor haar boek.
Haar woordkeuze op zich is niet slecht. Elke zin apart is goed te begrijpen, maar de samenhang slaat nergens op.
In het algemeen vind ik dat de verwarring het opvallendste in het boek is. Hieruit concludeer ik dat het boek niet geslaagd is.
"Jammer Marga, probeer het nog eens",zou ik zeggen.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen