Boekverslag : Tim Krabbe - Het Gouden Ei
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1437 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1437 woorden.
Algemeen
Tim Krabbé, Het Gouden Ei. De eerste druk was in juni 1984. Er is geen motto, ondertitel of spreuk ter inleiding. Dit boek is een korte psychologische (personale) roman, omdat het gaat om hoe een jongeman omgaat met en denkt over bepaalde dingen. In de titel die een symbolische betekenis heeft, wordt een belangrijk verhaalelement tot uitdrukking gebracht: claustrofobie. Saskia had als kind een nachtmerrie over het gouden ei. Later krijgt Rex er ook een nachtmerrie over. De lezer wordt hier voorbereid op het gruwelijke einde van het boek waar - als je de lijn van het verhaal doortrekt - Rex’ wens om met Saskia één te worden en Saskia’s hoop op het verlossende tweede Gouden Ei in vervulling gaan.
Samenvatting van de inhoud
Kern: Speurtocht van een jongeman naar zijn vriendin die plotseling op een raadselachtige manier verdwijnt.
Plaats en tijd
Hoofdstuk 1 speelt zich af in 1975, hoofdstukken 2, 4 en 5 in 1983 en hoofdstuk 3 van 1950 tot 1975. Het eerste hoofdstuk beschrijft een avond en een nacht (op 28 juli 1975), hoofdstuk 2 enkele dagen tijdens de vakantie. De vertelde tijd in hoofdstuk 3 is 25 jaar, in hoofdstuk 4 vijf dagen en in hoofdstuk 5 enkele weken tot oneindig (‘Van geen van beiden werd ooit nog iets vernomen’, blz. 98). De totaal vertelde tijd is 33 jaar. In hoofdstuk 1 verschillen verteltijd en vertelde tijd het minst; hiermee wordt tot uiting gebracht dat de verdwijning van Saskia bij het benzinestation de gebeurtenis is waar het hele boek om draait. Wat er tussen 1975 en 1983 is gebeurd, wordt niet uitvoerig beschreven. Alleen door korte aanduidingen in gesprekken of gedachten van Rex weten we wanneer een hoofdstuk zich afspeelt: Álsof ik die acht jaar voor niets zou hebben geleefd’ (blz. 42), ‘Acht jaar was genoeg om aan dergelijke verschijnselen te wennen’ (blz. 78). In hoofdstuk 3 wordt een nog groter stuk overgeslagen: 21 jaar. De vermelding van ‘de man met de mitella’ op blz. 10 is een vooruitwijzing naar het latere verhaal van Lemorne. Ook de laatste zinnen van het eerste hoofdstuk blijken een vooruitwijzing te zijn: ‘Het was alsof hij voelde wat zij nu voelde – de angst en de eenzaamheid van het Gouden Ei, en alsof daarmee zijn wens eindelijk in vervulling was gegaan: Eén met haar worden’ (blz. 25) Het boek is geschreven in de verleden tijd. Het verhaal speelt zich voornamelijk af in Frankrijk (in de buurt van Autun), Hoofdstuk 2 in Zuid-Italië (Matina di Camerota, ‘een dik uur rijden onder Napels’) en in hoofdstuk 4 bevindt de hoofdpersoon zich in Amsterdam (Buitenveldert).
Vertelperspectief
Personale vertelvorm vanuit meerdere personen: (vooral) Rex Hofman, Raymond Lemorne en Lieneke.
Personages
Hoofdpersoon: Rex Hofman is medewerker bij een populair-wetenschappelijk jeugdtijdschrift. Hij is negen jaar ouder dan Saskia en in 1983 is hij 41. Hij houdt van spelletjes en net als Lemorne doet hij graag gedachtenspelletjes. ‘Dan krijg ik bijvoorbeeld te horen dat ze ergens leeft, ze is heel gelukkig en zo. En dan mag ik kiezen: ze blijft zo doorleven, of ik zal alles te weten komen, in ruil voor haar dood Dan laat ik haar dood gaan,’ zegt hij tegen Lieneke. Hij vindt het vreselijk dat hij niet weet wat er met Saskia is gebeurd, dat hij dit raadsel niet kan oplossen. Als hij Lemorne ziet, valt er een kwellende angst van hem af: ‘de angst dat de moordenaar zelf dood was, het raadsel voorgoed onoplosbaar’ (blz. 87). Hij heeft verschillende vriendinnen, onder wie Lieneke, maar alleen bij Saskia had hij er werkelijk naar verlangd één te worden. Deze twee wensen – het raadsel oplossen en één zijn met Saskia – gaan op het eind in vervulling. Rex is een karakter, zijn gedachten over de verdwijning van Saskia veranderen in de loop van de tijd. Bijpersoon: Raymond Lemorne is op het eind van het verhaal 49 jaar. Hij is een keurige Fransman, scheikundeleraar, getrouwd en heeft twee dochters. Hij wordt geobsedeerd door de gedachte dat hij dingen zou kunnen doen die je normaal niet zou doen: van een flat springen, een misdaad plegen. Hij is volkomen gewetenloos: zonder enige schuldgevoelens schiet hij twee kampeerders dood en bereidt hij zijn perfecte misdaad voor. Het enige dat telt is het experiment. Hij vindt het een ‘ongelooflijk spannend gedachtenspel’ (blz. 510 en hij voelt zich ‘feestelijk slecht’ (blz. 53) Saskia Ehlvest, Rex’ vriendin, wordt niet zo uitvoerig beschreven. Ze heeft ‘roodgespoeld wriemelhaar’, ze is ‘ongegeneerd ijdel’, ze houdt niet van autorijden en ze heeft een beetje last van claustrofobie. Hoewel Rex en Saskia in het begin van het verhaal kibbelen, is hun verhouding verder prima. Ze gaan al een jaar of vier met elkaar om. Soms voelt Rex de behoefte haar te plagen, maar dat komt volgens hem alleen maar omdat hij van haar houdt. Saskia is een type. Lieneke is net als Saskia niet zo’n belangrijke personage. Het gaat vooral om Rex’ verhouding tot haar. Rex dacht eindelijk weer in staat te zijn tot een langdurige relatie met een vrouw, maar na zijn nachtmerrie over het Gouden Ei blijkt dat Saskia altijd tussen hen in zal blijven staan. Lieneke is een type.
Thema en motieven
Centraal in het verhaal staat de verdwijning van Saskia. Het verhaal gaat dan ook om Rex die er alles voor doet om het mysterie op te lossen. Het thema is het gevoel van claustrofobie, dit wordt uitgedrukt in de titel, de droom van Saskia over het Gouden Ei die Rex later ook zal krijgen. In die droom zit ze opgesloten in een Gouden Ei dat door de ruimte vliegt. Ze kon niet dood, haar enige hoop was dat er een tweede Gouden Ei in de ruimte zweefde. Als ze tegen elkaar botsten zouden ze allebei dood zijn, maar die kans was heel klein. Het moment dat ze botsen is het moment dat Rex en Saskia één worden, dat moment betekent verlossing (van onwetendheid) maar ook dood. De motieven in het verhaal zijn: onwetendheid; angst voor eenzaamheid, angst om nooit echt één met een ander te worden.
Eigen mening
‘Ik vond dit een heel leuk en spannend boek om te lezen, uitstekend geschreven en een afschuwelijk, maar prachtig einde.’
Onderwerp
Deze korte roman heeft een onorigineel onderwerp, maar dat maakt hem nog niet oninteressant om te lezen. Het gaat over een jongeman die op zoek gaat naar zijn raadselachtig verdwenen levensgezellin, waarbij claustrofobie een grote rol speelt. Het onderwerp heeft me niet aan het denken gezet, maar ik zou me wel zeker voor kunnen stellen dat dit mensen aan het denken gezet heeft. Dit werk heeft me ook niet van mening over het onderwerp veranderd, maar dat komt omdat het best wel oppervlakkig behandeld wordt.
De gebeurtenissen
Centraal in het verhaal staat de verdwijning van Saskia, daarnaast wordt veel aandacht geschonken aan de gedachten en gevoelens van Rex. De gebeurtenissen zijn heel logisch met elkaar verbonden. De sfeer in dit boek is heel spannend, omdat je tot de laatste pagina toe niet weet wat er met Saskia gebeurd is. De drang om door te lezen is daarom ook heel groot, je bent de hele tijd nieuwsgierig. De gebeurtenissen hebben een hele echte indruk op me gemaakt, vandaar dat het einde zo schokkend overkwam. Dan weet je wat er toen gebeurd is. Dat zet je toch wel even aan het denken, al heb ik dat niet op de eerste plaats gezegd bij ‘onderwerp’. Het einde is heel mooi, totaal onverwacht.
De opbouw
De opbouw zorgde er gedeeltelijk voor dat het zo spannend was. Het verhaal is heel simpel opgebouwd uit 5 delen, die een beetje door elkaar gehusseld zijn (hoofdstuk 3 vindt plaats vóór hoofdstuk 1 en 2). Daardoor moest ik wel even alles op een rijtje zetten, maar eigenlijk is het heel logisch. De schrijver wil de hele tijd wat informatie achter de hand houden om de lezer geïnteresseerd te houden, zodat het lezen boeiender wordt.
Taalgebruik
De zinnen in dit boek zijn niet ingewikkeld, eerder kort en duidelijk. Het woordgebruik is normaal en niet moeilijk. Er wordt veel stilgestaan bij de gedachten en gevoelens van Rex. Dialogen komen af en toe voor, de gesprekken die gevoerd worden zijn natuurlijk.
Personages
Dat vond ik wel jammer, ik heb me de hele tijd geen goed beeld kunnen vormen van de personages, zelfs van Rex niet. Ik heb het moeten doen met de innerlijke kant die wel goed naar voren werden gebracht. De personen waren wel levensecht, behalve Lemorne. Ik kan me nog steeds niet voorstellen dat iemand zoiets zou doen om gewoon te experimenteren, maar dat is in werkelijkheid natuurlijk ook.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen