Boekverslag : Joost Zwagerman - Gimmick!
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 3222 woorden.

Titel: Gimmick!
Auteur: Joost Zwagerman
Jaar van eerste uitgave: 1989
Genre: Autobiografische roman
Aantal bladzijden: 283 bladzijden

Waarom gekozen?
Dit boek heb ik gekozen, omdat ik liefdesverhalen altijd heel mooi vind.
Van mevrouw klok heb ik gehoord dat het een mooi boek is en een ontroerend verhaal.
De omslag spreekt me ook wel aan, een korte maar krachtige titel.
Als een boek gaat over mensen die de weg in het leven, helemaal kwijtraken, spreekt me dat altijd wel aan, omdat je er zelf misschien wel wat van kan leren.
Van het boek en van de schrijver heb ik nog nooit gehoord dus ik ben wel nieuwsgierig.
Een boek over het leven van een kunstenaar heb ik nog nooit gelezen of meegemaakt.
Dus lijkt het me ook wel interessant om daar wat meer over te weten.
Ik vind het helemaal niet erg om een boek uit te kiezen en te lezen.
Als je veel van lezen houdt, vindt je het niet erg om een leuk boek uit te kiezen, waar je een verslag over moet schrijven.
Vooral als het een boek is, die veel indruk op je maakt.
En als ik het zo hoor van de rest en als ik de omslag moet geloven, zal dit boek zeker indruk op mij maken.

Voorbereidingen en verwachtingen vooraf
In de 3de klas, heeft Mevrouw Klok ons al kennis laten maken met een aantal boeken, zodat wij voorbereid zijn op de boeken die wij zouden kunnen lezen voor onze boekverslagen.
Mevrouw klok liet o.a. veel boeken van Joost Zwagerman zien.
Door de positieve verhalen over Joost Zwagerman en zijn populaire schrijfstijl, heb ik besloten een boek van Joost Zwagerman te lezen.
In de bibliotheek zag ik boeken van hem en koos ‘Gimmick!’ uit.
Ik verwacht dat het verhaal gaat over een jongen die zichzelf kwijtraakt.
Ik denk zelf dat het niet goed afloopt, maar ik hoop natuurlijk wel op een goed einde.
Het is een literatuur boek en dat vind ik juist zo leuk, omdat het verhaal dan alleen maar geloofwaardiger en realistischer wordt.
En ik denk dat het een leerzaam boek is, dat ik wat van dit boek kan leren.
Ook neem ik een kijkje in het leven van de kunstenaars, hoe is hun wereldje nou eigenlijk?
Op het internet heb ik een goede samenvatting opgezocht, zodat ik beter weet waar het boek over gaat.
Nu ben ik helemaal voorbereid!

Eerste reactie achteraf
Mijn allereerste reactie op dit boek was ontroerend.
Ik had heel veel medelijden met Walter.
Dat hij zoveel van een vrouw houdt en zoveel verdriet heeft om haar, vind ik echt heel zielig.
Zelf zou ik me gevleid voelen als iemand zoveel om mij gaf, als Raam om Sam.
Door het open einde in het boek vond ik het verhaal realistisch en geen standaard verhaal dat altijd goed afloopt.
Het boek toont aan dat het leven niet alleen goede kanten, maar ook slechte kanten heeft.
Er gebeurde veel in een korte tijd en er zaten veel dialogen in het verhaal, waardoor ik het verhaal spannend vond om te volgen.
In het begin werd al wel snel duidelijk door de flashbacks, dat Walter worstelde met herinneringen uit het verleden.
Daardoor werd mijn belangstelling gewekt, ik was nieuwsgierig hoe het zou aflopen met hem en Sam.

Samenvatting
Het is oktober, Walter van Raamsdonk is een veelbelovende post-moderne jonge kunstenaar. Door zijn vrienden wordt hij ‘Raam’ genoemd. Nadat Suzanne, die Sam wordt genoemd en Raams vriendin is, Raam verlaat, wordt Raam zwaar depressief.
Hij gaat steeds meer aan de drugs en hij heeft geen zin meer in schilderen.
Raam zoekt steun bij zijn net zo getalenteerde medekunstenaars en vrienden Groen en Eckhardt, deze tonen echter niet veel interesse in het leven van Raam.
Groen en Eckhardt proberen Raam wel weer aan het schilderen te krijgen en ze zeggen hem dat hij Sam moet vergeten.
In de avonden gaan Raam, Groen en Eckhardt naar de discotheek ‘Gimmick!’, waar de titel van het boek op slaat. Raam probeert ‘s avonds in de Gimmick zijn verdriet weg te drinken. Hier in Gimmick ontmoet hij een meisje met een zonnebril. Hij gaat met het meisje mee naar huis, maar het enige wat Raam in dat huis doet is een videoband bekijken.
In januari gaat Raam op reis naar Florence, waar hij zijn tienerliefde opzoekt, ze heet Pet (Mariette voluit). In Florence komt Raam in haar studentenhuis terecht.
Hier wonen, behalve Pet, twee jongens uit London, een oerlelijke Italiaans meisje en een boeiende en indrukwekkende vrouw uit Hannover. Raam doet weinig in Florence, hij doet er eigenlijk helemaal niets.
Wanneer Raam terugkomt uit Florence wil Groen hem meenemen op reis.
Hij wil naar Tenerife gaan, wat volgens hem het kunstcentrum van de wereld is.
Ze gaan allebei naar Tenerife. Hier gaat Groen met een meisje dat Rosita heet.
Raam slaapt ook met dit meisje maar blijft ondertussen aan Sam denken.
Voor de rest ontmoeten ze hier nog een aantal kunstenaars zoals galeriehouder en beeldend kunstenaar Sergio Valla en de kunstfotograaf Martin Moreno.
Ook George Bleichfeld, die ze eerder in de expositie in Amsterdam hebben gezien, zien ze weer in Tenerife. Op een dag krijgen Sergio Valla en Martin Moreno ruzie en er ontstaat een vechtpartij tussen de twee kunstenaars.
Ineens kent bijna niemand hen meer en de meeste kunstenaars vertrekken.
In april gaan Raam en Groen vanuit Tenerife naar New York waar ze in een YMCA belanden Hier bezoekt Groen vele kunsthallen en peepshows. Raam heeft hier na een tijdje genoeg van. Wanneer hij dan een eenzame vrouw ontmoet van in de veertig trekt hij voor een tijdje bij haar in. Zij denkt dat hij homo is. In haar huis doet Raam niet veel meer dan een beetje rondhangen en schoonmaken. Hij leeft als een kamerplant.
Op een gegeven moment heeft hij er genoeg van en vertrekt zomaar.
Als afscheid schrijft hij een briefje en legt dat bij de zwarte dildo die hij in haar huis heeft gevonden, waar hij een strikje om doet.
Wanneer hij terug komt in Nederland, gaat Raam naar een feestje van zijn moeder waar hij alles over New York vertelt.
Zijn moeder vertelt hem ook dat hij niet om Sam moet treuren.
De Raad van Kunst wil hem een subsidie van 40.000 gulden geven, maar dan moeten ze eerst even bij hem langs om werk van hem te zien. Omdat hij geen nieuw werk heeft laat hij drie schilderijen van een vriend zien. Hij krijgt de 40.000 gulden.
Later gaat Raam coke kopen bij zijn dealer. Hier ontmoet hij Sam weer voor het eerst sinds lange tijd. Ze gaan samen naar een café. Raam zegt dat hij nog steeds verliefd op haar is. Maar Sam zegt dat ze Raam echt niet meer wil. Ze vertelt dat Groen haar wou versieren. Ze heeft Alex, een vriend van Raam, ontmoet. Misschien wordt het wel wat.
Alex is degene waar de schilderijen van waren.
Aan het eind van het boek gaat Raam naar een opening van een grote tentoonstelling in het Stedelijk Museum, waar werk van hem en zijn vrienden hangen.
Hij vindt steeds meer dat zijn vrienden opgeblazen kunstenaars zijn en alleen maar aan geld denken. Raam vindt de opening maar een grote poppenkast, iedereen zit onder drugs en loert naar mooie vrouwen. Raam neemt te veel drugs, en wordt onwel.
Op het laatst komt Raam in de Gimmick terecht, voor het eerst sinds tijden.
De Gimmick is niet meer trendy en is overgenomen door studenten en ander raar volk. Wanneer Raam coke gaat snuiven op de wc, wordt hij eruit gegooid.
Bij de uitgang ziet hij het meisje met de zonnebril en gaat met haar mee naar huis.
Als hij met haar naar bed gaat, krijgt Raam een bloedneus en het meisje wordt boos op hem. Het meisje vraagt wat hij wil. Geen gekke vraag denkt Raam, en hij zegt dat hij een taxi wil.

Persoonlijke beoordeling
Het onderwerp
Het gaat in dit boek over een kunstenaar die in het wereldje van de kunstenaars leeft.
Het thema van het boek is, laten zien hoe de kunstenaars in de moderne tijd leefden.
Ook speelt het thema liefdesverdriet mee in het verhaal.
De schrijver wou met het boek ‘Gimmick!’ een beeld schetsen over de kunstenaars.
Hoe ze leefden, wat ze deden, hoe hun wereldje eraan toe ging.
Ik denk dat de schrijver ook wou laten zien dat geld niet gelukkig maakt, dat zie je wel bij Raam, die Sam maar niet kan vergeten, ook al heeft hij vrienden, goed betaalde baan, leuke familie.
Er zijn maar weinig boeken die gaan over het leven van kunstenaars in de moderne tijd.
Het gaat er veel ruiger aan toe dan in het leven van een ‘normaal’ iemand.
Het kunstwereldje is minder mooi dan het lijkt, Raam bijvoorbeeld die niet gelukkig is.
Ik begrijp nu veel beter hoe het er in de kunstwereld aan toe gaat en dat alles om geld draait.
Maak je geen goede kunstwerken? Dan wordt je er zo uitgegooid.
Ook de concurrentie onderling tussen de kunstenaars is hevig.
Er wordt niet aan een ander gedacht, maar alleen maar aan zichzelf.
Een hard en ruig leventje dus.
Zelf heb ik ook wel eens liefdesverdriet gehad, dus ik kan me wel inleven in Walter.
Wel vond ik het jammer dat hij niet verder ging met zijn leven en heel erg lang
bleef treuren om Sam.
Het boek ging af en toe ook over kunst, wat me niet zo aansprak.
De dialogen tussen Sam en Walter vond ik wel leuk om te lezen.
Ook de gedachten van Walter en zijn gevoelens voor Sam vond ik leuk om te lezen, het maakte indruk op mij en ik had medelijden met Raam.
Thuis kijk ik ook graag films, die gaan over liefde en over liefdesverdriet.
Alleen dat loopt meestal goed af, maar in dit boek niet.
Walter krijgt niet wat hij wil, wat het boek wel realistischer maakt voor mij.

De gebeurtenissen
Er gebeurde veel in het boek, veel dialogen, kunstvoorstellingen, uitgaan, reisjes.
Het verhaal speelde zich af op verschillende plekken.
In Amsterdam waar Gimmick is en waar Walter woont.
Maar ook gaat hij op reis naar Florence, Tenerife, New York.
In het boek zijn vooral de gedachten belangrijk.
De gebeurtenissen zijn niet zo belangrijk, de schrijver wou met het hele verhaal duidelijk maken dat de liefde van Raam voor Sam overheerst en dat de rest van zijn leven bijzaak is.
Een paar gebeurtenissen vond ik leuk om te lezen, zoals de gesprekken tussen Sam en Walter. Het boek heeft belangstelling bij mij gewekt, omdat ik nieuwsgierig was, of het wel weer goed zou komen met Sam en Walter.
De reizen die Walter maakte en de mensen die hij ontmoette vond ik allemaal niet zo interessant om te lezen.
Maar dat komt omdat, dat een beetje de bedoeling is van de schrijver, laten zien dat Raam zijn leven niet interessant is en dat Walter dat zelf ook vindt.
Niks maakt hem uit, het enige waar hij om geeft en aan denkt is Sam.
Er gebeurde niet veel spannends in het boek, er waren vooral veel momenten.
Het eind vond ik wel een beetje schokkend, omdat Walter een beetje gek werd in zijn hoofd en helemaal wild werd toen hij seks had met het meisje met de zonnebril.
Er kwam veel seks voor in het boek en vooral de grove woorden vond ik af en toe schokkend, maar dat hoorde ook bij de kunstwereld.
Vaak had ik wel medelijden met Raam, omdat hij bij alles wat hij deed veel aan Sam dacht.
Op die manier kon Raam geen normaal leven leiden en dat vond ik wel heel sneu voor hem.
Het verhaal was een open einde, wat ook wel moest eigenlijk, want tussen Sam en Walter kwam het niet meer goed.
In het verhaal vlucht Walter voor al zijn problemen en dat lees je ook in de laatste zin.
Als Walter zegt dat hij een taxi wil.

De personen
De hoofdpersoon in het verhaal is Walter van Raamsdonk, beschreven in het boek als ‘Raam’.
Raam heeft donker haar en ziet er dun uit.
Raam is een jonge kunstenaar, die hopeloos verliefd is op Sam, zijn ex.
Om haar te vergeten gebruikt hij drugs, gaat naar bed met andere vrouw, hij reist, maar wat hij ook doet, hij blijft aan Sam denken.
Ondertussen gaat het leven gewoon door.
Raam zijn vrienden, familie en Sam gaan door met hun leven, terwijl Raam maar niet met het verleden kan afrekenen.
Door de dingen die Raam meemaakt verandert hij niet.
Hij blijft maar aan Sam denken en treuren om het verleden.
Sam is een obsessie voor hem na de breuk en dat vind ik zo zielig voor hem.
Wel vind ik dat je op den duur verder moet met je leven en het verleden moet laten rusten.
Zelf ken ik mensen die ook heel verdrietig waren na een breuk met hun vriend of vriendin.
Maar die gaan ook weer door met het leven, want zo hoort dat nou eenmaal.
Maar je hebt ook mensen die het heel erg moeilijk vinden en blijven denken aan hun ex.
Maar van de andere kant vond ik hem een beetje zwak.
Het leek wel alsof hij ook niet verder met zijn leven wou gaan.
Hij had nooit ergens zin in, alleen maar omdat hij liefdesverdriet had.
Walter was wel heel erg realistisch en had mensenkennis.
Hij had in het verhaal een duidelijk eigen mening over zijn vrienden en over het kunstwereldje.
Sam is de ex-vriendin van Raam. Ze is een dunne vrouw met blond haar.
Er wordt wel veel over haar in het boek gepraat door Raam, maar er wordt niet echt verteld over haar eigenschappen en over hoe ze is als persoon.
De belangrijkste bijpersoon in het verhaal is de vriend van Raam, bekend als ‘Groen’.
Groen is een collega en een vriend van Raam. Groen is 29 jaar
Groen denkt maar aan twee dingen, aan geld verdienen met kunst en aan vrouwen
Raam denkt dat Groen met Sam naar bed is geweest en confronteert hem een aantal keren daarmee, maar Groen zegt dat Sam hem wou verleiden en niet andersom.
Verder zegt Groen dat hij Raam beschouwt als een goede vriend en Raam gelooft dat.
Maar hij komt er steeds meer achter dat Groen een leugenaar is en alleen maar op geld uit is.

De opbouw
Het verhaal wordt verteld in het ik-perspectief, Walter vertelt over zijn leven en gevoelens.
Het boek begint met een proloog, waarin je kennis maakt met de hoofdpersonen.
Walter praat vaak over het verleden, dus zitten er ook flashbacks in het verhaal.
Het verhaal begint in oktober en eindigt in april, dus dat zijn 7 maanden.
En vaak begon een hoofdstuk in medias res, waardoor je pas aan het eind van het hoofdstuk erachter kwam waar het over ging.
Ook speelde het verhaal zich af op veel verschillende plekken, waardoor ik af en toe de bladzijde even twee keer moest lezen om te begrijpen waar Walter nou was.
Ik raad mensen aan dit boek te lezen, maar je moet je dan wel van tevoren verdiepen in de inhoud van het boek, anders is de volgorde lastig.
Toen ik het boek uithad, vond ik het dat er een open einde in zat.
Maar van de andere kant vond ik dat wel weer leuk, want ik heb nog nooit een boek gelezen dat een open einde had.
En zo komt het boek wat realistischer over en maakt het meer indruk op mij.

Het taalgebruik
Er staan vooral veel dialogen in het verhaal, omdat het vooral gaat om de gedachten van Raam. De rest van zijn leven boeit hem niet, het gaat hem alleen maar om Sam.
Hij denkt vaak aan haar en de herinneringen die hij had samen met haar. Zijn gedachten en gevoelens overheersen zijn leven, daardoor blijft Raam hangen in het verleden, terwijl de wereld om hem heen gewoon verder gaat.
Het verhaal speelt zich af eind jaren tachtig, de schrijver vertelt hoe het er in de wereld van de jonge kunstenaars aan toe ging in die tijd.
Er werden vaak moeilijke woorden gebruikt, ook omdat het over kunst ging, kwam ik vaak woorden tegen waar ik nog nooit eerder van had gehoord.
Woorden zoals: crucifixen, neo-expressionistisch, anesthesist, cardioloog, relativeren en nog wel meer van dit soort woorden, maakten het verhaal ingewikkeld voor mij.
Maar omdat er zoveel gebeurde was het verhaal niet heel moeilijk te volgen.
Af en toe vond ik de gebeurtenissen, dialogen en gedachten een beetje te ver gaan als het gaat over het taalgebruik, er werden veel grove woorden gebruikt.
Er werden veel personen beschreven en er gebeurd veel in een korte tijd.
Daardoor gebeurde er telkens weer wat en was het boek niet saai.
Het einde van het boek heeft heel veel indruk op mij gemaakt, vooral door de laatste zin, het moment dat Raam weer wegvlucht en zegt dat hij een taxi wil:

‘Doe nou niet,’ zegt ze. ‘Ik meen het. Hee, wat wil je nou?
Wat wil je nou?’
Geen gekke vraag. Wat wil ik nou? Ze legt haar benen in kleermakerszit en trekt het donzen dekbed over zich heen, tot aan haar kin. Naast het bed ligt een pakje Marlboro Lights.
Ze pakt twee sigaretten, eentje voor haar, eentje voor mij. Ze krabt op haar hoofd, blaast met korte stootjes de rook in mijn ogen. Ze inspecteert de nagels van haar wijs-en middelvinger. Wat wil ik nou?

‘Ik wil een taxi.’

Motto
“There were moments when..
Well, there were moments when.”

Dit is een regel uit de hit ‘Past, Present and Future’ van de meidengroep ‘The Sangri-Las’ in 1966. Het nummer gaat vooral over herinneringen. In het boek gaat het ook veel over herinneringen, met name die aan Sam. Verder vind ik dat er nogal nutteloosheid uit deze regel spreekt, alsof het er allemaal niet toe doet. Zo denkt Raam er ook over, alleen Sam is belangrijk voor hem, de herinneringen uit het verleden.

C3: gedicht over de gevoelens van de hoofdpersoon Walter.
Mijn gebroken hart

Vanbinnen ben ik zwart
Jij maakte mij blij
Jijj was de ware voor mij
Waarom laat je mij alleen?
Mijn hart is niet van steen..
Het enige wat belangrijk is in mijn leven ben jij
Door jou voel ik mij vrij
Nu heb je me verlaten
En zit ik met mezelf te praten
Waarom toch, waarom? Nog zoveel vragen
De pijn die ik nu voel, nauwelijks te verdragen
Een andere vrouw hoef ik niet meer
Zo iemand als jij krijg ik nooit meer..
Ik zal nog altijd van je houden en om je geven
Ik hou meer van jou dan van het leven
Gebroken hart,
Een leeg gat

Informatie over de auteur Joost Zwagerman
Johannes Jacobus Willebrordus Zwagerman wordt op 18 november 1963 geboren in Alkmaar. Na zijn middelbare school in Alkmaar volgt Joost tot 1984 een onderwijzersopleiding.
In 1988 gaat hij Nederlandse taal- en letterkunde studeren aan de Universiteit van Amsterdam.
Hij rondt zijn studie niet af, maar neemt een cursus creatief schrijven bij Oek de Jong.
Vanaf 1984 publiceert Joost regelmatig artikelen, proza en po?zie in diverse tijdschriften en schrijft hij bijdragen voor onder meer de Volkskrant, de Primeur en Bzzletin.
In 1985 wordt hij medewerker van de literaire bijlage van Vrij Nederland en van 1988 tot 1990 is hij redacteur van het tijdschrift De Held.
In 1986 debuteert Joost met de roman De houdgreep, waarna in 1987 de po?zie bundel Langs de doofpot en de verhalenbundel Kroondomein volgen. Vals licht en De buitenvrouw worden beiden, in respectievelijk 1991 en 1994, genomineerd voor de AKO literatuurprijs.
Vals licht wordt in 1992 verfilmd onder regie van Theo van Gogh.
Als dichter is Joost in de jaren tachtig actief als woordvoerder van de Maximalen. De Maximalen zetten zich af tegen de heersende opvattingen van de Vijftigers en pleiten voor de herintroductie van emotie, actie en dynamiek in de po?zie.
Met allerlei ludieke acties trekken de elf dichters (waaronder Ren? Huigen, Arthur Lava, Dalstar en Pieter Boskma) regelmatig de aandacht.

Bibliografie van Joost Zwagerman
De buitenvrouw - roman
Chaos en rumoer - roman
Collega's van God - portretten en polemieken
Gimmick!
De houdgreep - roman
In het wild - essays en kritieken
He jongensmeisje - verhalen
He jongensmeisje - verhalen
Kroondomein - verhalen
De kus van Michael Jackson
Tomaatsj
Vals licht - roman
De ziekte van jij - gedichten
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen