Boekverslag : Yvonne Keuls - Jan Rap En Z'n Maat
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 4635 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 4635 woorden.
A. Zakelijke gegevens
Auteur: Yvonne Keuls
Titel: Jan Rap en z’n maat
Uitgeverij: Ambo
Jaar van uitgave: 1984
Druk: achttiende druk, eerste druk 1977
Aantal bladzijden: 242
B. Eerste persoonlijke reactie
Ik vond het een heel mooi en interessant boek. Ik wil later ook graag dat soort werk doen, dat wou ik al voor dit boek. Maar nu ik dit boek heb gelezen wil ik het juist veer grager doen. Want ik vind het gewoon echt niet leuk voor de kinderen in zon opvangtehuis wat ze allemaal hebben meegemaakt en dat ze nog uit zichzelf. Door wilt gaan met het leven. Dat vond ik heel erg mooi daaraan. Maar ik zou zelf zeggen dat ik er geen spijt van heb dat ik het boek heb gelezen.
C. Korte samenvatting van inhoud
Het boek is een soort dagboek van Yvonne, dat loopt van 1 december tot 18 maart. Yvonne is een medewerkster van het opvangtehuis. Het gaat over een nieuw opgericht opvangtehuis voor jongeren. In totaal zijn er dertien hulpverleners.
Het boek gaat over jongeren die binnenkomen met hun eigen problemen. In totaal beschrijft Yvonne er eenentwintig.
Joop is de eerste die we tegenkomen. Hij kwam in het ziekenhuis terecht, na een tweede zelfmoordpoging. Yvonne gaat er regelmatig op bezoek. Dan komt Janneke binnen. Ze is mishandeld door haar vriend Ben. Als Ben komt krijgen ze ruzie. Janneke is zwanger en wil abortus, maar Ben wil dat niet. Nadat Janneke toch bij een arts is geweest en Koen, een hulpverlener, met Ben heeft gepraat gaan ze toch samen weg.
Bij de volgende dienst blijken Gemma en Charrie te zijn gekomen. Gemma mag bij een hondentrimmer gaan wonen. Ze komt de volgende dag terug want hij blijkt een bordeel te hebben. Charrie is zestien en gevlucht uit een tehuis en bang voor de politie. Hij kan 's nachts niet slapen, en denkt alleen aan zijn echte vader. Na twee dagen heeft Yvonne nachtdienst en hoort ze dat Lenny en Klaasje zijn gekomen. Klaasje vertelde dat hij gedwongen werd door zijn pleegmoeder shag te eten, waarna zijn maag moest worden leeggepompt. Yvonne praat met hem en in dat gesprek vertelt ze wat meer over de hulpverleners.
Lenny, de volgende nieuweling, levert nogal wat problemen op, want ze is gevlucht uit een psychiatrische inrichting. Een aantal stafleden vindt dat ze een te zwaar geval voor hen is.
Pieter Juweel wordt binnengebracht, hij is 22 jaar, steelt, en zit onder de luizen. Hij blijkt een gestolen video bij zich te hebben, en Ruud, een hulpverlener, wil de videoband terugbrengen en zegt dat Pieter weg moet. Maar na twee vrije dagen van Yvonne is hij er nog.
Gemma is van plan haar moeder te zoeken. Margriet, de huisdokter die iedereen onderzoekt en doorverwijst naar de juiste therapie, weet de moeder van Gemma te vinden.
Als Joop uit het ziekenhuis komt, komen er ook gelijk twee nieuwe bewoners. De ene is Ali, ze is zestien en weggelopen uit een kindertehuis en erg agressief. De ander is Derek, homo en een vreselijke zeurkous over de kleinste dingetjes.
Tot grote opluchting van de stafleden gaat Derek gaat al vlug ergens anders wonen, bij een bejaarde homofiel.
Op de eerste kerstdag komt Cor binnen, omdat hij een zelfmoordpoging heeft gedaan en hij door de vriend van zijn moeder het huis uitgeslagen is.
Charrie krijgt in januari werk op een manege, want hij wil iets met paarden gaan doen. Derek is weer inmiddels weer terug gekomen omdat de bejaarde man en zijn vriend alleen maar seks wilden.
Op een nacht valt Cor, stijf van de speed, Tymen aan met een mes. Yvonne lost het samen met Derek en Gemma op. Klaas stuurt Cor zonder verder overleg naar een afkickcentrum.
De staf heeft een plan:"het Wittehuizenplan". Dit is begeleid wonen op kamers voor de jongeren die weggaan in een pand met studenten van de sociale academie. Later in het boek wordt dit plan gerealiseerd.
Maaike en Laura zijn twee nieuwe bewoners, en ze zijn zusjes. Maaike heeft een abortus gehad. Haar vriend komt maar ze is bang voor hem, want hij is boos over de abortus. Gelukkig weet de staf dit uiteindelijk te bemiddelen.
Laura wil haar diploma voor het havo halen. Dat lukt zo niet maar Koen vindt iemand die haar wel bijles wil geven. Gemma gaat naar groepstherapie. Als Koen een pand kan huren voor het Wittehuizenplan doet hij dat. Dit heeft weer een kleine ruzie als gevolg, omdat het zonder voldoende overleg gebeurt.
Nico wordt door de maatschappelijk werkster van zijn bedrijf gestuurd. Zijn moeder is overleden en zijn vader geeft niets om het gezin. Nico is erg agressief, ook naar andere hulpverleners toe.
Lenny heeft het niet meer en gaat helemaal door het lint als ze wordt afgewezen in het bejaardencentrum.
Nieuwkomers zijn Hannes en Hanneke. Hanneke is zeven maanden zwanger van Hannes. Haar ouders waren te bemoeizuchtig en daarom is ze samen met Hannes weggelopen. Ook Edje is nieuw. Hij is bijna zestien, steelt, gebruikt speed en is weggelopen uit een internaat.
Joop, Lenny, Pieter, Ali en Klaasje gaan naar het huis van het Wittehuizenplan. Lenny slikt veel valium, een doosje vol. Als ze na een bezoek aan haar moeder teveel pillen wil nemen, pakt Yvonne ze af en legt het doosje op de bank. Ze brengt Lenny naar boven en Joop eet van de pillen.
Gemma loopt weg van de kliniek, maar keert na vijf dagen weer terug. Derek gaat later beginnen met een opleiding ziekenverzorger omdat hij op de baby van Hanneke wil wachten.
Arnold heeft zelfmoordpogingen gedaan maar deze is mislukt en hij besluit terug te gaan naar zijn vriend.
Dan komt Thomas in het huis. Hij is verslaafd en wordt al snel doorgestuurd naar het afkickcentrum. Vlak na Thomas komt Louis. Louis wil niet toegeven dat er iets aan de hand is. Wel zegt hij zijn medicijnen al maanden niet meer te slikken, maar waarvoor deze zijn wil hij niet zeggen. Margriet vindt uiteindelijk uit dat deze tegen epilepsie zijn.
In het wittehuis gaat het niet goed. Klaasje en Lenny komen tijdelijk terug in het opvangtehuis. Koen stort in en Mieke neemt het weer van hem over.
Hanneke bevalt van een dochter, Merel. Vlak daarna draait Louis ook door omdat hij zijn medicijnen niet slikt.
De situatie wordt alsmaar slechter en de staf komt in een vicieuze cirkel terecht.
In de eerstvolgende vergadering besluit de staf dat het zo niet langer kan. Ze gaan een week dicht. Gemma zou net die week naar het huis komen en het boek eindigt dan ook dat Yvonne haar opwacht en Gemma erg teleurgesteld en boos is.
D. Bespreking van de volgende verhaalaspecten
Soort Inleiding:
De inleiding begon meteen op Yvonne’s eerste werkdag in het opvangtehuis. Dus je begon eigenlijk meteen met de handeling van het verhaal.
Soort Einde:
Het is een open einde. Het is een waar gebeurd verhaal. En Yvonne kan niet haar hele leven in een opvangtehuis zitten. Maar je weet niet wat er verder met alle kinderen gaat gebeuren.
Hoofdpersonen:
In dit boek zijn er geen hoofdpersonen. Want iedereen heeft een rol in dit boek.
Maar hier zijn wel belangrijkste personen in het boek…
- Joop, 22 jaar, heeft na twee zelfmoordpogingen daar een half verlamde arm aan over gehouden. Door therapie kan het weer verbeteren en dat is dan ook een doel in zijn leven. Zodra de arm weer beter is en hij kan werken en alleen wonen ziet hij weer minder in het leven en doet nog een zelfmoordpoging. Deze is hem fataal.
- Gemma is een gezellige meid die jarenlang in tehuizen heeft gezeten. Ze is verkracht toen ze zeven en dertien was. Ze heeft haar moeder van jongs af aan niet meer gezien. Ze gaat naar een ander opvoedingstehuis waar ze het wel moeilijk heeft maar door regelmatige contacten met Yvonne went ze steeds meer. Er zit vooruitgang in.
- Charrie heeft al in vijf tehuizen gezeten en is daar uit weggelopen. Zijn moeder wilde hem niet meer, zijn echte vader heeft nooit meer iets van zich laten horen. Hij kan langzamerhand naar zelfstandigheid toe werken maar moet daar wel veel voor leren. Net zo als een aantal anderen heeft hij weinig opvoeding gehad en dus ontstaan er problemen zodra hij alleen staat: opruimen is moeilijk, op tijd zijn is moeilijk, zelfs plantjes water geven is moeilijk omdat ze dat soort zaken nooit meegemaakt hebben en dus ook niet geleerd hebben.
- Klaasje, hij heeft in tehuizen en pleeggezinnen gezeten. Zijn laatste pleegmoeder wilde niet dat hij rookte en toen ze dat ontdekte dat hij dat stiekem toch deed liet ze hem een heel pakje shag opeten, waarna zijn maag moest worden leeggepompt in het ziekenhuis. Hij kent nauwelijks liefde en aandacht. Klaasje kan goed met Klaas opschieten.
- Janneke, zij is weggelopen van haar vriend die haar wel eens slaat. Ze is zwanger van hem maar wil eigenlijk abortus plegen omdat haar vriend het kind ook wel zal slaan. Ze blijft maar even in het begin van het verhaal en gaat toch met haar vriend verder.
- Lenny, 26 jaar. Ze is een grote drugsverbruikster en pleegt ook diverse zelfmoordneigingen wegens een gebrek aan liefde. Haar moeder wil haar niet meer zien. Regelmatig gaat Lenny toch naar haar toe in een poging contact te krijgen, maar ze wordt iedere keer weer teleurgesteld door de afwijzing van haar moeder waarna ze weer depressief is. Uiteindelijk gaat ze alleen wonen en er bestaat een kans dat ze het alleen kan redden.
- Derek is een homoseksuele jongen die door zijn manieren steeds problemen heeft. Hij gedraagt zich opdringerig en overdreven. Omdat hij geen eigen huis heeft beschouwt hij het opvangtehuis als zijn thuis en hij bemoeit zich dan ook overal mee, met name met de baby van Hanneke.
- Hannes en Hanneke. Twee kinderen van achttien en zestien jaar oud. Slapen, met toestemming van ouders, al samen toen Hanneke veertien was. Hanneke is nu zwanger en kan niet meer bij haar ouders wonen die zich overal mee willen bemoeien. Hanneke wil zelfstandiger worden, ze wil niet dat het een kind van haar ouders wordt maar haar eigen kind. Hannes is een beetje overbezorgd. Hij houdt steeds het handje van Hanneke vast. Hanneke wordt echter steeds zelfstandiger en groeit sneller op dan Hannes. Ze krijgt een gezond kind, Merel.
- Maaike komt met haar zus Laura. Ze zijn zeventien en achttien jaar oud. Ze hebben nog twee zusjes die allen bij vader woonden. Hun moeder is weggelopen waarna haar vader incest pleegde met in ieder geval Maaike. Maaike had een Surinaamse vriend en is zwanger geraakt. Ze heeft het kind laten aborteren waarna de vriend het huis is komen verbouwen en de kinderen gevlucht zijn. De jongere zusjes zijn bij familie ondergebracht. Laura is gemotiveerd voor school en een van de stafleden regelt onderdak voor haar zodat ze ongestoord kan studeren. Maaike blijft in het opvanghuis. Haar vriend komt langs, maar alleen om te praten over de slechte dingen die Maaike heeft gedaan. God zal haar straffen voor de abortus. Dit wordt uiteindelijk bijgelegd. Maaike is nogal losbollig en moet bijna aan de pil worden geslagen omdat ze zo met jongens in bed duikt, in het huis is Pieter Juweel haar ‘vriendje’. Pas na een poosje raakt ze gemotiveerd om haar mavo af te maken. Ze wil na het eindexamen van Laura samen met haar op kamers gaan wonen.
- Pieter Juweel. Hij gebruikt drugs, heeft schulden bij dealers en heeft gestolen. Hij is een criminele jongen die langzaam op het goede pad wordt gebracht.
- Louis, hij is een beul van een kerel, 190 lang en 90 kilo zwaar. Hij moet medicijnen slikken tegen epilepsie maar doet dat niet. Wegens slechte ervaringen met dokters wil hij zich niet door dokter Margriet laten onderzoeken. Hierdoor krijgt hij regelmatig woede aanvallen waarbij hij alles kort en klein slaat. Nadat hij het interieur van het huis een keer helemaal sloopt zien de stafleden er de volgende dag geen heil meer in verder te gaan. Louis hebben ze laten weghalen maar hij blijkt de volgende dag zo uit het crisiscentrum te kunnen weglopen.
- Verder zijn er nog een aantal personen die heel even in het boek voor komen, van deze weet je te weinig om er iets over op te schrijven. Voorbeelden zijn; Arnold, Thomas, Ali, Cor en Edje.
Thema:
Het thema van het boek is ‘probleemkinderen die in een opvangtehuis zitten en hun leven weer op proberen te bouwen’.
Tijd/chronologisch of niet?:
De gebeurtenissen zijn in de verleden tijd opgeschreven. De verhaaltijd is van 1 december t/m 18 maart. Dus ongeveer 15 weken. De leestijd is ongeveer 7 tot 8 uur. In het boek zitten geen opvallende versnellingen of vertragingen.
Ook flashbacks zitten er niet in. Alles is chronologisch verteld.
Verhaalperspectief:
Het boek is geschreven in een Ik – perspectief. Want het is het dagboek van Yvonne Keuls. De kinderen van het opvangtehuis. Die komen er natuurlijk in voor. Maar je leest niet de gedachten van die kinderen. Dat vond ik wel jammer daaraan.
Ruimte:
Het verhaal speelt zich grotendeels af in het opvangtehuis. Er zijn maar weinig afwijkingen van deze plek, behalve bij Joop in het ziekenhuis, Gemma in Bloemendaal en op het einde de hele groep in het circus.
Het verhaal zelf speelt van 1 december tot en met 18 maart. Er staan geen jaartallen vermeldt, dus deze kan ik niet geven. Iedere keer als Yvonne moet werken schrijft ze een stuk in het boek. Regelmatig heeft ze twee vrije dagen achter elkaar dus niet iedere dag is beschreven.
E. Grondige Beschrijving van je leeservaring
Het onderwerp:
Het onderwerp vond ik enorm interessant. De problemen van de jongeren en hoe ze behandelt werden door sommige.
Het onderwerp was wel van toepassing op mijn eigen levenswereld. Wanneer je ruzie met je ouders hebt schiet het weleens door je heen om weg te lopen. Doordat ik in dit boek zie hoe sommige mensen je behandelen en tussen welke mensen je terecht komt heb ik het toch goed thuis. Ik heb er tuurlijk weleens over nagedacht, ik ben natuurlijk zelf jong.
Ik vind het een leerzaam en ook nog leuk boek. Leuk komt meer door het taalgebruik in het boek. Zoals de uitspraak van Charrie: ‘Rubbertrut’
Het onderwerp had voldoende diepgang. Dit lijkt me logisch als je er dingen van kunt leren. Ik zou het verhaal zo laten, het is goed zoals het is.
Ik ken genoeg boeken of films die over dit onderwerp gaan. Bijna overal heb je wel iets met jongerenproblemen.
De gebeurtenissen:
De gebeurtenissen waren het belangrijkst. Door de gebeurtenissen bleef het boek spannend. Het aantal gebeurtenissen was goed en voldoende. Zoals de gebeurtenis van Derek, die naar de homofiele Opa ging. En dat hij maar terug ging omdat hij er helemaal gek van werd. Vond ik wel zielig dat Derek niet een eigen huisje voor zichzelf kon zoeken. Omdat hij toch wat geld moest verdienen. Maar alle gebeurtenissen waren gewoon spannend, vooral wanneer er iemand helemaal doordraait. Er waren geen gebeurtenissen die ongeloofwaardig waren.
Er waren wel gebeurtenissen waarvan je tijdens het lezen dacht, als dat maar goed afloopt. De gebeurtenissen waren belangrijk omdat die de gevoelens bij mij opriepen.
De personages:
De personen konden makkelijk levensecht voorkomen. Ik kon me ook goed inleven in de hoofdpersoon. Ik kon wel goed met haar meeleven.
De personen die in het verhaal voorkwamen heb ik nog niet meegemaakt in mijn eigen leven. Ze gedragen zich niet zoals het moet. Maar dat kan je je wel voorstellen want hun hebben gewoon veels te veel meegemaakt in hun leven. Dan kan je ook eigenlijk niet fatsoenlijk normaal doen. Daarom weet je ook nooit hoe ze reageren. Want ze denken heel anders hoe ik dat zal doen.
De hoofdpersoon heeft me niet beïnvloedt, maar de gebeurtenissen wel. De eigenschappen van de hoofdpersoon (Yvonne die het dagboek schrijft) vond ik allemaal goed en vooral dat ze zoveel tijd en moeite voor hen deed. Dat vond ik gewoon knap van de hoofdpersoon. Ik zou wel op haar willen lijken.
De opbouw:
De opbouw was niet moeilijk. Het past ook goed bij het verhaal. Dit omdat er weinig achter het verhaal zat. Het was dus niet moeilijk om te lezen, je kon alles wel goed begrijpen. Want je ziet alles door de ogen van Yvonne Keuls. Dat vind ik wel mooi want zei is ook een begeleider en dan weet je ook wat hun doen en voelen. Ik vond het deel van Louis wanneer hij een trip heeft en zich in de kelder gaat afreageren vind ik wel leuk maar ook wanneer die met alles door de kamer gaat gooien en alles. Alles was op het goede tijdstip neergezet.
Het einde vond ik wel jammer dat je niet goed begreep wat er nou ging gebeuren.
Het taalgebruik:
Het taalgebruik was makkelijk. Dit omdat je er niks achter hoefde te zoeken en alles makkelijk was te begrijpen. De taalgebruik past ook heel goed bij de hoofdpersonen. Want hun zijn gewoon kinderen laat maar zeggen van mijn leeftijd. Ik vond hoe alles is geschreven precies goed alles in zijn verhouding.
F. Twee verwerkingsopdrachten
Onderzoeks-/zoekopdrachten: 4
Zoek tenminste vier songteksten die goed bij het verhaal passen. Licht je nauwkeurig uitvoerig toe. Gebruik hierbij voorbeelden uit het boek.
Nick en Simon - Vaarwel verleden.
Alles wat jij hebt meegemaakt,
heeft jou in het diepst geraakt.
Al deed jouw hart telkens pijn,
je mag nu vrolijk zijn.
Geeft het kracht als ik je zeg:
"Jij bent vrij dus volg je weg.
Niemand zit jou op de huid,
dus sla je vleugels uit."
Vaarwel verleden ik ga de toekomst in,
het leed is geleden dit is een nieuw begin.
Ik kijk niet om naar wat ik achterlaat.
Vaarwel verleden hoop dat
het in de toekomst beter gaat.
Alle schuld en alle spijt,
zijn voltooid verleden tijd.
Tegen wie je hebt gestreden
zijn schimmen in 't verleden.
Je schepen zijn voorgoed verbrand.
De hulp is nu aangeland.
Roei met de riemen die je hebt.
De vloed is weg het is nu eb.
Vaarwel verleden ik ga de toekomst in,
het leed is geleden dit is een nieuw begin.
Ik kijk niet om naar wat ik achterlaat.
Vaarwel verleden hoop dat
het in de toekomst beter gaat.
Geniet van de aangebroken tijd.
Jij bent voorgoed bevrijd.
Ogen open armen wijd.
Vaarwel verleden ik ga de toekomst in,
het leed is geleden dit is een nieuw begin.
Ik kijk niet om naar wat ik achterlaat.
Vaarwel verleden hoop dat
het in de toekomst beter gaat.
Keuze van deze songtekst:
Ik vind deze songtekst heel goed bij alle kinderen passen. Want hun hebben zoveel meegemaakt. En dat moeten hun dan proberen te vergeten. En dit past echt hier heel goed bij.
Volumia – Hou me vast.
Niemand weet waarom de dag weer nacht wordt.
Niemand weet waarom de zon nog schijnt.
Niemand weet waarom de kille wind nog waaien zou,
maar ik weet dat ik van je hou.
Niemand weet waarom er sterren vallen.
Niemand weet waarom de dood ons volgt.
Niemand weet waarom er mensen slapen in de kou,
maar ik weet dat ik van je hou.
Hou me vast, leg m'n hoofd lief op je schouder.
Hou me vast streel me zachtjes door mijn haar.
Hou me vast, soms wordt het allemaal eventjes te veel
En bij jou zijn...is dan alles wat ik wil.
Niemand weet waarom geluk soms wegwaait.
Niemand weet waarom een bloem verwelkt.
Niemand weet waarom jij de enige bent die ik vertrouw,
maar ik weet dat ik van je hou.
Hou me vast, leg m'n hoofd lief op je schouder.
Hou me vast streel me zachtjes door mijn haar.
Hou me vast, soms wordt het allemaal eventjes te veel
en bij jou zijn...is dan alles wat ik wil.
Vraag me niets, zeg me niets, sla je armen om me heen.
Praat niet met me, hou me stevig vast.
Woorden schieten toch tekort, als ik m'n hart bij jou uitstort.
Praat niet met me, hou me stevig vast.
Hou me vast, leg m'n hoofd lief op je schouder.
Hou me vast, streel me zachtjes door mijn haar.
Hou me vast, soms wordt het allemaal eventjes te veel
en bij jou zijn..is dan alles wat ik wil.
Keuze van deze songtekst:
Toen Lenny net in het opvangtehuis kwam. Kreeg ze opeens een hele grote woede uitbarsting uit zichzelf. Ze begon te schelden en vloeken en alles. Toen kwam Yvonne naar haar toe en zette Lenny op haar schoot en knuffelde haar. Daarom vind ik dit wel hier bij passen. Want Lenny die zocht gewoon troost bij iemand maar die kon ze bij niemand vinden. Totdat Yvonne haar ging knuffelen en toen ging ze even helemaal uithuilen.
Avril Lavigne – Nobody’s Home
I couldn't tell you why she felt that way,
She felt it everyday
And I couldn't help her,
I just watched her make the same mistakes again
What's wrong, what's wrong now?
Too many, too many problems
Don't know where she belongs, where she belongs
She wants to go home, but nobody's home
That's where she lies
Broken inside
With no place to go
No place to go to dry her eyes
Broken inside
Open your eyes and look outside, find a reason why
You've been rejected, and now you can't find what you left behind
Be strong, be strong now
Too many, too many problems?
Don't know where she belongs, where she belongs
She wants to go home, but nobody's home
It's where she lies, broken inside
With no place to go, no place to go to dry her eyes
Broken inside
Her feelings she hides,
Her dreams she can't find,
She's losing her mind,
She's fallen behind,
She can't find her place,
She's losing her faith,
She's fallen from grace,
She's all over the place...
She want's to go home, but nobody's home
That's where she lies, broken inside
With no place to go, no place to go to dry her eyes
Broken inside
She's lost inside, lost inside... Oh, oh, oh
She's lost inside, lost inside... Oh, oh oh yeah
Keuze van deze songtekst:
Zoals bijna alle kinderen in het opvangtehuis hadden. Die hadden geen huis, en daarom vond ik dit liedje er ook goed bij passen. Ze hebben allemaal veel problemen, hadden veels te veel problemen. En dat komt ook allemaal in het boek voor.
Ruth Jacot – Leun op mij.
Als het lijkt alsof niemand naar je kijkt
Als je denkt dat iedereen je soms ontwijkt
Leun op mij
Als de kleuren die je draagt niet van jou zijn
Als de dingen om je heen weer veel te grauw zijn
Leun op mij
Kom maar hier en leun op mij
Kijk niet terug maar kijk naar mij
Al het wachten is voorbij
Leun op mij, Leun op mij
Als het lijkt alsof niemand om je geeft
Als je niet meer weet waarom je eigenlijk leeft
Leun op mij
En als je hart gebroken is mm,mm
Leun op mij
Kom maar hier en leun op mij
Kijk niet terug maar kijk naar mij
Al het wachten is voorbij
Leun op mij, Leun op mij
Kom maar hier en leun op mij
Kijk niet terug maar kijk naar mij
Al het wachten is voorbij
Leun op mij, Leun op mij
Keuze van deze songtekst:
Dit vind ik een heel mooi liedje voor de begleiders van het opvanghuis. Want de kinderen leunen gewoon op de begeleiders. En dat is heel erg zwaar voor hun. Want zoveel problemen die je allemaal meemaakt. Dat is echt veel…
Bespreekopdracht: 11.
Bedenk vier andere titels voor het verhaal en bespreek uitvoerig waarom die titels er ook goed bij zouden passen.
Ten tijde van nood
Het boek gaat over een opvangtehuis waar kinderen die nergens meer heen kunnen. Ze zijn ten einde raad en kloppen uiteindelijk aan bij het opvangtehuis. Daar worden ze opgevangen, begeleid en ze worden geholpen met het opbouwen van een nieuw leven. Ten tijde van nood is er dus altijd wel een plek waar jongeren terechtkunnen en waar ze over hun problemen kunnen praten en er aan kunnen werken om deze op te lossen.
Waar moeten we heen?
Dit is een hele mooi titel voor de kinderen die in het opvangtehuis zitten. Want ze wisten bij god niet waar ze heen moesten. En vaak werden ze door mensen die van het opvangtehuis gehoord hebben hier heen gestuurd. Omdat dat beter was dan op de straat te leven. Want dan kunnen ze nooit opnieuw beginnen om met hun leven door te gaan. En niet in dezelfde put te blijven zitten. En in het opvanghuis krijgen ze de kans om dat te doen.
Geen paniek
Deze titel geef ik twee redenen. Allereerst heb ik hem gekozen omdat de jongeren die ten einde raad bij het opvangtehuis aankomen niet in paniek hoeven te raken omdat ze in goede handen zijn. Als ze er helemaal doorheen zitten en geen idee meer hebben wat ze moeten doen dan kunnen ze altijd met iemand erover praten en zo kunnen ze weer worden gekalmeerd.
De tweede reden voor deze titel is Klaas. Klaas, de klusjesman in het opvangtehuis, staat altijd overal heel nuchter tegenover. Als iemand het huis weer eens aan gort heeft geslagen reageert Klaas heel luchtig. Een stukje uit eht boek: Blz 81: “Ja-ha…,’ zei Klaas, ‘maar je laat me niet uitspreken. Ik zei: Klaas is maar gewoon de onderhoudsman, maar niet bij de Shell, want dan zou Klaas die ruitjes wel even maken, want daar gooien ze geen asbakkies door de ruitjes he… nee, Klaas is onderhoudsman in het opvanghuis en dat heeft Klaas expres gedaan, omdat Klaas die kindertjes een beetje aan kan voelen he… zo zit dat… en in een Opvanghuis gaat het nu eenmaal een beetje anders. Want… stel Klaas krijgt de opdracht om een nieuw slot in een deur te zetten. Laten we zeggen de deur van Jantje… van Jantje die zit af te kicken… Nou, Klaas haalt het slot uit de deur en wat ziet die, Jantje heeft een beetje genoeg van het leven en die is bezig met een scheermesje zijn pols door te snijden. Kijk, dan moet Klaas even dat slot laten liggen, he, en dan moet die even tegen Jantje zeggen: uh-uh, niet doen, want je kan niet weten of je leven later leuker wordt… en als die dat dan allemaal gezegd heeft, gaat Klaas weer verder met dat slot in zetten… maar ja, daar kan intussen wel weer een daggie overheen gaan… En bij de Shell heb je daar niet zo’n last van, he, als Klaas daar een nieuw slot in de deur moet zetten, is Klaas gewoon in tien minuutjes klaar…”
En zo staan er wel meer stukken in van Klaas die alles op zo’n nuchtere wijze benadert. Er valt nooit een spoortje van paniek of onzekerheid bij hem te betwijfelen en omdat hij een belangrijkere rol speelt in het boek dan zijn functie doet vermoeden denk ik dat ‘Geen Paniek’ een zeer geschikte titel zou zijn voor het boek.
Rubbertrut
Misschien dekt deze titel de lading van het boek niet volledig, maar pas als je het boek gelezen hebt zul je de diepere betekenis achter dit vreemde woord begrijpen. Rubbertrut is de allereerste keer een soort scheldwoord, maar naar verloop van tijd is het een woord dat enorm veel lol veroorzaakt in het opvangtehuis. Ik schrijf nu een stukje uit het boek waar dat woord vandaan is gekomen:
Blz 113. “Toen Charrie haar zijn laarzen wilde schenken, bleek dat Gemma die al bij haar spulletjes had ingepakt, hetgeen een afgrijselijk tumult ten gevolge had. Voor mij onverstaanbare, want ik hoorde alleen maar: rrrurrrurrru-bbu-bbu-bur-tru-tru-tttrut. Voor Gemma was dit echt overduidelijk. ‘Als je me dan toch uit wilt schelden,’ zei ze, ‘neem dan een woord dat je zeggen kan… en neem niet rubbertrut… want dat kan je niet… zeg dan… rubbertrut…’. Tot het uiterst getergd bracht Charrie zijn rode hoofd tot vlak voor Gemma en perste er spugend doch feilloos ‘rubbertrut’ uit. Gemma begon te juichen. ‘Zie je wel,’ zei ze, ‘je kan het wel!’ Ze greep hem bij de hand en sleepte hem naar de stafkamer, waar hij aan Tim en mij zijn rubbertrut-kunst moest vertonen. Daarna vlogen zeelkaar om de hals, Charrie schonk grootmoedig zijn laarzen weg en de vrede was getekend”
Ik vond dat stukje, ondanks de humor, een heel symbolische waarde hebben. Allereerst zit er de eeuwige ruzie in, het motief dat steeds weer terugkeert in dit boek, tussen Charrie en Gemma. Uiteindelijk leidt deze ruzie tot een overwinning van Charrie om zonder stotteren een vreselijk moeilijk woord, rubbertrut, te zeggen. Dat is een tweede belangrijk motief uit het boek. Vervolgens is Gemma apetrots op Charrie en Charrie ook op zichzelf en zie je hier de vriendschap weer terug, en daarom past deze titel zo goed bij het boek.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen