Boekverslag : Ronald Giphart - De Voorzitter
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 3839 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 3839 woorden.
Bibliografische gegevens:
Schrijver: Ronald Giphart
Titel: De voorzitter
Uitgeverij: Podium
Eerste druk: 1999 (deze heb ik gelezen)
Plaats van de uitgever: Amsterdam
Aantal pagina's: 156
Titelverklaring:
De titel van het door mij gelezen boek is: de voorzitter.
De titel "de voorzitter" is volgens mij om meerdere redenen gekozen. Allereerst denk ik dat de meest simpele verklaring voor de keuze van deze titel is, omdat Epi Brons voorzitter is van een voetbal club. Epi is een heel grote voetbalfan en is voorzitter van een degradatie kandidaat van de PTT telecompetitie. De titel heeft ook een meer diepgaande betekenis. De voorzitter van een vereniging of een bestuur heeft een bepaalde machtspositie, hetgeen wat Epi wilde hebben; macht. De titel weerspiegeld dus ook volgens mij de macht die Epi wilt hebben en dit in alle mogelijke manieren zoekt. Door fraude, chantage enzovoorts.
Ik vind dat deze titel een goede keuze is bij dit boek, vooral omdat het dus eigenlijk alle bezigheden en liefdes van Epi omschrijft. Epi is zowel iemand die voorzitter is van een voetbalclub als iemand die macht wil hebben, en dat heeft een voorzitter. Dus ik vind dit een goede titel.
Samenvatting:
Het boek gaat over een Epi Brons die voorzitter van een voetbal club is en tevens eigenaar is van intertegel. Epi Brons is verslaafd aan illegale geldtransacties, oplichting, afpersing, macht, bordelen, eten, sarcasme. Het verhaal speelde zich enkele jaren terug af in het plaatsje Bandstad waar ook de voetbalclub van Epi Brons gevestigd is.
De zaken gaan niet goed. Epi 's voetbal club staat op degraderen en zijn bedrijf intertegel is bijna failliet omdat bijna alles wordt opgekocht door zijn concurrent eurotegel. Hij probeert wanhopige pogingen om alles beter te laten lopen daarom contracteert hij Johan Cruijff, maar dat heeft niet veel zin. Hij denkt dat alles wel weer goed komt met zijn bedrijf maar dat gaat niet zoals hij gehoopt had. Iedereen keert zich opeens tegen hem, zijn vrienden Arno en Bronko, Bronko is de vader van zijn vrouw. Bronko vindt het niet erg als Epi naar bed gaat met andere vrouwen. Op een van de laatste dagen van zijn leven komt hij er achter dat zijn vrouw met een van zijn beste spelers heeft geslapen en daarom heeft hij haar een paar keer geslagen, dat keurde Bronko niet goed en probeert nu op iedere manier het leven van Epi beroerd te maken.
Op het einde wordt Epi door de politie opgepakt en aangeklaagd voor 48 misdrijven, waarvan grotendeels chantage, afpersing en fraude. Op het moment dat Epi op borgtocht komt gaat hij, depressief, naar de zee en pleegt hij zelfmoord.
Thema:
Het thema van het boek is: "als je corrupt bent dan word je gestraft".
Motieven:
1. In het laatste hoofdstuk wordt Epi door de politie opgepakt voor 48 misdrijven, waarvan het merendeel chantage, afpersing en omkoping is. Hij wordt dus nu voor de corruptie opgepakt.
2. Toen Epi op het einde van het boek was opgepakt voor zijn misdrijven kon Epi op vrije voeten komen door een borgsom te betalen, alleen vanwege alle schade die hij had aangedaan wilde niemand die borgsom overmaken en moest hij uiteindelijk bij zijn vrouw (wie hij ook had bedrogen) smeken om de borgsom over te maken. Hier werd hij dus ook gestraft voor zijn corrupte gedrag.
3. Epi is echt in en in slecht en daar heeft hij zelf voor gekozen. Zijn zaakjes gingen lang goed, maar nu dreigt het toch fout te gaan. Zij bedrijf intertegel gaat failliet na een hardhandige confrontatie met de FIOD failliet. Dit is ook een voorbeeld uit het boek waaruit blijkt dat als je corrupt bent dat je dan gestraft wordt.
4. Epi 's 'herenclub' (vrienden en hoerenclub) laat hem als een baksteen vallen. Dit kwam doordat Epi steeds meer macht wilde hebben en zich, door de corruptie, zich steeds meer in de schulden ging werken. Hierdoor trokken de 'vrienden' optijd hun handen van hem af zodat zij niet gearresteerd zouden worden. Hierbij wordt Epi dus ook gestraft voor zijn corrupte handelingen, want hij heeft geen vrienden meer.
5. Op het laatst pleegt Epi Brons zelfmoord, omdat hij niets meer heeft; geen geld, geen vrienden, geen familie. Hier werd Epi dus het hardst gestraft, met de dood.
Commentaar op het Thema:
"Ik ben het deels eens, deels oneens met dit thema.
Ik ben het met het thema eens, omdat mensen die corrupt zijn en dingen doen als Epi doet hoe dan ook gestraft zullen worden. Dit hoeft niet perse een straf te zijn in de zin van een gevangenisstraf, maar het kan ook een mentale straf zijn, bijvoorbeeld het geweigerd worden op vergaderingen of genegeerd worden door je vrouw. Dit soort straffen komen heel vaak in het boek voor, met name de mentale straffen, want steeds meer mensen verliezen het vertrouwen in Epi. Dit komt ook heel veel voor in Nederland en de rest van de wereld. Een goed voorbeeld hiervan is bijvoorbeeld de corrupte oud-premier Craxi van Italië. Deze premier heeft geld verduisterd en dat aan de maffia gegeven. Deze man woont nu in het buitenland, omdat hij in Italië voor de rechter moet komen. Deze man heeft dus ook een straf gekregen voor zijn corrupte handelingen, hij kan namelijk niet zomaar naar buiten treden en moet ondergedoken blijven. Hij heeft dus geen leven meer.
Daar en tegen ben ik het ook niet helemaal met het thema eens, omdat er in het echt zoveel corrupte mensen ongestraft blijven en gewoon profiteren van andermans geld of fouten. Ik kan hier niet zomaar een goed voorbeeld over geven, omdat die mensen nou eenmaal in het geheim werken en dat niet zomaar openbaar maken. Ik weet echter wel via publicaties op het internet dat er soms hele aparte schade aangiftes komen. Een goed voorbeeld hiervan is dat er in een bepaald jaar meer zonnebrillen werden aangegeven dan dat er waren verzekerd, dat kan natuurlijk niet. Dit is dan een klein voorbeeld, maar zo zijn er nog veel meer en grote voorbeelden van corruptie die ongestraft blijft.
Structuurelementen:
1. Perspectief
2. Spanning
3. Tijd
4. Figuren
5. Ruimte
Perspectief:
In dit boek, de voorzitter, is er sprake van een subjectief perspectief, een ik-verteller. Deze ik-verteller is Epi Brons, degene om wie het boek eigenlijk helemaal draait. Dit kan je opmaken uit meerdere delen van het boek een voorbeeld hiervan is een moment waarop Epi Brons in Manchester (in de nachtclub "Saturdays") een man uit Denemarken tegenkwam die een rubberen reis vagina gebruikte terwijl hij in de nachtclub "natuurlijke vagina's kon krijgen". Deze situatie werd door Epi heel erg beschreven als of die man gestoord was dat hij dat deed, dit blijkt ook uit dingen die hij zegt; "maar ik was dan ook compleet flabbergegast over het verhaal".
Nog een voorbeeld uit het boek waaruit blijkt dat het een subjectief perspectief is een fragment dat speelt in het laatste deel van het boek. In dit deel heeft hij net alle aanklachten tegen hem aangehoord en vraagt hij zich af wat hij fout heeft gedaan om zoveel woede bij mensen los te maken. Uit dit fragment kan je dus opmaken dat hij het helemaal niet fout vind wat hij heeft gedaan en dat houdt in dat het een subjectief perspectief is.
Deze manier van schrijven heeft op mij wel veel invloed gehad, met name omdat ik me bijna alleen kan inleven in boeken die zijn geschreven vanuit een ik-persoon (subjectief). Dit komt, omdat je dan veel meer door die persoon wordt betrokken bij het verhaal en je ook niet rekening hoeft te houden met de emoties en gevoelens van de andere personages.
Wat ook een effect bij mij is, veroorzaakt door dit perspectief, is dat ik veel beter een mening kan vormen over de handelingen van Epi brons. Als dit boek een objectief boek was dan had je dus ook uitgebreid de meningen van de andere personen gehad en dan zou ik daardoor worden beïnvloed Dat heb ik nu niet, omdat de meningen van de anderen niet uitgebreid ter sprake komen, dus vorm ik nu een betrouwbaardere eigen mening.
Spanning:
Het is heel moeilijk om te zeggen of de spanning in het boek nou heel erg hoog of laag is, omdat je heel veel kan verstaan onder spanning. Volgens mij is de spanning in het boek wel hoog, omdat je je de hele tijd afvraagt wat voor een stap Epi Brons nu weer zet om zich uit de problemen te helpen. Een voorbeeld hiervan is het gedeelte waarin Epi op borgtocht wordt vrijgelaten. Hij had helemaal niemand waar hij naartoe kon gaan, maar vanwege dat hij het hele verhaal door zich wel uit deze situaties wist te redden doormiddel van geheime bankrekeningen etc.. Zo vraag je je dus in dat deel de hele tijd af wat hij gaat doen om zich uit die situatie te redden en wordt de oplossing uitgesteld.
Nog een voorbeeld uit het boek is eigenlijk de vraag waar het boek de hele tijd om draait; wanneer wordt Epi voor zijn corrupte handelingen gestraft. Dit is ook een vraag waarvan de oplossing het hele verhaal door wordt uitgesteld. Je krijgt wel steeds een klein beetje van de oplossing, een soort van hints. Dit heeft de auteur gedaan om het verhaal wel aantrekkelijk te houden.
Deze spanningsopbouw heeft niet echt effect gehad op mijn manier van lezen. Het zorgde er wel voor dat ik veel beter oplette tijdens het lezen, omdat het vinden van de oplossing op de vragen, die zich in het verhaal afspelen, je bezighoudt en dat maakt het een leuker en aantrekkelijker boek.
Tijd:
Het begin van het boek moet je qua chronologie opdelen in twee delen, want het eerste hoofdstuk is eigenlijk een informerend hoofdstukje over de termen die Epi gebruikt en zijn 'geestelijke gesteldheid' en is hier niet een chronologie te vinden. Een voorbeeld hiervan is Als je naar de chronologie van het volgende hoofdstuk kijkt dan moet je ook concluderen dat het begin chronologisch is verteld.
Het verdere verhaal is chronologisch verteld. Dit kan je opmaken uit eigenlijk het hele verhaal en ook uit bepaalde delen. Allereerst kan je het opmaken uit het gehele verhaal, omdat alle gebeurtenissen in het boek elkaar opvolgen en de gevolgen van de voorgaande handelingen ook doorspelen in de latere hoofdstukken. Een voorbeeld hiervan is dat Epi Brons Bobbi (zijn vrouw) had geslagen en dat Bronko (haar vader) Epi het leven zuur maakt. Dit blijft de hele tijd doorspelen in de daarna volgende hoofdstukken. Dit is een duidelijk voorbeeld van dat het boek chronologisch is. Het boek is ook in de verleden tijd verteld en langzaam aan kom je steeds dichter bij het heden tot op het moment dat hij zelfmoord pleegt. Dit is ook een voorbeeld waarom het boek chronologisch is.
Mijn manier van lezen is wel deels door deze chronologie anders. Allereerst heb ik heel erg gemerkt dat ik veel minder momenten heb onthouden uit het boek. Dit had ik nooit met boeken die niet chronologisch zijn. Een mogelijke verklaring hiervoor kan zijn dat je met een niet chronologisch boek veel meer je aandacht bij het boek moet houden en dus ook meerdere fragmenten uit het boek onthoudt.
Tevens is mijn manier van lezen door de chronologie beïnvloed want ik las het boek veel makkelijker. Een mogelijke verklaring hiervoor is dat het een vloeiender lopend verhaal is, hierdoor kan je al een beetje bedenken van wat er in het volgende hoofdstuk gebeurt en lees je dus veel makkelijker door de hoofdstukken heen.
Figuren:
De figuren die in dit boek worden beschreven zijn niet allen van even groot belang voor de voortgang van het verhaal. Daarom heb ik een selectie gemaakt van personages. Deze personen zijn: Epi Brons en Bronko. Epi Brons is in het verhaal een open figuur. Dit komt doordat hij in het verhaal een hele ontwikkeling van zijn karakter doormaakt. Hierdoor is hij heel erg onvoorspelbaar in zijn reacties en handelingen. Een goed voorbeeld hiervan is dat hij Johan Cruijf als coach inhuurt voor Bandstad '83 terwijl de club in de schulden zit.
Bronko is ook een open figuur. Dit komt eigenlijk door dezelfde redenen als bij Epi Brons, want hij maakt ook een hele ontwikkeling van zijn karakter door in het verhaal. Een voorbeeld hierbij is dat hij eigenlijk al het kwaad wat Epi Brons aanricht goedkeurt en hem daar ook in steunt, maar na de hand als het boek vordert gaat hij dat steeds meer veranderen en keert hij zich steeds meer tegen Epi. Een voorbeeld van het tegen Epi keren is bijvoorbeeld dat hij alle contracten die hij heeft gesloten met Bandstad '83 laat nakijken en erachter komt dat een talentvolle voetballer eigenlijk van hem is en dat hij die voetballer verkoopt, terwijl hij weet dat dat de das om doet voor de voetbalclub.
Ik vind dat het heel goed is dat de auteur heeft gekozen voor dit soort figuren, om de simpele reden dat dat gewoon in dit boek hoort. Epi is ziek in zijn hoofd en als je dan een gesloten figuur neemt die niet bepaalde karaktertrekken heeft dan krijg je hierdoor veel minder het effect van een onvoorspelbare zieke persoonlijkheid (en dat is toch wat je wilt bereiken). Tevens vind ik het ook goed dat de auteur van Bronko een open figuur heeft gemaakt. Dit komt eigenlijk door dezelfde reden als bij Epi, alleen is Bronko minder ziek in zijn hoofd, want Bronko doet ook bepaalde onverwachte zetten en haalt hij ook het beste uit dingen voor zichzelf. Deze karakters (van Epi en Bronko) zijn gewoon heel erg uniek en er zal niet doormiddel van twee woorden kunnen worden omschreven, dus is het goed dat de auteur open figuren heeft genomen.
Ruimte:
Het grootste gedeelte van het verhaal speelt zich af in een provinciestad genaamd Bandstad. Het speelt zich af in bordelen, chique restaurants, voetbalstadia, congresruimten en bij Epi thuis. Epi is ook meerdere malen naar het buitenland gegaan. Zo is hij naar Manchester geweest en gaat daar naar de nachtclub 'Saturdays'. Hij is ook naar Monaco geweest voor zakelijke besprekingen met en Franse afnemer.
Commentaar op het boek:
Macht maakt lol
"De mensheid bestaat voor vijfennegentig procent uit gnagdoen. Uit kleine mensjes die ademen en dat leven noemen, uit kabouters. Hun ademstootjes zijn te zwakke om iets van belang te kunnen presteren. Wanneer de meeste mensjes in de seconden voor hun dood over hun schoudertjes kijken en terug in de tijd worden geflitst, zien ze overbodigheid, petieterigheid, vermorsing, bospaddestoelen, kabouterhuisjes. Ik heb niets tegen kabouters, sterker nog, ik leef van kabouters". Dit is de omschrijving van Epi Brons over hoe hij tegen de standaard burgers van Nederland aankijkt.
Gezien het voorgaande stukje tekst ga ik vertellen waarom het boek "de voorzitter" een goed boek is.
Allereerst is het boek "de voorzitter" een goed boek, omdat het makkelijk te lezen is. Het boek is geschreven in chronologische volgorde en dat maakt dat de verschillende fragmenten uit het boek heel goed in elkaar overlopen en allemaal met elkaar te maken hebben. Hierdoor weet je eigenlijk al aan het begin van een nieuw hoofdstuk wat er zich in dat hoofdstuk ongeveer zal gaan afspelen en leest dit dus heel veel sneller. Een goed voorbeeld hiervan is een fragment waarin Epi een offer van zijn franse afnemer afslaat op een, voor de aanbieder, beledigende manier. Dan weet je al dat dit afslaan van het offer gevolgen zal hebben en dat in het volgende hoofdstuk ter sprake zal komen. Dit gebeurde ook. In het volgende hoofdstuk kwam Epi erachter dat die Franse afnemer naar de concurrent was gegaan en dat hierdoor zijn bedrijf in nog grotere problemen kwam. Dit was dus heel voorspelbaar en dat maakt het boek makkelijk te lezen.
Tevens is het boek een goed boek vanwege de uitnodiging tot nadenken over de dingen die zich afspelen in je omgeving en in de wereld. Dit kan je opmaken uit het feit dat er over een negatieve manier wordt gesproken over de corruptie en dat ook het thema is "als je corrupt bent word je gestraft". Doordat het boek dit thema heeft ga je ook nadenken over mensen die dat in jou omgeving zouden kunnen doen en over mensen die dat soort dingen al hebben gedaan. Een voorbeeld hiervan is oud premier Craxi van Itali? die nog steeds niet veroordeeld voor frauderen en dus vrijuit is gegaan.
Ook qua samenhang is het boek goed. Het boek is ingedeeld in 13 hoofdstukken en al die hoofdstukken hangen samen met elkaar. In bijna al die hoofdstukken wordt het corrupte gedrag van Epi Brons beschreven en de gevolgen van die corrupte handelingen. De relatie tussen de hoofdstukken is hem dus met namen te vinden in de steeds weer terugkomende corruptie van Epi Brons en de gevolgen die die corruptie heeft.
Nog een goed punt aan het boek de voorzitter is dat het heel erg de gedachtes van een gestoorde persoonlijkheid openlegt Hiermee bedoel ik dat Epi helemaal beschrijft wat er in zijn hoofd omgaat. Dit geeft een heel leuk effect, want hierdoor begrijp je heel goed waarom hij bepaalde handelingen doet. Als zijn gedachtes dus niet zo waren opengelegd dan zou ik heel anders tegen hem hebben aangekeken, nu word je helemaal in zijn rol betrokken.
Tevens is nog een goed punt van het boek dat de schrijver zijn doel heeft bereikt met het boek. Hij wilde aantonen dat als je corrupt bent dat je dan gestraft wordt. Dit is hem heel goed gelukt, want door het hele boek heen krijgt Epi steeds meer tegenslag en dat kost hem uiteindelijk zijn leven. Hierdoor krijg je als lezer heel erg het idee dat als je corrupt bent dat dan ook hetzelfde met jou zou kunnen gebeuren, dus heeft hij zijn doel bereikt en heeft hij duidelijk gemaakt dat als je corrupt bent dat je dan gestraft wordt.
Er is echter ook een minder goed punt aan het boek "de Voorzitter". Het is een minder goed boek, omdat het voorspelbaar is wat er verder in het boek gaat gebeuren. Dit komt met name, zoals eerder al is uitgelegd, doordat de verschillende hoofdstukken in elkaar doorlopen, dus de chronologie van het boek. Een voorbeeld hiervan is een moment waarop Epi zijn Marokkanen ontsloeg op een nogal genante wijze (hij zei tegen hem dat hij, met zijn 'poepgezicht', moest oprotten). Hierdoor wist je al dat de Marokkanen wraak zouden gaan nemen en dat gebeurde ook, want in het volgende hoofdstuk werd Epi door de Marokkanen in elkaar geslagen.
Tenslotte ga ik nog een afweging maken van de verschillende argumenten waarom ik het boek "De voorzitter" een goed boek vind. Ik vind "de voorzitter" een goed boek, omdat het boek makkelijk te lezen is, het boek het boek heeft een goede samenhang, het boek legt ook heel goed de gedachten van de hoofdpersoon open, de schrijver heeft zijn doel bereikt met het boek en het boek vormt een uitnodiging tot nadenken over ons eigen leven. Al deze eigenschappen zorgen dat je met het boek bezig blijft en het lezen van het boek ook leuk is, omdat het boek op een komische manier is geschreven. Ook al was het een goed boek, toch had "de voorzitter" ook een minpunt. Dit minpunt was: het boek is voorspelbaar. Ondanks dit minpunt van het boek bleef het toch een goed boek, want de goede argumenten voor mij veel zwaarder meetellen dan de tegen argumenten. Ook al is het jammer dat het boek voorspelbaar is.
Dus, mijn stelling was: het boek "de voorzitter" is een goed boek. Ik blijf bij deze stelling, omdat het boek, de voorzitter, makkelijk te lezen was.
De Schrijver:
Biografische gegevens:
Ronald Giphart is geboren in 1965 en groeide op in een nieuwbouwwijk in Dordrecht. Later verhuisde het gezin naar Soestdijk. Op zijn 17de besloot hij dat hij schrijver wilde worden. Hij wilde schrijven over de grote thema's, zoals zijn grote voorbeeld Jeroen Brouwers, maar toen dat niet lukte dacht hij dat het schrijverschap toch niet voor hem was weggelegd. Nadat Giphart zijn studie Nederlands had afgebroken werd hij nachtportier en las hij veel boeken. Hij publiceerde enkele verhalen in zijn eenmanstijdschriftje 'Hoera Gaudo'. Op een bepaalde moment werd hij door de uitgeverij Nijgh & van Ditmar gevraagd om een roman te schrijven. Wat blijkt uit heel interviews die ik heb bestudeerd is Giphart ook een persoon die heel erg 'recht vanuit zijn hart' schrijft. Dit typeert zijn stijl heel erg, want dat is een losse en vrij simplistische stijl.
Informatie over het werk
Titel: Soort boeken: Jaar: In samenwerking met:
Ik ook van jou Roman 1992 Alleen
Kwadraats Groot Literair Lees Kijk Knutsel en Doe Vakantieboek Vermaak 1993 Hitgrap, Reidingk, Tanner, Koning, Natter
Giph Roman 1993 Alleen
Het feest der liefde Verhalen 1995 Alleen
De beste schrijver van Nederland 1995 Bert Natter
Phileine zegt sorry Roman 1996 Alleen
De ontdekking van de literatuur Essay 1997 Bert Natter
Frühstück no future Toneel 1998 Gerard v. Kalmthout
Planeet literatuur Essay 1998 Bert Natter
De voorzitter Roman 1999 Alleen
Wat een heel veel terugkomend eigenschap van de boeken van Giphart is de seks die in de boeken voorkomt. In eigenlijk al zijn romans komt veel seks voor en dus ook in het boek "de voorzitter". Een voorbeeld hiervan is het steeds weer terug komen van de bordelen in het boek "de voorzitter". Epi en zijn 'vrienden' gaan heel vaak naar bordelen en daar worden soms scènes redelijk gedetailleerd van omschreven.
Om de thematiek van Giphart goed te kunnen omschrijven moet je eerst de thema's van de andere boeken globaal kennen. Het thema van het boek 'Ik ook van jou' is, globaal gezegd liefde (seks) en literatuur. Bij het boek Giph is het thema liefde (seks) en vriendschap. In het boek 'Het feest der liefde' is het thema seks en volwassen worden. In het boek 'Phileine zegt sorry' is het thema ook omtrent seks, om het globaal te zeggen; liefde en ontrouw. In het boek dat ik heb gelezen is het thema, globaal gezegd corruptie en er komt ook veel seks in voor. Als je deze thema's van de boeken samenvoegt dan kom je tot de conclusie dat de thematiek van de schrijver eigenlijk met name draait om liefde(seks).
Tot slot wil ik nog vertellen waarom de boeken Ronald Giphart veel worden gelezen. Dit komt met name door zijn ongeremdheid in zijn schrijfstijl. Hiermee bedoel ik dat hij niet zijn hand omkeert voor wat 'pikantere' scènes. Ook zijn taalgebruik zorgt ervoor dat hij veel gelezen wordt. Zijn taalgebruik is namelijk heel komisch. Zo bedenkt hij bijvoorbeeld in het boek de voorzitter 'gnagdoens', dit is de standaard bevolking. De combinatie van zijn ongeremdheid en taalgebruik maken hem tot een zeer originele en komische schrijver die zijn publiek het gehele boek bezig houdt en dat is toch wat we allemaal willen.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen