Boekverslag : John Milne - The Black Cat
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 3485 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 3485 woorden.
Het boekverslag
1. De auteur/schrijver is John Milne.
2. De titel van het boek is The black cat.
3. Het is een mysterieus verhaal.
4. De hoofdpersoon in dit verhaal is inspecteur Salahadin el Nur.
5. Er zijn meerdere belangrijk personen in dit verhaal namelijk:
Mr. Pearson is een archeoloog die voor zes maanden onderzoek deed naar Egyptische oudheden in een vallei in het zuiden van Egypte. Voordat hij het land zou verlaten, zou hij zich eerst moeten melden bij inspecteur Salahadin el Nur. Maar dit heeft hij nooit gedaan, hij werd dood aangetroffen in zijn hotel kamer. Hij was vermoord!
Inspecteur Ahmed is een schoolvriend van Salahadin. Hij is een officier inspecteur bij de politie in Cairo en helpt Salahadin wat op weg.
Fuad dit is een vriend van Salahadin. Hij was een medestudent van Salahadin aan het Cairo universiteit. Hij was werkzaam bij het Libanese departement voor oudheden in Beirut. Salahadin besluit tijdens het wachten op de boot om hem eerst maar is op te zoeken en later brengt Fuad hem naar de haven.
Leila is de vrouw van Fuad maar verder is zij niet echt een belangrijke persoon
Borkman is de archeoloog die Mr. Pearson vermoord heeft en de zwarte kat steelt in een doos. Hij gaat naar Alexandria en geeft daar de doos aan Mr. Peterson die de boot neemt naar Athene. Hij neemt zelf de boot naar Beirut waarna Salahadin hem verder achtervolgt. Maar Mr. Borkman wordt vermoord onderweg naar Ba’albek door de rode hand gang. Hij was onderweg naar de Café van Jusuf.
Mr. Peterson een lange blonde man. Deze vluchtte met de zwarte kat richting Venice maar hij zat op de hielen door Salahadin. Salahadin gooide hem van de boot waarna hij een einde maakte aan dit verhaal.
Faisal is een vriend van Salahadin die werkt in het museum van Cairo. Hij onderzoekt de zwarte kat voor Salahadin.
6. Inspecteur Salahadin el Nur is een jongeman van 28 jaar. Hij was niet erg lang en ook niet erg mager. Zijn zwarte haar was heel kort geknipt. Niet veel mensen wisten dat hij een detective was maar hij was geen ordinaire detective.
7. Dit verhaal speelt zich af in:
Egypte in de plaats Cairo en Alexandria
Beirut in de bergen in het noorden, Ba’albek
Griekenland in de haven van Athene, Piraeus
Italië in de plaats Rome
8. De gebeurtenissen spelen zich af op maandag 6 mei, dinsdag 7 mei, woensdag 8 mei, donderdag 9 mei, vrijdag 10 mei, zaterdag 11 mei en zes maanden later op een dag in November.
9. Het verhaal duurt 6 dagen lang en uiteindelijk nog een dag in november.
10. Het verhaal begint bij de moord op een archeoloog die op onderzoek was in het zuiden van Egypte. Na zijn moord blijft de inspecteur vol vragen die hij moet en zal beantwoorden, uiteindelijk vind hij de oorzaak van de moord op de archeoloog Mr. Pearson, het is de zwarte kat die hij had meegenomen van de schat van Ankuten. Maar deze schat wouden alle bende leden hebben. Salahadin krijgt uiteindelijk toch nog de schat op zijn plaats waar die hoort, in het museum van Cairo.
11. De schrijver heeft deze titel bedacht omdat het hele verhaal uiteindelijk draaide om die zwarte kat. Deze kat was de oorzaak op de dood van Mr. Pearson. Deze dood werd grondig uitgezocht door Salahadin El Nur.
12. Hier volgt een samenvatting van het verhaal:
Het is 6 mei in Cairo en het was heel warm. Salahadin was op kantoor. Zijn kantoor was gevestigd in een lang gebouw achter het Nile Hotel in het centrum van Cairo. Zijn kantoor was een klein kantoortje. Op de deur van zijn kantoor stond zijn naam niet opgeschreven, weinig mensen wisten dan ook dat hij een detective was. Die dag was hij aan het wachten op Mr. Pearson die maar niet op kwam dagen, de inspecteur maakte zich dan ook zorgen. Hij pakte de telefoon en draaide het nummer van Pearson’s hotel (Nile Hotel). De inspecteur vroeg of de manager toen of hij Mr. Pearson kon spreken. De manager antwoordde hierop dat het niet mogelijk was omdat Mr. Pearson dood is, hij is vanochtend dood aangetroffen in zijn hotel kamer. Mr. Pearson is vermoord!
De inspecteur deed zijn jas aan en verliet snel zijn kantoor en sprong in een taxi. De straten waren vol met auto’s en de taxi kwam langzaam voort. Het duurde lang voordat ze arriveerden bij het Nile Hotel. Er stond een politieman voor de ingang van het hotel die de inspecteur duidelijk maakte dat niemand toegang heeft tot het hotel. De inspecteur pakte zijn identiteitskaart en liet deze zien aan de politieman, deze bracht hem naar zijn chef. Gelukkig kende de inspecteur deze officier het was inspecteur Ahmed. Ahmed nam de inspecteur mee naar de hotelkamer van Mr. Pearson die lag op zijn bed met een mes in zijn borstkast. Er stonden een paar dozen tegen de muur waar Salahadin naartoe keek, hij zei toen; Misschien zit er wel wat kostbaars in, we moeten ze openen. Ahmed riep twee politie mannen binnen die de dozen begonnen te openen. Salahadin keek voorzichtig rond in de kamer, er stonden wat papieren op het tafeltje naast het bed, hij pakte ze op. Onder de papieren lag een map waarop stond: “Valley of Zar”. Hij nam het mee om er later in te kijken misschien is het wel belangrijk. Inmiddels hadden de politiemannen de dozen geopend en er zat niets belangrijks in, het zat vol met schoppen en andere materialen om mee op te graven. Vervolgens vroegen ze aan alle medewerkers van het hotel of ze iets ongewoons hebben opgemerkt of gezien maar dit leverde tevergeefs ook niets belangrijks op. Salahadin kwam op een idee en vroeg aan de manager wie die dozen heeft gedragen naar deze kamer, de manager haalde de twee portiers van het hotel. De portiers antwoordden dat zij die hadden gedragen en dat ieder drie had gedragen. Maar dat Mr. Pearson zelf ook een droeg die iets kleiner was en zwaarder. “Dat is de doos die er wordt gemist dus, als we die doos vinden zullen we ook de moordenaar vinden!” zei Salahadin.
Ahmed en Salahadin verlieten de kamer en gingen beneden even zitten de manager bracht hen wat koffie. Ze begonnen zich af te vragen hoe ze de zevende doos konden vinden, Salahadin had de hulp nodig van Ahmed. Ze kwamen op een idee om een politie bericht te plaatsen op radio Cairo met het bericht: ‘De politie wil zo snel als mogelijk een taxi chauffeur spreken die in de buurt van het Nile Hotel rond een uur of elf vanochtend een man in zijn taxi had met een zware doos’. Ahmed liet dit bericht zo snel mogelijk plaatsen en Salahadin pakte een taxi weer terug naar zijn kantoor. Het was nu laat in de middag en buiten was het nog steeds warm. Er waren weinig auto’s buiten en de straten waren zowat leeg en hij arriveerde dus snel weer in zijn kantoor. Salahadin hoorde het bericht op zijn radio al snel binnen 15 minuten waarna even later de telefoon rinkelde. Het was Ahmed met het nieuws dat er een taxi chauffeur had gereageerd. Ahmed’s kantoor was niet ver dus vertrok Salahadin snel om daar naar toe te gaan, daar wachtte de taxi chauffeur hem op. D taxi chauffeur was een dikke, vrolijk-kijkende man en intelligent. Salahadin pakte zijn notitieboekje en stelde de chauffeur een aantal vragen. Salahadin was blij hij had nou wat belangrijke aanwijzingen.
Het was nu na zevenen in de avond en de trein van Cairo arriveerde in Alexandria om half drie en misschien was de moordenaar nu allang in een boot onderweg naar Beirut. Salahadin en Ahmed besloten om te bellen naar de politie in de omgeving van Alexandria, ze spraken met de chef van het korps wie ze een paar vragen stelde en waarvan ze de antwoorden noteerden in een notitieboekje. Salahadin en Ahmed waren ervan overtuigd dat de moordenaar was vertrokken naar Beirut maar hoe zouden ze hem kunnen inhalen? Salahadin besloot om een vliegtuig te nemen omdat dat er binnen twee uur zou zijn en de boot pas de volgende avond.
Salahadin kwam heel laat thuis die avond, het was al middennachten en hij was moe, maar zijn werk was nog niet klaar. Hij nam de papieren van Mr. Pearson voor zich, hij ging zitten en las de notities aandachtig door en vroeg zichzelf een aantal vragen af. Het waren te veel vragen waar Salahadin mee zat en hij moest de antwoorden vinden. De antwoorden zullen vast en zeker in de verdwenen doos zitten die morgen aan zal komen in Beirut.
Het was dinsdag 7 mei half elf in de ochtend en Salahadin arriveerde op het vliegveld in Beirut, die in het zuiden lag en de havens liggen in het noorden. Er zijn twee wegen om te nemen een door het centrum van de stad en een langs de zee. Hij nam een taxi en besloot de weg te nemen langs de zee, de zon scheen er en er was mist in de heuvels langs de stad. De lucht is fris en cool, dit was lekkerder en cooler na de hitte van Cairo. Aangekomen op de havens vroeg De inspecteur naar de boot die van Alexandria zou komen ‘the sudan’. Deze zal pas om half zeven arriveren, de inspecteur besloot maar een vriend op te zoeken genaamd Fuad. Fuad was verrast en blij om hem te zien, ze besluiten samen te gaan lunchen bij Fuad thuis die woonde op een klein stadje in de bergen boven Beirut. Thuis aangekomen wachtte Leila d vrouw van Fuad hen op en verwelkomde Salahadin. Ze gingen samen lunchen en praatten wat bij, Salahadin vertelde wat hij eigenlijk in Beirut kwam doen. Later om vijf uur vertokken ze en Fuad gaf hem een jas die hij vast wel kon gebruiken. Fuad bracht Salahadin naar de haven.
Ze arriveerden om zes uur en wachtten op de aankomst van ‘the sudan’. Op de haven was er ook een zwarte auto met twee mannen voorin en een dikke man achter, die dikke is een geïnteresseerde in oudheden en komt wel is in het museum waar Fuad werkt. De boot arriveerde net wat over half zeven en de passagiers begonnen eruit te komen. Salahadin zag de moordenaar en liet hem zien aan Fuad, Fuad kende de man omdat hij wel is kwam in het museum, de man is ook een geïnteresseerde in oudheden en heet Borkman. De man droeg geen doos, ze besloten te wachten om te kijken wat er ging gebeuren. De zwarte auto begon te bewegen en stopte een paar meters verderop achter een (schuur, keet of afdak), Borkman stapte in een taxi en kwam in beweging. De zwarte auto volgde de taxi en de inspecteur en Fuad besloten ze te volgen, ze reden door de straten van Beirut en al snel volgde de taxi de steile weg richting de bergen het was de weg die je leidt naar een dorpje genaamd Ba’albek daar waar een paar beroemde ruines zich bevinden. Fuad zij dat daar ook een aantal smokkelaars zijn die oudheden smokkelen uit Beirut. Ze reden langs het dorpje van Fuad, Fuad reed stilletjes en niet te dicht op de zwarte auto door, de weg werd smaller, steiler en gevaarlijker. De zwarte auto begon harder te rijden en probeerde de taxi van Borkman in te halen, de auto’s stonden nou naast elkaar en kwamen wel heel dicht op elkaar. Er naderde een scherpe bocht; maar het was al te laat er ontstond een hard geluid van een botsing. Fuad reed langzamer en voorzichtig om de bocht. De zwarte auto en de taxi waren verdwenen voor hen was de weg leeg en het was er stil!
Fuad en Salahadin stapten van de auto en keken naar de rand van de weg, het begon koud en donker te worden. De twee auto’s lagen beneden hen, de zwarte stond in brand zo’n honderd meters van de bodem, de taxi was niet zo ver en werd tegen gehouden door een boom. Fuad ging naar beneden en Salahadin volgde hem, de chauffeur was dood maar Mr. Borkman lag in de struiken en zag er slecht en gewond uit. Borkman opende zijn ogen en vroeg niet helder pratend waar de mannen in de auto waren en wat er met ze was gebeurd. Fuad antwoordde hierop dat ze dood waren en Borkman vroeg aan Fuad of hij hem wou helpen, en Fuad zei: ja. Borkman zei: “ga naar het café van Jusuf en zeg dat de zwarte kat veilig is, dat Mr. Pearson dood is, Mr. Peterson de zwarte kat heeft die ik hem gegeven op Alexandria, Mr. Peterson nam de boot naar Athene toen. De rode hand gang volgde Mr. Borkman want zij wilden de zwarte kat hebben. Fuad en Salahadin klommen weer naar boven daar waren inmiddels al wat auto’s gestopt en de mensen keken naar de verbrande auto.
Salahadin en Fuad kwamen voor tienen weer thuis aan en Leila begon wat eten klaar te maken maar Salahadin was gehaast. Fuad ging bellen naar het vliegveld om te vragen naar de eerst volgende vlucht naar Athene. Leila bracht wat koffie voor Salahadin en ging zitten, ze praatten over alles wat er was gebeurt en onder tussen maakte hij ook de notities over al deze gebeurtenissen. Fuad kwam terug en vertelde dar er een vliegtuig ging over vier uur dus om één uur en zou aankomen om vijf uur. De boot The Syria doet er twee dagen over en die zou dan later aankomen dan het vliegtuig als ze nu vertrekken, want de weg naar het vliegveld is lang. Ze arriveerden op het vliegveld net na middernacht. Het was inmiddels dus al woensdag maar het zou niet lang duren voordat Salahadin zou arriveren in Athene. Salahadin bedankte Fuad en zei dat hij hem een telegram zal sturen vanuit Athene, Fuad moest naar de politie gaan en hen vertellen over de Café van Jusuf. En dat deze man de leider is van de Ba’albek gang. En de dood van Mr. Borkman door de rode hand gang.
Salahadin vloog over Athene kijken over de ruines van Acroplis. Aangekomen neemt hij een taxi naar de haven van Athene genaamd Piraeus, hij ging naar het kantoor bij de poort van de haven en vroeg naar de boot The Syria. Deze zou in de middag arriveren, onder tussen bracht Salahadin het zes uur wachttijd door in cafeetjes met koffie en heeft ook nog eventjes wat geslapen. Inmiddels was het woensdag 8 mei en om elf uur ging hij weer terug naar de haven en probeerde door de poort te lopen maar een politieman hield hem aan en zei dat hij niet er door kon zonder ticket. Salahadin ging terug naar het kantoortje en kocht een eerste klas ticket naar Venice en liep weer vervolgens door het poortje heen. Hij wachtte daar op de boot die nog steeds niet gearriveerd was deze kwam pas een half uur later aan. Er kwam bijna niemand die op Mr. Peterson zou lijken, op dit moment stond er een lange man met blond haar op het dek die misschien wel door zou gaan naar Venice. Salahadin besloot om rustig aan te doen en op het laatste moment ook maar aan dek te gaan. Hij ging naar ticket kantoortje op de boot en vroeg om een cabinetje (kamertje), hij kreeg nummer 22. Op dit moment zei Salahadin tegen meneer dat Mr. Peterson die kamer had waarop meneer antwoordde dat kamer 23 dan vrij was en kreeg die sleutel mee. Nu heeft hij Mr. Peterson dus gevonden!
Tien minuten later wordt er op zijn deur geklopt en het is de steward die vraagt of hij wil eten in zijn kamer. Hij besluit om in zijn kamer te eten en het eten zal om acht uur gebracht worden zodra de steward weg is begint hij een plan te maken van de gangen en de kamers. Na een paar minuten kwam de steward uit zijn kamertje en na vijf minuten was het stil in de gangen en glipte Salahadin in het kamertje van de steward naar binnen waar alle sleutels hingen, hij pakte nummer 22 en wachtte totdat Mr. Peterson die inmiddels was gekomen naar zijn kamer ging. Salahadin ging naar zijn kamer en fluisterde wat Peterson aan het doen was. Hij luisterde radio en nam een douche, Salahadin ging ook maar douchen en kleedde zich aan waarna er op zijn deur werd geklopt en het eten werd gebracht. Op dat moment verliet Mr. Peterson zijn kamer om waarschijnlijk te gaan dineren. Salahadin ging rustig naar de kamer van Mr. Peterson, hij keek er rond maar zag geen doos alleen wat kleding en een koffer hij ging naar de douche en daar boven in zag hij een doos. Hij pakte de doos en maakte hem open maar op dat moment was er een geluid en kwam Mr. Peterson binnen met een pistool in zijn hand en richtte die op Salahadin!
Niet bewegen zei Mr. Peterson en hij nam Salahadin mee onder schot naar de rand op het dek van de boot. Salahadin moest hem vertellen wie hij was, maar Salahadin besloot om te liegen en een deel waarheid te vertellen. Toen schudde de boot wat heen en weer waardoor Mr. Peterson viel en het pistool los liet die op de grond terecht kwam, ze raakten in gevecht. Mr. Peterson werd over de rand van de boot geduwd, hij verdween met een gil in de wilde (boze) zee waarna het stil werd. Niemand die het had opgemerkt, iedereen was aan het dineren.
De gang buiten cabine 22 was nog steeds leeg. Salahadin pakte de doos van cabine 22 en bracht de sleutel van de kamer terug naar de steward room. Hij pakte een bordje “niet storen” en zette deze op de deur van cabine 22, zodat de steward daar niet meer binnen kon gaan tot zeker de lunch van de volgende dag. Terug op zijn kamer stond het eten er nog steeds hij gooide het uit het raam, hij had geen honger meer. Na een paar minuten klopte de steward weer op de deur van Salahadin ze vroeg of hij van het eten had genoten waarop hij antwoordde jazeker k heb heel erg genoten bedankt. Ze vroeg om Mr. Peterson waarop Salahadin antwoordde dat hij zich niet lekker voelde en met rust gelaten wilde worden tot zeker de volgende dag na het ontbijt. Salahadin vertelde haar ook dat hij zelf ook niet gestoord wilde worden. Hij was moe en hoefde ook geen ontbijt, hij zou haar wel bellen als hij wat wilde hebben. De volgende ochtend donderdag 9 mei belde hij de steward om een kopje koffie te brengen en vroeg of ze al aan waren gekomen. De steward zei dat ze over enkele ogenblikken zouden arriveren. Nadat de steward weer weg en ze aan waren gekomen bij Venice pakte hij de doos en vertrok. Een politieman hield hem nog aan en vroeg wat hij in de doos had, Salahadin zei toen dat het boeken waren omdat hij geen problemen wou.
Salahadin nam de eerste trein naar Rome en de volgende ochtend vrijdag 10 mei zat hij in het vliegtuig richting Cairo. Hij nam een taxi naar zijn flat waar een verrassing, Leila en Fuad op hem stonden te wachten,hij bood hen zijn excuses aan omdat hij geen telegram had gestuurd, en ze praatten nog wat bij over de gebeurtenissen. Toen begon Fuad te vertellen wat er was gebeurt toen hij voor de politie naar het café van Jusuf ging. De bendes waren nu allemaal opgepakt en er waren voorlopig geen problemen meer!
Zaterdag 11 mei in de ochtend brachten ze de zwarte kat naar het museum daar waar Faisal een vriend van Salahadin werkte. Hij onderzocht de zwarte kat en kwam er achter dat het een kat van steen is en niet van goud of diamant maar deze is wel heel erg waardevol want het is een oudheid dat misschien wel vroeger daar is geplaatst door de rovers van toen zodat niemand zou merken dat de echte gouden kat weg was. Hij nodigde Salahadin, Fuad en Leila uit om in november de nieuwe plaats van de zwarte kat in het museum te komen bekijken. Dus zes maanden later ging de telefoon over bij Salahadin en Faisal herinnerde hem er aan dat hij wel moest komen de volgende ochtend, voor de opening van ‘de schat van Ankuten’. Salahadin was dus gegaan en kwam daar Ahmed, Fuad, Leila en de taxi chauffeur die Borkman had gebracht naar Cairo tegen. In het midden van de kamer stond in een glazen vitrine de zwarte kat met de tekst: “De zwarte kat van Ankuten gegeven door Salahadin El Nur”.
13. Ik vond het stukje op de boot heel erg spannend omdat ik even dacht dat Salahadin vermoord zou worden door Mr. Peterson. En dit was gewoon een heel spannend stuk!!!!
Een erg leuk boek!
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen