Boekverslag : Joost Zwagerman - Chaos En Rumoer
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1430 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1430 woorden.
Auteur: Joost Zwagerman
Titel: Chaos en Rumoer
Uitgever: De Arbeidspers
Plaats van uitgave: Amsterdam
Jaar van uitgave: 1997
Aantal pagina’s: 368
1e druk: 1997
Genre: Roman
Eerste reactie
A:Ik heb dit boek gekozen, omdat het onderwerp totaal anders was dan wat ik altijd lees. Ik was ook benieuwd naar de schrijfkunsten van Joost Zwagerman, want ik had veel gehoord over zijn boeken.
B: Ik vond het boek zelf niet zo heel erg goed. Ik vond het vaak erg langdradig en moest het boek ook een paar keer wegleggen voordat ik weer verder las. Ook vond ik dat er te weinig gebeurde in het boek, qua spanning, en daardoor werden de normalere dingen uitgebreid besproken.
Verdieping
A: Het boek gaat over Otto Vallei. Otto is schrijver en woont in een buitenwijk van Amsterdam. Otto is niet zomaar een schrijver, maar het is een schrijver met een zogenaamd writer’s block, zaalvrees en telefoonfobie. Otto krijgt het idee dat hij misschien een boek moet gaan schrijven over een schrijver met dezelfde problemen als hij, hoewel dat een enorm cliché is. Iedereen wijst het idee af. Op een gegeven moment krijgt Otto een aanbod om bij de radio het cultuurprogramma “Chaos en Rumoer” te komen presenteren. Na enige overpeinzingen besluit hij het maar te doen. Het gaat een half jaartje goed. Dan komt het nieuws dat Otto’s grote rivaal Ed Waterland binnenkort een nieuw boek gaat uitbrengen. Waterland werkt bij dezelfde uitgever als die van Otto. Otto heeft hem nooit gemogen. Nu beginnen de problemen. Het boek blijkt dus te gaan over een schrijver met een writer’s block. Otto verdenkt zijn uitgever dat hij zijn idee heeft doorgespeeld aan Waterland. De uitgever zegt dat dat niet zo is, maar Otto vertrouwt niemand meer. Na enige tijd komt het boek ook uit. Als Otto het leest weet hij niet wat hem overkomt. HIJ is de hoofdpersoon (althans, dat meent hij). Het gaat over een schrijver met schrijfkramp die aan de rand van Amsterdam die bij de radio gaat werken. Otto is net van de schrik bekomen, en dan komt de volgende, de telefoon gaat. Er is een spoedvergadering van het radioteam. Iedereen die meewerkt schijnt zichzelf in het boek te herkennen, en wel op een hele beledigende manier. Ze denken dat Otto alles zo heeft verteld aan Waterland. Otto wordt ontslagen. Otto, die het boek nog niet uit heeft, vraagt dan hoe het boek eindigt. Er wordt gezegd dat er een bommelding is als er een prijs wordt uitgereikt. Daarna gebeuren er allerlei bizarre dingen, en Otto raakt helemaal paranoïde. Op het eind wordt hij weer aangenomen bij Chaos en Rumoer, omdat hij als ex-schrijver goed van pas kwam bij het maken van het radioverslag van de Eurobank literatuurprijs. Er gebeurt van alles. Op een gegeven moment is er een bommelding Omdat Otto de hele tijd met een enorme, ouderwetse bandrecorder liep en deze tijdens het diner opvallend onopvallend (!) achter een gordijn had neergezet, werd hij ervan verdacht dat hij de bom had gelegd. Hij weet in de drukt van de menigte te ontsnappen, en komt in een kleine kroeg terecht. Daar zit ook Ed Waterland. Hij legt uit dat Otto niets met het boek te maken heeft. Otto gaat daarna weer schrijven, want hij heeft dan weer genoeg inspiratie
B.1: De schrijfstijl was erg eenvoudig in mijn ogen. Er zijn geen moeilijke woorden gebruikt. Ook is de schrijfstijl erg gedetailleerd. Alles wordt uitvoerig beschreven.
2:Het verhaal speelt zich in eigen tijd af. Dat merk je door de technologieën die de baas van Otto allemaal heeft. In het boek komen een paar flashbacks voor. Soms lees je Otto’s gedachtes in het boek en die gaan dan terug naar de tijd waarin zijn vriendin een affaire met een ander had. Voor de rest is het boek heel chronologisch verteld.
3:De hoofdpersoon in het verhaal is Otto. Otto is een schrijver die geen inspiratie meer heeft en daardoor bij de radio gaat werken. In zijn achterhoofd speelt de affaire die zijn vrouw met een andere schrijver heeft gehad. Hij kan de schrijver, Ed Waterland, niet luchten of zien. Dit boek wordt verteld door zijn ogen. Je leest wat hij denkt en hoe hij alles ervaart.
Karin is zijn vrouw die hoopt dat Otto ooit de affaire kan vergeven. Karin steunt Otto altijd en probeert hem weer aan het schrijven te krijgen.
Ed Waterland is de concurrent van Otto. Toen Otto’s laatste boek over een schrijver die geen idee meer op papier kon krijgen geschreven was, maar niet uitgegeven werd, schreef Ed ook een boek over hetzelfde onderwerp. Otto dacht dat het over hem ging, omdat hij ook geen woord meer op papier kon krijgen. Otto heeft al een hekel aan Ed omdat hij met Karin naar bed is gegaan.
Arnold Zegel is de uitgever van Otto die probeert hem weer te laten schrijven, maar tevergeefs.
Riekje is een collega bij de radio-uitzending Chaos en Rumoer. Otto kan het heel goed met haar vinden
4: De situaties worden allemaal uitgebreid beschreven. Toen Otto stopte als schrijver en dat aan zijn baas moest vertellen, werd dit heel uitgebreid verteld. De situaties worden verteld door een persoon die alles weet en de gedachte van Otto weet.
5: De vertelwijze is erg uitgebreid. Veel wordt, naar mijn mening, te uitgebreid vertelt, waardoor heel weinig aan je fantasie over wordt gelaten.
C.1: Het thema van dit verhaal is paranoia. Otto zoekt overal wat achter en heeft overal z’n eigen bedenkingen over, vooral over mensen.
2: De tekstgedeeltes waarin je leest wat Otto denk is typerend voor het thema. Hier lees je hoe hij over mensen denkt en hoe anders hij over die mensen denkt dan dat ze in werkelijkheid zijn. Ook maakt hij zich vaak nerveus over dingen wat helemaal niet nodig is. Dit is ook typerend voor het thema.
3: Chaos en Rumoer is de naam van het radioprogramma dat Otto presenteert, maar zijn leven is ook chaotisch en rumoerig. Door de paranoia denkt Otto heel erg chaotisch na en komt hij soms ook zo over. Otto’s leven is eigenlijk chaotisch en rumoerig.
D: Het boek is voor het eerst in 1997 gepubliceerd. Joost Zwagerman is een jonge schrijver. Andere boeken van Joost Zwagerman zijn: Gimmick, een verhalenbundel, De buitenvrouw en Vals licht. Joost Zwagerman schrijft niet alleen boeken, maar ook gedichten, essays en columns. Ik kan dit verhaal niet met een ander boek van hem vergelijken, want dit is het eerste boek dat ik van hem gelezen heb. Het boek is geschreven in deze tijd. Dit werk is typerend voor deze tijd, omdat er veel technische spullen worden genoemd.
Beoordeling
Ik vond het erg leuk dat dit boek realistisch was. Er komen geen onrealistische gebeurtenissen in voor. Alles zou echt werkelijk gebeurd kunnen zijn en dat vind ik erg leuk aan dit boek.
Ook de personen zijn erg realistisch. Doordat je de gedachtes van Otto leest, begrijp je hem beter en krijgt hij karakter. Maar ook de bijfiguren krijgen karakter. Hierdoor worden ze erg realistisch en kon ik me wel in hun inleven.
Ik vind het ook leuk dat ik dit boek niet kan vergelijken met andere boeken die ik gelezen heb. Het was een heel nieuw onderwerp voor mij en een hele andere schrijfwijze dan ik gewend ben te lezen. Daardoor besefte ik dat je boeken ook op een heel erg uitgebreide manier kan schrijven. Alles wordt uitgebreid voor je uitgeschreven zonder dat je zelf al te veel hoefde na te denken. Dat vond ik wel zonde aan dat boek. Niets bleef over tot je fantasie.
Maar omdat het onderwerp niet dicht bij mij ligt, kon het mij ook niet echt boeien. Ik heb me nog nooit geïnteresseerd in het schrijversschap en daarom vond ik het ook leuk om er eens een keertje iets over te lezen. Maar het boek kon mij toch niet boeien.
Door het uitgebreid vertellen van alle gebeurtenissen vond ik dit boek redelijk saai worden en ook erg langdradig. Daardoor heb ik dit boek ook een paar keer weggelegd voordat ik verder kon lezen en heb ik af en toe ook bladzijdes overgeslagen.
Het taalgebruik was erg makkelijk. Er kwamen geen moeilijke woord in voor. Door het makkelijke taalgebruik vond ik het boek ook niet erg leuk. Hierdoor werd het boek in mijn ogen een beetje kinderachtig.
Ik zou dit boek niet zo snel aan iemand aanraden. Ik denk dat het boek te langdradig is geschreven om het echt in een ruk uit te lezen. En ook het feit dat er weinig spanning in zit vind ik erg jammer. Maar voor mensen die van gedetailleerde boeken houden, is dit misschien wel erg leuk. Ook als je met het onderwerp te maken heeft, is het boek misschien een aanrader.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen