Boekverslag : Joost Zwagerman - Gimmick!
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1958 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1958 woorden.
Joost Zwagerman - Gimmick!
Beoordeling door Ornée & Vermeer Tekstbureau
Titel: Gimmick!
Jaar van eerste druk: 1989
Auteur: Joost Zwagerman
Biografische schets van de auteur:
Joost Zwagerman is geboren in 1963. Hij schreef in 1986 zijn eerste boek “De houdgreep”. In een korte tijd werd hij beschouwd als zeer spraakmakend in de literatuur. Hij schreef onder andere boeken als “Vals licht”, “De buitenvrouw” en “Chaos en rumoer”. Eerder schreef hij voor dagbladen als De Tijd, De Volkskrant en Vrij Nederland.
Samenvatting:
Het boek bestaat uit drie delen en een proloog. In de loop van deel één wordt duidelijk dat Raam lijdt aan liefdesverdriet om zijn ex-vriendin Sammie. Hij doet daardoor bijna niks meer. Hij kijkt videofilms, MTV en draait muziek. 's Nachts gaat hij naar de Gimmick, niet omdat hij daar zin in heeft maar uit gewoonte. Hij belt een keer bij Sammie aan. Ze praten kort, maar het is duidelijk dat ze niks meer van hem wil weten.
In deel twee gaat Raam op reis. Eerst bezoekt hij in Florence zijn tienerliefde Pet, hij vindt haar een tutje geworden en hij gaat weer aan Sammie denken, hoe leuk het altijd met haar was. Daarna gaat Raam met Groen en Eckhardt naar Tenerife. Daar hebben veel kunstenaars zich gevestigd. De kunstenaars hebben het niet over kunst, maar over seks, drugs en geld. Raam slaapt met een meisje (Rosita), maar denkt aan Sammie. Hij denkt dat Groen ooit met Sammie naar bed is geweest. Nadat Raam op Tenerife was, gingen Groen en Raam naar New York. In het vliegtuig verzekert Groen Raam dat hij niet met Sammie naar bed is geweest, maar Sammie dat wel graag wou. Groen spoort Raam aan om Sammie eindelijk eens te vergeten.
In deel drie gaat Raam met Groen naar New York. Groen gaat op pad om contacten met kunstenaars te leggen. Raam ontmoet een gescheiden vrouw en trekt bij haar in. De vrouw denkt dat Raam homo is. Terwijl de vrouw werkt, doet Raam het huishouden en kijkt hij TV, hij leeft als een kamerplant. Na een tijdje besluit Raam weer te vertrekken. Als hij thuiskomt, bezoekt hij een feestje bij zijn ouders. Zijn moeder zegt, dat hij niet moet treuren om Sammie. De Raad van Kunst wil hem een subsidie van fl. 40.000,-- geven, maar dan komen ze eerst even bij hem langs om werk van hem te zien. Omdat hij geen nieuw werk heeft, laat hij drie schilderijen van een vriend zien. Hij krijgt de 40.000 gulden. Als hij bij een vriend thuiskomt, is Sammie daar toevallig ook. Ze gaan samen naar een café. Raam zegt dat hij nog steeds verliefd op haar is. Maar Sammie zegt dat ze Raam echt niet meer wil. Ze vertelt dat Groen haar wou versieren. Ze heeft Alex, een vriend van Raam, ontmoet. Misschien wordt het wel wat. Raam gaat naar een opening van een grote tentoonstelling in het Stedelijk Museum, waar werk van hem en zijn vrienden hangt.
Hij vindt steeds meer dat zijn vrienden opgeblazen kunstenaars zijn en alleen maar aan geld denken. Raam vindt de opening maar één grote poppenkast, iedereen zit onder drugs en loert naar mooie vrouwen. Raam neemt te veel drugs en wordt onwel. Op het laatst komt Raam in de Gimmick terecht, voor het eerst sinds tijden. De Gimmick is niet meer trendy en is overgenomen door studenten en ander raar volk. Als Raam coke gaat snuiven op de wc wordt hij eruit gegooid. Raam gaat met een meisje mee naar huis. Hij voelt zich vreemd en in bed is hij heel wild. Zij wordt boos. Hij gaat video's van haar kijken. Het meisje vraagt wat hij wil. Geen gekke vraag, denkt Raam en hij besluit naar huis te gaan.
Begin- en eindsituatie zijn in dit verhaal bijna hetzelfde, het enige verschil is dat de Gimmick van een goede in een flut discotheek is veranderd.
Titelverklaring:
Gimmick (nu de ‘It’)is de naam van een discotheek in Amsterdam, waar veel mensen uit de kunst komen. In de Gimmick spelen veel gebeurtenissen zich af. In deze discotheek heeft Raam ook zijn vriendin Sammie ontmoet. Het is een wereldje van drank, drugs & seks. De ondertitel spreekt voor zich, het is een roman.
Genre:
Het genre van dit boek is een autobiografische roman. Deze roman heeft een populair taalgebruik.
Thema:
Een thema in dit boek is liefdesverdriet. Dit is een belangrijk thema, omdat Walter nogal overstuur is om het verlies van ‘zijn’ Sammie. Hij heeft zo veel liefdesverdriet dat hij zichzelf helemaal gek maakt.
Kunst is ook een thema. Het draait om de levens van een stel kunstenaars die zich staande moeten houden in de harde kunstwereld.
Drugs en seks zijn veel voorkomende thema’s. Heel het boek door worden er door de hoofdpersonen drugs gebruikt en ze zijn altijd wel bezig met seks. Is het niet dat ze seks hebben, dan praten ze er wel over of denken ze eraan.
Motieven:
De motieven voor het thema liefde zijn wel duidelijk. Raam mist zijn ex Sammie. Als hij in gaat zien, dat ze nooit meer samen een leven zullen hebben, wordt hij steeds wanhopiger. In het begin lijkt Walter nog wel een normaal mens, naarmate het verhaal verder komt, wordt hij chaotischer en verward.
Opbouw:
Het verhaal is chronologisch opgebouwd. Het is in de tegenwoordige tijd geschreven en er wordt veel gebruik gemaakt van populaire taal en vulgaire woorden. Het verhaal duurt ongeveer zeven maanden. Je krijgt alleen de belangrijke dingen te lezen. Als er even weinig gebeurt, wordt het boek als het ware verder gespoeld. Je leest heel weinig over de tijd dat hij hij ‘normaal’ is. Het begint eigenlijk pas als hij de weg kwijtraakt.
Personages:
Walter van Raamsdonk is de hoofdpersoon in het boek. Door zijn vrienden wordt hij Raam genoemd. Hij is een 25-jarige kunstenaar die niet veel verdient. Hij schildert en behoort tot de top drie van jonge, invloedrijke schilders Nederland. Hij interesseert zich eigenlijk maar weinig voor zijn werk, terwijl Groen en Eckhardt hem juist stimuleren om meer met de kunst te doen. Raam is stapelverliefd op Sammie, zijn ex-vriendin, maar zij wil hem niet meer terug.
Suzan Fortuyn: haar bijnaam is Sammie. Zij heeft ooit wat met Raam gehad, ze hadden en goede relatie, totdat Sammie genoeg van hem had. Ze maakte het uit. Raam wil haar nog steeds terug, maar Sammie wil niet meer.
Groen is een vriend van Raam. Hij is 29 jaar en net als Raam schilder van beroep. Groen denkt alleen maar aan geld en vrouwen. Hij wil zoveel mogelijk geld uit zijn werk slaan en met zo veel mogelijk vrouwen naar bed.
Eckhardt is ook een vriend van Raam en Groen. Hij is rustiger dan Groen en daardoor weet je ook wat minder van hem dan van de rest. Hij is de oudste van het gezelschap.
Perspectief:
Het verhaal is geschreven in het ikperspectief. Je ziet het vanuit Raam, de verteller en hoofdpersoon in het boek. Hij schrijft over zijn eigen leven en hoe hij de anderen ziet en wat hij denkt over van alles. Het hoeft niet allemaal waar te zijn wat je leest, want dat is allemaal alleen wat Walter weet en denkt.
Ruimte en tijd:
Het verhaal speelt zich gedeeltelijk af in de jaren ’80 in Amsterdam. Daar wonen de hoofdpersonen en bevindt zich de disco Gimmick. De cafés in Amsterdam worden afgespiegeld als vuile, rokerige kroegen, waar overal hetzelfde gebeurt. Het grootste gedeelte speelt zich echter niet af in Amsterdam, want de hoofdpersonen maken reizen naar onder andere New York, Italië en Tenerife.
B: persoonlijk leesverslag
Het onderwerp van dit boek was voor mij heel duidelijk. Het gaat over drie kunstenaars die houden van seks, drugs en geld. Het is heel goed te volgens, want het gaat vaak over het uitgaansleven en dat komt me allemaal wel bekend voor. Joost Zwagerman heeft de situaties allemaal duidelijk beschreven, zodat je je goed kunt voorstellen hoe het er daar in die disco’s uit ziet en wat er allemaal gebeurt. Het onderwerp spreekt me wel aan. Het ligt ook duidelijk binnen mijn belevingswereld. De hoofdrolspeler is maar een jaar of acht ouder dan ik, maar hij gedraagt zich nog vaak als een 18-jarige. Het onderwerp is wel oppervlakkig. Heel het boek door hebben mensen seks, zonder dat ze elkaar goed kennen en dat vind ik nogal raar.
De verhaallijn was wel duidelijk voor mij. Het is helder verteld en de gebeurtenissen zijn in een chronologische volgorde, dus je hoeft niet steeds te denken aan wanneer het zich ook al weer afspeelt. De verbanden tussen gebeurtenissen zijn ook helemaal duidelijk. Wat er zich allemaal afspeelt is vrij realistisch. Ik denk maar aan Herman Brood. Ik kan me goed voorstellen, dat hij een leven als Raam heeft gehad. Het is alleen niet echt spannend allemaal. Dat Raam liefdesverdriet heeft, kan iedereen overkomen. Dat gebeurt mij ook wel eens, dus het is niet speciaal. Zeg maar cliché. Ik heb er wel over nagedacht wat ik zou doen als ik in zijn schoenen stond, maar waarschijnlijk zou ik ongeveer hetzelfde doen. Blijven wanhopen, terwijl je er niks mee opschiet. Het einde vind ik nogal vaag. Hij roept een taxi. Dan kun je denken, dat hij gewoon doorgaat met het leven dat hij leidt, maar het kan ook zo zijn dat hij een compleet nieuw leven ergens anders wil gaan opbouwen. Het is niet echt een bevredigend einde voor mij. Ik weet liever zeker wat er na het einde gebeurt. Als hij dood was gegaan, had je geweten dat hij niks meer mee zou maken. Het is best een bedrukte sfeer waarin de gebeurtenissen plaatsvinden. Zijn vrienden lijken niet echt vrienden te zijn. Raam laat zich wel heel snel gaan bij vrouwen. Als hij met een vrouw meegaat, weet je meteen al dat ze seks gaan hebben. Een echte indruk hebben ze dan ook niet achtergelaten. Ik kon me alles wel snel indenken en ik zag het ook wel voor me, maar ik kan niet zeggen dat ik onder de indruk was van de prestaties van de hoofdpersonen. Ik wilde wel steeds doorlezen en weten hoe het af zou lopen.
Het verhaal zit vanaf het begin in een soort stroomversnelling. Af en toe vertraagt het verhaal wel, als er iets belangrijks gebeurt. Als er even niks gebeurt, zie je een week voorbij gaan in een paar bladzijden tijd. Alles hangt goed samen. De opbouw van het verhaal was dan ook duidelijk te volgen. Er was ook geen sprake van flashbacks, dus je hoefde er niet bij na te denken, wanneer wat zich afspeelt. Het is een lang verhaal, dat steeds chronologisch doorloopt.
De personen gingen niet zo zeer voor me leven. Alleen Raam, want je weet gewoon alles van hem. Wat hij denkt en wat hij voelt. Voor de rest vind ik het wel dom van hem dat hij met iedereen maar wat aanpapt en dat hij drugs gebruikt. Ook vind ik dat hij wel wat meer om zijn werk had moeten geven. Toch kan ik best wel sympathie opbrengen voor hem. Hij heeft een moeilijke tijd na het verlies van zijn vaste relatie. De personages waren zodanig voorspelbaar dat je altijd al wist wat ze met de vrouwen gingen doen. Andere acties waren minder voorspelbaar.
Het taalgebruik is erg duidelijk. Het is populaire taal met veel vulgaire woorden die door de jeugd veel gebruikt worden. De beschrijvingen waren daardoor ook meteen duidelijk voor mij. Het viel me echt op dat er heel veel vulgaire taal in het boek voorkwam. De dialogen waren ook duidelijk. Ze gebruikten korte zinnen en zeiden gewoon wat ze wilden zeggen. Er was zeer weinig beeldspraak in dit boek. Het was dus heel goed te begrijpen allemaal en ik heb geen problemen gehad met het lezen van dit boek.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen