Boekverslag : Joost Zwagerman - Gimmick!
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1665 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1665 woorden.
Ik heb het boek “Gimmick!”van Joost Zwagerman gelezen. Dit koos ik omdat ik over Joost Zwagerman las in het boek Giph van Ronald Giphard, en hij hem een hele goede schrijver vond. Daardoor was ik benieuwd en besloot ik eens een boek van Joost Zwagerman te lezen. Omdat ik al meer van Gimmick had gehoord heb ik hiervoor gekozen. Van scholieren.com heb ik een samenvatting gehaald:
Samenvatting
Het is oktober, Walter van Raamsdonk is een veelbelovende post-moderne jonge kunstenaar. Door zijn vrienden wordt hij ‘Raam’ genoemd. Nadat Suzanne, die Sammie wordt genoemd en Raams vriendin is, Raam verlaat, wordt Raam zwaar depressief. Hij gaat steeds meer aan de drugs en hij heeft geen zin meer in schilderen. Raam zoekt steun bij zijn net zo getalenteerde medekunstenaars en vrienden Groen en Eckhardt, deze tonen echter niet veel interesse in het leven van Raam. Groen en Eckhardt proberen Raam wel weer aan het schilderen te krijgen en ze zeggen hem dat hij Sammie moet vergeten.
In de avonden gaan Raam, Groen en Eckhardt naar de discotheek ‘Gimmick!’, waar de titel van het boek op slaat. Raam probeert ‘s avonds in de Gimmick zijn verdriet weg te drinken. Hier in Gimmick ontmoet hij een meisje met een zonnebril. Hij gaat met het meisje mee naar huis, maar het enige wat Raam in dat huis doet is een videoband bekijken.
In januari gaat Raam op reis naar Florence, waar hij zijn tienerliefde opzoekt, ze heet Pet (Mariëtte voluit). In Florence komt Raam in haar studentenhuis terecht. Hier wonen, behalve Pet, twee jongens uit Londen, een oerlelijke Italiaans meisje en een boeiende en indrukwekkende vrouw uit Hannover. Raam doet weinig in Florence, hij doet er eigenlijk helemaal niets.
Wanneer Raam terugkomt uit Florence wil Groen hem meenemen op reis. Hij wil naar Tenerife gaan, wat volgens hem het kunstcentrum van de wereld is. Ze gaan allebei naar Tenerife. Hier gaat Groen met een meisje dat Rosita heet. Raam slaapt ook met dit meisje maar blijft ondertussen aan Sammie denken. Voor de rest ontmoeten ze hier nog een aantal kunstenaars zoals galeriehouder en beeldend kunstenaar Sergio Valla en de kunstfotograaf Martin Moreno. Ook George Bleichfeld, die ze eerder in de expositie in Amsterdam hebben gezien, zien ze weer op Tenerife. Op een dag krijgen Sergio Valla en Martin Moreno ruzie en er ontstaat een vechtpartij tussen de twee kunstenaars. Ineens kent bijna niemand hen meer en de meeste kunstenaars vertrekken.
In april gaan Raam en Groen vanuit Tenerife naar New York waar ze in een YMCA belanden (heel fout!). Hier bezoekt Groen vele kunsthallen en peepshows. Raam heeft hier na een tijdje genoeg van. Wanneer hij dan een eenzame vrouw ontmoet van in de veertig trekt hij voor een tijdje bij haar in. Zij denkt dat hij homo is. In haar huis doet Raam niet veel meer dan een beetje rondhangen en schoonmaken. Hij leeft als een kamerplant. Op een gegeven moment heeft hij er genoeg van en vertrekt zomaar. Als afscheid schrijft hij een briefje en legt dat bij de zwarte dildo die hij in haar huis heeft gevonden, waar hij een strikje om doet.
Wanneer hij terug komt in Nederland, gaat Raam naar een feestje van zijn moeder waar hij alles over New York vertelt. Zijn moeder vertelt hem ook dat hij niet om Sammie moet treuren.
De Raad van Kunst wil hem een subsidie van fl. 40.000,-- geven, maar dan moeten ze eerst even bij hem langs om werk van hem te zien. Omdat hij geen nieuw werk heeft laat hij drie schilderijen van een vriend zien. Hij krijgt de 40.000 gulden.
Later gaat Raam coke kopen bij zijn dealer. Hier ontmoet hij Sammie weer voor het eerst sinds lange tijd Ze gaan samen naar een café. Raam zegt dat hij nog steeds verliefd op haar is. Maar Sammie zegt dat ze Raam echt niet meer wil. Ze vertelt dat Groen haar wou versieren. Ze heeft Alex, een vriend van Raam, ontmoet. Misschien wordt het wel wat. Alex is degene waar de schilderijen van waren.
Aan het eind van het boek gaat Raam naar een opening van een grote tentoonstelling in het Stedelijk Museum, waar werk van hem en zijn vrienden hangt.
Hij vindt steeds meer dat zijn vrienden opgeblazen kunstenaars zijn en alleen maar aan geld denken. Raam vindt de opening maar één grote poppenkast, iedereen zit onder drugs en loert naar mooie vrouwen. Raam neemt te veel drugs, en wordt onwel. Op het laatst komt Raam in de Gimmick terecht, voor het eerst sinds tijden. De Gimmick is niet meer trendy en is overgenomen door studenten en ander raar volk. Wanneer Raam coke gaat snuiven op de wc, wordt hij eruit gegooid. Bij de uitgang ziet hij het meisje met de zonnebril en gaat met haar mee naar huis. Als hij met haar naar bed gaat, krijgt Raam een bloedneus en het meisje wordt boos op hem. Het meisje vraagt wat hij wil. Geen gekke vraag denkt Raam, en hij zegt dat hij een taxi wil.
Het symboliseert hoe Raam altijd voor alles wegvlucht.
Begin- en eindsituatie zijn in dit verhaal bijna hetzelfde, het enige verschil is dat de Gimmick van een goede in een flut discotheek is veranderd.
Uiteindelijk heeft Raam iedereen verloren; zijn vriendin, zijn vrienden en zijn inspiratie voor het maken van kunst. Hij heeft echt helemaal niets meer.
Mijn mening
Het boek laat zien dat Raam door zijn liefdesverdriet helemaal niets meer van zijn leven maakt. Het is allemaal een grote hoop “niets”, en dat laat het boek goed zien, want dat ging eigenlijk ook over niets. Het laat goed zien dat Raam niet meer van plan is om nog iets van zijn leven te maken en dat het allemaal één grote rotzooi is. Ik werd er een beetje neerslachtig van eerlijk gezegd. Ik heb ook niet erg genoten bij het lezen van het boek, het was nogal moeilijk om doorheen te komen en ik vond het een beetje oppervlakkig. Ik kreeg geen begrip voor de hoofdrolspeler Raam en ik vond het jammer dat als hij aan zijn ex-vriendin dacht, dat het dan alleen maar over de seks die hij met haar had ging. Daardoor kreeg ik geen gevoel van medelijden voor hem. Ik vond het boek een aaneenschakeling van warrige, oppervlakkige en botte gebeurtenissen, gesprekken en gedachtes.
Verwerking
Hoe is de opbouw?
De vertelde tijd is zoals de driedeling, die in het boek is aangebracht met behulp van de titels: oktober, januari en april, met onder elke titel weer verschillende hoofdstukken, aangeeft ongeveer zeven maanden. Het verhaal speelt zich af in 1989, in dit jaar is het boek ook geschreven. Het wordt chronologisch verteld. Alleen in de proloog van het verhaal is er een stukje dat eigenlijk in een verder deel van het boek thuis hoort. Het is naar voren geplaatst en dus een flash forward. Verder zijn er veel flashbacks in het boek die verhalen vertellen over Raam’s leven. Meestal komt Sammie voor in deze flashbacks.
Verder wordt er af en toe versneld wanneer er geen interessante zaken gebeuren en af en toe wordt er vertraagd als het juist een belangrijk stuk is volgens de auteur.
Het verhaal begint aan het begin van het einde van Raam. Gedurende het hele verhaal zakt Raam steeds meer weg, gaat het steeds slechter met hem. Wanneer hij op het diepste punt is gekomen, eindigt het boek. Over de stabiele periode voor het boek begint en waar Raam nog samen met Sammie is, lees je alleen in de flashbacks.
Geef voorbeelden van het jargon dat Raam gebruikt
Het taalgebruik van Raam en zijn vrienden is heel erg grof. Echt een kunstenaarstaal maar veel over seks en veel scheldwoorden.
‘maar ik zou graag nog eens iemand willen pijpen, jou bijvoorbeeld Raam” (bladzijde 66)
“gewoon een kwartetje, dan maken we er een gezellig afscheidsfeestje van.” (bladzijde 161)
‘Toen ik haar zei dat haar kunstwerken me aan die van Brancusi deden denken was ze helemaal in de zevende hemel. Op dat moment had ik haar natuurlijk nog een compliment moeten maken om daarna naar d’r toe te lopen en haar voorzichtigjes te omhelzen en subtiele kusjes te geven in haar nek en op haar mondhoeken want op dat ogenblik was ze te naaien geweest, zeker weten.’ (Bladzijde 143)
'Wie neukt wie? Neem jij de zwarte kanjer of heb je liever
Rosita? Of eh... wat te denken van een quattrootje. Lijkt je dat
geen goed idee?' (pag. 180).
'En ik bedoel, we zaten per slot van rekening in die Boeing met rondom ons talloze duttende en roezemoezende passagiers, dus Groen was niet in de gelegenheid om uit te freaken en gevaarlijk te worden... en dus bleef ik het hem vragen, vier, vijf
keer, totdat z'n ogen bijna uit z'n kassen schoten van opgefoktheid.
(pag. 187)
Probeer het motto uit te leggen
Het motto is:
There were moments when...
well, there were moments when.
The Shangri-Las, `Past, Present and Future'
The Shangri-Las was een dameszanggroepje. Het motto geeft aan dat het verhaal voor een groot deel draait om herinneringen. Het hele boek draait om het Walter’s verleden met Sammie. Hij denkt heel vaak aan haar terug, hoe het toen was en hoe het nu zou zijn, een leven met haar erin. Er waren tijden dat alles nog ‘goed’ was, en toen……
Thema
Het thema van het verhaal is de manier waarom Walter omgaat met zijn liefdesverdriet om Sammie. Hoe hij nadat zij het heeft uitgemaakt verder gaat. Hoe hij ooit een succesvol kunstenaar met veel vrienden was en hoe hij zijn leven nu verpest. Dat hij door zijn verloren liefde geen inspiratie meer heeft en hoe zijn vrienden zijn gedrag afkeuren.
Motieven
De sfeer in de kunstwereld, de Amsterdamse kunstenaars gaan uit in de Gimmick. Het gaat over het rauwe uitgaansleven, maar ook over het succes en geld verdienen van kunstenaars.
Ook drugs is een motief, iedereen is aan de coke en het hele boek door is Raam onder invloed.
Seks is ook een motief, Walter is constant op zoek naar iemand om te “neuken” en beschrijft uitgebreid alles over het seksleven met Sammie.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen