Boekverslag : Veronica Hazelhoff - De Bijenkoningin
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 942 woorden.

Titel: De bijenkoningin

Schrijfster: Veronica Hazelhoff

Jaar van uitgave: 1992

Uitgever: Em. Querido`s Uitgeverij



Verwerkingsopdracht:

Stel je voor dat een van de personages tijdens de gebeurtenissen in het verhaal een dagboek bijhoudt. Verplaats je in dit personage en schrijf 4 stukjes die hij/zij in de loop van het verhaal in zijn/haar dagboek noteert.



Lief dagboek (vrijdag 9 april).

Vandaag was het weer onze traditionele filmkijk avond. Nando zou ‘Carrie’ meenemen. Ik was nog even naar de bibliotheek en Nando en Phil waren al binnengekomen, want toen ik binnen kwam waren ze samen met een meisje. Toen ik goed naar haar keek, zag ik dat ze MIJN trui aanhad! Ik vroeg Nando waarom ze mijn trui aanhad en hij antwoordde dat ze Gwen (zo heette ze blijkbaar) huilend op de stoep hadden gevonden. Ze was weggelopen van haar verlovingsreceptie en Nando en Phil hadden haar meegenomen. Mama had gezegd dat ze wel een trui van mij aanmocht. Toen zei Nando dat ze meekeek vanavond! Dat vond ik echt belachelijk, want er keek nooit iemand mee. Het waren altijd ik, Nando en Phil, ons groepje van 3 goede vrienden Ik keek hem met een boze blik aan en ging naar boven om andere schoenen aan te doen. Ik sloeg de deur alleen iets te hard dicht. Ik hoorde Gwen nog zeggen: ´Is ze kwaad?`. Ik dacht bij mezelf: ´Wat denk je?`. Haar zomaar meenemen naar mijn huis die ik niet eens ken en dan zomaar beslissen dat ze mee mag kijken. Ik zag trouwens ook heus wel dat Nando en Phil haar leuk vinden. Ze zaten de hele film naar haar te kijken. Stomme trut!

Liefs, Julie



Lief dagboek (vrijdag 16 april)

Nando had Gwen weer gevraagd om mee te komen kijken. Daarom had ik expres een super enge film uitgekozen. Het sausje van de taco´s had ik extra vet gemaakt. Ik zou haar eens wat laten merken. De film was wel heel erg eng. Op een gegeven moment vroeg Nando of we niet even een pauze konden inlasten. Hij vroeg Gwen of ze de film wilde afkijken. Gwen zei dat ze de film best wilde afkijken, maar dat ze wel op tijd naar huis moest, omdat ze met de bus was. Ik zei dat we ook konden stoppen. Nando zei: `Maar dat hebben we nog nooit gedaan!´. `Onee, en vorige week dan?´: zei ik. Toen werden ze stil. Hahaha, net goed. Ik deed de film weer aan. Op een gegeven moment werd het zo eng en vies dat Nando en Phil opstonden en naar de wc renden. Phil haalde het alleen niet en kotste over zijn nieuwe overhemd. Ik gaf hem een trui van papa. Nando en Gwen zeiden dat ze naar huis gingen. Phil bleef en we keken verder. Ik voelde me wel een beetje schuldig, want het was wel een beetje mijn schuld dat Phil had overgegeven (vanwege dat vette sausje). Ik bood aan om zijn overhemd te wassen en te strijken. Toen ging hij naar huis .

Liefs, Julie



Lief dagboek. (vrijdag 7 mei)

Weer voor het eerst in maanden gingen we op vrijdag avond uit. We gingen dansen in een discotheek. We bleven niet heel erg lang. Nando en Gwen namen een taxi, maar ik en Phil gingen lopend naar huis. Bij de uitgang kwamen we Lucas (de ex-verloofde van Gwen) tegen. Hij leek behoorlijk dronken, dus Phil en ik besloten hem thuis te brengen. Tegen de tijd dat we bij zijn huis waren was hij alweer redelijk nuchter en hij nodigde ons uit wat te komen drinken. We praatten over van alles en nog wat en die Lucas was helemaal niet zo als ik me had voorgesteld. Als ik de verhalen van Gwen moest geloven was het een asociale kwal, maar ik vond hem eigenlijk wel oké. Toen Nando en ik op het punt stonden om naar huis te gaan, vroeg Lucas of we hem op de hoogte wilden houden over het doen en laten van Gwen. Hij schijnt nog zoveel van haar te houden. Ik zei maar dat ik niet wist of ik hem kon helpen. Hij schreef zijn telefoonnummer op een papiertje en we gingen weg.

Liefs, Julie



Lief dagboek (dinsdag 8 juni)

Pffff, wat een dag. We zitten hier nog steeds met z´n vieren in het vakantiehuisje van Gwen´s ouders. Aan het eind van de middag gingen we een stukje wandelen en Lucas ging ook mee, want hij wist de weg. Hij besloot dat we naar een oude brug gingen. Je kon naar boven klimmen, maar dat leek mij, Gwen en Phil niet zo´n goed idee. Maar Nando en Lucas (de macho´s) moesten dat natuurlijk weer wel. Toen ze boven stonden schreeuwden ze naar beneden dat het er zo fantastisch was. Ik schreeuwde dat ze naar beneden moesten komen, maar ze kwamen niet. Het leek wel alsof ze naar beneden wilden springen. Ik schreeuwde weer dat ze nu onmiddellijk naar beneden moesten komen, omdat het echt bloedlink was om vanaf daar in het water te springen. Toch sprongen ze. Eerst Lucas en die kwam, goddank, weer snel op de kant. Daarna Nando. Ik schreeuwde nog een keer dat hij gestoord was en toen sprong hij. Maar hij kwam niet boven. Ik sprong gelijk het water in om hem te zoeken. Gwen en Lucas ook. Na een tijdje schreeuwde Lucas dat hij Nando had gevonden. Hij zat met zijn voet vast tussen oude fietsen die op de bodem van rivier lagen. Lucas gaf hem mond op mond beademing en ik belde een ambulance. We gingen mee naar het ziekenhuis. Ik heb niets meer tegen Phil gezegd. Waarom hij niet mee ging zoeken naar Nando weet ik niet, maar hij mag er wel een verdomd goede reden voor hebben.

Liefs, Julie
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen