Boekverslag : Diane Broeckhoven - Bruin Zonder Zon
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 462 woorden.

Als Runu wakker wordt heeft ze een ontzettende buikpijn. Het blijkt later een blinde darm ontsteking te zijn. De volgende week gaat Runu met haar moeder en nog een aantal Bengaalse meisjes en moeders naar Bangladesh. Ze gaan hun eigen land weer zien, dat hebben ze al zo lang niet gezien, en niemand weet meer hoe het eruit ziet. Ze krijgen ook een gids zijn naam is Polash, hij vertaald alles en legt aan de groep heel veel dingen uit, zoals: dat ze moeten oppassen want anders kunnen ze berooft worden. En als ze eindelijk in Bangladesh zijn, ondernemen ze allemaal leuke dingen om hun land weer een beetje te leren kennen, maar dan gebeurd er iets heel raars, ze gingen opzoek naar de adoptiehuizen waar ze vandaan komen, maar ze hebben geen succes. Maar totdat ze naar een kamp gaan waar allemaal arme Bengaalse vrouwen, kinderen en mannen wonen. Daar vind Shaida haar “echte” moeder. Nadat ze haar heeft ontmoet een heel veel heeft gehuild gaan ze weer weg, want het is helemaal nog niet zeker of het wel de “echte” moeder van Shaida is. Na een aantal testen en paspoort vergelijkingen blijkt het toch dat het de “echte” moeder van Shaida is.

Nadat, weet Runu niet wat ze wil, wil ze haar “echte” moeder wel ontmoeten, of wil ze het juist niet, ze begint aan zichzelf te twijfelen. De hele groep gaan allemaal leuk dingen ondernemen zoals, rondleiding in ziekenhuizen en door allemaal steden en dorpjes. Runu en Shadia trekken heel veel met elkaar op. En Cobie ( moeder van Shaida) en Runu moeder trekken ook veel met elkaar op. Ze praten de hele tijd over hun kinderen. De hele groep krijgen ook hele slechten dingen te zien van Bangladesh, zoals de armoede. Iedereen krijgt medelijden, en bij het hotel waar ze overnachten, geven ze allemaal overgebleven voedsel aan de arme mensen op de straat. De groep komt er een beetje overheen, na al die slechte dingen die ze gezien hebben, ze wennen eraan. Na een aantal dagen komt Shaida’s “echte” moeder en haar dochter en zoon een paar dagen bij de groep, ze weten niet hoe ze zich moeten gedragen.

Ze krijgen allemaal dingen van de in hun ogen “rijke” mensen. Maar iedereen vindt het heel leuk dat hun komen, maar Shaida vind het na een aantal dagen wel genoeg, ze voelt zich vreemd, zo leeg, maar toch zo blij, ze heeft heleboel gemengde gevoelens. De hele groep kochten allemaal dingen voor vrienden en vriendinnen. De allerlaatste dag gaat iedereen afscheid nemen in echte Bengaalse kleding. Het is een hele erge afscheid want iedereen heeft met iedereen gepraat, en zo een band opgebouwd met elkaar. Runu en Shaida beloven elkaar dat ze ooit weer terug zullen keren naar dit land.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen