Boekverslag : Anton Koolhaas - De Hond In Het Lege Huis
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1194 woorden.

Anton Koolhaas - De hond in het lege huis

Beoordeling Ornée & Vermeer Tekstbureau



Korte samenvatting van de inhoud

Het verhaal begint op een eiland, ergens in de Atlantische Oceaan. Jaqueline en Paul, de twee hoofdpersonen hebben hier een vakantiehuisje staan. Ze zijn hier al meerdere malen geweest. Het eiland is niet erg groot, en iedereen leeft er van de visvangst en het toerisme. Iedereen is goed bekend met Jaqueline en Paul. Ze eten dikwijls in een hotel, dat alleen bestemd is voor dagjes-mensen, ze hebben het er vaak over hoe fijn het leven op het eiland eigenlijk wel niet is. Ze willen op dit eiland ook hun einde beleven..... Er is namelijk een bruggetje over een ravijn heen, alle mensen huiveren als ze erover heen gaan, maar Paul en Jaqueline, hebben het er vaak over dat, als ze oud en idioot zijn, ze hier stiekem -zonder dat iemand het merkt- inspringen. Als Paul en Jaqueline op het eiland komen, komt er altijd een hond bij hen. Die hond is niet van hen, hij heeft een andere eigenaar, maar tijdens de vakantieperiode voegt de hond zich altijd bij hen. Hij slaapt en eet ook altijd bij hen. Ze noemen hem ‘de heer Brave’. Aan de rand van het eiland bevinden zich talloze kleine strandjes, die de vrijheid aanduiden. De oceaan is bij dat eiland heel rustig, het wordt pas gevaarlijk voor je, als je heel ver de zee inzwemt. Jaqueline zwemt heel vaak ver de zee in, zodat ze nog net door Paul gezien kan worden. Paul vat dit zwemmen van Jaqueline op als een stukje van haar leven waartoe hij geen toegang heeft. Er is op het eiland een bar "Caprice", die beheerd wordt door een oud-zeeman en zijn maintenee. Paul en Jaqueline gaan redelijk vaak naar deze bar, die zeer slecht loopt, Paul en Jaqueline zijn zo ongeveer de enigen die er komen. Maar het hoort echt bij het eiland, met zijn heel eigen bestaan. Op een dag -wanneer het springtij is- gaan Jaqueline, Paul en de heer Brave zwemmen. Na een tijdje besluit Paul om terug te zwemmen. Op het strand teruggekomen, gaat hij op zoek naar een mooie kreeft voor Jaqueline. Hij vindt er echter geen. Als hij de zee inkijkt, ziet hij Jaqueline niet zwemmen. Paul denkt aan de kreeft, hij heeft hem niet en Jaqueline niet! Paul raakt over zijn toeren en gaat naar het dorp om hulp te halen. Hij hoort van iedereen dat er geen hoop meer is voor Jaqueline. Ze is te ver gegaan, en toen ze zich om wilde keren om terug te zwemmen merkte ze dat dit niet meer mogelijk was. Ze is te vermoeid geraakt, en verdronken..... 's Avonds drinkt Paul zich helemaal klem, hij weet niet wat hij doen moet. Na vier dagen besluit Paul naar huis te gaan. Nadat hij de luiken voor het huis heeft gedaan neemt hij de boot naar huis. Thuis voelt hij zichzelf eenzaam, hij kan niet tegen de leegte van een leeg huis, van een leeg leven zonder Jaqueline. Op zijn werk lukt ook niks. Op een avond loopt hij in een restaurant tegen een hondje op, dat verschikkelijk begint te huilen. Hij denkt opeens aan de heer Brave. Hij had de hond helemaal niet meer gezien voor zijn afscheid. Hij gaat nadenken over wanneer hij hem voor het laatst gezien had, en komt tot de conclusie, dat hij de hond heeft opgesloten in het lege huis. Paul besluit om de hond en zichzelf te gaan verlossen. Als hij op het eiland is en over het bruggetje loopt, associeert hij dit met een perron: "Het perron van het eindstation." Als hij in het lege huis aankomt, treft hij er de hond niet aan, wat hem nog gekker maakt. Nadat hij de hond niet gevonden had, besluit hij zich over te geven aan de zee, hij wil zichzelf bevrijden van de eenzaamheid en het isoloment waarin hij leeft. Nadat hij heel ver de zee ingezwommen is, staat hij dan eindelijk op het punt zich over te geven. Maar als hij zich laat zakken voelt hij geen eindeloze diepte, maar een stenen bodem. Jaqueline had de eb, en hij een pest-vloedje.... Als hij via een omweg het strandje bereikt, ligt de heer Brave daar op zijn handdoek. Na deze mislukte zelfmoordpoging gaat hij naar het huis, sluit het af en is hij voorgoed eenzaam. Nog eenmaal ziet hij om naar het lege huis of dit antwoord kan geven. Wanneer hij thuis komt, stort hij zich op het tweepersoonsbed, en realiseert zich dat de dood niet voor hem is weggelegd.



De boodschap van het verhaal

Alles is zinloos, en als je jezelf aan deze zinloosheid probeert te ontrekken, breng je de orde van het leven in gevaar.



Motvieven in het verhaal

Zinloosheid: Paul vond het zinloos om verder te leven na de dood van Jaqueline. Het was ook een zinloze poging van Paul toen hij zich wilde overgeven aan de zee.

Vrijheid: Jaqueline zag in de zee een vrijheid, omdat zij in staat was heel ver de zee in te zwemmen. Paul vatte dit op als "Een stukje leven waartoe hij geen toegang had." Jaqueline en Paul zien in het bruggetje over het ravijn ook de vrijheid, omdat het een eindeloze diepte is. Het eiland is eigenlijk in een isolement en je hebt er dus de vrijheid.

Eenzaamheid: Paul voelt zich altijd eenzaam als Jaqueline weer eens ver gaat zwemmen. Wanneer Jaqueline verdrinkt raakt hij steeds verder vereenzaamd. Het paar van "Caprice" staat ook voor deze eenzaamheid, want er komt haast nooit iemand bij hen, waardoor ze aan de drank raken. Paul probeert ook vaak de eenzaamheid weg te drinken.

De heer Brave: De hond staat voor de mogelijkheid, dat er nog meer kan in je leven, hij staat voor het leven. Wanneer Paul denkt dat de hond zit opgesloten in het lege huis, gaat hij hem bevrijden, in een poging zichzelf te bevrijden.



Beschrijving van de hoofdpersonages

Jaqueline: Een vrouw van onbekende leeftijd. Ze is getrouwd met Paul, ze hebben een uitstekend huwelijk. Zij wil van tijd tot tijd wel een stukje privacy, de zee, waarmee ze een zeer hechte band heeft. Over haar uiterlijk is alleen te zeggen dat ze donkerblond haar heeft.

Paul: Een man van onbekende leeftijd. Hij is getrouwd met Jaqueline. Wanneer Jaqueline gaat zwemmen, denkt hij dat hij tot een stuk van Jaqueline's leven geen toegang heeft. Hij drinkt in bepaalde situaties heel veel.



Het vertelperspectief

Het verhaal "De hond in het lege huis" wordt, zoals veel van Anton Koolhaas’ verhalen, door een alwetende verteller verteld.

De informatie die hij geeft, is steeds aangepast en beperkt. Het komt over het algemeen wat neerslachtig op je over, hoewel er ook wel wat humoristische fragmenten in voorkomen.



Opmerkingen over de concrete ruimten

De zee: Hierin wordt door Jaqueline de vrijheid gezien. En door Paul een ontoegankelijk stukje van Jaqueline's leven. Het Bruggetje: Dit wordt ook door alleen Paul en Jaqueline gezien als een stukje vrijheid. Aan het einde van hun leven, zullen ze zich stilletjes in de diepte laten vallen, zonder dat iemand het merkt.

Het eiland: Het is een ongenoemd eiland. Het staat in een soort isolement.

De personen staan zo zelf ook allemaal in een isolement.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen