Boekverslag : Albert Camus - L'etranger
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1208 woorden. |
Samenvatting 1) Zakelijke gegevens van de gelezen teksteditie a. Auteur: Albert Camus b. Titel: L’étranger, réimpr. (paris): Gallimard, 1983, 189 blz. (eerste druk 1942) c. Genre: Filosofische roman, omdat dit boek een roman is, dat gebaseerd is op een stroming in de filosofie, namelijk het existentialisme. De schrijver geeft uitdrukking aan zijn (absurde) levensgevoel dat kenmerkend is voor zijn kijk op het leven en op de mensen, hij behandelt op zijn manier bepaalde filosofische vraagstukken. In mijn verdiepingsopdracht zal ik hier verder op ingaan. 2) Eerste reactie a. Keuze: Ik heb dit boek gekozen, omdat dit bijna het enig Franstalige literatuurboek was, in de bibliotheek in Hazerswoude. b. Inhoud: Ik vond het boek niet ontzettend goed. Ik begreep de hoofdpersoon niet en kon me dus helemaal niet met hem identificeren. Daar houd ik normaal wel van. Ik had het boek nooit gekozen in het Nederlands, maar op de een of andere manier boeide het wel. 3) Verdieping a. Samenvatting: Mersault, een kantoorbediende op een scheepvaartbedrijf, verliest zijn moeder. Hij gaat naar het bejaardentehuis waar hij haar had ondergebracht (hij kon haar onderhoud niet betalen). Tijdens de begrafenis toont hij totaal geen gevoelens, wat vooral Thomas Perez, een vriend van zijn moeder, erg vreemd vond. De dag na de begrafenis ontmoet hij een ex-collega, Marie Cordona, op wie hij vroeger verliefd was. Hij gaat met haar naar de film en neemt haar mee naar huis. Vervolgens helpt hij een buurman, Raymond, een brief te schrijven aan zijn ex-maîtresse. Als zij reageert op de brief, slaat Raymond haar in elkaar. De broer van die vrouw, een Arabier, wil zich wreken op Raymond. Meursault en Marie worden uitgenodigd om naar een strandhuisje van een vriend van Raymond te komen. Wanneer Meursault, Raymond en een paar vrienden van hem een strandwandeling maken, komen ze een groepje Arabieren tegen, waaronder de broer van Raymond’s ex-maîtresse. Ze raken in een gevecht en Raymond wordt verwond. Als hij weg is om verzorgd te worden, gaat Meursault alleen terug met de revolver van Raymond. Hij komt een van de Arabieren weer tegen. Door de felle zon en de hitte en het plotseling trekken van een mes door de Arabier, schiet hij de Arabier in een opwelling neer. Mersault wordt gearresteerd en er wordt hem een advocaat toegewezen. Er volgen dan een aantal rechtzittingen waarbij al snel duidelijk wordt dat zijn ongevoeligheid op de begrafenis van zijn moeder, zijn beginnen van een relatie de dag erna en zijn ongeloof in God volslagen onbegrepen worden door iedereen, en daarom zeer in zijn nadeel werken; Iemand die zo ongevoelig is, een moord pleegt, niet om zijn moeder huilt en niet om God geeft, moet dood, vonden de rechter en de jury. Mersault wordt tot de guillotine veroordeeld. b/c. v Hoofdvraag: “Volgens welk literair-historische stroming is dit boek geschreven?” v Deelvragen: “Wat is het existentialisme?” “Hoe komen de existentialistische denkbeelden van Albert Camus terug in het boek?” “Hoe gaan de bijpersonen met de door existentialisme geïnspireerde hoofdpersoon om en in hoeverre is dit beïnvloed door de existentialistische denkbeelden van de hoofdpersoon?” Het existentialisme Het existentialisme is een hele heterogene filosofische stroming die ontstond na de eerste wereldoorlog in Duitsland en na de tweede wereldoorlog zijn centrum in Frankrijk had. Naar aanleiding van de maatschappelijke crisis in samenhang met een wereldwijde crisis binnen de wetenschap en de verstrekkende gevolgen van de oorlog, hingen vele filosofen een rationalistische en existentiefilosofie aan. Het begrip existentialisme kreeg in eerste instantie zijn betekenis in navolging van Sartre zoals dit in zijn werk werd gedefinieerd, terwijl het begrip in wezen een verzamelnaam is voor een aantal filosofische stromingen waarvan de aanhangers vooral belangstelling hadden voor de positie van de mens als individu, en voornamelijk wat de betekenis van de individualiteit van de mens is. Camus’ existentialistische denkbeelden Bij Camus ligt de nadruk op de zinloosheid van de wereld vanuit het perspectief van de enkele en is bijgevolg op de ervaring van de eigen beperktheid geconcentreerd. Zo zegt hij vaak dat het hem niets uitmaakt, bijvoorbeeld wanneer zijn vriendin Marie hem voorstelt om te trouwen. (‘Le soir, Marie est venue me chercher et m’a demandé si je voulais me marier avec elle. J’ai dit que cela m’était égal et que nous pourrions le faire si elle le voulait’). Hij antwoordt dat het hem allemaal niets kan schelen. Hij bedoelt dat het leven toch zinloos is, of je nu met iemand trouwt of niet. Het eigen bestaan wordt een hoofdzaak, hoewel bij de meeste auteurs van de existentiefilosofie het onduidelijk blijft wat men precies onder bestaan verstaat: "Ik besta, dus ik ben niet." Het existentialisme verkondigt de absolute keuzevrijheid van de mens, inclusief het recht om racistische moorden te plegen. Ik denk dan ook dat Meursault in het boek vindt dat hij het recht heeft om moord op de Arabier te plegen, al is het dan alleen maar omdat de man Arabisch was, dus hij gebruikt een racistisch motief. Camus ervaart het leven als één grote verlangen naar de natuur, namelijk de zon en haar schaduw. Hij zegt ook dat iedereen verlangt naar de dood van wie zij houden en dat houden van dan ook in werkelijkheid niets betekent (‘Sans doute, j’aimais bien maman, mais cela ne voulait rien dire. Tous les être avaient plus ou moins souhaité la mort de ceux qu’ils aimaient’) In het boek laat Albert Camus duidelijk blijken dat de moeder van Meursault atheïstisch was. (‘Maman, sans être athée, n’avait jamais pensé de son vivant à la religion’). Camus’ existentialisme werd gekenmerkt door zijn atheïsme. Daarnaast laat het boek ook duidelijk zien dat Meursault zich, waarschijnlijk onbewust, tegen de maatschappij probeert te verzetten, wat een blik van absurditeit op het leven geeft. Hij is immers eerlijk en heeft een eigen moraal en vrijheid en doel gecreëerd, wat onbegrijpelijk is voor de maatschappij. En hij probeert en wilt niet zich aan de maatschappij aanpassen. Dat geeft de absurditeit in het boek weer. De omgang van de bijpersonen met de door existentialisme geïnspireerde hoofdpersoon Ik vind dat de hoofdpersoon, Meursault, best een eenzaam persoon is. Want volgens mij wordt hij in het boek niet echt begrepen. Want hij begrijpt alles volgens zijn eigen, existentialistische manier. Zelfs Marie, zijn vriendin, begrijpt hem niet en denkt dat hij gewoon een beetje gek is. (Après un autre moment de silence, elle a murmuré que j’étais bizarre…) En ook de rechter, toen hij aan Meursault vroeg waar zijn advocaat was, dat deze zei dat hij die niet nodig heeft, want zijn zaak was al duidelijk genoeg (‘J’ai répondu que je trouvais mon affaire très simple’) begreep niets van de vreemde Meursault. Sommige van de bijpersonen hadden Meursault zeker anders behandeld, als hij er niet zulke vreemde ideeën op na had gehouden. Ik denk dat Marie veel meer van hem had gehouden en dat Meursault veel minder eenzaam zou zijn geweest. 4) Beoordeling Ik vond het echt geen leuk boek om te lezen, maar nu ik weet dat het boek zo ontzettend droog is geschreven, omdat dat bij de stroming van het existentialisme, absurdisme hoort, begrijp ik het handelen van Meursault wel beter. Hij wilde constant aantonen dat het leven toch nutteloos was, dus dat niets hem iets kon schelen. 5) Bronvermelding a. ‘L’étranger’ van Albert Camus. b. Bron samenvatting: internet, http://huiswerk.scholieren.com/uittreksels c. Bron verdieping: De Grote Encyclopedie ’99 op Cd-rom. Existentialisme. |
Andere boeken van deze auteur: |
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen |