Boekverslag : Andre Brink - A Dry White Season / Een Droog Wit Seizoen
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1681 woorden.

A. verwachtingen en eerste reactie.

Ik heb het boek A dry white season van André Brink gelezen. Ik wist niet wat ik van het boek moest verwachten, omdat ik nog iets van deze schrijver had gelezen. Ik ben het boek gaan lezen, omdat de tekst op de achterflap me aansprak. Nu ik het boek uit heb, ben ik blij dat ik hem heb gelezen, het is namelijk een erg leuk boek, die je van begin tot eind in spanning houd. Het schijnt dat er van dit boek ook een film is gemaakt. Als dat zo is, dan wil ik die film graag zien.



B. beknopte samenvatting en analyse.

Het boek gaat over Ben Du Toit. Ben is een blanke leraar en getrouwd met Susan. Samen hebben ze 3 kinderen: Suzette, Linda en Johan. Op een gegeven moment komt een zwarte vriend, Gordon Ngubene, van hen bij hen op bezoek om te zeggen dat zijn zoon, Jonathan, is verdwenen. Een maand later blijkt dat hij dood is. Gordon gaat op onderzoek uit en wordt daarvoor gearresteerd door de Special Branch. Later pleegt hij ‘zelfmoord’ in de politiecel. Ben denkt echter dat Gordon is vermoord en gaat op onderzoek uit. Hij krijgt hierbij hulp van Stanley en zijn connecties, die over het algemeen anoniem willen blijven. Naarmate hun onderzoek verder loopt, krijgen ze steeds meer bewijzen dat Gordon is vermoord. Na een tijdje echter worden al de mensen die hun die bewijzen hebben geleverd gevangen genomen, gedood of ze verdwijnen. Ook wordt Ben steeds vaker lastig gevallen; van telefoontjes midden in de nacht die hem wakker houden tot lek gestoken autobanden. Al die dreigementen worden door de Special Branch gedaan. Op het eind, wordt Ben verraden door zijn eigen dochter Suzette en een paar dagen later wordt hij aangeraden door een auto en is hij dood.



Personages:

De hoofdpersoon in het boek is Ben. De belangrijkste bijpersonen zijn Gordon, Stanley en Emily. Ben is een ‘round character’; hij maakt een ontwikkeling door. Die ontwikkeling is dat hij in het begin van het boek iemand is die niet zonder zijn dagelijkse routine kan en aan het eind van het boek die routine alleen maar lastig vindt. Ook denkt hij aan het eind bijna alleen nog maar aan de zaak Gordon Ngubene, terwijl hij in het boek een echte familieman was. Ook is hij vreemdgegaan, dat zou hij aan het boek van het boek ook nooit hebben gedaan.

Gordon, Stanley en Melanie zijn allemaal ‘flat characters’; ze maken geen ontwikkeling door; ze zijn aan het eind van het boek nog precies dezelfde persoon als aan het begin. Alleen Melanie is wel veranderd, maar niet zoveel dat je kan zeggen dat ze een ontwikkeling heeft doorgemaakt. Ze heeft een soort van relatie gekregen met Ben, maar dat is dan ook het enige. Melanie is een blanke verslaggeefster bij een Engelse krant en ze komt door middel van Stanley met Ben in contact. Stanley is een zwarte man die via Gordon met Ben in contact is gekomen. Hij is ook vanaf het begin van het onderzoek van Gordon en later die van Ben bij hen om hen te helpen. Gordon is een zwarte man die de conciërge was op de school waar Ben werkte.



Perspectief en verteller:

Het hele boek is in een gecombineerd perspectief en alwetende verteller geschreven; André Brink, de schrijver, vertelt het verhaal, maar als je de dialogen leest zijn die weer in het

ik-perspectief geschreven, waarbij de ik Ben is. Dit vond ik wel bijzonder, want dit is volgens mij de eerste keer dat ik een boek lees die zo geschreven is. Ik vond het ook wel grappig dat de schrijver ook de verteller is. Dit merk je vooral in het begin van het boek, want dan komt Ben naar hem toe om te vragen of hij een verhaal voor hem kan publiceren. Dat verhaal is dus dit boek geworden.



Ruimte:

Het verhaal speelt zich in Johannesburg, Zuid-Afrika af. Dit is belangrijk voor het verhaal, omdat het gaat over een regering die iets tegen zwarte mensen heeft en omdat er mensen worden gemarteld in de gevangenis. Als dit verhaal zich bijvoorbeeld in Engeland af zou spelen, zou het een stuk minder geloofwaardig zijn dan nu. Het grootste gedeelte van het verhaal speelt zich in het blanke, rijkere deel van de stad af, in het huis van Ben. Een klein, maar niet onbelangrijk, gedeelte speelt zich in het armere deel af, in het huis van Stanley of Emily, de vrouw van Gordon. Ik weet niet in welk jaar het verhaal zich, maar ik denk zo ongeveer van 1976 tot 1979, doordat er aan het eind van het verhaal ‘1976. 1978-1979’ staat.



Thema:

Het thema van het boek is volgens mij de dood. Dit denk ik doordat de dood van Gordon en eigenlijk ook die van Jonathan centraal staan in het boek. Door de dood van Jonathan ging Gordon op zoek naar de waarheid. Doordat hij op zoek was naar de echte oorzaak van de dood van zijn zoon, ging hij ook dood. Op zijn beurt ging Ben de dood van Gordon weer onderzoeken en op het eind gaat hij ook dood.



C. verwerkingsopdracht.

Ik heb voor verwerkingsopdracht 3 gekozen. Voor die opdracht moet vertellen of mijn mening over discriminatie is veranderd na het lezen van dit boek.

Allereerst zal ik vertellen hoe ik over discriminatie dacht voor ik A dry white season heb gelezen. Ik dacht toen dat er niet veel discriminatie was en als het er al was, dan zou het niet zo erg zijn. Onder niet zo erg moet je verstaan dat het niet verder gaat dan scheldpartijen, wat natuurlijk al te veel is. Dit komt dek ik vooral doordat ik eigenlijk alleen maar iets van discriminatie in West-Europa af wist.



A dry white season gaat in een indirecte manier ook over discriminatie. In de tijd dat het verhaal zich afspeelt zijn er protesten tegen de regering die blank is. De protesten komen van zwarte mensen, dus dat schiet de regering gelijk al in het verkeerde keelgat. Het zijn dus ook zwarte mensen die worden opgepakt door de politie en dat vatten de zwarte mensen weer verkeerd op. Eigenlijk hebben de politieagenten ook iets tegen zwarten, maar dat zijn vooral de agenten die bij de Special Branch werken. Zij pakken dan ook bijna alleen maar zwarten op, ook al hebben ze bijna geen of helemaal geen bewijs. Stel dat Ben ook zwart zou zijn geweest, dan was hij allang opgepakt, maar omdat hij blank is wordt hij helemaal niet opgepakt, alleen maar bedreigd. De mensen die gevangen zijn genomen door de Special Branch, worden ook vaak, zo niet altijd, gemarteld. Het is daarom dat Ben zijn twijfels heeft bij de zelfmoord van Gordon, wat later ook terecht blijkt te zijn. Maar doordat hij de zwarten probeert te helpen, gaat de Special Branch hem ook als een zwarte zien.



Ik denk dat je daarom wel snapt dat mijn mening over discriminatie is veranderd en niet ten goede. Ik ben er nu achter dat het in andere landen veel erger is of kan zijn dan hier bij ons in Nederland. Het was echter niet zo dat ik dat niet had verwacht, maar ik had niet verwacht dat het zo erg zou (kunnen) zijn. Dat je er zelfs mensen om vermoordt, dat vind ik persoonlijk nogal ver gaan. Mede doordat je die persoon eigenlijk helemaal niet kent.



Waardoor mijn beeld die ik van discriminatie had zo fout was, komt omdat er in Nederland eigenlijk geen aandacht aan wordt besteed. Dit vind ik niet goed, omdat het toch een probleem is die opgelost moet kunnen worden. Natuurlijk kun je het niet zomaar de wereld uitbannen, maar er melding van maken moet kunnen zonder dat je dan alsnog gevaar loopt gediscrimineerd te worden.

Dat houdt dus in dat de regering en de politie iedereen als gelijk behandelt, je ook makkelijker aangifte doet van discriminatie.



Hoewel ik ook weet dat niet alles wat in het boek staat waar hoeft te zijn, denk ik dat een groot deel dat wel is. Dit komt vooral doordat het erg geloofwaardig wordt neergezet. Het net zoiets als de jodenhaat in de Tweede Wereldoorlog, maar dan wel minder erg. Het begint met vooroordelen en die worden steeds erger en erger tot het discriminatie is geworden. En soms neemt die discriminatie wel erg extreme vormen aan, zoals in A dry white season. Dan wordt er zelfs iemand vermoord.



Zelf zou ik zoiets nooit doen, ik zou zelfs niet gaan discrimineren. Als je dat doet, ben je zelf wel heel laag gezonken en eigenlijk verdien je dan behandelt te worden zoals je hun behandelt of erger.



D. eindoordeel en evaluatie.

Ik vind A dry white season een leuk boek, omdat er veel in gebeurt en er veel spanning in zit. Wat er allemaal in gebeurt is het verzamelen van bewijzen door Ben en Stanley, maar daarbij gebeuren ook wel eens dingen die je niet verwacht had. Die dingen zorgen dan weer voor de spanning. Die spanning heb je ook omdat je je toch telkens afvraagt of het nog goed komt met Ben, hoewel je eigenlijk toch weet dat dat niet kan. Ook al was het boek erg politiek, je merkt er eigenlijk niet veel van. Het enige politieke aspect daarvan is de regering die corrupt is. Ik weet wel dat ik als ik weer een Engels boek moet gaan lezen, ik waarschijnlijk weer een boek van André Brink ga lezen, omdat hij boeiend schrijft en een goed onderwerp heeft. Volgens mij gaan de meeste boeken van hem over hetzelfde onderwerp als waar dit boek over ging.



Ik vond het werken aan dit boekverslag niet vervelend maar ook niet leuk. Dit komt omdat je het eigenlijk moet doen. Als je er zelf voor kunt kiezen, is het meteen al een stuk leuker. Maar het is ook weer niet vervelend, omdat je zo kan laten zien wat je van het boek geleerd hebt. Door het maken van dit boekverslag, en dan vooral dor de verwerkingsopdracht, ben ik tot een dieper inzicht gekomen als het over discriminatie gaat. Maar daardoor ben ik het boek niet meer maar ook niet minder gaan waarderen.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen