Boekverslag : Annie Ernaux - Une Femme
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 770 woorden. |
Primaire literatuur: ------------------------------------------------------------------------------------------------- Titel: Een vrouw Franse Titel: Une femme Auteur: Annie Ernaux Naam van Vertaler: Geerten Meijsing Uitgever: Singel (Gallimard) Jaar van Uitgave: 1995 ( 1987) Pagina’s: 155 Hoofdpersonen: Een vrouw: De hoofdpersoon is een volwassen vrouw, is getrouwd en heeft kinderen. Ze kan na de dood van haar moeder, haar moeder niet loslaten. Ze voelt zich erg ellendig. De vrouw is hoogstwaarschijnlijk Annie Ernaux zelf. Samenvatting: Een vrouw: Het boek begint met de dag waarop haar moeder stierf, het was 7 april in het bejaardencentrum van Pontoise, waar ze 2 jaar geleden geplaatst werd. De voorbereidingen voor de begravenis worden gemaakt, die woensdag plaats vond. Haar ex-man en zonen zijn met haar naar het ziekenhuis gegaan waar de rouwkamer was. Daarna werd de kist in een begrafeniswagen geladen die onmiddellijk naar Yvetot in Normandië vertrok om moeder naast vader te begraven. Na de begravenis ging de hoofdpersoon weer naar huis, in Parijs. Ze heeft de week erna overal gehuild, ze had nare dromen, en deed niets wat niet noodzakelijk was, ze voelde leegte. 3 weken na de dood van haar moeder begint ze met schrijven over haar moeder, als een soort van boek, omdat ze haar moeder niet los kan laten. De hechte band die er tussen hen heerste wordt beschreven. Ook het karakter van de moeder komt helemaal tot leven en wordt tot in de fijnste details uitgewerkt. Maar het valt haar zwaar te verhalen over haar moeder, het is “een moeilijke onderneming” , “Voor mij is mijn moeder geen geschiedenis.” Dit droge saaie verhaal over de “geschiedenis”van haar moeder duurt 70 bladzijden. De hele geschiedenis van haar vader en haar moeder wordt belicht. De moeder groeit op in een gezin met veel kinderen. Als de vader van de hoofdpersoon aan een hartaanval overlijdt, runt haar moeder het winkelcafé in haar eentje. Als ze het niet meer kan opbrengen en de concurrentie van anderen te groot wordt, verkoopt ze de winkel en komt bij het gezin van de hoofdpersoon wonen. Haar moeder is een complexe vrouw, die niet snel tevreden is. Maar ze kan niet goed wennen aan het moderne huis, en verhuisd naar een aanleunwoning voor bejaarden. Daar woont ze voor de rest van haar leven, maar dan treedt de dementie in: ze krijgt Alzheimer. Ze herinnert zich dingen niet meer, verdenkt buren van het wegnemen van haar geld, en raakt dingen kwijt waarvan ze zeker wist dat ze ze op een bepaalde plek had neergelegd. Dit verhaal heeft ze gedurende 10 maanden geschreven, waarvan ze bijna elke nacht van haar gedroomd. Zondag 20 april ’86 – 26 februari ’87. Analyse Titelverklaring: Een vrouw: Het boek gaat over de moeder van de hoofdpersoon, een op 80 jarige leeftijd dement overleden, complexe vrouw die niet snel tevreden is. Deze vrouw blijft de hoofdpersoon de rest van het boek achtervolgen. Dit blijkt vooral bij het zich richten tot de lezer in zinnen als: ‘Ik blijf over mijn moeder schrijven’. Genre: Een vrouw: Dood, het onverwerkte, verleden. Opbouw van het verhaal Een vrouw: Er wordt eerst de dag waarop haar moeder overleed beschreven in chronologische volgorde tot 3 weken naar haar dood. Daarna komt een groot stuk verhaal dat ongeveer 70 bladzijdes telt over de geschiedenis van haar moeder, wat niet chronologisch is. Enkele keren richt de schrijfster zich weer op zichzelf: “Twee maanden geleden ben ik begonnen, door op een blad te schrijven:’Mijn moeder is gestorven op 7 april’. Na 10 maanden is de schrijfster klaar met het boek, er komen een paar korte stukjes tekst, die redelijk los van elkaar staan. Dan eindigt het boek. Ontwikkeling van de hoofdpersoon Een vrouw: Als de moeder van de hoofdpersoon sterft, stort ze volkomen in. Ze richt zich op het schrijven om de dood van haar moeder te verwerken. Als ze na 10 maanden klaar is, kan ze het beter onder ogen zien. Er speelt zich niet echt een ontwikkeling in het leven van de hoofdpersoon, ze treurt nog steeds om haar moeder, dit gevoel van weemoed en verdriet speelt zich af in het hele boek, misschien weet ze er nu iets beter mee om te gaan, maar ook dat is erg onduidelijk. Een vrouw: De scène die me het meest aansprak was het laatste gedeelte van het boek, hierbij komt de hoofdpersoon eindelijk bij bewustzijn, het boek is af, ze is zich erg bewust van de dood van haar moeder, wat ze op een dichtachtige manier verteld. Zie fragment blz. 91 ‘Ik zal haar stem niet meer horen. Zij is het, en haar woorden, haar handen, haar gebaren, haar manier van lachen en lopen, die vrouw die ik ben verenigen met het kind die ik was. Ik heb de laatste band verloren met de wereld waaruit ik ben voortgekomen’. |
Andere boeken van deze auteur: |
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen |