Boekverslag : Annie Ernaux - La Honte
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 953 woorden.

Samenvatting
Beschrijving en mening

Ik heb dit boek uitgekozen, omdat ik had gehoord dat dit boek een mooi boek was en dat ik het echt even móest lezen. Vandaar dat ik het boek dus ook heb gekozen voor mijn 2e leesverslag.
Mijn verwachtingen van dit boek waren er dus eigenlijk helemaal niet. Ik had nog niet eerder gehoord van Annie Ernaux en ook niet van haar boeken. Voordat ik begin met het lezen van een boek, lees ik altijd eerst even de eerste bladzijde. En als die eerste indruk mij niet echt aanspreekt, vind ik het boek meestal al niet meer de moeite waard om te lezen. Ik weet dat dit eigenlijk niet goed is, want veel goede boeken hoeven niet altijd op een aantrekkelijke manier te beginnen, maar zo is dat gewoon het geval bij mij! Maar dit boek sprak mij meteen aan. Met een begin als dit; “Mijn vader wilde mijn moeder vermoorden, op een zondag in juni…” heb je al gauw de neiging om verder te lezen. Vind ik.
Dus ik begon te lezen. En ik heb het boek in één keer uitgelezen. Dat geeft dus aan dat dit boek erg fijn doorleest en dat is ook zo. Ik vind het een leuk boek, met een goed verhaal erin, wat je steeds weer die bladzijde doet laten omslaan. En voordat ik het wist had ik het boek uit! Zoals ik al eerder zei wist ik helemaal niet waar dit boek over zou gaan, dus ik kan ook niet iets zeggen over mijn verwachtingen, omdat die er niet echt waren. Wel kan ik zeggen dat het verloop van het boek, de chronologie bijvoorbeeld, niet zo was zoals ik het verwacht had. Daar bedoel ik mee dat het boek erg in de verleden tijd is geschreven of erg vaak teruggaat naar een verleden tijd. Toch was dit niet verwarrend en wist je steeds waar het over ging.
De verhouding tussen fictie en de realiteit is in dit boek ligt niet ver van elkaar verwijderd. Wat ik bedoel, dit boek kan echt gebeurd zijn. ( Ik kon er tenminste nergens uit op halen dat het ook daadwerkelijk echt gebeurd is) Ik denk dit, omdat het wordt verteld door een vrouw die terugdenkt aan haar jonge jaren. Toen zij nog 12 jaar was en de confrontatie tussen haar ouders heeft moeten zien. Zij vertelt door het boek heen de belangrijkste gebeurtenissen uit haar eigen leven. Hierdoor wordt het makkelijker om jezelf te kunnen inleven in haar situatie en in haar hele leven. Ik kon dat ook goed; ik leefde me erg in, in haar situatie rondom haar ouders, haar school en har vriendinnen, zodat het voor mij ook makkelijker werd om dingen uit het boek te begrijpen (die zij zelf dus schreef) waardoor het boek voor mij ‘fijner’ te lezen was. Ik snap haar gevoelens en de manier waarop ze zichzelf uitdrukt. Ik denk dat dit een erg belangrijk deel is van het lezen van een boek, omdat je (zoals ik al eerder zei) je hierdoor meer van het boek snapt en ook gemakkelijker zo’n boek leest.
Ik vind ook absoluut dat dit boek tot de literatuur behoort, omdat dit niet zomaar een boek is, dat je zomaar even leest, maar echt een boek is, waarvoor je even moet gaan zitten en de tijd ervoor moet nemen.

Dit verhaal sluit niet echt op mijn eigen werkelijkheid aan, maar dit komt ook vooral, denk ik, omdat het een boek is wat in het verleden loopt. Namelijk in het jaar 1952. ik zou me dus absoluut niet kunnen voorstellen hoe het toen was en wat de normen en waarden van die tijd waren. Wel weet je natuurlijk al, dat die veel anders waren als dat die nu zijn. Neem bijvoorbeeld de school; er zijn nu gemengde scholen en we zouden er allemaal van opkijken als er aparte jongens – en meisjesscholen zouden komen. Ook is dat zo met de normen en waarden óp die scholen. Als je kijkt naar die normen van toen en die van nu, dan ziet iedereen wel dat die erg veranderd zijn, en dan hoef je nog niet eens precies te weten hoe het allemaal vroeger ging. Ook speelt het geloof naar mijn ogen niet meer zo’n grote rol in de samenleving dan vroeger. Je kan dus spreken van een verhaal dat niet echt aansluit op de werkelijkheid van nu, maar wel op die van vroeger, met in het bijzonder die tijd van 1952.
Zoals ik al eerder heb gezegd, is het meteen duidelijk vanuit welk perspectief dit boek is geschreven, namelijk vanuit de schrijfster, alleen dan in haar jeugd. Dit merk je erg goed, maar er zijn niet continu wisselingen tussen hedendaags en toen. Het boek is volledig in de verleden tijd geschreven. Er worden af en toe wel grote stukken overgeslagen, wat wijst op een onderbreking van de chronologie.
De vertelde tijd (dit is de tijd die nodig is om iets duidelijk te maken)is niet erg in afwisseling met de verteltijd (dit is de ‘tijd’ in het boek, het aantal bladzijdes.) Hier bedoel ik mee, dat er eigenlijk steeds even lang over de meeste gebeurtenissen wordt gesproken. Ze heeft er van elke situatie die zij belangrijk vond (de katholieke meisjesschol, thuis, het gebied waar ze woonden) een hoofdstuk gemakt en alles erg uitgebreid vertelt.
Ten slotte wilde ik nog iets zeggen over de waarschijnlijke reden dat dit boek is geschreven. Ik denk dat dit boek geschreven is met de bedoeling de lezers te laten zien hoe zij het leven in ’52 heeft beleefd en ze te laten zien én voelen wat zij voelde, zodat je je beter kon inleven in haar situaties. Ik denk dat dat bij mij absoluut gelukt is!


Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen