Boekverslag : Anne Fine - Taking The Devils Advice
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1588 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1588 woorden.
Titel beschrijving
Schrijver: Anne Fine
Titel: Taking the Devil’s Advice
Naam en plaats van de uitgever: Viking, Londen
Jaar van uitgave: 1990
Motivering keuze
Als je een literatuuropdracht krijgt van een docent ga je uiteraard als eerste vragen aan welke voorwaarden het boek eigenlijk moet voldoen. In dit geval was dat natuurlijk dat het boek Engelstalig moest zijn en dat het 200 bladzijden of meer moest hebben. Vanzelfsprekend let je daar dan ook op als je een boek aan het uitzoeken bent. De titel van het boek trok me wel aan, van de schrijfster had ik eerlijk gezegd nog nooit gehoord. De flaptekst van het boek is geen korte samenvatting van het verhaal, maar zijn de commentaren die verschillende kranten leverden op het boek. Deze waren allemaal positief en daarom heb ik het boek ook gekozen.
(+ 110 woorden)
Inhoudsbeschrijving
Oliver Rosen (Olly) besluit de zomer door te brengen bij zijn ex-vrouw Constance en hun twee kinderen Bonnie en Nancy. De ex-tuinman (Alasdair Huggett -Ally-) is nu de nieuwe man van Constance en woont bij haar in. Oliver gaat naar hun toe omdat hij zijn autobiografie wil schrijven en al zijn aantekeningen van vroeger nog, bij hun, in zijn oude huis in Engeland liggen (hij woont nu in de VS). Zijn ex-vrouw levert echter voortdurend commentaar op zijn werk. Bovendien heeft Alasdair steeds ruzie met zijn eigen vroegere vrouw Stella (Ratbag) over hun zoontje Ned. Uiteindelijk gaat Stella naar het huis van Alasdair en Constance, maar deze zijn (expres) niet thuis, alleen Oliver is er. Hij biedt Stella (zonder het te weten) een stuk taart aan waar dodelijke nachtschadebesjes in zitten. Hierdoor sterft Stella. Na Stella’s dood komt Ned bij Alasdair, Constanc, Bonnie en Nancy in huis wonen. Als Oliver uiteindelijk klaar is met zijn autobiografie gaat hij als een herboren mens weer naar zijn huis, want hij heeft nu het gevoel dat hij, door het schrijven en verschillende ontmoetingen, de hele scheiding echt verwerkt heeft.
(+ 180 woorden)
Personages
In het verhaal gaat het eigenlijk over twee mensen die beiden, na hun scheiding, vanuit twee verschillende standpunten terug kijken op hun huwelijk.
Oliver Rosen: Hij is een filosoof en denkt eigenlijk alleen maar na over zijn eigen werk. Hij is uiterst intelligent maar heeft eigenlijk een soort contactstoornis. Hij kan bijvoorbeeld vaak niet goed overweg met zijn kinderen en ex-vrouw en buiten mensen die hij op zijn werk ziet (hij geeft les aan een universiteit) heeft hij geen andere contacten.
(+ 60 woorden)
Constance: Ze komt in het verhaal een beetje eisend en hebberig over. Als een persoon die eigenlijk altijd ergens een weerwoord op heeft om zo toch te proberen uiteindelijk haar zin te krijgen. Ook ligt ze vaak met zichzelf overhoop. Een ding blijkt heel duidelijk uit het verhaal: de haat die ze diep in zich koestert tegen haar ex-man Oliver, omdat hij zich niet eens probeert aan te passen.
(+ 60 woorden)
Thema:
Echtscheiding. In het verhaal wordt na de scheiding door zowel de man als de vrouw terug gekeken op hun huwelijk en leveren ze er beiden hun eigen commentaar op.
Motieven: Een motief is de manier van vertellen, tijdens een gesprek van twee personen worden dan voortdurend de gedachten een van de twee mensen (de hoofdpersoon) ook weergegeven. Een tweede motief is het doorlopend commentaar leveren door Constance op het werk van Oliver. Dit klopt niet en dat klopt niet. Bovendien vindt ze dat Oliver zijn autobiografie niet goed schrijft omdat hij vele emotionele ontwikkelingen in zijn leven (zoals bijvoorbeeld de geboorte van hun eerste kindje Bonnie) weglaat.
Visie: De schrijfster kijkt meer vanuit een filosofische manier tegen echtscheiding aan. Dit komt denk ik mede omdat een van de hoofdpersonen (Oliver) zelf een filosoof is. Ik denk dat de schrijfster misschien ook wel wil waarschuwen voor de gevolgen van echtscheiding (dit wordt vooral vanuit Constance’s oogpunt beschreven). Ik zelf vind dat je bij echtscheiding in ieder geval moet proberen goede regelingen met elkaar te treffen over bijv. het huis en de kinderen.
(+ 180 woorden)
Tijdsverloop
Eigenlijk bestaat het verhaal bijna volledig uit flashbacks. In de gesprekken die in het heden afspelen, zie je vaak ook flashbacks naar het verleden, bijv. als iemand terug denkt aan een bepaalde gebeurtenis en die dan ook beschrijft. Op het eind van het verhaal is er ook nog een vooruitwijzing: Oliver voorspelt dan hoe hij denkt dat het verder zal gaan met het huwelijk tussen Constance en Alasdair (hij denkt dat Constance uiteindelijk vrij snel op Alasdair is uitgekeken, omdat ze niks meer hebben om over te praten nu hij en Stella er niet meer zijn).
De verteltijd is ongeveer 210 bladzijden. De vertelde tijd in het heden is ongeveer 12 weken (tijdens de zomervakantie) en het heden en het verleden bij elkaar is ongeveer 18 jaar (waarvan 15 jaar het huwelijk van Oliver en Constance beslaat).
(+ 130 woorden)
Vertelperspectief
Het verhaal is geschreven in een ik-perspectief. Vooral vanuit Oliver’s standpunt en ook soms vanuit het standpunt van Constance. Beiden zijn in de belevende ik geschreven. Allebei de personen zeggen wat er gebeurt en geven er commentaar op doordat je als het ware hun gedachten kunt “lezen”. Zo raak je erg bij de hoofdpersonen betrokken. En omdat je van beide mensen soms op dezelfde gebeurtenis commentaar krijgt weet je vaak net wat meer dan wat de hoofdpersoon zelf weet.
(+ 80 woorden)
Gevoelens
Eigenlijk heb ik niet zoveel verschillende gevoelens gehad tijdens het lezen van dit boek. Wel was het boek erg langdradig, echte hoogtepunten waren er niet en dat begon na een tijdje behoorlijk te vervelen. Bovendien moest je in de eerste paar hoofdstukken (en dat zijn ongeveer 60 bladzijden) eerst uit zien te vinden wie nou eigenlijk wie was, en welke relatie ze tot elkaar hebben\ hadden. Als lezer ben je wel heel erg betrokken bij de hoofdpersonen
Dit komt doordat je zowel de gebeurtenissen van uit het oogpunt van Constance ziet als uit dat van Oliver. Je krijgt vrijwel al hun gevoelens over bepaalde situaties te weten. Ook weet je net iets meer dan de hoofdpersonen omdat je ook van de andere personen weet wat voor een gevoelens, herinnering ze hebben over een bepaalde gebeurtenis. Op het einde van het boek vond ik het verhaal wel steeds onduidelijker worden, maar uiteindelijk was het einde toch nog wel goed te volgen.
(+ 160 woorden)
Eindoordeel
De hoofdpersonen in het boek “Taking the Devil’s Advice” worden over het algemeen niet uitgebreid beschreven qua uiterlijk. Wel worden de gevoelens en de gedachtegangen zeer uitgebreid weergegeven. Hierdoor komt de nadruk heel erg te liggen op de hoofdpersonen en wat er eigenlijk mis is gegaan in hun huwelijk. Maar voor de rest is het eigenlijk een erg saai verhaal en vaak erg lastig te volgen omdat je de personen vaker niet echt goed uit elkaar kan houden.
Wel vond ik dat het boek een erg verrassend einde had. Volgens mij had geen enkele lezer ooit gedacht dat Stella dood zou gaan door een vergiftiging met dodelijke nachtschade in de taart. Wat ik wel jammer vind is dat je eigenlijk nooit de “echte” autobiografie van Oliver te lezen krijgt, misschien had dat toch nog iets kunnen toevoegen in het verhaal. Wat dan wel weer leuk is, is dat de dingen te weten komt die iemand normaal liever niet met de buitenwereld zou delen. Voor je gevoel is het verhaal wel af op het einde van het boek, maar eigenlijk heeft het toch nog een soort van open einde want je weet niet precies wat er nu nog gaat gebeuren met Oliver in de VS en hoe het verder zal gaan met het huwelijk tussen Alasdair en Constance.
(+ 220 woorden)
Verdiepingsopdracht A
Ondanks dat Oliver merkt dat in de loop der jaren zijn huwelijk steeds slechter wordt, doet hij er niks aan om het te veranderen. Hij weet dat Constance zich vooral ergert aan gewoonten die hij heeft. Hij is bijvoorbeeld bijna altijd bezig met zijn werk en heeft steeds minder tijd voor Constance en de kinderen. Ook laat hij heel duidelijk merken dat hij geen eigen gezin wou starten, toen dit echter toch gebeurde, bleef hij zich zo gedragen. Hij deed niets om Constance te laten voelen dat hij toch nog van haar en de ongeboren baby hield. Ook deed hij niet eens een poging om in te grijpen toen hij steeds meer begon te merken dat Alasdair de plaats van “liefhebbende vader” was aan het innemen. Toen Contance absoluut niet wou verhuizen en de kinderen ook niet, drukte hij toch zijn zin door. Uiteindelijk heeft hij eigenlijk niets gedaan om hun huwelijk te redden. Hierdoor voelde Constance zich voortdurend schuldig over beslissingen en verschillende gebeurtenissen. Als Oliver zich zelf had proberen te veranderen was dat denk ik niet echt helemaal gelukt. Hij wordt beschreven als een persoon die zich maar moeilijk aan anderen aan kan passen en die in feite alleen maar lijkt te leven voor zijn werk. Het enige wat hij waarschijnlijk had kunnen doen is meer tijd vrijmaken voor zijn vrouw en kinderen. Maar ik weet niet of dat zo veel zou hebben veranderd. Want Constance beschrijft de tijd die ze samen waren tijdens hun huwelijk nou niet echt als zo een fantastische uren. Ik denk dan ook dat al had Oliver zich proberen aan te passen, Constance toch op een gegeven moment op Oliver zou zijn uitgekeken omdat ze gewoon niks hadden om over te praten. Was het niet Alasdair die langs zou zijn gekomen, dan was het wel een andere man geweest.
(+ 300 woorden)
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen