Boekverslag : Ronald Giphart - De Voorzitter
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 3618 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 3618 woorden.
De voorzitter
Verwachting en eerste reactie:
Mijn verwachting van het boek was niet erg groot. Ik had wel veel goede reacties gehoord van andere mensen die Giphart hadden gelezen en was daarom wel een beetje nieuwsgierig. Toen ik naar de mediatheek ging waren er al veel boeken uitgeleend. ‘De voorzitter’ was er daar een van. Het leek me wel een aardig boek.
Na het lezen van zo’n twintig bladzijde dacht ik echt: ‘wat is dit voor boek’. Het verhaal was op zich wel leuk, een voorzitter van een voetbalclub die in en in slecht is. Maar tegelijk vond ik het ook erg onwerkelijk. Niemand is zo corrupt, maar dat maakte het ook weer leuk. Ik had zoiets gewoon echt niet verwacht. Ik wist dat Giphart veel grof taalgebruik had, maar niet zo erg. Het was al met al een verassend boek.
Titelverklaring:
Het is vrij duidelijk, waarom het boek “de Voorzitter “ heet. Het hele boek draait om hem, Epi Brons de voorzitter van Bandstad ’83.
Samenvatting:
Het boek gaat over een Epi Brons die voorzitter van een voetbal club is en tevens eigenaar is van intertegel. Epi Brons is verslaafd aan illegale geldtransacties, oplichting, afpersing, macht, bordelen, eten, sarcasme. Het verhaal speelde zich enkele jaren terug af in het plaatsje Bandstad waar ook de voetbalclub van Epi Brons gevestigd is.
De zaken gaan niet goed. Epi 's voetbal club staat op degraderen en zijn bedrijf intertegel is bijna failliet omdat bijna alles wordt opgekocht door zijn concurrent eurotegel. Hij probeert wanhopige pogingen om alles beter te laten lopen daarom contracteert hij Johan Cruijff, maar dat heeft niet veel zin. Hij denkt dat alles wel weer goed komt met zijn bedrijf maar dat gaat niet zoals hij gehoopt had. Iedereen keert zich opeens tegen hem, zijn vrienden Arno en Bronko, Bronko is de vader van zijn vrouw. Bronko vindt het niet erg als Epi naar bed gaat met andere vrouwen. Op een van de laatste dagen van zijn leven komt hij er achter dat zijn vrouw met een van zijn beste spelers heeft geslapen en daarom heeft hij haar een paar keer geslagen, dat keurde Bronko niet goed en probeert nu op iedere manier het leven van Epi beroerd te maken.
Op het einde wordt Epi door de politie opgepakt en aangeklaagd voor 48 misdrijven, waarvan grotendeels chantage, afpersing en fraude. Op het moment dat Epi op borgtocht vrij komt gaat hij, depressief, naar de zee en pleegt hij zelfmoord.
Motieven:
-geld
-corruptie
-seks
-het (nood)lot, waaraan niet te ontsnappen valt (boontje komt om zijn loontje)
Ruimte en plaats:
Het grootste gedeelte van het verhaal speelt zich af in een provinciestad genaamd Bandstad. Het speelt zich af in bordelen, chique restaurants, voetbalstadia, congresruimten en bij Epi thuis. Epi is ook meerdere malen naar het buitenland gegaan. Zo is hij naar Manchester geweest en gaat daar naar de nachtclub 'Saturdays'. Hij is ook naar Monaco geweest voor zakelijke besprekingen met en Franse afnemer
Personages:
Epi Brons: Hij is de hoofdpersoon, het hele boek draait om hem. Hij is een in en in slechte en corrupte man. Hij geeft niets om zijn gezin, het is alleen een status symbool. Hij is erg zelf ingenomen en denkt dan ook alleen aan zich zelf. Hij doet alles om rijk te blijven, hij is een echte levensgenieter, maar dan ten koste van andere mensen.
Echte belangrijke personen komen verder niet echt voor in het verhaal. Alles draait om Epi en de rest van de personen zijn echt bijpersonen, de enige die nog enigszins noemenswaardig is, is Bronko.
Bronko: Bronko is de vader van Bobbie, Epi’s vrouw, hij is degene die Epi slecht heeft gemaakt (volgens Epi). Bronko heeft Epi aangezet tot vreemdgaan. Hij heeft hem de slechte dingen geleerd. Maar als hij dan Bobbie slaat, keert Bronko zich tegen Epi en zorgt ervoor dat hij kapot gaat. En daardoor uiteindelijk zelfmoord pleegt.
Thema:
Boontje komt om zijn loontje. Als je corrupt bent en slechte zaken doet dan zul je daar niet mee wegkomen, je wordt uiteindelijk toch gestraft.
Stijl:
Ronald Giphart schrijft heel open. Alles wordt gezegd. Hij maakt veel woordgrappen. Ook is hij wel grof, maar hij schrijft op zo’n manier dat het grappig is en niet te grof of pervers. Zijn zinnen zijn niet erg lang, gewoon normale lengte eigenlijk
Perspectief:
In dit boek, de voorzitter, is er sprake van een subjectief perspectief, een ik-verteller. Deze ik-verteller is Epi Brons, degene om wie het boek eigenlijk helemaal draait.Hij vertelt ook direct aan de lezer. Dit kan je opmaken uit meerdere delen van het boek een voorbeeld hiervan is een moment waarop Epi Brons in Manchester (in de nachtclub "Saturdays") een man uit Denemarken tegenkwam die een rubberen reis vagina gebruikte terwijl hij in de nachtclub "natuurlijke vagina's kon krijgen". Deze situatie werd door Epi heel erg beschreven als of die man gestoord was dat hij dat deed, dit blijkt ook uit dingen die hij zegt; "maar ik was dan ook compleet flabbergegast over het verhaal".
Tijd:
De volgorde is chronologisch. Het speelt zich rond deze tijd af, een paar jaar geleden misschien, want Cruijf is aangesteld als trainer. Er zijn geen echte flashbacks in het verhaal.
Het verhaal is gewoon echt standaard en makkelijk te volgen, wat tijd betreft.
Verwerkingsopdracht:
Mijn opdracht was om een goede biografie van Ronald Giphart te vinden. Deze heb ik gevonden via de raaylandsite. Uit deze biografie moest ik dan halen wat terug was te vinden in zijn boek, “de voorzitter”. Ik heb vele biografieën bekeken, en ik er was niet echt veel persoonlijks uit te halen, maar dat bewijst misschien alweer wat voor man het is. De beste en meest uitgebreide biografieën heb ik hier geplaatst.
1965 - 1985
Ronald Edgar Giphart werd op 17 december 1965 geboren in Dordrecht, in de Bankastraat. Na hem volgden nog twee zusjes. Het gezin was humanistisch en links georiënteerd. Giphart was als jongeling ‘geen pretletter’; volgens de verhalen kwam zijn eerste lach pas in zijn derde jaar, toen een tante op het balkon van hun flat door een tuinstoel zakte.
Al vroeg was hij bekend met schrijven: Gipharts opa en vader waren lange tijd journalist. Zijn moeder, Wijnie Jabaaij, was kamerlid voor de PvdA. Zij betrad, zo lang minister Ruding de scepter over financiën zwaaide, de Tweede Kamer altijd geheel gekleed in het zwart. Begin jaren tachtig maakte zij een onuitwisbare indruk bij een affaire over uitzetting van zigeunerinnen. De vrouwen werden vaginaal getoucheerd, om te kijken of daar hun verdwenen paspoorten zaten. De mannelijke kamerleden bespraken deze gang van zaken, toen mevrouw Jabaaij naar de interruptiemicrofoon liep en zei: ‘Jongens, jongens, denken jullie nou werkelijk dat het mogelijk is een paspoort in je kut te steken?’ Hiermee was zij het eerste (en het laatste) kamerlid dat dit woord (‘kut’, dus) in de Tweede Kamer gebruikte.
Giphart bracht zijn puberteit door in Soestdijk. Hij ging naar het Baarnsch Lyceum, waar in een parallelklas prins Willem-Alexander zat, ‘Alex voor vrienden’. Nog belangrijker is de in die tijd gesloten vriendschap met Bert Natter gebleken, met wie Giphart een literaire schoolkrant/jongerenblad (De Uitlaat) maakte. Zo ging het in Bij nader inzien, dus waarom zou dat op het Baarnsch Lyceum anders gaan? ‘Wat waren we jong en mooi (vooral Bert) en wat zijn we thans dik en oud (vooral Bert).’ Gezamenlijk bereidden ze zich voor op een leven in de literatuur. Ze schreven toneelstukken, richtten een tijdschrift op (De ergoego gids), namen bewust foto’s ‘voor later’ (voor het Letterkundig Museum en boeken als De gevoelige plaat – waarin een van de foto’s tien jaar later ook daadwerkelijk werd opgenomen) en schreven heel erg veel (zo begonnen ze aan een nieuwe, door Jeroen Brouwers geïnspireerde trilogie, bestaande uit Schemerviolet, Nevelleven en Les Liaisons).
1986 - 1992
In 1986 verhuisde Giphart naar Zuilen, Utrecht (‘een subwijk met de fijnzinnige, officiële naam Betonbuurt’). Vijf jaar lang was hij nachtportier in het Ziekenhuis Overvecht te Utrecht en studeerde daarnaast Nederlands. ‘Ik heb drie jaar Nederlands gestudeerd, maar ben gestopt om de onbegrijpelijke reden dat ik een roman wilde schrijven.’ Hij publiceerde een paar stukken in een literair blaadje, hetgeen de aandacht trok van uitgevers Joost Nijsen en Vic van de Reijt. Zij moedigden hem aan een boek te gaan schrijven. ‘Diezelfde avond nog ben ik begonnen de avonturen van twee vrienden op een kanovakantie in de Dordogne te noteren.’ Waarom juist dat verhaal? ‘Gewoon omdat ik net zo’n vakantie achter de rug had. Zo eenvoudig is het soms.’
En zo verscheen in maart 1992 Gipharts debuutroman Ik ook van jou. Een alternatief voor deze titel was Twee jongens en een kano, en het manuscript had als werktitel In het donker haar ogen. Over het schrijven van zijn eerste boek zegt Giphart: ‘Ik ben zomaar begonnen, zonder de intentie dat het dit boek moest worden, en zou wel zien waar ik uitkwam. Voor Ik ook van jou heb ik eerst twee andere boeken geprobeerd te schrijven, maar die werden zo serieus, doorwrocht en vol gewichtige symboliek, dat het totaal niet werkte. Al schrijvend heb ik me losgemaakt van die dogmatische benadering. Zeven nachten achter elkaar werkte ik in het ziekenhuis, waar ik de helft van de tijd ongestoord als een asceet kon zitten schrijven. Af en toe kwam er iemand bloedend binnen en dan zei ik: “die kant op”. Als ik dan de volgende dag wakker werd, zette ik in de computer wat ik die nacht geschreven had. Na zo’n werkweek had ik dan twee weken vrij. Hoe en waar ik schreef maakte mij niets uit. Ik word ziek van het gelul van andere schrijvers daarover – die heeft zoveel bureaus nodig, de volgende kan alleen op groen papier scheppen. Mensen willen literatuur altijd belangrijker maken dan het is.’
Wat is het belang van een roman? ‘Harry Mulisch zei ooit: “Literatuur is wat je er zelf van maakt.” Daarentegen: wat is het belang van een gekookt ei?’
Ik ook van jou werd zowel in de pers als bij het (grote) lezerspubliek goed ontvangen. Het ontving onder meer het Gouden Ezelsoor voor bestverkochte debuut van 1992 en in februari 2001 gaat de verfilming ervan in première. ‘ Diep in je hart denk je natuurlijk dat je het allermooiste boek uit de wereldliteratuur hebt geschreven. En ja, dan is het wel een klap als in het café een wildvreemde jongen die aardig denkt te zijn op je afstapt en zegt: “Jij bent Ronald Giphart, hè? Ik heb je boekje gelezen. Leuk.”
1993 - 1994
Giphart bleek geen langharige, werkschuwe kunstenaar te zijn, maar een ijverige jongen. Een jaar na zijn debuut verscheen de roman Giph (maart 1993), een boek waarin Giphart ‘vadermoord’ pleegt op zijn literaire held Jeroen Brouwers. Maar meer nog vervolgt Giphart zijn ‘grote queeste naar literatuur en seks’. In met vaart en bijtende vrolijkheid geschreven brieven vertelt Giph een verhaal dat zich afspeelt in het (Utrechtse) studentenmilieu anno nu, door hem ‘één groot geil gezellig feest’ genoemd. Gipharts collega-schrijver Joost Zwagerman noemde Ik ook van jou en Giph ‘de leukste literaire seksromans van de laatste jaren’. In hetzelfde jaar maakte Giphart samen met Bert Natter (onder de pseudoniemen Arnold Hitgrap en Brett Tanner) het tot cultboek verheven Kwadraats Groot Literair Lees Kijk Knutsel en Doe Vakantieboek.
In het literaire landschap werd het hoog tijd voor veranderingen, en daarom richtten schrijvers Rob van Erkelens, Joris Moens en Giphart in 1994 het literaire tijdschrift Zoetermeer op, waarvan in augustus dat jaar Boek Een verscheen. In de pers werd veelvuldig geschreven over de Generatie Nix, maar Giphart distantieerde zich duidelijk van deze term. Niet alleen door veel en geëngageerd te schrijven (alleen dan niet op de manier zoals in de jaren zestig en zeventig). Meer nog door zich wel degelijk druk te maken over allerhande maatschappelijke kwesties en zich te affiliëren met de PvdA-beweging Niet Nix en zich (later) te mengen in de Utrechtse gemeentepolitiek, als lijstduwer van Leefbaar Utrecht.
1995
De kwaliteit en het succes van Gipharts eerste boeken leidden tot een groot aantal opdrachten tot het schrijven van columns, recensies en artikelen. Zo reisde hij naar Andalusië om over sherry te schrijven, was hij voor Hard Gras in ’94 bij het WK in Amerika en schreef hij o.a. voor Playboy, Vooys en Het Parool. De beste van deze stukken vormen samen Gipharts derde boek, Het feest der liefde (1995), waarvan het klassiek geworden titelverhaal een rake typering biedt van het Utrechtse studentenmilieu.
In 1995 kwam er door euthanasie een einde aan het leven van Gipharts moeder, na een lang ziekbed als gevolg van multiple sclerose. In Nieuwe Revu (december ’95) schreef hij een openhartig stuk over de gebeurtenissen in de laatste weken.
Het feuilleton De beste schrijver van Nederland werd uit Kwadraats Vakantieboek gesneden en als afzonderlijk boek opnieuw uitgegeven.
1996 - 1997
In 1996 schreef Giphart columns voor de Viva en Kijk en recensies voor Het Parool, en ging hij voor de televisie werken. Zo werkte hij voor Sport7 mee aan items over sporters, ‘als het gekke neefje van Koos Postema’. Al na enkele uitzendingen kwam er een einde aan dit avontuur toen de zender ophield te bestaan.
In dit jaar verscheen ook Gipharts derde roman, Phileine zegt sorry, waarin het ‘bitchy’ zusje van Giph cynisch, zwartgallig, opmerkelijk levenswijs en met bijtende humor vertelt over allerlei ontwikkelingen in haar leven.
In 1997 trouwt Giphart met Mascha.
En in datzelfde jaar maakte hij voor De Bijenkorf het boek De ontdekking van de literatuur.
1998 - 2000
Begin 1998 wordt Giphart voor het eerst vader, van een zoon.
Samen met Joost Zwagerman (wiens Gimmick! uit 1989 een van grote invloed was op het begin van Gipharts schrijverscarrière) tourt Giphart door het land met hun gezamenlijke literaire theaterprogramma Hamerliefde. Het programma trekt meer dan zestig volle zalen in Nederland en Vlaanderen.
Ondertussen verschijnt Planeet literatuur, met het beste uit het vakantieboek, De ontdekking van de literatuur en nog veel meer tot dan ongepubliceerd materiaal. En samen met Gérard van Kalmthout scheef Giphart het toneelstuk Frühstück no future, dat werd gepubliceerd en verschillende malen werd opgevoerd.
Na zijn theateroptredens werd Giphart uit zijn slaap gehouden door de adrenaline die volgde op het wegebbende applaus. Om zich af te reageren, creëerde hij in die nachten het weinig sympathieke personage Epi Brons. In de hieruit voortgekomen novelle De Voorzitter (maart 1999) lezen we over deze corrupte zakenman en voetbalvoorzitter.
Ook besloot Giphart een kantoorbaan aan te nemen, omdat hij er genoeg van had iedere morgen alleen zichzelf op zijn werkkamer een goedemorgen te wensen. Hij werd hoofdredacteur van Rails, het treintijdschrift waarvoor hij eerder al diverse reisreportages schreef. Na enkele maanden besefte Giphart dat een kantoor de wereld in het klein is, met dezelfde onderlinge spanningen, onduidelijkheden en oorlogjes. Maar meer nog besefte hij dat hij voor alles schrijver is. Aldus zette hij zich weer achter zijn schrijftafel.
2001 - 2002
Na het lovend ontvangen Ik omhels je met duizend armen, verschijnt in oktober 2001 Ten liefde!. Al jaren lang heeft Giphart alle mogelijke feiten, gegevens en wetenswaardigheden over seks en liefde verzameld. In dit boek zijn al Gipharts wijsheden bij elkaar gebracht.
In 2001 wordt onderhandeld over de filmrechten van Phileine zegt sorry. Giphart wil deze keer graag meer zeggenschap over het script en samen met Robert Jan Westdijk (de regisseur) schrijft hij het scenario. In het najaar van 2003 komt de film in de Nederlandse bioscopen. Phileine wordt gespeeld door Kim van Kooten.
Giphart wordt door De Arbeiderspers gevraagd een deel in de Privé-domein serie te schrijven. Gedurende een jaar houdt hij zijn dagboek bij en schrijft zo zijn persoonlijke kroniek over het jaar 2001. Juni 2002 verschijnt Het leukste jaar uit de geschiedenis van de mensheid.
Verder worden er in 2002 veel plannen gemaakt om zowel De Voorzitter, als Ik omhels je met duizend armen te gaan verfilmen. Deze plannen zijn in verre staat van voorbereiding.
Biografie van Ronald Giphart
Gepubliceerd op woensdag 12 maart 2003
Ronald Edgar Giphart werd geboren op 17 december 1965 in Dordrecht. Zijn liefde voor schrijven heeft hij van geen vreemde. Zowel zijn vader als zijn opa was lange tijd journalist.
Giphart bracht zijn puberteit door in Soestdijk. Op het Baarnsch Lyceum leerde hij Bert Natter gebleken, met wie hij een literaire schoolkrant maakte, De Uitlaat. Samen schreven ze toneelstukken, richtten ze een tijdschrift op (De Ergoego Gids) en begonnen ze aan een trilogie. Ze waren vastbesloten om door te dringen tot de literaire wereld.
Giphart in de prijzen
In 1986 verhuisde Giphart naar Utrecht, waar hij Nederlands studeerde. Tijdens zijn studie werkte hij als nachtportier in een ziekenhuis. Hij publiceerde een paar stukken in een literair blaadje en trok hiermee de aandacht van twee uitgevers. Zij moedigden hem aan een boek te gaan schrijven. Giphart staakte zijn studie om zich aan de roman te wijden. En zo verscheen in maart 1992 Gipharts debuutroman Ik ook van jou. Dit boek werd zowel in de pers als bij het grote lezerspubliek goed ontvangen. Het ontving onder meer het Gouden Ezelsoor voor bestverkochte debuut van 1992 en in februari 2001 ging de gelijknamige film in premiere.
Giphart wordt Hitgrap
Een jaar na zijn degbuut, in maart 1993, verscheen de literaire seksroman Giph, wederom een bestseller. In hetzelfde jaar maakte Giphart samen met Bert Natter (onder de pseudoniemen Arnold Hitgrap en Brett Tanner) het tot cultboek verheven Kwadraats Groot Literair Lees Kijk Knutsel en Doe Vakantieboek.
Giphart de politiek in
In 1994 richt Giphart samen met de schrijvers Rob van Erkelens en Joris Moens het literaire tijdschrift Zoetermeer op, met als doel het Nederlandse literaire landschap te veranderen. Om te laten zien dat hij meer in zijn mars heeft dan het schrijven van luchtige romans over seks en het studentenleven, was hij actief in de PvdA-beweging Niet Nix en werd hij later lijstduwer van Leefbaar Utrecht.
Giphart op de buis
In 1995 verscheen Gipharts derde boek, Het feest der liefde. Het is een verzameling van de columns, recensies en artikelen die hij de afgelopen jaren heeft geschreven voor verschillende tijschriften en kranten. In 1996 maakte hij zijn tv-debut als medepresentator van een sportprogramma van de al snel ter ziele gaande zender Sport 7. In dit jaar verschijnt ook zijn derde roman, Phileine zegt sorry, en treedt hij in het huwelijk met Mascha. Een jaar later wordt hun oudste zoon geboren.
Giphart op theatertournee
Samen met Joost zwagerman tourt Giphart door het land met hun gezamenlijke literaire theaterprogramma Hamerliefde. Het programma trekt overal volle zalen. In de nachtelijke uurtjes na de optredens begint aan de novelle De voorzitter, die in maart 1999 het licht ziet. In dat jaar wordt Giphart hoofdredacteur van Rails, het treintijdschrift waarvoor hij eerder al diverse reisreportages schreef. Al na enkele maanden krijgt hij heimwee naar het fulltime schrijverschap en neemt hij ontslag.
Giphart schrijft een dagboek
In januari 2000 wordt Giphart opnieuw vader, dit maal van een dochter. In oktober van dat jaar verschijnt zijn langverwachte roman Ik omhels je met duizend armen, een jaar later opgevolgd door Ten liefde!. In 1991 wordt Giphart door uitgeverij De Arbeiderspers gevraagd gedurende een jaar houdt een dagbouk bij te houden. En zo verschijnt in 2002 Het leukste jaar uit de geschiedenis van de mensheid.
Giphart op het witte doek
Giphartfans kunnen hun hart ophalen, want in het najaar van 2003 komt de verfilming van Phileine zegt sorry in de Nederlandse bioscopen. Ook zijn er plannen om zowel De Voorzitter als Ik omhels je met duizend armen te gaan verfilmen
De vergelijking:
Zoals te lezen is zijn er niet echt veel persoonlijke gegevens uit de biografie te halen. In het begin wordt wel al duidelijk dat Giphart niet echt een vrolijk kind was. Er staat dat hij pas kon lachen toen hij ongeveer drie was. In zijn boek is ook duidelijk te merken dat hij alles somber bekijkt. Epi Brons kan alleen maar slecht en corrupt zijn. Hij heeft er wel humor inzitten, maar dan op een soort van trieste, sombere manier.
Ook staat er dat hij uit een uiterst humanistisch gezin komt. Humanisten geloven in de mens en het genieten in het leven. Dat is ook wel in Epi te vinden, hij gaat dan wel niet goed met mensen om maar dat kan daar juist weer op terug slaan. Het thema is immers dat als je slecht bent en je mensen slecht behandeld je gestraft wordt. Dat is natuurlijk een humanistische gedachte.
Ook is uit de actie van de moeder van Giphart (kut zeggen in de Tweede Kamer) te merken dat hij opgevoed is in een familie die om grove woorden niet verlegen zit.
Daarbij is te zien dat zijn studentenleven ook indruk heeft gemaakt. Epi Brons is duidelijk iemand die houdt van het goede leven, drank, vrouwen. Dit is ook in Gipharts andere boeken te lezen.
Verder staat er te lezen, dat Giphart ‘de Voorzitter’ heeft geschreven tijdens het wegebbende applaus van zijn theateroptredens. Hieruit kun je misschien halen dat hij gefrustreerd was en daarom misschien een in slecht personage creëerde. Maar dit is natuurlijk allemaal giswerk.
Al met al is toch best goed te zien, waar Giphart zijn stijl vandaan haalt. Ik vond het heel interessant om op deze manier naar het boek te kijken.
Evaluatie en eindoordeel:
Ik vond het op zich wel een goed boek, maar het is niet echt mijn stijl. Ik vond het taalgebruik in het begin nogal grof, maar na een tijdje werd dat eigenlijk normaal en dat vond ik wel leuk eigenlijk. Dat een schrijver je eerst kan schokkeren met zijn manier van schrijven en dat je het daarna ‘gewoon’ gaat vinden. Het boek was echter wel een beetje eentonig. Er gebeurde op zich best veel, maar in grote lijnen eigenlijk niet. Het waren steeds dezelfde gebeurtenissen of gebeurtenissen die op elkaar leken.
Het boek was makkelijk te lezen. De zinnen waren niet te lang en het boek was geschreven in chronologische volgorde. Over sommige woordgrapjes moest je toch wel even goed nadenken, maar dat maakte het lezen er eigenlijk leuker op.
Al met al vond ik het interessant boek. Het was leuk om een keertje Giphart te lezen.
Bronnen:
· Giphart.nl/" title="Ga naar http://www.Giphart.nl/" target="_blank">http://www.Giphart.nl/
· http://huiswerk.scholieren.com/uittreksels/index.php3?zoek=de+voorzitter
· de voorzitter-ronald Giphart
· http://www.raayland.nl/vakken/ne.htm
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen