Boekverslag : Yvonne Keuls - Jan Rap En Z'n Maat
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1921 woorden.

Zakelijke gegevens

Jan Rap en z’n maat

Yvonne Keuls

Eerste druk 1977

18e druk, geen jaartal

Uitgevrij Ambo bv, Baarn en Uitgeverij Westland nv, Schoten

Geen verdere bijzonderheden.



Samenvatting

Samen met 12 begeleiders heeft Yvonne een opvanghuis voor jongeren die tijdelijk hulp nodig hebben opgericht. Als eerste komt Janneke binnen. Ze is zwanger en heeft ruzie met haar vriend Ben. Zij wil namelijk abortus en hij niet. Nadat ze met een arts heeft gepraat besluit ze toch de baby te houden en gaat weer met haar vriend mee. Daarna komen de eerste vaste gasten Charrie en Gemma in het opvangtehuis. Charrie is uit een weeshuis weggelopen. En Gemma heeft een aantal weeshuizen afgewerkt. Dan komt ook Lenny in het tehuis die was weggelopen uit een psychiatrische inrichting. Ook word Klaasje gebracht die mishandeld is door zijn zoveelste moeder. Gemma mag naar een pleeggezin maar is snel weer terug: ze hielden er een bordeel op na. Joop komt binnen, hij heeft een aantal weken in het ziekenhuis gelegen met een verlamde arm en kan geen opvang vinden na twee zelfmoordpogingen. Ook komen snel Pieter Juweel, een dief. Derek, een overdreven homofiele jongen. En Ali, een erg agressief meisje binnen.



Gemma stemt ermee in om, nadat ze haar moeder heeft ontmoet, in therapie te gaan. Charrie mag gaan werken in een manege en Joop en Derek maken samen plannen om in de verpleging te gaan. Intussen werken steeds meer mensen mee om het tehuis draaiende te houden: Klaas, de klusjesman en Chiel de kok worden nu ook bij de begeleiding ingeschakeld. De leiding probeert voor de jongeren van het tehuis oplossingen te zoeken en de stafleden gaan steeds meer dingen zelf regelen, wat tot frustraties leidt. Derek gaat ergens anders wonen. Eerste kerstdag komt Cor binnen, hij is meteen erg in zichzelf gekeerd en gaat in z’n eentje zitten. Op oudejaarsnacht blijkt er flink wat uit de hand gelopen te zijn maar Yvonne en Klaas weten het te sussen. Derek is ondertussen weer terug en Cor blijkt flink aan de drugs. Hij valt iemand aan met een mes, Yvonne, Derek en Gemma lossen dit op met hem en klaas stuurt hem naar een afkickkliniek. De staf bedenkt “het wittehuizenplan” . Dit houdt in dat mensen die weggaan uit het tehuis begeleid kunnen wonen in een pand met studenten van de sociale academie en een begeleider, Koen.



Twee nieuwe mensen komen in het tehuis; Maaike en Laura. Maaike heeft abortus gehad en haar vriend is daar boos over. Laura wil havo afmaken maar heeft er nog enkele problemen mee. Koen plaatst haar bij een lerares voor rust en bijles. Gemma gaat naar groepstherapie. Koen huurt onaangekondigd een pand voor het wittehuizenplan, wat weer onenigheid binnen de staf oplevert.



Nico, een agressieve jongen, komt aan. Hij heeft geen moeder en zijn vader verwaarloost het gezin. Er wordt geprobeerd dit op te lossen maar dit loopt uit de hand. Hannes en Hanneke komen aan. Hanneke is zeven maanden zwanger. Hannes en Hanneke zijn onafscheidelijk. Ook is Edje aangekomen. Hij is aan de drugs en uit een internaat weggelopen. Omdat alle werkloze mensen in het tehuis zich vervelen zegt Klaas dat er een dagprogramma moet komen Yvonne regelt allerlei decorstukken en kleding om te kunnen knutselen. Joop, Lenny, Pieter, Ali en Klaasje gaan onder begeleiding van koen in het wittehuis wonen.



Lenny wordt erg depressief en Gemma loopt weg van de kliniek maar keert na een aantal dagen weer terug. Derek wacht nog even met zijn opleiding verzorger. Een aantal nieuwe mensen komen in het tehuis: Arnold, met zelfmoordpogingen. Thomas, maar gaat naar afkickkliniek. En Louis, drugsverslaafd Het wittehuis draait niet goed meer. Klaasje en Lenny komen terug in het opvangtehuis. Koen stopt ermee en Mieke, een ander begeleider, neemt zijn taken over. Hanneke bevalt van haar baby en dat wordt gevierd waarbij Louis doorslaat. Hij gaat naar een crisiscentrum maar wordt daarna in een kliniek opgenomen. De stafleden besluiten het opvangtehuis tijdelijk te sluiten omdat het zo niet verder kan. Gemma, die terugkeerd van de kliniek wordt door Yvonne opgevangen die haar het een en ander uitlegt.



Karakterbeschrijving



Yvonne

Zij is de hoofdpersoon. Omdat het ook in de ikpersoon geschreven is heb ik haar ook als enige persoon beschreven. Ze heeft drie kinderen, en zelf heeft ze een erg fijne jeugd gehad waar veel mensen jaloers op zijn. Ze doet veel voor de mensen en bijna iedereen vertrouwt haar. Ze spoort vaak mensen aan om iets te doen, om een probleem op te lossen of een doel te bereiken. ‘Ja Joop’ riep ik, ‘ja...nog een halve centimeter….ja...je ent er bijna, nog een kwart...stukje maar, ‘t is bijna niets...ja Joop, je hebt hem aangeraakt, geweldig, ‘t is je gelukt..!‘ (blz 26) Veel mensen gaan op eigen houtje dingen doen. Zij doet dat niet, waardoor de relaties tussen haar en de andere begeleiding niet verslechterd. Ze lijkt soms wel een beetje een psychiater (of psycholoog) als ze met mensen praat Hannes was duidelijk verlegen met de brief. Hij vouwde hem nerveus in zijn broekzak en vroeg mij, of hij hem aan Hanneke moest laten lezen. ’Wat vind je zelf?’ vroeg ik. (blz. 150) daar in zie je dat ze een hulpverlener is. Tijdens het boek lijkt ze steeds gefrustreerder te worden van alle problemen. Aan het einde lijkt ze opgelucht, als ze met Gemma praat.



Mijn mening

Er komen in het boek jongeren met problemen aan bod. De meeste jongeren zijn agressief en sommigen aan de drugs. Ze komen het meest aan bod wanneer ze worden binnen gebracht, omdat ze dan nog de meeste problemen hebben, en soms wanneer ze weg worden gebracht. Ook komt vaak terug dat er iets is met het tehuis, en dat daar over vergadert moet worden. Hierdoor ontstaan nieuwe plannen voor uiteindelijk het wittehuizenplan en later wordt in zo’n vergadering beslist, dat het tehuis tijdelijk moet sluiten. Het boek gaat dus voornamelijk over de jongeren met hun problemen, het tehuis met zijn problemen, en hoe Yvonne het ervaart.



In het begin van het boek lijkt alles langzamer te gaan. Elk nieuw persoon wordt uitvoerig behandelt en krijgt veel aandacht van de begeleiders. Dit is waarschijnlijk om je te laten wennen aan de personen en aan dat soort problemen. Hoe verder je in het boek komt, hoe meer mensen gaan wonen in het huis en hoe meer problemen. Omdat Yvonne en de andere begeleiders minder aandacht en tijd hebben voor de personen, wordt aan hen minder aandacht geschonken in het boek. Dit is wel realistisch omdat dat in het echte leven ook zo is.



Alle gebeurtenissen, die Yvonne actief beschrijft, spelen zich af in en rond het tehuis. Gebeurtenissen buiten het tehuis, of terwijl zij er niet, is beschrijft ze achteraf, in verleden tijd. Alle gebeurtenissen die zij actief bijwoont beschrijft ze ook in de ikpersoon. Ik vind niet dat tijdens het boek de spanning vaak plotseling erg daalt of stijgt. Aan het einde van het boek wordt het verhaal wel geleidelijk spannender en soms opeens erg spannend. Bij gebeurtenissen waarbij jongeren iets doen wordt ook vaak beschreven waarom ze het gedaan hebben. Dit is meestal gebrek aan aandacht, of dat ze het niet meer aan kunnen en instorten –of dat ze alles kort en klein slaan. Ik zie in het boek geen opvallende symbolen.



Het onderwerp is eigenlijk: jongeren met hun problemen, en het tehuis met zijn problemen. Het onderwerp staat mij wel. Dit is voornamelijk omdat ik het wel interessant vindt om over problemen van mensen te horen, en hoe ze worden opgelost. Als Yvonne iets vervelend vindt, of goed, dan voel ik met haar mee. Dit is waarschijnlijk omdat het boek in de ikpersoon geschreven is en je zo, nog meer, het idee hebt dat je het zelf bent. Ook vind ik de reacties en oplossingen van Yvonne goed, en ook echt helpend. Ik vind dat het boek in principe wel makkelijk leest. Alleen vind ik soms dat een woord zoals ‘Ja-ha’ of ‘enfin’, al in het begin van het boek vaak terug komt, en dat vind ik heel irritant.



Yvonne beschrijft dat veel dingen, problemen, vervelend zijn. Ik vind dat ook. Omdat het hele boek zo’n beetje over problemen gaat, en ze de problemen steeds vervelend vind, ben ik het met de schrijver eens.



De mening van de bronnen



Bron 1

Ik vind dat de schrijver van deze bron erg negatief is. De dingen worden althans negatief samen gevat. Bij de reden waarom het niet goed gaat met de kinderen in het te huis wordt onder andere vermeld dat Derek niet aan zijn opleiding ziekenverzorger wil beginnen. Dit lijkt om een negatieve reden, in werkelijkheid wil hij wachten op de baby van Hannes en Hanneke en wacht daarom er nog heel even mee. Ik vind het motief dat de schrijver geeft, Zij willen onderdak bieden aan jonge mensen, die het om welke reden dan ook moeilijk hebben en tijdelijk geen verblijfplaat kunnen vinden, een goed motief. Dit is namelijk de reden die Yvonne omschrijft in het begin van het boek voor het opzetten van het tehuis. Naderhand word er wel van dit doel afgeweken. Dit gebeurt als, ook goed in deze samenvatting beschreven, de leiding meer op eigen houtje gaat doen. Ik ben het met deze schrijver eens over de feiten die in de samenvatting horen, niet over de extra negatieve toon die de schrijver op deze samenvatting legt.

(boek 4ROMANS van Yvonne Keuls)



Bron 2

Deze schrijver heeft de verklaringen enigszins door elkaar. In de eerste regel wordt meteen het onderwerp verklaart. Het boek gaat over een nieuw opgericht opvangtehuis voor jongeren. Later in de samenvatting, bij het thema, wordt deze opnieuw, maar op een andere manier verklaart. De problemen van jongeren die in een opvangtehuis zitten…

Bij het thema wordt gezegd dat er in het verhaal vertelt wordt over de problemen van jongeren, en hoe ze de problemen proberen op te lossen met hulp van 13 mensen. Ik ben het hier redelijk mee eens. Sommige mensen, als Janneke, wilden niet echt hulp of kregen een oplossing maar gingen gewoonweg weg. Ik vind de karakter beschrijving soms een beetje gevuld met onzinnige informatie, ...Hij maakt zich zwaar op. Föhnt de hele dag zijn haar en…, Bij Janneke wordt alleen een beschrijving bij binnenkomst gegeven en dat ze een hond heeft. Ik vind dat dit geen deel van de karakterbeschrijving zou moeten zijn.Over de mening van het boek zijn wij het dus eens; jongeren met problemen in een opvangtehuis, met problemen.



Bron 3

Ik vind de inleiding van de samenvatting er kortaf en negatief: ..Dat opvangtheuis is opgericht door een aantal mensen. Dat zijn ook meteen de leiders. Hier wordt namelijk de indruk gewekt, dat dat negatief is. Ook word op een gegeven moment iets negatief omgedraai. Verder vind ik nog van de samenvatting van het verhaal dat het onnodig lang is. Veel zinnen hadden weg gelaten, of verkort kunnen worden. Bij de Tijd wordt vermeld dat alles chronologisch verteld is. Daar ben ik het helemaal me eens. Ook de karakter beschrijving vind ik, op d grote hoeveelheid mensen na, best wel goed. Wat opvallend is, is dat bij motieven allerlei motieven worden genoemd van de jongeren. Maar niet van de leiders die de beslissingen maken met een doel voor ogen. Het thema vindt ik vervolgens redelijk, er staat niet dat het ook gaat over de problemen van het opvangtheuis zelf.



Titelverklaring.

Wat ik opvallend vind is dat bij beide internetsites gezegd word dat de titel waarschijnlijk is gekozen doordat Gemma op haar inschrijvingsformulier invult ‘Jan Rap en z’n Maat‘, pleegouders en kindertehuizen. En dat het naslagwerk VIER ROMANS (blz. 34) zegt dat dit waarschijnlijk gekozen is door Yvonne omdat het een zooitje ongeregeldheden betekent, de inwoners van het tehuis.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen