Boekverslag : Willy Schuyesmans - Ariadne
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 989 woorden.

Verdwaald in het labyrint.

Onderzoek naar het ‘Nachleben’ van de mythe van Ariadne.



A. Zakelijke gegevens.

Willy Schuyesmans, Ariadne. 1995. Altiora Averbode. 88 bladzijden.



B. De auteur.

De schrijver van het boek Ariadne is Willy Schuyesmans, hij is geboren in Oostende op 11 juni 1945.

Hij kwam op het idee om de mythe van Ariadne en Theseus opnieuw te schrijven door een reis op Kreta. Hij raakte daar zo onder de indruk van alles uit de tijd van koning Minos, dat hij er van alles over ging opzoeken. Vooral het verhaal over Ariadne en Theseus boeide hem erg. Daardoor begon hij zijn eigen verhaal daarover te schrijven. Het is alleen geen ‘echte’ mythe geworden, maar een verhaal over echte mensen, die ook in deze tijd zouden kunnen leven.

‘Ik kwam op het idee om Ariadne te schrijven na een reis op Kreta. Dat is een prachtig eiland in de Middellandse Zee. Ik raakte er vooral geboeid door de vele opgravingen van paleizen, tempels, steden en havens uit de tijd van koning Minos. Dat is zo'n drieduizend vijfhonderd jaar geleden. Voor deze opgravingen wisten we van die beschaving nauwelijks meer dan wat de blinde Griekse dichter Homeros erover had verteld in een paar mythische verhalen.’

Een stukje verder op in datzelfde interview zegt hij (over de mythe van Theseus en Ariadne):

‘Dat verhaal boeide me zo dat ik me ging afvragen of het echt alleen maar een verhaal was. Dat mensen met stierenkoppen ooit bestaan zouden hebben, geloofde ik natuurlijk niet. Maar helemaal uit de lucht gegrepen kon zo'n mythe toch ook niet zijn. Dus ging ik alles lezen over de opgravingen, over het dagelijkse leven in Knossos, over de tijdrekening van koning Minos en nog veel meer. En toen begon ik mijn eigen Ariadne-verhaal te verzinnen. Ik trachtte mij voor te stellen hoe het allemaal echt zou kunnen gebeurd zijn. Zo werd het niet langer een verhaal over mythische figuren, maar over mensen van vlees en bloed.’

Deze informatie stond op de site:

(http://gallery.uunet.be/Willy.Schuyesmans/index.htm)



C. De inhoud.

Ariadne is op vakantie op Kreta, waar ze een jonge Griek Theseus leert kennen. Hij is een gids in het paleis van Knossos. Als ze verliefd op elkaar worden, weten ze dat wat er nu bij hen gebeurt, ook al meer dan drieduizend jaar geleden is gebeurt bij een andere Ariadne en Theseus. De schrijver geeft vanaf dat moment eerst elke keer een stukje uit de echte mythe en dan een stukje van het moderne verhaal waarin ze hetzelfde beleven alleen dan op een moderne manier. Zo belanden ze ook in een grot waar ze dan in verdwalen. Alleen is het dit keer Ariadne die verdwaald, en niet Theseus. Theseus helpt haar dan uit de grot te komen. Hetzelfde als bij de echte mythe zien ze elkaar daarna niet meer, alleen dit keer komt het doordat Ariadnes vakantie erop zit en ze weer naar huis moet. Maar voordat ze weggaat is er eerst nog een aardbeving (dat gebeurt ook in de echte mythe alleen dan voor een andere reden).



D. Het ‘Nachleben’.

Wat heeft de auteur met de hoofdlijn van de mythe gedaan?

De hoofdlijn van het verhaal is niet zo heel erg veranderd, het gaat nog steeds over Ariadne en Theseus die verliefd worden op elkaar maar dat dan één van beiden (in de echte mythe is het Theseus, in het boekje Ariadne) verdwaald raakt in het labyrint.

Wat heeft de auteur met de bijzaken van de mythe gedaan?

De bijzaken zijn wel erg verandert, zo verdwaalt iemand anders in het labyrint door een andere reden, ontmoeten ze elkaar op een andere manier, gaan ze op een andere manier uit elkaar, zijn Ariadne en Theseus geen kinderen van koningen en lopen ze ook niet samen weg uit Kreta.

Wat heeft de auteur met de details van de mythe gedaan?

Ook de details zijn heel erg veranderd. De personen die in het verhaal voorkomen zijn moderner geworden, zo zijn Theseus en Ariadne bijvoorbeeld geen kinderen van machtige koningen. Het valt ook erg op dat Amalthea (de dienares van Ariadne) helemaal niet in de echte mythe voorkomt, dat heeft de schrijver er dus duidelijk bij verzonnen. Hij heeft ook verschillende dingen weggelaten, er komen bijvoorbeeld helemaal geen goden voor in het verhaal.

Ik vind niet dat de schrijver het oorspronkelijke verhaal geweld heeft aangedaan, want hij heeft het op een mooie manier opnieuw geschreven in de moderne vorm. Omdat het moderner is dan de echte mythe heeft het inderdaad een duidelijke bijwerking voor de jeugd, alleen is het niet een geheel eigen interpretatie. Er komen namelijk veel gebeurtenissen in voor die ook in de echte mythe staan, alleen is meestal de oorzaak en het gevolg van zo’n gebeurtenis wel verandert. De karaktertrekken van de personages zijn niet zo heel erg verandert, want Ariadne is een mooi, jong meisje die nog nooit een vriendje heeft gehad, en Theseus is een populaire, knappe jongen. Ook de vader van Ariadne is in de moderne versie een beetje nors, zoals hij in de mythe ook is. Eigenlijk leven vooral de hoofdlijnen in dit verhaal voort en meer niet.



E. Eigen mening.

Ik vind het een leuk en mooi boek om te lezen. De manier van schrijven vind ik heel erg leuk aan het boek, er wordt elke keer eerst een stukje van de oorspronkelijke mythe geschreven en dan hoe het moderne verhaal het beleeft of hoe het moderne verhaal verder gaat. De stukjes van de oorspronkelijke mythe zijn schuingedrukt en de moderne stukjes zijn in een gewoon lettertype. Daardoor is het makkelijker lezen en weet je welk stukje je aan het lezen bent, dat is heel handig. Het leest heel leuk doordat het een heel modern verhaal is geworden maar dan met flashbacks naar de tijd van de “eerste” Theseus en Ariadne. Die afwisseling vind ik leuk. Die moderne vorm vind ik erg leuk maar ik vind het wel leuk dat de feiten die in het verhaal verteld worden ook wel echt waar zijn. Dat maakt het iets interessanter.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen