Boekverslag : J. Slauerhoff - De Zee Een Lied
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 973 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 973 woorden.
Titel: De zee een lied;
Een bloemlezing uit zijn “Verzamelde Gedichten”.
Auteur: Jan Jacob Slauerhoff. Dit is zijn echte naam. Hij publiceerde echter ook onder de pseudoniemen; John Ravenswood, E., J.E., Oidipus, Sf., Van een varende medewerker, X.Y.Z.
Samengesteld door: Everhard Huizing.
Behandeling van de uitgekozen gedichten:
Ik ga 3 gedichten behandelen, omdat het aantal is dat je moet behandelen..
De volgende gedichten heb ik uitgekozen:
1 Voor de verre prinses (1930)
2 Na jaren (1930)
3 Volkswijze (1932)
Deze gedichten heb ik gekozen, omdat ik vind dat bijna al deze gedichten wat met de liefde te maken hebben, maar toch ook weer niet. Alles is geschreven vanuit liefde en vanuit zijn mening over de maatschappij van toen..
Ik denk dat hij het gedicht “Het Einde”(1936) heeft geschreven, omdat hij wist dat hij zou overlijden (hij was al ernstig ziek) en ze zeggen dat mensen het voelen als ze dood gaan, maar dit gedicht heb ik niet behandeld, omdat ik niet wist hoe een herschrijving er eventueel uit zou kunnen zien…
Hij schrijft ook vaak over een/zijn vrouw..
1. Voor de verre prinses (1930)
Wij komen nooit meer saam:
De wereld drong zich tusschenbeide.
Soms staan wij beiden ’s nachts aan ’t raam,
Maar andre sterren zien we in andre tijden.
Uw land is zoo ver van mijn land verwijderd:
Van licht tot verste duisternis – dat ik
Op vleuglen van verlangen rustloos reizend,
U zou begroeten met mijn stervenssnik.
Maar als het waar is dat door groote droomen
Het zwaarst verlangen over wordt gebracht
Tot op de verste ster: dan zal ik komen,
Dan zal ik komen, iedren nacht.
Herschrijving:
Nooit zullen wij meer samen zijn,
Onze liefde is verstoord.
We kijken soms tegen dingen hetzelfde aan,
Maar dat zijn uitzonderingen.
Jouw gedachten zijn zo ver van mij vandaan,
Het kwade en het goede, zodat ik
Mezelf blijf kwellen,
Door te denken dat jij er niet meer bent.
Als mooie dromen,
Werkelijkheid zouden zijn,
Zou jij nog leven,
En ik dood zijn.
Verklaring van het gedicht:
Ik denk dat Slauerhoff met dit gedicht duidelijk wilde maken, dat hij best wel eenzaam was.. Er zit een koele ondertoon in dit gedicht. Deze man is op zoek naar oneindige liefde, die hij op een of andere manier niet heeft gevonden..
2. Na jaren (1930)
Alles heb ik teruggevonden,
Bekoorlijk verwaarloosd als ’t vroeger was:
Het groene pas begroeid met spichtig gras,
De zonnebloemen, die toen lager stonden;
Het stille van den hof en het grijsblonde
Van de zon laatglanzend door beslagen glas.
Achter in de tuin begon de ondiepe plas,
Waar we elkaar ’s avonds onder takken vonden.
Alles: niet ’t lief, half landelijk, half mondain,
Wankle bekoorlijkheid die zich verliest
In Engeland, ‘k geloofde als gouvernante.
Ik stopte een pijp en peinsde en zei: “Enfin”…
Maar zweeg toen ik haar kamer vond, triest
Als een zo maar gelaten chapelle ardente.
Herschrijving:
Ik heb het terug,
Net zo verwaarloosd als vroeger:
Iedereen even levenloos
En de snellere irritaties waren er weer.
De stilte van de nacht,
En de felle zon aan de hemel,
In mijn jeugd begonnen de problemen,
Die mij later zouden maken tot wat ik nu ben.
Alles was onecht, niet werkelijk,
De realiteit verliest zijn aanzien
In Engeland, ik geloofde alles wat men zei.
Ik dacht na me en zei: “Maar ja..”
Maar bedacht me weer zo snel mogelijk toen ik haar kamer vond, zo triest
Net als een verlaten kerkgebouw
Verklaring van het gedicht:
Ik vind dit best een moeilijk gedicht.. Vooral de laatste strofe. Maar ik denk dat het gaat over zijn leven.. Hij beschrijft een deel van zijn jeugd en het oud worden in hele leuke, moeilijke zinnen.. Slauerhoof heeft dit geschreven, toen hij, denk ik, een terugblik op zijn jeugd maakte…
3. Volkswijze (1932)
Mager paardje, jaag maar:
De steppe is eindeloos breed,
De vliegen steken je flanken,
De steenen je zeere hoeven,
Je mag nooit stilstaan en drinken
En de is zoo hard en zo heet.
Smal scheepje vaar maar:
Eindeloos is de zee,
Al trillen je moede masten,
Al heb je zware lasten,
Toch mag je in geen haven rusten
En aan ’t eind van de reis moet je ankren,
Ergens ver buiten de ree
Arm hartje, klaag maar:
De liefde is eindeloos wreed,
Je krijgt haar niet en haat ze
Of je krijgt haar wel en dan gaat ze
Toch later weer weg en verlaat ze
Het hartje dat haar beminde;
Nooit komt er een eind aan het leed.
Herschrijving:
Wanhopige zoek maar:
De ware kun je overal vinden,
De pijn steekt in je hart
Het verlies in je ziel,
Je moet niet te lang stilstaan bij verdriet,
Ook al is het zo moeilijk en zwaar.
Hopeloze praat maar:
Oplossingen zijn er genoeg.
Het leed blijft er zijn,
Ook al ben je uitgeput,
Je mag niet opgeven,
Blijven doorgaan totdat je erbij neervalt
Tot het eind…
Eenzame huil maar:
Het leven is zwaar,
Het wordt nooit wat tussen jullie
Of wel en dan houdt ’t nooit stand
Ze zal je verlaten;
Het verdriet blijft er altijd.
Verklaring van het gedicht:
Dit gedicht gaat over de tegenstellingen van de liefde en het leven, de minder leuke dingen ervan.
Je ziet ook echt minderwaardige dingen in dit gedicht, zoals; ‘arm hartje’ , ‘smal scheepje’ en ‘mager paardje’. Dit zijn kleinerende dingen.. Ze maken de dingen minder dan dat ze zijn.. Ze maken ze zielig en eenzaam..
Dit gedicht is min of meer een levensles.. Ik denk dat Slauerhoff alleen maar over zíj eígen ervaringen schreef, omdat hij zich zo beter in het schrijven kon uitleven..
Mening over het gehele dichtbundel:
Ik vind Slauerhoff een hele goed dichter.. Hij schreef veel over de liefde en over het leven.. Ik denk dat hij een stabiel leven wel erg miste, want hij was bijna alleen maar op zee en als hij een vrouw gevonden had, moest hij volgens mij de zee weer op..
Ook wist hij nou niet echt waar hij thuis hoorde.. Op de zee of aan land..
Hij beschrijft ook de tweestrijd tussen die twee dingen heel erg..
Ik vond de leukste gedichten om te lezen, de drie ik behandeld heb, maar “Landelijke Liefde” en “Het Einde” (1936) vond ik ook heel erg goed, Omdat er heel erg veel inhoud in zat en echt zijn eigen gevoelens heel sterk naar voren kwamen…
Het mooiste gedicht vind ik “Voor de Verre Prinses”, daar wordt duidelijke gemaakt, dat hij een maatje in zijn leven heel erg hard nodig heeft, maar dat wel heel erg mist.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen