Boekverslag : Graham Greene - The Quiet American
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1177 woorden.

Titel: The quiet American

Auteur: Graham Greene

Uitgeverij: Pinguin books

Aantal blz.: 189

Jaar van publicatie: 1973



Thomas Fowler, een Engelse correspondent, is in Vietnam om de oorlog die daar woedt tussen de Fransen en de Vietminh. Hij woont daar al een tijdje en heeft een vriendin (Phuong), terwijl hij thuis in Engeland een vrouw heeft die niet van hem wil scheiden (omdat zij Rooms-Katholiek is), zodat Fowler niet met Phuong kan trouwen. Op een dag arriveert Alden Pyle. Deze is een Amerikaanse diplomaat, die beïnvloed wordt in zijn denken door de boeken van York Harding.

Als Fowler naar Phat Diem is om daar goed te kunnen bekijken hoe de oorlog is en dus erover te kunnen schrijven, komt Pyle hem opzoeken, over de rivier heen gevaren, om hem te vertellen dat hij verliefd is op Phuong en met haar wil trouwen. Daarna gaat hij weer weg. Phuong wil echter niet met Pyle trouwen, want ze is tenslotte de vriendin van Fowler.

Pyle en Fowler worden beste vrienden en komen samen een keer in een wachttoren terecht, omdat de auto het begaf. Dan komt de Vietminh eraan, maar ze weten nog net te ontsnappen, maar daarbij breekt Fowler een been, maar Pyle helpt hem toch in veiligheid te komen. Pyle redt dus Fowlers leven. Een paar weken later verlaat Phuong Fowler voor Pyle, want Pyle kan wel met haar trouwen. Ondertussen zit Pyle in het ondergrondse verzet, waardoor er onschuldige mensen vermoord worden. Dit vindt Fowler niet goed en laat Pyle vermoorden. Zo komt Phuong ook weer bij hem terug en Fowlers vrouw in Engeland wil toch wel scheiden, dus kunnen Phuong en Fowler trouwen. Niemand weet dat Fowler Pyle heeft laten vermoorden.



Dit verhaal heeft 2 hoofdpersonen: Pyle en Fowler. Ik bespreek of ik ze wel of niet mag.

- Fowler: hem mag ik niet zo, want hij laat zijn beste vriend vermoorden en gaat er met zijn vriendin vandoor en hij neemt niet alles even serieus: hij maakt Pyle vaak belachelijk met zijn York Harding (blz. 24, r. 9 t/m 14: “I said, ... the irony,”

- Pyle: hem mag k wel, want hij zegt alles wat hij denkt en hij wil heel eerlijk zijn. Een goed voorbeeld is wanneer hij helemaal naar Phat Diem komt om Fowler te vertellen dat hij van Phuong houdt (r. 57, r. 25: “I had ... with Phuong”). Het enige nadeel aan Pyle vind ik dat zijn denken zo erg beïnvloed wordt door schrijver York Harding.



De verteller is een personage, namelijk Fowler. Je ziet alles vanuit zijn ogen (op elke bladzijde staat wel tien keer “I”).



Aan het eind van het verhaal is er één grote climax: Pyle is dood en Phuong en Fowler kunnen en gaan trouwen.



De ontknoping was voor mij wel een verassing, want meestal in dit soort verhalen komt de moordenaar niet zomaar weg en krijgt hij zeker niet alles wat hij wil: een echtscheiding en daarna weer trouwen, maar dan met een andere vrouw.



De ontknoping komt tot stand in beginsel door Fowler, want hij nodigt Pyle uit (blz. 177, r. 19+20: “I interrupted ... nine thirty?”) en haalt hem over om te komen eten in de Vieux Moulin (blz. 180, r. 13 t/m blz. 181, r. 3: “To get ... dog’s paws.”) Als Pyle hiernaar op weg is, wordt hij vermoord. Het eten in de Vieux Moulin hoort bij het plan van Fowler.



Ik vind dat Fowler een grote kl**tzak is om zijn beste vriend te verraden. Hij had beter met hem kunnen praten en hem overhalen uit het verzet te stappen, dan te vermoorden. Hij was ook vergeten hoe Pyle hem een keer het leven had gered (blz 109, r 7 t/m blz. 114, r. 28: “Then I ... my leg”). Dat zou mij mijn hele leven bijblijven, maar Fowler dus niet.



De plaats van handeling is Vietnam en dan meestal Saigon, waar Fowler (blz. 11, r 1+2: “After dinner ... rue Catinat”: rue Catinat is in Saigon), Pyle en Phuong wonen (in ieder geval zolang ze in Vietnam zijn/blijven), maar ook een keer aan het front bij Nam Dinh, war Pyle tegen Fowler zegt dat hij van Phuong houdt en in een wachtershuisje 80 km. van Saigon af waar Pyle het leven van Fowler redt.



De twee thema’s die bij het verhaal passen en die ik heb gekozen zijn:

- Liefde/haat, want Fowler en Pyle houden van Phuong en Fowler en Pyle houden als vrienden van elkaar, maar toch haat Fowler Pyle, omdat Pyle er met zijn vriendin vandoor gaat en telkens over haar praat (gekopieerde bladzijde (57) is op-één-na-laatste bladzijde van dit verslag).

- Jaloezie, want Fowler is jaloers op Pyle, omdat Pyle met Phuong heeft en andersom toen Fowler nog met Phuong had, was Pyle jaloers (gekopieerde bladzijde (79) is laatste bladzijde van dit verslag).



Hieronder twee belangrijke keuzes die gemaakt zijn, maar als die anders gemaakt zouden zijn, wat zou er dan gebeurt zijn:

- De eerst keuze is dat Pyle het leven van Fowler redde, door terug te gaan naar waar Fowler lag met een gebroken been en hem ondersteunde totdat ze in veiligheid waren.

Als Pyle niet was teruggekomen (blz. 109, r. 8: “Then I ... him return”, was Fowler waarschijnlijk vermoord en had hij later Pyle nooit kunnen laten vermoorden, dus had Pyle nog geleefd aan het eind van het boek en had hij met Phuong kunnen trouwen.

- Als Pyle niet had gekozen om voor het ondergrondse verzet te gaan werken (blz. 124, r. 11 t/m 26: “He was ... Dominguez said.”), waren er geen onschuldige mensen vermoord en had Fowler Pyle niet laten vermoorden. Dan had Pyle nog geleefd en hij zou getrouwd geweest zijn met Phuong.



Het boek was erg mooi geschreven. De personen die er in voorkwamen hadden allemaal andere karakters en Greene heeft dat erg mooi en goed beschreven. Hij kon zich erg goed inleven in de karakters en omdat hij dat beschreven heeft, kan de lezer dat nu ook. Verder heeft Greene ook met veel kennis van zaken de oorlog beschreven. Misschien is hij er zelf geweest, dat weet ik niet, maar het staat allemaal erg realistisch in het boek beschreven. Verder is het verhaal ook mooi bedacht. Ik had toch een ander slot verwacht dan nu het geval is, dus dat maakt het extra leuk. Ik had een slot verwacht zoals dat zo vaak gebeurt in de verhalen: de slechterik verliest van de goede. Dat was hier eigenlijk niet zo, vind ik. Dit eind maakt het ook al een goed verhaal. Ik kan me best voorstellen dat Greene één van de betere Engelse schrijvers is.

Wat ik soms wel een beetje jammer vond, was dat er best wel veel moeilijke woorden gebruikt werden. In het begin zocht ik ze po in een woordenbek, maar later werden het er te veel en moest ik maar een beetje raden wat het betekende, maar voor de grote lijnen van het verhaal had je die worden niet nodig, dus veel last heb ik er niet van gehad.

Dus al met al vind ik het ene mooi boek. Ik raad het iedereen aan die nog iets moet lezen voor Engels en die al goed Engels kan.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen