Boekverslag : Joost Zwagerman - Chaos En Rumoer
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2344 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2344 woorden.
Zakelijke gegevens.
Auteur: Joost Zwagerman
Titel: Chaos en rumoer, De Arbeidspers, Amsterdam,1997-1, 248 blz.
Genre: dit boek is een roman, omdat de karakters duidelijk zijn beschreven, vooral van de hoofdpersoon. Je leest precies in details wat er in z´n hoofd omgaat. Ook de omgeving word duidelijk weergegeven en de sfeer die tussen bepaalde mensen is. Zowel in positieve als negatieve zin.
Eerste reactie.
Keuze: ik heb dit boek eigenlijk vooral gekozen omdat het drie sterren is (stond in literatuurlijst in mediatheek). Want ik wil eigenlijk zo snel mogelijk van al m´n boekverslagen af zijn om me te kunnen richten op m´n profielwerkstuk en eindexamen.
Inhoud: ik heb mazzel gehad dat ik dit boek heb gekozen zonder er verder in te kijken en niet te wetend waar het over ging, want dit boek is nog helemaal niet zo verkeerd. Ik vond het wel een beetje eentonig, telkens kwam de hoofdpersoon weer in de problemen kreeg van alles de schuld en zat vooral in de knoop met zichzelf. Het bleef vooral leuk door da hij wraak wilde nemen, iets wat hij eigenlijk nooit zou durven maar door de vele conflicten buiten z´n eigen grenzen ging. Dat laat zien hoe beïnvloedbaar de mens eigenlijk kan zijn. Maar ik verbaasde me vooral over het zeer absurde eind, dat hij met z´n vijand in de kroeg eindigden. En daarna weer de zin en behoefte krijgt om te schrijven na ene vreemd jaar.
Verdieping.
Samenvatting: Otto Vallei is een man, schrijver van beroep, woont samen met z´n lieftallige vrouw. Niks lijkt hem tegen te zitten, behalve dan dat hij het laatste half jaar eigenlijk niks goeds meer heeft geschreven. Wat hij vroeger zo uit z´n mouw schudden, komt er nu niet uit.
Tot hij bedenkt dat dat juist het onderwerp is. Hij zelf, maar dan anoniem, een schrijver die niet weet wat hij moet schrijven, die geen inspiratie heeft.
Met zijn nieuwe idee gaat hij naar zijn telefoonverslavende, praatgrage en altijd drukke uitgever Arnoud Zegel. Maar deze man straft hem meteen af, dat dit onderwerp niets is. Vele die het hadden geprobeerd waren vele fans verloren. Dus waarom zou Otto zich verlagen tot dit onderwerp. Daar heeft Zegel gelijk is.
Na een tijd goed nadenkend komt Otto tot het besluit dat hij stopt met schrijven en zoals zijn vrouw zegt een echt vak wilt gaan doen.
Kort daarop krijgt hij een reactie van Berend van der Molens, een hoofdredacteur bij een kunst & cultuurprogramma op de radio met minimaal aantal luisteraars. Deze baan neemt hij aan, op dat moment krijgt hij het wel moeilijk, want zijn telefoon staat nu rood gloeiend terwijl hij leid aan een matige vorm van telefoonvrees. Die hij dus moet overwinnen, elke keer op nieuw als de telefoon rinkelt. Al snel heeft hij en betere oplossing namelijk de fax. Nu belt hij al de helft minder, maar betaalt zich scheel aan de rollen printpapier.
Na enkele maanden is hij helemaal ingewerkt. Hij houdt interviews met schrijvers en dichters en een collega met theater en filmmensen. Otto is zo collegiaal dat hij met alle schrijvers wil praten, maakt niet uit of ze nu de oren van je kop kletsen of juist geen woord uitbrengen. Behalve een schrijver namelijk Ed Waterland. Deze schrijver valt ook onder de uitgeverij Orakel en dus onder de heer Zegel.
Het verschil tussen deze schrijver en Otto is alleen dat deze man razend populair is , een aantal zeer goede boeken heeft geschreven en zich zo ook het lievelingetje van Zegel heeft gemaakt.
De rede dat Otto deze man niet mag is omdat zijn vrouw ooit een affaire heeft gehad met deze Eddie, terwijl ze toen al getrouwd was met Otto. Zelf heeft hij nog nooit met Eddie gepraat maar toch mag hij hem totaal niet.
Na enkele maanden gaat een collega meedoen aan een theaterstuk, dus hij heeft deze man geen tijd meer theaters te bezoeken om daarna een speler er over te interviewen voor de radio. Nu krijgt Otto deze taak er ook bij. Daarbij komt hij in conflict met zijn tweede fobie, namelijk zaalvrees.
Tijdens de eerste voorstelling van een enorm theaterspel krijgt hij een migraine aanval en last van z´n rug. Om de pint te verminderen neemt hij maar flink wat whisky. Toch overwint hij z´n zaalvrees voor het grootste gedeelte en komt er weer een beetje regelmaat in zijn leven.
Maar dan brengt Ed Waterland een nieuw boek uit, met als onderwerp een schrijver die geen inspiratie had om te schrijven en toen maar voor de radio ging werken. Alle personen zijn uitvoerig beschreven, vooral de hoofdpersoon, zo erg dat Otto zich zelf er in herkent. Er worden allemaal dingen in genoemd die niemand kan weten, zal z´n vrouw het doorgeefluik zijn.
Ook zijn collega´s herkenen zich zelf in een aantal bijfiguren in het boek van Waterland en worden niet bepaald vriendelijk beschreven. Maar ze herkennen Otto niet in de hoofdpersoon. Zij denken dat Otto al deze informatie van z´n collega´s heeft doorgegeven. En hij wordt ontslagen.Maar toch na enig overleg en stemmen wordt hij weer aangenomen als hij duidelijk maakt dat hij er echt niets mee te maken heeft.
Als hij samen met Riekje -een collega- naar de Eurobankprijs gaat voor beste boek van het jaar, zit hij er een beetje op tegen omdat van de vijf genomineerde ook eentje Ed Waterland is. Met een zeer ouderwetse en grote opneemapparatuur van een paar kilo loopt hij tussen alle chique mensen.Tijdens het diner is e maar een stoel gereserveerd voor hun programma dus gaat Riekje weg om bij het feest erna terug te komen. Otto vraagt een ober waar hij z´n apparatuur kan opbergen, ergens achter een gordijn ze hij dan z´n spullen neer en neemt plaats, nog voor de winnaar bekend is gemaakt komt de politie binnen en zegt dat er een bommelding is. Ook dit gebeurd in het boek van Ed, dat is de rede dat Otto opstaat en zegt dat Ed de dader is. Maar iedereen denkt dat Otto gewoon in paniek is net als de rest. Behalve de politie, dus als iedereen naar buitenvlucht probeert de politie hem tegen te houden, maar gelukkig kan Otto ontsnappen.
Als hij begint na te denken , mist hij ineens z´n opneemapparatuur, dat was de rede dat de politie hem verdacht vond. Ze dachten dat het een bom was. Hij gaat verder weg uit de menigte en de eerste de beste kroeg in. Er zitten maar twee onbekend zuiplappen du hier is hij veilig, als hij er ineens achter komt dat ook Ed in deze kroeg zit, helemaal aan de achterst tafel. Otto gaat bij hem zitten en wordt boos op Ed vraagt waarom hij hem zo belachelijk maakt in z´n boek, waarom hij is vreemdgegaan met zijn vrouw en hoe hij de bommelding in z´n boek beschreef, hoe hij da kon weten. De barkeeper merkt dat Otto opgefokt is en waarschuwt hem.
Dan zegt Ed dat het zijn bedoeling was dat iedereen zich zou herkennen in een van de personages in zijn boek. En dat het dus zeer goed gelukt is. Uiteindelijk praten ze een beetje normaal als ineens allemaal camera mensen voor de deur staan en Ed hebben gevonden. Snel zegt Eddie dat Otto weer moet gaan schrijven, gaan schrijven over wat hij het afgelopen jaar allemaal heeft meegemaakt, over al die gedachtes en gebeurtenissen dan vlucht hij weg via de achteruitgang en gaat Otto gewoon door de voordeur. Stapt op z´n fiets. Hij MOET naar huis, hij MOET schijven, hij krijgt jeuk in z´n vingers, hij wil weer schrijven, opeen krijgt hij gewoon een enorme drang om weer te gaan schrijven. Gewoon weer dat saaie leventje van een allerdaagse schrijver ergens in een klein studeerkamertje net als een jaar geleden.
Verhaaltechnieken:
Schrijfstijl: de stijl kan je tot een roman benoemen, het bestaat niet alleen uit veel pagina´s, er komen ook veel andere personages in voor, de relaties tussen deze personages zijn ook duidelijk beschreven, net als de karakters. Het is duidelijk dat de hoofdpersoon ook een probleem heeft, na ja eigenlijk meerdere namelijk zijn fobieën, maar vooral hoe hij z´n inspiratie tot schijven weer terug krijgt. Gelukkig worden deze problemen voor het grootst deel opgelost aan het eind van het verhaal.
Ruimte: Het verhaal speelt zich af in de hoofdstad Amsterdam, zelf woont Otto in het dorp Buitenveldert, dat vlakbij in de buurt ligt. In het hele boek is ene klein jaar verstreken,van Augustus tot Mei.
Verhaalfiguren: Otto Valleià Een man die totaal niet stressbestendig is, onzeker is en heel snel nerveus, die leidt aan fobieën en bijgeloof, kortom een en al chaos en rumoer in z´n hoofd, waardoor hij ook een chaotisch leven leidt met weinig regelmaat.
Ed Waterlan: een zeer goede schrijver, die geniet van zijn hoogtepunt in zijn schrijversvak. Die houd van touwtjes in eigen handen te hebben. Maar niet houdt van opdringerige pers. Maar hij houdt vooral van de vrouwtjes, vooral als ze uit zijn hand eten en er niet verkeerd uit zien.
Sylvia: vrouw van Otto, die houdt van veel werken met een goed inkomen. De laatste jaren zeer trouw is. Die schrijven niet als een vak ziet maar al ene hobby als je niet met de top mee kan doen.
Riekje: collega van Otto bij het radioprogramma, zeer betrouwbaar, die altijd an werk denkt, zeer vel informatie en tips geeft aan Otto als er een nieuwe gast is. Iemand die blijft geloven in het goede van de mens, tenminste bij Otto.
Berend van der Molens: een zeer hard werkende hoofdredacteur, die probeert de kunst en cultuur een beetje terug te krijgen op de radio en het liefst ook nog op tv (later). Iemand die zich daar volledig op richt. Iemand die een beetje eigenlijk net als Otto in zijn eigen wereldje leeft.
Arnoud Zegel: een telefoon verslavende, praatgrage, commanderende, met luidde stem overheersende man die zeer is geïnteresseerd is in geld en de nieuwste snufjes van de mobiele telefonie.
Er zijn nog wat andere personages maar die zijn niet heel belangrijk, het zijn onder ander collega´s, journalisten, secretaressen en een barkeeper.
Situaties: De belangrijkst situaties is dat Otto kiest voor zijn nieuwe vak als radiopresentator, want juist daardoor krijgt hij pas naar alle toestanden weer inspiratie en keert hij weer terug tot het schrijvers vak, wat de tweede belangrijke gebeurtenis is. Maar zonder het boek van Ed Waterland zou Otto misschien wel nooit meer begonnen zijn met schrijven.
Vertelwijze: de vertelwijze waarop dit boek is geschreven is personaal. Je leest Otto dit en Otto dat, maar je weet alleen wat hij denkt en niet wat de andere denken. Het is alsof je een mannetje bent dat in het hoofd van Otto zit maar niet z´n hersens bestuurt.
Thematiek: het thema van dit boek is Chaos en rumoer in een leven van een schrijver. Iemand die veel te diep nadenkt over het doen e laten van de mensheid. Daardoor maakt hij het zichzelf soms knap lastig, ook is het iemand die de andere niet in de eg wilt staan en dus vaak niet zijn mening toont, waardoor hij overkomt als een doetje.
Het motief o.a. is dat het niet meer lukt om te schrijven, hij maakt zich zelf helmaal gek daarmee, fokt zichzelf op.
De titel van het boek is niet alleen het radioprogramma dat zo heet wat Otto presenteert, maar eigenlijk ook hoe zijn leven in elkaar zit, hoe zijn hoofd in elkaar zit. Want eigenlijk is het van binnen een grote chaos en kan hij geen rust vinden door al die rumoer.
Literatuurgeschiedenis: Dit boek is voor het eerst gepubliceerd in 1997, de schrijver is Joost Zwagerman. Hij is geboren in 1963. Hij heeft ook de volgende romans geschreven: Gimmick!, Vals licht en De buitenvrouw. Verder heeft hij nog een aantal korte verhalen geschreven. Maar die zijn minder bekend. Hij staat er om bekend om ene heel realistisch beeld neer te kunnen zetten op papier maar toch zo te schrijven dat er iets spannends, vervelends of zielig gebeurt. Iets wat waar gebeurt zou kunnen zijn.
Beoordeling.
Ik vind het boek redelijk, de rede dat ik het wel leuk vond was omdat het heel realistisch was en het ook in de jaren '90 afspeelde. Daardoor is het boek al meteen in stuk moderner en dat spreekt mij wat meer aan. De red dat ik het niet super goed vond was dat er weinig power in zat. Ik had het leuker gevonden als de schrijver opeens in opstand ging, dat hij ineens de touwtjes in handen zou krijgen. Iets meer agressie, sex, en geweld had ik wat leuker gevonden. Nu was het boek namelijk wel interessant maar niet echt spannend, allen op het eind toen hij voor de politie moest vluchten. Het was bijvoorbeeld leuker geweest als er echt iemand informatie had doorgegeven aan Waterland.
Het leukste vond ik het einde in de kroeg, ze hadden namelijk een heel vreemd gesprek, eerst had Otto de touwtjes in handen maar gaf ze al snel aan Eddie, die er eigenlijk weer barweinig mee deed. Het was aan de enen kant een heel diepzinnig gesprek over elkaars werk en privé-leven, maar het bleef oppervlakkig omdat ze elkaar wantrouwden.
Dit verhaal kun je eigenlijk nergens mee vergelijken. Oké er zijn veel verhalen en films waarin iemands leven een plotselinge wending neemt, maar bijna altijd keren ze weer terug in hun dagelijks leventje van vroeger, meestal staan ze dan wel sterker in hun schoenen en hebben een sterker karakter gekregen. Maar ik heb nog nooit een verhaal gelezen of film gezin waarin ene schrijver in zo´n situatie komt, dat is geheel nieuwe voor mij geweest.
Het boek is wel goed te lezen ondanks dat er af en toe een beetje saaie fragmenten in zaten of fragmenten die net iets te lang duurden. Daarom, als ik een cijfer zou moeten geven denk ik een 6,5. het leest namelijk wel lekker snel is vrij eenvoudig. Geen moeilijke woorden e zinnen en nauwelijks diepzinnig gelul.
Maar ik zou het boek niet snel aanraden of iemand moet zeggen, `ik wil een boek wat makkelijk en snel leest wat 3 sterren waard is op je literatuurlijst.´ Dan zou ik dit boek aanraden, maar ik zou er wel bij zeggen dat het niet een super spannend of extreem verhaal is.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen