Boekverslag : Marga Minco - Nagelaten Dagen
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1971 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1971 woorden.
Algemene gegevens
Auteur: Marga Minco
Titel: Nagelaten dagen
Ondertitel: -
Verschenen: 1997
Aantal blz.: 119
verteltijd: 4 uur
Vertelde tijd: 64 jaar
Waarom heb ik dit boek gekozen.
Ik heb dit boek gekozen, omdat ik al wat positieve dingen over de schrijfster had gehoord. Ook heb ik het boek 'Het bittere kruid' gelezen en dat vond ik een mooi boek. Dus toen ging ik in de bibliotheek een boek van de schrijfster Marga Minco zoeken. Toen kwam ik op dit boek uit.
Mijn verwachting van het boek vooraf.
Ik verwacht wel veel van het boek, omdat ik positieve dingen over de schrijfster had gehoord. Ik denk dat het een boek met geschiedenis is. Dat het over geschiedenis gaat en dat de schrijfster zelf goed weet waar ze over schrijft. Het boek lijkt me wel interessant, maar ook spannend, meeslepend en een beetje ontroerend.
Mijn eerste reactie van dit boek.
Ik vind van dit werk:
1= niet, 2 = een beetje, 3 = heel erg
Spannend: 1
Meeslepend: 1
Ontroerend: 1
Grappig: 1
Realistisch: 3
Fantasierijk: 1
Interessant: 1
Origineel: 2
Goed te begrijpen: 1
- Dit werk heeft mij aan het denken gezet:
nee, omdat ik de kern van het verhaal niet zo goed snap.
- Ik heb iets aan dit werk gehad:
nee, ik vond het geen goed boek en het verhaal trok me niet. Vooral door de manier van vertellen.
Korte samenvatting.
De hoofdpersoon gaat in het begin van het boek brieven lezen, waartussen die van Miriam Weissbach zit. Daar gaat het ineens over hoe zij haar zus had bezocht in de oorlog. Na deze flashback gaan we weer terug naar de originele lijn (zo gaat het heel het boek door). Miriam en de hoofdpersoon ontmoeten elkaar in een café. Miriam heeft toevallig in een tijdschrift een artikel gelezen van de hoofdpersoon. Door een stamboom na te lopen was Miriam bij de hoofdpersoon aangekomen en Miriam wilde de stamboom afmaken, te beginnen bij Eva. Waarschijnlijk is de hoofdpersoon toen brieven gaan schrijven met Eva. Het verhaal gaat verder bij het bezoek van de hoofdpersoon aan het huis van de familie Stelerius, de familie waar de ouders van Eva Ruppin hun spullen te bewaren hebben gegeven in de oorlog. Daar ziet de hoofdpersoon dingen die ze herkent, maar als ze een volgende keer terug wil komen, mag dat niet van de kinderen van de persoon die er de eerste keer was, de zus van de bewoonster.
Een poosje hierna gaat de hoofdpersoon vier dagen op bezoek bij Eva, in Amerika. Dé gebeurtenis in het boek. Doel van de reis is het album over de trouwdag van de zus van Eva te zien te krijgen. Op de eerste dag ging de hoofdpersoon vanaf het vliegveld met een busje naar een restaurant. Daar gaan ze met elkaar praten over hoe Eva Duitsland is ontvlucht. Eva had de vier dagen van tevoren ingepland. In de eerste drie dagen wilde ze het nog niet over het album hebben: dat moest bewaard worden voor de vierde dag.
Voor die tijd praatten ze over de oorlog, en over wat er waarschijnlijk nog in het huis van de familie Stelerius moest zijn. Op de derde dag worden de foto's uit het stof gehaald. Daarop staat de hoofdpersoon ook een paar keer gefotografeerd. Op de vierde dag werd het album op tafel gelegd. Daarin werd de hele trouwdag van de zus van de hoofdpersoon en de schoonzus van Eva beschreven, door de hoofdpersoon. Alleen is dat stuk helemaal uit haar geheugen verdwenen. Het album mag de hoofdpersoon meenemen naar huis.
Na dit bezoek aan Amerika schreef de hoofdpersoon nog een paar keer naar Eva, maar er komt geen antwoord. Daarop belt de hoofdpersoon naar een van de vriendinnen van Eva, waarvan ze te horen krijgt dat Eva een val heeft gemaakt waarbij ze haar toch al slechte heup heeft gebroken en een lichte hartaanval heeft gekregen. De hoofdpersoon heeft intussen het familiestuk van de familie van Eva te pakken gekregen, een Japanse kom. Ze gaat dan met de Japanse kom op bezoek bij Eva om het haar te geven.
Eva ligt in het ziekenhuis, ze herkent de hoofdpersoon niet meer, en de Japanse kom laat ze kapot vallen. Bam! Dat was het laatste probleem van de hoofdpersoon met het verleden.
Tijd en ruimte
Het is niet duidelijk waar het verhaal zich afspeelt. Wel staat er in het boek dat Eva in Los Angeles en de hoofdpersoon in Nederland woont. Het speelt zich af tussen ongeveer 1933 en 1980.
Wijze van vertellen.
Het hele boek is verteld in de Ik-vorm. Maar het is niet duidelijk wie de ik-vorm is. Je weet evenveel als de ik-persoon voelt, denkt en weet.
Spanning.
Ik vond dat er geen spanning in het boek zat. Althans, niet dat ik echt dacht, nu moet ik snel verder lezen zodat ik weet wat er gaat gebeuren. Ik vond de spanning in getal van 0 tot en met 10, een 1.
Thema en motieven.
Het thema van het boek is de oorlog. Een terugkerend element, motief, is de oorlog en de tijd na de oorlog. Maar de tijd na de oorlog wordt bepaald door de oorlog.
Personages.
De hoofdpersoon is de Ik-persoon. In het boek wordt niet verteld wie de ik-persoon is. Aan het einde van het boek weet je het karakter van de ik-persoon.
Bijpersonen zijn Eva Ruppin, Miriam Weissbach en de familie Stelerius.
Titel, ondertitel en motto.
De titel van het boek is nagelaten dagen. De titel van dit boek is vrij makkelijk uit te leggen. Nagelaten dagen heeft uiteraard te maken met de overblijfselen van de oorlog. Dat zijn vaak erfenissen, dus zijn ze nagelaten. In dit boek gaat het vooral om de herinneringen van Eva, en van de hoofdpersoon.
Een ondertitel heeft dit boek niet. Maar een mogelijke ondertitel zou kunnen zijn 'herinneringen aan de oorlog'.
Een motto, dat is meestal een klein stukje tekst dat vooraf gaat op het verhaal, staat wel in het boek. Het is wel een engels stukje. Ze heeft het stuk niet zelf geschreven, het is geschreven door Lillian Hellman, Pentimento. Hier kom het motto: 'Old paint on canvas, as it ages, sometimes becomes transparent. When that happens it is possible, in some pictures, to see the original lines: a tree will show through a woman's dress, a child makes way for al dog, a large boat is no longer on an open sea. That is called pentimento because the painter 'repented', changed his mind. Perhaps it would be as well to say that the old conception, replaced by a later choice, is a way of seeing and then seeing again. That is all I mean about the people in this book. The paint has ages now and I wanted to see what was there for me once, what is there for me now.'
Relatie tussen tekst en auteur.
De tekst heeft met de auteur te maken. Marga Minco is de enige overlevende uit een joods gezin dat tijdens de bezetting werd weggevoerd. Marga Minco heeft in de oorlog veel meegemaakt. Al haar boeken gaan over de oorlog. Een groot deel van haar werk is door oorlogservaringen gekleurd.
Marga Minco werd geboren onder de naam Sara Menno te Ginneken in 1920. Zij was gehuwd met de schrijver/dichter Bert Voeten (1918–1992). Vlak voor de oorlog was Marga Minco werkzaam als journaliste.
Er is wel eens gezegd dat Marga Minco een unieke manier heeft gevonden om het onbeschrijfelijke (van het leed door het wegvoeren van de Joden in WOII) te beschrijven.
De relatie van de tekst met de schrijfster is dus heel groot. Ze weet precies waar ze over schrijft.
Relatie tussen verschillende teksten.
Ik heb het boek 'Het bittere kruid' ook wel eens gelezen. Maar dat boek sprak me meer aan, omdat er minder flashbacks in zitten en dat verhaal snap ik wel. Dat boek gaat ook over de oorlog. De relatie tussen verschillende boeken van Marga Minco is heel erg dicht bij elkaar. Ze gaan allemaal over de oorlog. In 'Het bittere kruid' wordt, net als in 'Nagelaten dagen', in de ik-persoon verteld.
Relatie tussen tekst en context.
Je kan goed merken dat het verhaal zich een tijd na de oorlog zich afspeelt. Het hele verhaal gaat over de oorlog. Het verhaal wordt in ongeveer 1980 verteld. Dat kan je ook wel een beetje merken, want de heeftpersoon weet niet alles meer van de oorlog.
Eindoordeel.
Als je het boek snapt is het wel een leerzaam boek. Je kan eruit leren hoe mensen het (kunnen) hebben een tijd na de oorlog. Het verhaal is moeilijk te volgen, omdat de chronologische tijdsvolgorde niet klopt. Dit boek gaat net als al Marga Minco's andere boeken over de oorlog en is in de ik-persoon geschreven. Het boek is wel een uniek boek, want Marga Minco heeft het verhaal op een unieke manier het onbeschrijfelijke (het leed door het wegvoeren van de Joden in WOII) beschrijven.
De persoonlijke beoordeling.
Ik had wel veel van dit boek verwacht, doordat ik alleen maar positieve dingen over de schrijfster heb gehoord en ik het boek "Het bittere kruid een heel interessant verhaal vond, maar dit boek viel me heel erg tegen.
Het onderwerp vind ik wel interessant, maar het werd hier niet logisch verteld. Ik herken het onderwerp niet uit mijn eigenleefwereld, want daarvoor is de oorlog te lang geleden gebeurd. Als ik dit boek moest opnieuw schrijven, zou ik de chronologische tijdsvolgorde laten kloppen, zodat het verhaal duidelijker is.
De gebeurtenissen zijn in het boek belangrijker dan de gevoelens en gedachten van de personen. Er komen niet teveel gebeurtenissen in het boek voor, maar ze staan niet in een logische volgorde en dat maakt het boek moeilijk te begrijpen. De gebeurtenissen zijn wel erg geloofwaardig, ze kunnen in het echt gebeurd zijn. De afloop van het boek vond ik een beetje vreemd en snap ik ook niet helemaal, nu laat ze het verleden gewoon het verleden.
De personen kwamen levensecht over. Maar erg veel kwam je niet over de personen te weten. Het boek gaat echt over de gebeurtenissen en niet over de personen. Ik snapte niet zo veel van de hoofdpersoon. Ik kon me niet helemaal inleven in de hoofdpersoon. Ik herkende geen eigenschappen van de personen in het boek, die in mijn leefwereld voorkomen.
De opbouw van het boek vind ik niet goed. De chronologische tijdsvolgorde van het verhaal klopt niet. Ik kon het boek niet vlot lezen. Dat kwam door de vele flashbacks waaruit het hele verhaal bestaat. Er gebeurt heel weinig over een heel lange periode. Ik zat de hele tijd te wachten tot er iets spannend gebeurde, maar dat gebeurde niet. Je bent de hele tijd bezig met verzinnen waar ze nu weer zit, met wie en wanneer. Het einde vind ik een beetje vreemd. Ze is in het hele boek 'op zoek' naar haar verleden en naar het verleden van haar zus en op het einde laat ze het verleden gewoon het verleden.
Het taalgebruik was af en toe moeilijk te begrijpen, maar meestal was het wel te snappen.
De gebeurtenissen werden zo verteld dat je er geen voorspelling van kan maken hoe het afloopt. Er wordt veel gezegd in het boek en veel dialogen gebruikt. Soms snap ik even echt niet waar het over gaat, maar dat wordt dan in de loop van het gesprek wat duidelijker. Er waren wel zinnen in het boek die mooi geformuleerd worden, maar die ga ik niet onthouden.
Ik denk dat ik nog wel een keer een boek van Marga Minco ga lezen. Dan kan ik goed vergelijken met het boek 'Nagelaten dagen'. Dit boek heb ik echt alleen gelezen om er een verslag van te maken, maar als dat niet had gehoeven had ik hem zo weer teruggegeven aan de bibliotheek. Misschien komt dit omdat ik meer houd van detectives, maar dit boek sprak mij gewoon niet aan. Waarschijnlijk kwam dat ook omdat het boek bijna alleen uit flashbacks bestaat en het niet zo goed te volgen is.
Als je het boek snapt is het wel een leerzaam boek. Je kan eruit leren hoe mensen het (kunnen) hebben een tijd na de oorlog.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen