Boekverslag : Anke De Vries - De Rode Handschoen
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1583 woorden.

Samenvatting
Samenvatting

Het verhaal speelt zich af in 1944. De Tweede Wereldoorlog is in volle gang. Patrick woont in het door de Duitsers bezette stuk Frankrijk. Zijn beste vriendin Isabelle is joods. Isabelle logeerde samen met haar moeder bij madame Renaud, iemand die Patrick wel eens was tegengekomen. Als ze op een dag niet komt opdagen maakt Patrick zich ongerust. Toen hij bij het huis van Isabelle kwam vond hij de rode handschoen. De rode handschoen was het teken dat Isabelle in gevaar was. Dat hadden ze afgesproken. Patrick komt er via zijn oom achter dat Isabelle en haar moeder en hun huisgenoot madame Renaud zijn opgepakt. Ze zitten op het politiebureau. Bernard Duval, de oom van Patrick, is notaris en heeft banden met de politiecommissaris. Voor een flink bedrag kon hij ze vrij krijgen. Het was bekend dat de notaris joden aan valse papieren hielp om ze zo te kunnen laten onderduiken. De moeder van Isabelle geeft de notaris een paar kostbare diamanten in bewaring omdat ze naar Zwitserland willen vluchten. Ze vluchten met een ander joods echtpaar. De notaris heeft een veilige vluchtweg naar Zwitserland geregeld.
Toen Claire, het zusje van Vincent, een jongen uit Patricks klas, op diezelfde dag terugliep naar huis kwam ze Joseph tegen, een Joods jongetje waarvan zijn ouders waren opgepakt. Claire nam Joseph mee naar haar huis, waar hij een veilig onderkomen had. Later bleek dat Joseph er toch niet veilig was voor de Gestapo (de Duitsers) waardoor hij uiteindelijk bij de vrouw van de notaris terecht kwam.
Na een week had Patrick nog steeds niks van Isabelle gehoord en hij begon zich steeds meer zorgen te maken. Japard (iemand van de Milice, de Franse politie die samenwerkte met de Duitse bezetters) verdwijnt later spoorloos. Op hetzelfde moment was iemand uit het verzet erachter gekomen dat notaris Duval had samengewerkt met Japard in het ‘regelen’ van de joodse vluchtroutes. Nicolas (iemand uit het dorp) ging dat vertellen aan de doktor die de notaris vaak had geholpen, maar niet wist dat de notaris een verrader was. Toen besloten ze de notaris te vermoorden, zó, dat het op zelfmoord leek.
Toen Patrick na een schooldag thuis kwam lag er een verrassing op zijn bureau, een brief van Isabelle……….

Onderwerp
Ik vind verhalen die over de oorlog gaan of zich afspelen in de oorlog altijd al interessant. Ik heb er eigenlijk nooit zoveel bij nagedacht dat al die joden zich zo moesten verstoppen en als ze gepakt werden hun gezin uit elkaar viel. Ik heb door dit boek geleerd dat je in de oorlog mensen van wie je houdt zo maar kwijt kan raken door bijvoorbeeld jodenhaat. Ik weet nou beter wat ik me bij een oorlog moet voorstellen. Je leidt dan geen veilig leven meer en al helemaal niet als je joods bent.
Ik vond het heel verassend dat iemand die je vertrouwt in dit boek een verrader is. Hij doet zich voor als een vriend maar ondertussen probeert hij er zelf beter van te worden en gaat zelfs over lijken.
Ik denk dat dit verhaal een goed beeld van de oorlog geeft. Ik had in het verhaal wel willen weten wat de notaris tegen monsieur Jacques had gezegd voordat hij vermoord werd.

Gebeurtenissen
Er gebeurde heel veel in het boek waardoor het in dit geval heel spannend was. De gebeurtenissen komen logisch uit elkaar voort want het geeft een heel goed beeld hoe het er in de Tweede Wereldoorlog aan toe kon gaan. Ik vind het schokkend dat mensen toen zo maar opgepakt konden worden. Het is spannend omdat er veel mensen gevaar liepen. Bijvoorbeeld toen Patrick de rode handschoen vond en wist dat er gevaar was. Dat de notaris de verrader bleek te zijn vond ik heel erg verrassend. Ik had nooit verwacht dat hij zo was. Het heeft me wel aan het denken gezet omdat je zo maar gewoon kon worden opgepakt op straat. Nou in vredestijd kun je je dat eigenlijk niet voorstellen. De gebeurtenis die het meeste indruk op me heeft gemaakt was dat ze er achter waren gekomen dat de notaris een verrader bleek te zijn.

Personages
Ik vind Patricks karakter heel goed omdat hij bijvoorbeeld Joseph in huis nam en hoe goed hij Isabelle en haar moeder wilde helpen. Ik vind heel veel karakters uit het boek goed maar dat van de notaris vind ik heel slecht. Hij wil geld verdienen door joden op te lichten. Het maakt hem niks uit dat ze zullen sterven. En dat hij Isabelle en haar moeder ook wou laten ombrengen, snap ik al helemaal niet. Zijn neefje waar hij heel veel om gaf was er kapot van dat ze weg moest. En van de mensen van de Milice snap ik niet dat ze hun eigen volk op gaan pakken. De ‘vrienden’ van Vincent vind ik ook heel slecht omdat ze met de Milice omgaan en joden haten. Ik vind Joseph een echt mens lijken omdat hij behalve heel bang ook gewoon echt een kind is. Dus niet alleen maar heel zielig. Bij de notaris vond ik het menselijk dat hij pijnscheuten had en er niks van zei tegen de dokter. Ik vind Nicolas niet voorspelbaar want je weet niet of je hem wel kan vertrouwen. Die zelfmoord was ook een hele creatieve oplossing. Van de volgende personages begrijp je hun gedrag:
Patrick: hij is al zo erg tegen de Duitsers maar omdat hij weet dat Isabelle joods is, is hij erg extreem tegen de Duitsers.
Isabelle: ze gedraagt zich erg afstandelijk maar je voelt dat ze van binnen kookt van woede en verdriet.
Notaris Duval: hij was echt een man van aanzien maar hij had wel erg zijn menselijke trekken (hij dronk veel, en was een meeloper van de Duitsers).
Ik zou de notaris ook vermoord hebben en ik zou de joden niet bestolen hebben. Ik vind het heel logisch dat Patrick de notaris erbij haalde toen hij erachter kwam dat Isabelle was opgepakt. Ook toen hij moest afwachten of er een brief van Isabelle kwam, vind ik het goed dat hij niet in paniek raakte. Ik vind dus dat Patrick zijn probleem heel goed heeft opgelost. Leefregels: Ik vind zelf dat hun leefregels anders zijn dan de onze omdat het oorlogstijd was en nu is het vredestijd.

Opbouw
Ik vind dat alles in het verhaal wel goed op elkaar aansluit. Het verhaal vind ik ook heel spannend omdat je steeds weer wil weten of Isabelle terug komt. Het was ook erg spannend toen de notaris werd vermoord. Ik vind het ook heel boeiend omdat er veel dingen gebeuren. De opbouw vind ik goed omdat er veel wordt teruggekeken en alles goed op elkaar aansluit. Het is daardoor soms wel een beetje ingewikkeld, maar als je er over nadenkt begrijp je het wel. Het is interessant omdat er meer wordt verteld en de schrijfster vertelt het heel boeiend. De bouw past ook goed bij het onderwerp omdat ze goed had beschreven (in een terugblik) wat er vóór het begin van het verhaal gebeurd was. Op het einde krijgt Patrick een brief van Isabelle, maar je komt niet te weten wat erin stond. Dat vind ik toch wel jammer.

Taalgebruik
Ik las best makkelijk door het verhaal heen en dat kwam omdat het spannend en boeiend was verteld. Er staan soms wel lastige zinnen in maar als het dan spannend is lees je er wel doorheen. De beschrijving van gedachten en gevoelens tijdens gesprekken vind ik heel goed omdat er veel aandacht aan wordt besteed hoe de personen zich voelen. Ik vind dat de taal goed bij de personages en het onderwerp past omdat je als je jong bent niet hele moeilijke worden zal gebruiken en dat doen de jongeren in het verhaal ook niet. Er worden ook veel Franse woorden gebruikt zoals ‘monsieur’, omdat het verhaal zich in Frankrijk afspeelt.

Informatie over de auteur
Anke de Vries werd op 5 december 1936 geboren in het plaatsje Sellingen in Groningen, maar ze groeide op in Gelderland, op de Veluwe.
Na de lagere school ging Anke naar de Mulo, de voorloper van de MAVO, want dat vond haar vader voor een meisje wel voldoende.
Na haar schooltijd begon ze samen met haar broers een drogisterij in het dorp waar ze woonde. In 1957 trouwde ze met de fransman Laurent Felix- Faure.
Toen ze eenmaal met schrijven begon, liet ze veel van haar verhalen in de franse omgeving spelen. De typisch franse sfeer brengt bovendien haar fantasie op gang.
In 1994 had ze de volgende boeken voor tien jaar en ouder geschreven:
1975 Het geheim van Mories Besjoer
1976 Belledonne kamer 16
1982 Weg uit het verleden
1984 Medeplichtig
1988 Opstand!
1990 Kladwerk.
1992 Blauwe plekken.

Schrijfdoel
Anke de Vries vindt het heel belangrijke dat de lezer zich in haar verhaal kan plaatsen: die moet zich kunnen inleven. Om dat te bereiken geeft ze haar verhaalpersonen opvallende eigenschappen en laat ze hen dingen denken en doen die voorspelbaar en geloofwaardig zijn. Wat haar interesseert is hoe bepaalde mensen hun problemen oplossen. Bij het schrijven vraagt ze zich steeds af hoe iemand zich in een bepaalde situatie zal gedragen.
Anke de Vries wil geen boodschap in haar boeken verwerken, want boeken waaruit je iets zou moeten leren vindt ze vreselijk. Toch denk ik dat je uit het boek leert dat je je problemen niet moet verstoppen.
Ze wil de lezer laten meeleven met de problemen van de hoofdpersonen en hoopt dat die kennismaking iets toevoegt aan zijn of haar ervaring.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen