Boekverslag : Remco Campert - Mijn Leven's Liederen
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1025 woorden.

Zakelijke gegevens

Mijn leven’s liederen, Wolters-Noordhoff, Groningen, 2001 (1968)

Remco Campert



Eerste reactie

Ik heb deze bundel gekozen omdat ik hem toevallig in mijn boekenkast had staan. Over Remco Campert had ik vaag wel eens iets gehoord, maar ik had nog nooit een gedicht van hem gelezen.



De bundel bestaat uit moderne gedichten met strofes en zinnen van verschillende lengtes. De titel is “Mijn leven’s liederen” en dat vind ik wel een passende. Het gaat namelijk over allerdaagse dingen van het leven, zoals zand, lucht, water, tijd, vakantie, films en liefde. Sommige gedichten vond ik erg ver gezocht of begrijp ik totaal niet, andere vond ik juist erg goed gevonden.



Over de zes gedichten uit de bundel die het beste vond, zal ik een verslag schrijven.



Gedichten

Gedicht 1

“Nog net leesbare dagboeknotities” (blz. 7)

Dit gedicht gaat over verveling. Hij somt eerst dingen op over de lucht, en de aarde, die iedere dag maar weer hetzelfde zijn, nooit echt bijzonder. “Ik schrijf dit op zo’n dag dat je niet iets anders hebt te doen dat niet op hetzelfde neer zou komen”. Hij vertelt dat hij ook iets anders zou kunnen doen, maar omdat hij nou toevallig een pen heeft, een gedicht schrijft. Het gevoel dat hij hier zo mooi beschrijft vind ik herkenbaar. Ik heb zelf ook wel eens het gevoel dat alles maar door gaat, en het eigenlijk niks uitmaakt wat ik doe.



Gedicht 2

“Zand” (blz. 8)

Ik vond het een mooi, lief gedichtje. Alsof het geschreven is voor of door een kind, doordat hij zegt “dat heet zand”. Alle volwassenen weten wat zand is, maar kinderen niet altijd. Daarna volgt een korte beschrijving wat er mee gedaan kan worden, hoe je het er af kan wassen, en je hand aan je broek af kan vegen, zodat er een vlek ontstaat “die snel opdroogt”. Dat laatste is heel mooi symbolisch, het omschrijft de vergankelijkheid van zand: als je handen schoon gemaakt zijn en de vlek is opgedroogd, weet je niet meer dat het er was.

Gedicht 3

“Notities bij een script voor een korte gangsterfilm” (blz. 17 t/m 19)

Een omschrijving van een standaard gangsterfilmverhaal. In het kort worden de personages worden omschreven als de standaard personages: Don wil Duke vermoorden, omdat hij jaloers is op Duke’s lef en vooral op het feit dat hij wat met Jacky heeft, maar Duke vermoord de toestormende Don, en Duke wordt weer vermoord door Jacky, die eigenlijk niet zo goed weet wat ze wil. “Zo eindigt alles zoals het eindigen moest”. Het laatste stukje van het gedicht (nr. 5 staat erboven), relativeert de dichter het verhaal, door het zijn eigen leven op bepaald moment te vergelijken. De vrouw die bij hem is, doet hetzelfde als de Jacky in het verhaal (namelijk: in het kussen bijten en jeugdbrieven lezen). Ik denk dat hij daar mee bedoelt dat er in veel personages die zo overdreven lijken in films, veel trekjes zitten verwerkt die “normale” mensen ook hebben. Daar heeft hij volgens mij wel gelijk in.



Gedicht 4

“Iets tegen verzamelbundels” (blz. 20)

Het grappigste van dit gedicht vind ik dat het begint met een eufemisme, “Ik geloof niet dat ik me lekker zou vinden bij zo’n verzamelbundel”. Dat het een eufemisme is, merk je als het gedicht verder leest. Hij vertelt hoe een verzamelbundel hem het gevoel zou geven dat hij bejaard is, en alleen nog maar bij het raam achter de “plantenbak met varens” (wel afwisselend: meestal zijn het geraniums) hoeft te zitten. En dat terwijl hij zich “35 jaar, één dag oud” voelt, en hij iedere dag schrijft wat hij de volgende dag gaat mee maken. “Je zuster zal je bedoelen” zegt hij dan ook op het einde, alsof iemand hem heel erg beledigd heeft door het voorstel te doen om een verzamelbundel te maken. Hoe meer het gedicht vordert, hoe meer hij zich er over opwindt. Weer omschrijft hij een herkenbaar gevoel: als zangers een “best of”-album hebben uitgebracht, heb ik ook altijd het idee dat ze er dan mee zullen stoppen.



Gedicht 5

(geen titel, blz. 31)

Kijk, dat is volgens mij de echte kunst van poëzie: met zo weinig mogelijk woorden, zo veel mogelijk zeggen, liefst nog vernieuwend ook. Dit gedichtje telt slechts zes woorden, verspreid over twee regels: “Ontroerend onhandig, zoals vuilnisauto’s die hardrijden.” Ik had er nog nooit zo over nagedacht, maar door dit gedicht ben ik het toch gaan doen, en tot de conclusie gekomen dat ik het met de dichter eens ben: hardrijdende vuilnisauto’s zijn inderdaad ontroerend. Vooral omdat het nergens op slaat. De bestuurder van de auto heeft wat dat betreft niet echt een belangrijk beroep waar veel haast voor nodig is, maar om dat te verbergen, gaat hij toch sneller rijden. Mooi. Zoals ik al zei: dit gedicht is zoals gedichten horen te zijn.



Gedicht 6

“Onzichtbaar” (blz. 43 en 44)

Dit gedicht is echt een verhaaltje. De ik-persoon is op vakantie in Oostende, waar het voortdurend regent. Hij gedraagt zich heel onopvallend, “onzichtbaar”, zodat de mensen van het hotel denken dat hij er niet meer is. Ze zeggen dat ook tegen de geliefde van de ik-persoon, als die belt omdat ze langs wil komen. Als verrassende ontknoping, komt ze toch. Dat vind ik het mooiste stukje van het gedicht: de laatste twee strofes, waarin hij vertelt hoe hij één wordt met de omgeving en met zijn geliefde “die het zekere voor het onzekere nam en kwam.”.



Mijn mening

Eigenlijk was dit de eerste gedichtenbundel die ik ooit in mijn leven gelezen had, dus echt veel vergelijkingsmateriaal heb ik niet. Ik vond het wel een mooie bundel eigenlijk. Zoals ik al zei vond ik niet alle gedichten even mooi, maar ik ben over het algemeen een positief mens, dus ik lette vooral op degene die ik wel erg mooi vond. Zoals die over de vuilnisauto’s, of over die vakantie in Oostende. Over de minder interessante gedichten heb ik gewoon niet erg lang nagedacht. Volgens mij is het zo dat als je ze na vijf minuten nog niet snapt, het nog jaren kan duren voordat je ze wel begrijpt.



Ik weet niet of ik nog meer gedichten van deze schrijver zou willen lezen. Ik vond ze wel interessant, maar ik lees nou eenmaal niet zo graag gedichten, ik schrijf ze liever zelf.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen