Boekverslag : Simon Vestdijk - Terug Tot Ina Damman
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1741 woorden.

Hoofdpersonen:

Anton Wachter: Anton is de hoofdpersoon in het verhaal. Hij is een stille verlegen jongen. Zijn vader is al overleden. Op de HBS begint voor hem een moeilijke tijd. Hij gaat weinig met zijn klasgenoten om waardoor hij een buitenstaander wordt. Hij wordt het mikpunt van de >stoere= jongens van de school, zoals Piet Idzerda, Jelle Mol en Gerrit Bolhuis. Ze pesten hem door hem steeds >vent= te noemen, wat zijn vader ook altijd zei. Aan deze plagerijen gaat hij helemaal kapot. Citaat: AVijf dagen duurde het voordat ze het allemaal wisten in de eerste klas. Hoonlachend, met verraderlijk dichtgeknepen ogen, had Piet Idzerda het hem twee keer of drie keer in het voorbijgaan toegeslingerd, voor school, of in een pauze, en steeds hadden er andere jongens bij hem in de buurt gestaan, die de tekenen van machteloze ellende van zijn gezicht af konden lezen. Hij werd dan spierwit, en staarde naar de grond, naar een steen; daaromheen begon alles zachtjes en veelbetekenend te trillen en wazig te worden, en het eerste wat hij dan weer zag was een opmerkzaam jongensgezicht.@
Op het gebied van de puberteit is hij achter op zijn leeftijdsgenoten. Deze zijn al veel bezig met meisjes, waar Anton nog weinig interesse in toont. Door het behalen van buitengewoon hoge cijfers hoopt Anton beter geaccepteerd te worden door zijn klasgenoten. Dit zorgt wel voor enige bewondering van zijn klasgenoten, maar hij wordt er nauwelijks beter door geaccepteerd. Het woord >vent= wordt nog vaak tegen hem gezegd en hij krijgt er zelfs ruzie door met Piet Idzerda, waardoor hij flink wordt afgetuigd. Als zijn moeder hierop een boze brief naar de vader van Piet schrijft schaamt hij zich rot en voelt zich des te kleiner. Piet zet met zijn vrienden de hele klas tegen hem op.
Citaat: @Piet Idzerda negeerde Anton verder volkomen, maar verwaarloosde twee dagen lang al zijn andere aangelegenheden om iedereen van het briefje te vertellen. Snel verbreidde het zich over de school, sneller nog dan indertijd het woord. Een paar jongens, die niet zo vlug van begrip waren, werden nog even door Jan Breedevoort apart genomen, en na een dag of drie liet zelfs Frans ten Kate een verachtelijk trekje om zijn mondhoeken spelen, en Gerrit Bolhuis stoof weer op hem af, roepend: >Ik zou me nog liever een half uur lang met m=n kop in de blauwe modder laten douwen dan dat ik mijn moeder een brief liet schrijven!= - en toen ze zo allemaal aan de gang waren, was ook voor Jelle Mol het ogenblik gekomen.@
De hele situatie verandert als Ina Damman op school komt. Anton voelt zich gelijk erg tot haar aangetrokken. Ina is heel anders dan hij, ze is niet verlegen en trekt zich van bijna niemand iets aan. Ina mag Anton in eerste instantie wel en Anton krijgt daarom van haar gedaan dat hij haar elke dag naar het station mag brengen, waar ze op de trein stapt naar haar woonplaats Driebergen. Citaat: @Wanneer hij voor haar stond, die paar minuten voor de trein vertrok, voelde hij haar als iets vreemds en machtigs buiten zich, een geheim, een gevaar misschien, of wat dan ook, - maar wèrkelijk, werkelijk zoals de dingen werkelijk waren, die hij al heel lang kende, maar waarover hij nooit had nagedacht: al de dingen die er op aankwamen, het blauw van de hemel, zijn eigen bestaan, het leven van iedere dag.@
Langzamerhand wordt Anton verliefd op Ina. Hij maakt vaak afspraakjes met haar en voelt zich hierdoor veel vrijer en gelukkiger. Door zijn >relatie= met Ina krijgt hij ook meer vrienden en wordt hij ook minder bang voor de grote jongens zoals Piet en Jelle. Zijn leven verandert drastisch. Zelfs de leraren gaan zich met hun relatie bemoeien; ze waarschuwen Anton voor Ina, omdat veel leraren haar niet mogen, omdat ze niet uit de streek komt. Langzamerhand komt Anton erachter dat na niet zo veel van hem houdt als hij van haar. Ze gedraagt zich vrij koel als ze samen iets gaan doen. Als Anton van een vriend hoort dat Ina aan haar vriendinnen heeft gevraagd of ze alsjeblieft bij haar wilden blijven zodat ze geen last zou hebben van die vervelende jongen, Anton dus, vraagt hij haar om opheldering. Citaat: A>Ina, is het waar wat Nellie Huisman gezegd heeft?= -=Ja.= Onbeweeglijk stond ze voor hem, door stemgeluid noch gebaar iets verradend.
>Dan zal ik je verder niet meer lastig vallen.=
Reeds trad hij een stap achteruit, bracht zijn hand aan zijn pet, salueerde, als meneer Greve. Maar zo gemakkelijk was er van haar gezicht geen afstand te nemen. Vijf seconden, of iets langer, bleef ze nog staan, bleef ze hem nog aankijken, recht, aarzelend, alsof ze iets van hem verwachtte. Hij zag alleen de jukbeenderen onder de hoed, alleen de omtrekken, toen het profiel dat wegslonk, toen het afgewende hoofd, de mantel, de schooltas, die geleidelijk doch snel, alle verdwenen rondom de ronde hoek van het Werfplein.@
Zo eindigt hun relatie.

In het derde schooljaar verandert Anton. Hij komt in de puberteit en gaat zich meer interesseren voor meisjes en krijgt seksuele fantasieën. Citaat: AAllen als hij intens aan vrouwennaakt dacht, voelde hij zich niet ongelukkig: dat was de grote ontdekking geweest in deze vakantie..... Maar ook als hij ongestoord door kom blijven dromen, uitputtend en heftig, in steeds nieuwe fantasieën, bleef het reddende naakt niet lang bij hem.@
Hij trekt steeds meer met zijn vrienden op en krijgt een eigen plaats in de groep. Hij voelt zich hierdoor sterker en is minder bang voor de >grote jongens=. Het komt zelfs zo ver dat hij Gabriëls, een jongen uit zijn klas, voor de school in elkaar slaat omdat hij een belangrijke les verstoorde. Door dit gevecht raakt hij in hoog aanzien bij Marie van den Bogaard, waar hij vroeger verliefd op was. Ze wordt zijn vriendinnetje en wil daarom meer van hem. Daar heeft Anton het toch moeilijk mee. Citaat: ADe techniek was niet geheel ongelijk aan die voetbaltruc om met je rechterhak de bal een zijdelingse trap te geven, achter je eigen linkerbeen om. Trouwens, trappen deed Marie van den Bogaard ook wel: een paar dagen geleden nog, bij meneer Karels... Snel keek hij nu. Haar gezicht stond wat dom, door de grenzeloze verwachting, die ze nauwelijks scheen te kunnen beteugelen. Maar openlijker, vloog het takje links en rechts, en raakte zijn lichaam in zacht en onverschillig gegesel, tartend; toe, begin nou, toe, trek je me nou nog niet in het mos, ezel? Met elke blik, waarmee ze hem aanrandde, leek haar gezicht, wat kleverig va zweet, verder open te splitsen; de ogen blonken, alsof ze naar buiten gedrukt werden als pitten uit een te rijpe vrucht. God, was het maar tijd...@
Dit stukje geeft aan dat Anton nog niet rijp is voor een nieuw vriendinnetje na Ina. Hij is haar nog steeds niet vergeten. Anton beseft zelf dat de tijd met Ina de gelukkigste tijd in zijn leven was en dat hij nooit een nieuw vriendinnetje echt zou kunnen liefhebben. Hij zal altijd trouw blijven aan Ina Damman, hoewel hij zeker weet dat hij nooit meer iets met haar zou kunnen hebben.

Ina Damman: Zij is tijdelijk de vriendin van Anton. Ze is een niet verlegen en vastberaden meisje. Ze ziet Anton altijd als een vriend en houdt dus niet echt van hem. Als hij, naar haar mening, wat te opdringerig wordt knapt ze af.

Anton=s moeder: Ze is een goede moeder voor Anton. Hij vertrouwt haar ook volledig en verteld haar daarom veel over wat hij beleeft. Ze heeft als nadeel dat ze Anton als een klein kind blijft zien, wat haar brief aan de vader van Piet Idzerda laat zien. Ze treedt nog steeds op als zijn beschermvrouwe.

Marie van den Bogaard: Ze is een echte overloopster die altijd een vriendje wil hebben. Ze sluit zich altijd aan bij degene die voor haar het beste uitkomt.

Max Mees: Een goede vriend van Anton. Hij trekt er in het laatste jaar veel met Mees op uit. Mees probeert vaak grappig te zijn, terwijl hij dat vaak niet is, en heeft het ook vaak over meisjes.

Subjectieve waardering:

Het is geen boek dat me buitengewoon boeit, al moet ik zeggen dat het boek wel op een prettig leesbare manier is geschreven. Het boek gaat mij wat te diep in op de gevoelens van Anton, iets waar ik niet zo van houdt. De echte spanning mis ik in dit boek, maar dat is in de meeste boeken voor de literatuurlijst het geval. Ik vind wel dat de waarop het boek geschreven is een goede aantekening mag hebben; er is veel aandacht besteed aan de manier waarop men op de HBS met elkaar omgaat, het opkomen van de puberteit enzovoorts. De opbouw van het boek is goed. Verder heb ik weinig over het boek te vertellen. Citaten die aansluiten bij mijn mening heb ik niet kunnen vinden.

Thema:

Het thema van het boek is de ontwikkeling(en) die Anton doormaakt op de HBS. Hij is eerst een verlegen en bange jongen, en hoort er daardoor ook niet echt bij. Als Ina Damman op school komt verandert er voor hem veel. Door zijn relatie met haar gaat hij zich een stuk beter voelen, krijgt meer contacten met andere klasgenoten en raakt zijn verlegenheid voor een deel kwijt. In het laatste jaar is het duidelijk dat hij echt in de pubertijd zit en daardoor allerlei vreemde seksuele fantasieën heeft. Hij krijgt een nieuw vriendinnetje, Marie van den Bogaard, maar hij ontdekt dat hij haar nooit echt zal kunnen liefhebben, omdat hij nog altijd aan Ina denkt. Hij weet dat hij nooit meer iets met haar zal hebben, maar toch kan hij haar niet vergeten. Zij zal voor Anton altijd staan als symbool voor de ideale liefde.

Biografie:

Simon Vestdijk werd in 1898 in Harlingen geboren. Hij studeerde medicijnen, maar in 1932 gaf hij zijn artsenpraktijk op en wijdde zich geheel aan het schrijven. Harlingen vormde tevens het decor voor deze roman. Hij heeft in Harlingen op de middelbare school gezeten en het boek zal dus waarschijnlijk gebaseerd zijn op zijn ervaringen daar. Verder heb ik geen overeenkomsten tussen de biografische gegevens van de schrijver en het boek kunnen ontdekken.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen