Boekverslag : Marion Bloem - Geen Gewoon Indisch Meisje
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1945 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1945 woorden.
A. Verwachtingen:
Ik had het boek nog nooit eerder gezien, maar ik pakte het zomaar uit de kast. Ik las de achterkant, en het leek me wel een interessant boek. Het leek me wel interessant, omdat het over een Indisch meisje gaat, en culturen trekt mij wel aan, het leek me een interessant en mooi, zo kon ik ook wat over de cultuur te weten komen. Mijn verwachtingen zijn niet allemaal uitgekomen. Ik dacht dat het wel een mooi boek zou zijn, maar hij was een beetje vaag, in het begin begreep ik er niet zoveel van, maar toen ik het uit had, wist ik wel waar het over ging. Het was wel interessant, ik vond het dus alleen een beetje vaag.
B.Beknopte samenvatting en analyse:
Samenvatting:
Het boek gaat over het meisje: Sonja, Sonja woont met haar ouders in Nederland. Zij is zelf geboren in Nederland, maar haar ouders komen uit Indonesië. Sonja heeft eigenlijk twee verschillende personen in zich, namelijk, Sonja, zij is Westers, een gewoon Nederlands meisje. De tweede persoon is Zon en zij is eigenlijk Indisch. Het is gewoon één persoon met twee karakters in zich. Ze heeft het tweede karakter Zon genoemd omdat haar vader haar zo noemde. De twee karakters zijn tegenpolen van elkaar. Sonja is nuchter en Zon leeft in een droomwereld. Het zijn eigenlijk twee zusjes in één lichaam. Sonja woont in Nederland, maar bijna iedereen die daar woont is blank, en zij is bruin, en dat vindt ze in het begin raar, daarom gaat ze ook naar Indonesië, om te kijken hoe het daar is. De eerste keer gaat ze met haar Nederlandse vriend, en de tweede keer gaat ze met haar moeder. Ze is de ene keer, Sonja en de andere keer is ze Zon. Het is eigenlijk een strijd, tussen het twee karakter. Wie gaat er winnen? Uiteindelijk wint Sonja, want Zon gaat op het eind dood. Ze pleegt als het ware zelfmoord. Sonja wordt dan eigenlijk gewoon echt Nederlands, omdat ze afstand heeft gedaan van haar Indische gedeelte. Het heeft dus niet echt een happy end, omdat één gedeelte dood gaat van haar. Het heeft een open eind, want het verhaal kan nu gewoon verder gaan in Nederland.
Ik ga nu het verhaal analyseren door middel van de volgende punten:
Motief:
Het is een abstract motief, want er zit geen speciale betekenis aan de titel, het is misschien wel een raadselachtige titel, maar het heeft geen symbolische functie. Het Motief is namelijk: Je eigen ik vinden, want Sonja weet nou niet echt wie ze nou is, is ze nou een Nederlandse of een Indische. Ze staat voor een keuze.
Motto:
In het begin van het boek staat een gedichtje en dit is het motto, namelijk:
Wanneer komt de tijd dat de Europeaan
De Indonesiër of de Javaan
De Hollander in mij vermoordt of, minder
Nog, de Achterhoeker de Jakartaan
Het gaat er dus eigenlijk om wie er nou wint, Nederland of Indonesië.
Personages:
Het verhaal gaat zelf om Sonja, zij is dan ook de hoofdpersoon, er spelen wel een paar andere mensen mee, namelijk, haar moeder, haar vader, en haar Nederlandse vriend. Sonja is duidelijk een karakter, ze vertelt het namelijk zelf, je komt haar gedachtes en gevoelens te weten. De andere personen zijn types, je komt niet al te veel over de personen te weten. De personen hebben een verband met elkaar. Sonja en haar vader, dit is een familieband. Sonja en haar moeder, dit is ook een familieband. Sonja en haar vriend, dit is de relatie, minnaar en minnares, alleen op het eind raakt het eigenlijk uit met elkaar. Ook is er nog, Haar vader en moeder, zij hebben ook een verband met elkaar namelijk, minnaar en minnares, haar vader gaat later wel dood. Bij allemaal zijn de verhoudingen vriendschappelijk, alleen die van Sonja en haar vriend en die van haar ouders is ook nog hartstochtelijk, vooral in het begin, later vervaagd dit meer.
Sonja is een Nederlander, want ze woont haar hele leven al in Nederland, maar haar ouders zijn na de tweede wereldoorlog naar Nederland gekomen, ze heeft wel een Indisch uiterlijk. Ik denk dat ze rond de twintig is, want ze zit wel op school, maar wel op een vervolgopleiding, ze werkt niet, ze heeft niet veel vrienden, want de meeste kinderen vinden haar maar raar, omdat ze niet blank is. Sonja heeft dus twee karakters in haar, haar Indische kant is dromerig, lui en wel naïef. Haar andere kant is nuchter, en actief. Ze heeft wel hobby’s, namelijk gedichten schrijven, als ze dit doet, dan is ze Zon, de Indische. Ze is best wel angstig, ze weet niet wat ze van het leven moet verwachten, toen ze voor de tweede keer in Indonesië was, droeg ze steeds een amulet bij zich, om zichzelf te beschermen. Ze heet Sonja, maar ik weet niet of dit betekent, haar andere naam is Zon, haar vader gebruikte dit als koosnaampje.
Perspectief en verteller:
Het boek is geschreven in de ik – vorm, alleen de ene keer verteld Zon het en de andere keer vertelt Sonja het. De ik – persoon brengt een soort verslag uit van wat ze allemaal meemaakt, en wat haar gevoelens zijn.
Ruimte: De schrijfster besteedt niet zoveel aandacht aan de ruimte, je leest niet wat voor weer het is, hoe het landschap er uit ziet, veel groen of niet. Je leest wel, welke gebouwen er zijn, hoe de straten heten, en wat er in de huizen staat, zoals bijvoorbeeld vazen en schilderijen. Het verhaal speelt zich in Nederland en in Indonesië af, Sonja woont dus in Nederland, ze is twee keer naar Indonesië geweest, eerst met haar vriend en dan met haar moeder, als haar vader overleden is.
Je komt dus niet zoveel over de ruimte te weten.
Stijl: De schrijfster heeft geen lange zinnen gebruikt, ze waren eerder wat aan de korte kant, maar dit valt niet echt op. Het is me niet opgevallen dat ze veel bijvoeglijke naamwoorden gebruikt, dit valt wel mee. Het verhaal is goed te lezen, ze gebruikt geen moeilijke Nederlandse woorden, alleen gebruikt ze wel eens Indische woorden, en ik weet niet wat die betekenen, die worden achterin ook niet verklaard, dus dat is wel lastig. Ze gebruikt geen ouderwetse of nieuwe woorden. Er komen ook geen dialogen in voor.
Thema: Het boek heeft eigenlijk twee thema’s, namelijk: de strijd tussen Nederland en Indonesië, in verschillen van het land, maar ook in gevoel.
Tijd: Het Verhaal wordt in deze tijd verteld, er wordt alleen wel steeds teruggeblikt naar wat eerder is gebeurd, er wordt dus gebruikt gemaakt van Flashbacks, Sonja blikt steeds terug, naar de eerste keer in Indonesië, er worden geen Flashforwards gebruikt. Ook wordt er gebruik gemaakt van tijdvertraging, want soms wordt iets juist heel uitgebreid verteld, om het moment langer te maken. Ik kan niet precies zeggen hoe lang het duurt, het begint toen Sonja klein was, hier blikt ze namelijk steeds naar terug, en het eindigt, als ze ergens in de twintig is. Dus een jaar of 15. De verteltijd is 222 bladzijdes met 3 hoofdstukken, een proloog en een epiloog.
Titelverklaring: De titel heeft met Sonja haar achtergrond te maken, want ze komt uit Indonesië, maar ze is niet gewoon, omdat ze in Nederland woont, en haar ene helft is Indisch en haar andere helft in Nederlands, dus is ze niet een gewoon Indisch meisje.
C.Verwerkingsopdracht
Ik doe verwerkingsopdracht nr. a7.
Ik heb eerst twee recensies uitgezocht over het boek. Nu ga ik zelf een recensie schrijven.
Titel: Geen gewoon Indisch meisje
Auteur: MaRion Bloem
Jaar van eerste uitgave: 1983
Uitgever: Penta pocket, de oorspronkelijk uitgever is: In de knipscheer uit Amsterdam.
Aantal pagina’s: 222 blz.
Het boek gaat over Sonja, ze woont in Nederland, maar haar ouders komen uit Indonesië. Sonja is enig kind, omdat ze eenzaam is, besluit ze dat ze twee karakters neemt, zodat het net lijkt of het zusjes zijn, één die Indisch is( Zon) en één die meer Nederlands is(Sonja). Sonja gaat twee keer naar Indonesië, om te kijken hoe dat land eruit ziet, en op zoek naar familie. Als ze in Indonesië is, voelt ze zich best wel onzeker, want ze kent er niemand. Als ze met haar moeder naar Indonesië gaat, nemen ze een amulet mee, om aan iemand te geven, maar diegene wil hem niet, Sonja houdt hem de hele tijd bij zich, als bescherming, zo voelt ze zich veilig, of het echt geluk brengt is natuurlijk een raadsel. MaRion Bloem vertelt wel mooi, hoe Sonja in een strijd zit, tussen twee landen, in welk land hoort Sonja nou thuis. Ik vind het origineel bedacht over de twee karakters, het lijken net zusjes, als je het leest, denk je eerst dat het gewoon zusjes zijn, maar als je het boek uit hebt, en je denkt erover na, dan kom je er wel achter dat het om een iemand gaat, met twee persoonlijkheden. MaRion Bloem kan ook mooi schrijven over Indonesië zelf, maar dit komt omdat ze zelf ook daarvandaan komt, ze heeft ook andere boeken met dit onderwerp geschreven, ze is dus nog erg met Indonesië bezig. Het eind van het boek loopt wel mooi af, Sonja komt er achter dat ze toch niet Indisch is, ze hoort daar niet thuis, en daarom vermoordt Sonja, Zon. In de epiloog vertelt Sonja hoe haar zusje Zon zelfmoord heeft gepleegd. Ze heeft er dus voor gekozen om Nederlands te zijn, en dat is wel een verrassend einde, dit had ik niet verwacht. MaRion Bloem is er in geslaagd om een mooi boek te schrijven. Hij is goed te lezen, niet te makkelijk of te moeilijk, ook goede zins opbouwen. Je moet er wel over nadenken, voor je het verhaal begrijpt, maar hij is de moeite waard om te lezen.
D.Eindoordeel en evaluatie:
Ik vond het een mooi boek om te lezen, je kwam veel gevoelens van Sonja te zien, je kwam ook veel over haar te weten. Bijvoorbeeld dat Sonja best wel onzeker is, en dat ze niet weet, in welk land ze thuishoort, ook kom je dus dingen over haar gevoelens te weten, bijvoorbeeld over de liefde, wat ze voor haar vriend voelt en voor andere jongens. Ik vind het altijd mooi, als je veel over de gevoelens te weten komt, zo kun je met die persoon mee leven. De schrijfster heeft alles mooi beschreven over Indonesië. In het begin vond ik een beetje vaag, omdat ik niet begrijp hoe dat met die karakters zat, maar hoe verder ik kwam met lezen, en toen ik de recensies had gelezen, begreep ik het wel. Het boek was goed te lezen, het was niet te moeilijk, geen lange zinnen, of moeilijke Nederlandse woorden. Ik vind het een mooi boek om te lezen, ook omdat je meer over Indonesië te weten komt.
Ik vind het werken aan verslagen altijd wel leuk, alleen duurt het altijd wel lang. Ik had nu weer dezelfde verwerkingsopdracht, maar dat komt omdat het een verplichte opdracht was, ik vond het wel weer leuk, om er aan te werken, ik vind een recensie schrijven leuk om te doen, op nog even op een rijtje te zetten, waar het verhaal over gaat en wat ik er van vind. We moesten eerst recensies zoeken, ik vind het wel goed, dat we dit moesten doen, zo kun je zien, hoe je een recensie moet maken, ik begreep het boek ook beter hierdoor, het was een mooi steun. Hierdoor ben ik het boek ook meer gaan waarderen, omdat ik door de recensie wel wat meer te weten ben gekomen, hierdoor ben ik meer gaan waarderen. Door de recensie kom je ook te weten hoe andere mensen er tegen aankijken, wat hun opvattingen zijn, en hoe hun het vonden.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen