Boekverslag : Karel Glastra Van Loon - De Passievrucht
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 4058 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 4058 woorden.
Bibliografische gegevens:
Auteur: Karel Glastra van loon.
Titel: De Passievrucht
Eerste druk: 1999
Gelezen druk: 23e druk april 2001
Uitgeverij: L.J. Veen Amsterdam/ Antwerpen
Bladzijdes: 237
Titelverklaring:
De titel van het boek is de passievrucht, Ik denk dat de titel gekozen is om twee redenen. De eerste is dat het de gehele inhoud van het boek goed dekt, het is een hele korte titel maar zegt toch heel veel. De tweede is dat de titel nieuwsgierig maakt, de titel zegt niet meteen waar het over gaat, maar toch krijg je een aanwijzing. Het is een simpele titel die je niet snel vergeet.
Ik vind de titel goed gekozen, het is een mooie titel en hij dekt de inhoud van het boek goed. Ten eerste draait het hele boek om de vruchtbaarheid van de hoofdpersoon. Je kunt het ook anders vertalen, met de passievrucht word een baby bedoelt, de vrucht die uit passie geboren word. Alles in het boek draait om man en een baby, waarvan hij denkt dat het zijn vrucht is, maar het blijkt toch niet zo te zijn.
Samenvatting:
Het boek gaat over een man, Armin Minderhout. Het boek begint in 1998 en hij kijkt terug op de afgelopen 15 jaar, die 15 jaar begint op het moment dat hij een vriendin krijgt, Monica en hij dacht dat hij ook een zoon, Bo van haar had. Na 5 jaar is Monica aan een hersenvlies ontsteking overleden en na een paar slechte maanden krijgt hij een relatie met Monica’s beste vriendin Ellen. Als Armin en Ellen samen een kind willen blijkt dat Armin onvruchtbaar is en dat zijn hele leven geweest is. Dit zorgt voor veel problemen en verwarring bij Armin. Het boek begint op het moment dat Armin te horen krijgt dat hij onvruchtbaar is en altijd was.
Armin krijgt te horen dat hij altijd al onvruchtbaar geweest is, dit zorgt voor verwarring, hij vindt het erg dat hij Ellen nu niet kan geven wat ze graag wil. Het ergst vindt hij natuurlijk dat dan blijkt dat Bo zijn zoon niet is en hij zal nooit kunnen vragen wie dan wel de vader van Bo is.
Armin kan niet leven met de vragen die deze uitslag bij hem oproept en hij besluit dat hij de vader van Bo wil vinden. Hij heeft besloten Bo nog niets te vertellen over de uitslag. Dan begint het denken, hij gaat al zijn herinneringen na, om te bedenken welke mannen een optie zouden zijn, hij komt op drie namen en besluit de mannen op te zoeken.
De eerste man is Robbert, hij is een ex van Monica. Armin gaat hem opzoeken, hij reageert een beetje raar en het blijkt dat hij niet weet dat Monica dood is, Armin vertelt het hem ook niet. Hij praat een tijdje met robbert maar daar schiet hij niets mee op en hij besluit dat het Robbert niet geweest kan zijn.
Ondertussen Blijft hij aan Monica denken, hij gaat al zijn herinneringen af om te kijken waar het fout zou kunnen zijn gegaan. Ook denkt hij zo weer aan alle mooie dingen die hij met haar heeft meegemaakt. Hij vraagt aan Ellen of zij niet weet wie de man was, hij weet bijna zeker dat Ellen het weet, maar ze laat niets los.
Als tweede verdenkt hij haar huisarts. Hij gaat naar hem toe en vraagt het aan hem, de dokter was het natuurlijk niet en had ook geen idee wie het wel geweest zou kunnen zijn. Ellen verklaart hem voor gek, dat hij al die mannen afgaat en Armin krijgt ook wel wat problemen om met Bo om te gaan, Bo merkt het aan hem. Toch wil Armin niets zeggen.
Als derde verdenkt hij Nico Neerinckx, hij was een collega van Monica. Als Hij onder een valse naam op bezoek gaat bij zijn vrouw en hij ontdekt dat zijn oudste zoon ook Bo heet en dat er een foto van Monica in het foto album zit, denkt hij het zeker te weten.
Hij gaat weer wat meer drinken en zit vaak samen met Dees, en goede vriend van hem in het café. Alleen met Ellen en Dees praat hij over Bo die zijn zoon niet blijkt te zijn. Met ellen haalt hij vaak herinneringen op. Dan belt de buurman van zijn vader op dat zijn vader is overleden, hij had niet altijd een goede band met zijn vader, maar het doet hem toch wel veel pijn. Zijn moeder is al een paar jaar dood.
Hij besluit oom een weekendje er op uit te gaan samen met Bo. Ze gaan naar Ameland, omdat ze alle twee zo van de natuur houden. In het begin hebben ze het heel gezellig op Ameland, maar vlak voordat ze naar huis gaan, word Armin dronken en krijgt hij ruzie met Bo. Dan kan Armin niet meer voor zich houden dat Bo zijn zoon niet is en gooit het er op een niet zo handige manier uit.
Als hij thuis is gaat hij meteen met Dees naar zijn vaders huis om dat op te ruimen, hij vindt onder het bed een doos met foto’s en brieven, als hij er een beetje tussen de brieven zit te kijken, vindt hij een briefje waarop staat ik ben zwanger.m hij gaat naar huis, daar blijkt dat Ellen het al wist en dat Monica een brief voor Bo had achter gelaten. Het doet Armin pijn om te weten dat Bo zijn half broer is in plaats van zoon, ook vindt hij het erg dat Ellen heeft gelogen. Als hij een tijdje met Ellen heeft gepraat weet hij dat alles wel weer goed zal komen.
Thema en motieven:
Als blijkt dat je geliefde overspel heeft gepleegd, dan kan dat pijn doen en kan je rare dingen doen.
1. Monica heeft Armin bedrogen, het doet hem heel veel pijn om dat te weten.
2. Er worden soms stukjes uit een bijbel in het boek genoemd, die slaan op overspel.
3. Hij gaat allemaal mannen af die mogelijk de vader van Bo zouden kunnen zijn.
4. Hij gaat zich vaak bezatten in de kroeg om zijn verdriet te verdringen.
5. Hij heeft zelf ook een keer overspel gepleegd met Ellen en daar voelt hij zich best schuldig over.
6. Hij wil het liefst vreemd gaan met de vrouw van Nico als een soort wraak.
Commentaar op het thema:
Ik ben het wel eens met dit thema, ik vind overspel heel erg dat doe je gewoon niet. Ik denk ook dat je dan rare dingen kunt gaan doen, maar dat is niet altijd even slim.
Als je geliefde overspel heeft gepleegd, kan het heel beledigend zijn voor de ander, je krijgt dan het gevoel of je niet goed genoeg bent en vraagt je af waarom zij beter is als jij. Ik kan me ook goed voorstellen dat mensen het uit maken als zoiets gebeurt, dat zou ik ook doen. Ik vind ook dat je wel heel boos mag worden en duidelijk maken dat je het heel erg vind.
Toch vind ik dat je niet moet overdrijven, het liefst wil je wraak en die ander iets heel ergs aandoen. Het liefste wil je vaak het zelfde terug doen, maar dat vind ik heel dom. Ik denk niet dat je jezelf veel beter gaat voelen als je kunt zeggen nou ik ben lekker ook met iemand anders naar bed geweest.
Ik vind dat zoenen ook wel overspel is, maar het ligt er natuurlijk net aan met wie. Als mijn vriend naar bed is geweest met mijn beste vriendin zou ik hem dat nooit vergeven en hoeft hij ook niet meer terug te komen. Als hij gewoon met een meisje heeft gezoend is het wel minder erg, maar het ligt aan hoe goed de relatie is of je nog verder kunt gaan.
Structuurelementen:
Perspectief:
Het is een Subjectief perspectief, je ziet alles door de ogen van Armin. Je kunt niet echt op zijn mening vertrouwen, hij vindt het bijvoorbeeld heel erg dat zijn vriendin overspel heeft gepleegd, maar achteraf blijkt dat hij het zelf ook heeft gedaan.
Het verhaal is geschreven in het ik-perspectief, de verteller van het verhaal, is gelijk de hoofdpersoon Armin. Je weet alleen de gedachten van Armin, dus kun je niet eerder als hem weten wie de echte vader van Bo is, als je ook de gedachten van andere personen had geweten, had je al veel eerder geweten wie de echte vader is. Je verdiept je nu in een persoon, als ook de gedachten van Ellen waren gevolgd, had je misschien geweten hoe moeilijk ze het vind dat ze van Armin nooit een kind kan krijgen. Als Bo was gevolgd in het boek, was het waarschijnlijk een heel ander boek geworden, hij komt veel voor in herinneringen, maar over Bo als puber kom je niet zo veel te weten. Je weet alleen wat Armin van Monica vind, hij is nog steeds verliefd op haar, hij is verdrietig dat ze dood is, maar ook boos dat ze vreemd is gegaan, je krijgt een heel vertekend beeld van Monica.
Door het ik-perspectief, ben je heel erg betrokken met Armin. Je krijgt medelijden met hem en denkt jezelf in zijn situatie, maar soms kun je ook boos op hem worden. Hij is boos dat Monica is vreemd gegaan maar heeft het zelf ook gedaan. Het verhaal is niet erg betrouwbaar, je ziet gebeurtenissen en personen door zijn ogen, hij heeft een duidelijke mening bij een persoon of een gebeurtenis, iemand anders kan iets heel anders denken. Het verhaal word vooral uit herinneringen vertelt, in een herinnering onthoud je alleen het beste of het slechtste en nooit hoe het echt was. Het is dus extra onbetrouwbaar, het is door een paar ogen en uit herinneringen. Het perspectief is belangrijk voor de spanning. Doordat je alleen zijn gedachten volgt, weet je niet eerder als het eind wie de ‘dader’ is.
Ik vind dit perspectief heel goed gekozen, ik vind het een goed boek, mede door het onderwerp en als het bijvoorbeeld alwetende verteller zou zijn geweest, zou je een heel ander boek krijgen met misschien een ander thema. Ik denk dat het boek dan lang niet zo mooi zou zijn geweest. Ook voor de spanning is het perspectief heel belangrijk, het boek doet een beetje denken aan een detective en als je dan van verschillende personen de gedachten had geweten was het geen spannend boek meer geweest. Je kunt je nu goed inleven en je begrijpt de hoofdpersoon, zo kun je lekker doorlezen en is het beter begrijpbaar. Al met al vind ik het perspectief dus goed gekozen.
Spanning:
De spanning in het boek is heel hoog, het boek word eigenlijk steeds spannender, je leest naar de ontknoping toe, net als in een detective.
Hij krijgt steeds meer aanwijzingen, soms blijken ze niet te kloppen maar uiteindelijk heeft hij toch de oplossing. Het perspectief en de chronologie hebben ook grote invloed op de spanning. Je kunt je goed inleven en weet niet alle feiten, ook kijk je terug in het verleden om daarmee het heden te verklaren, dat maakt een soort spanning in het boek.
Door de spanning, lees ik sneller en blijft het boek interessanter. Als een boek eentonig en saai is, snap ik de bedoeling en het thema van het boek niet. Nu begrijp ik het beter en vind ik het ook leuker om het boek te lezen.
Chronologie:
Het boek begint in 1998, maar het gaat tot 15 jaar terug en het verhaal zelf duurt ook een paar maanden. Het verhaal begint in nu en gaat redelijk snel het verleden in, pas aan het einde kijk hij een paar keer achteraf tegen het verhaal aan.
Het verhaal is niet chronologisch, meestal zijn het flashbacks, anders is het bijna altijd op de dag van het verhaal en heel af en toe krijgt hij een flashforward. De hoofdpersoon, wil graag begrijpen waarom zijn ex-vriendin vreemd is gegaan en wie de vader van zijn ‘zoon’ is. Om te verklaren wat er in het heden gebeurt gaat hij na wat er is het verleden gebeurt is. De enkele flashforwards zijn ook mooi, je weet dan wat hij van de komende gebeurtenis vind. Dit gebeurt bijvoorbeeld als hij zijn zoon heeft vertelt dat hij niet zijn vader is. Aan het begin van het hoofdstuk, vertelt hij hoe dom hij zichzelf vind, pas later word duidelijk waarom. Dit geeft een leuk effect aan het boek.
Een niet chronologisch verhaal kan soms heel verwarrend zijn, maar in dit geval was de opbouw van het boek heel duidelijk, dat komt denk ik omdat het verhaal begint in nu en omdat de flashforwards heel zeldzaam zijn. De verteller vertelt het verhaal niet achteraf maar op het moment dat het gebeurt, dat maakt het verhaal wel duidelijk.
Personages:
De meeste personen in het boek zijn gesloten, ze maken waarschijnlijk wel een ontwikkeling mee, maar deze word niet in het boek besproken. De enige persoon die open is, is Armin. Hij maakt veel mee in het boek en word uitgebreid besproken.
Armin makt veel mee, hij heeft zijn vriendin verloren, zijn ouders, komt er achter dat zijn zoon zijn zoon niet is en dat de echte vader zijn eigen vader is. Dit kan erg verwarrend zijn en hij heeft er dan ook veel problemen mee. In het boek worden zijn verschillende relaties met de andere personen, Monica, ellen, Bo en zijn ouders uitgebreid besproken en ook de veranderingen in deze relaties. Vooral de relatie met zijn vader is heel opmerkelijk. Hij was altijd heel afstandelijk tegen zijn vader en hij voelde zich mislukt vergeleken bij zijn vader. Op twee momenten vertelt hij dat hij zich gelijk waardig voelden, het moment dat hij Monica had gevonden en het moment dat ze beide weduwenaar waren geworden. Ook de relatie met Ellen krijgt een deuk als Bo zijn zoon niet blijkt te zijn en hij haar niet kan geven wat hij zo graag wil, de relatie staat niet centraal in het boek en is verder niet echt belangrijk. De relatie met Bo is het belangrijkst, eerst was het duidelijk een vader en zoon relatie, maar Armin weet niet goed hoe hij zich moet gedragen als blijkt dat hij zijn zoon niet is. Uiteindelijk blijken ze broers, dat is ook heel moeilijk hoe je jezelf dan moet opstellen. In dit boek zijn vooral de relatie tot andere mensen erg belangrijk.
Ik vind het een goede keuze, het is een ik-perspectief, als je dan meerder personen open maakt valt dat effect een beetje weg. De andere personen komen alleen voor als ze een belangrijke betrekking hebben op Armin zelf. Zo staat hij centraal en kun je, je beter inleven in zijn gevoelens.
Informatie over de auteur:
Het boek is geschreven door Karel Glastra van Loon. Hij is geboren op 24 december 1962 in Amsterdam, dit merk je duidelijk in de passievrucht, omdat bijna het hele verhaal zich in Amsterdam afspeelt. Hij wou toen hij klein was altijd bioloog worden, ook dit merk je duidelijk in het boek, Armin houd heel erg van de natuur in het bijzonder van vogels en ook corrigeert hij bij een wetenschappelijk tijdschrift. Toen hij een jaar of 16 was, werd hij fan van de gedichten van Paul van Ostijen en begon zelf nooit gepubliceerde gedichten te schrijven. Uiteindelijk wou hij journalist worden en heeft hij een jaar in Amerika op school gezeten. Hij heeft daarna een aantal banen als journalist, redacteur en verslaggever bij onder andere de Libelle gewerkt. Hij heeft als verslaggever altijd veel gereisd. Hij heeft een aantal non-fictie boeken geschreven, onder andere de Poppe-methode, Herman en de laatste oorlog. In 1997 is hij gedebuteerd als auteur en zijn eerste boek heet Vannacht is de wereld gek geworden, daarna volgde de Passievrucht en Lisa’s adem
Karel Glastra van loon begon als journalist en heeft toen een aantal non-fictie boeken geschreven, waarna hij begon met romans schrijven. Zijn non-fictie boeken gaan over redelijk actuele onderwerpen, die hij op een kritische manier bekijkt, zoals genetische manipulatie. Zijn boeken gaan vak over wetenschappelijke elementen, zelf in zijn romans komt natuur en wetenschap veel voor. Ook heeft hij veel oorlogen met eigen ogen gezien en daar heeft hij ook boeken over geschreven. Hij heeft niet een bepaald taal gebruik.
Karel Glastra van Loon heeft nog niet heel veel boeken geschreven, er is dan ook geen duidelijk aanwijs baar thema aan te wijzen, wetenschap, oorlog, liefde en geheimen zijn veel voorkomende onderwerpen en thema’s bij zijn boeken in de Passie vrucht komen wetenschap, liefde en geheimen voor.
Aan gezien er niet veel boeken zijn verschenen is ook niet goed te zeggen of ze veel gelezen worden, er staan wel veel positieve recensie in verschillende bladen en kranten, ook heeft hij al een prijs gewonnen. Ik heb van meerdere mensen in mijn omgeving gehoord dat zij de Passievrucht een heel mooi boek vonden, daarom ben ik hem ook gaan lezen, over de andere boeken heb ik geen idee.
Identificatie:
Ik kan me met geen een van de personen echt identificeren, alleen de hoofdpersoon word zo goed beschreven dat je jezelf duidelijk met hem zou kunnen identificeren. Met de hoofdpersoon, Armin heb ik niet veel raakvlakken, hij is een man van 30 jaar met een “zoon” van 13, die voor de tweede keer met een vrouw gaat samen wonen en allang op zichzelf woont, alle twee zijn ouders zijn overleden. Ook qua karakter lijk ik totaal niet op hem hij houd erg veel van natuur en wetenschap. Terwijl mij dat helemaal niet interesseert, hij twijfelt ontzettend aan alles en ik zou nooit het leven willen hebben wat hij lijdt, voor hem zijn hele andere dingen in het leven belangrijk dan voor mij. Ik kan me meestal wel goed voorstellen waarom hij bepaalde beslissingen neemt, en ik kan me toch wel goed in hem inleven. Ik heb (nog) nooit in een situatie verkeerd waarin hij zich verkeerd, maar in zijn situatie gaat het over het vertrouwen in mensen en ik denk dat iedereen wel iets heeft mee gemaakt waardoor hij het vertrouwen in de mensen een beetje is kwijt geraakt. Ook met de andere personen zou ik me nooit echt kunnen identificeren.
Mening over het boek:
“De kinderen die een vouw gaat baren lijken op de gene die ze liefheeft. als dat haar man is, dan lijken ze op haar man. Als dat echter een echtbreker is, dan lijken ze op die echtbreker.”
Ik vind het boek De Passievrucht van Karel Glastra van Loon een heel mooi en goed boek.
Als eerste vind ik het boek een goed boek, omdat het heel vernieuwend is, er zijn wel veel schrijvers die een boek over overspel hebben geschreven en ook wel over vertrouwen, liefde, dood of vaderschap maar er zijn nog niet veel schrijvers die al die elementen samen hebben gevoegd tot een goed lopen geheel. Ook door een aantal elementen zoals de tijd of de opbouw niet helemaal standaard te doen krijg je een boek dat net iets verschilt van de rest.
Ondanks dat ik me bijna niet kan identificeren met de hoofdpersoon, vind ik het toch een heel goed en menselijk personage. Het boek is zo geschreven dat je, je goed kan inleven en de keuzes van de hoofdpersoon begrijpt. In een boek kan de hoofdpersoon nog wel is opgehemeld en geperfectioneerd worden, maar bij De Passievrucht is hij heel menselijk. Mensen zeggen vaak dat wraak willen nemen slecht is, maar als ze zelf iets overkomt willen ze dat ook het liefste, in dit boek word je daar mee confronteert . De hoofdpersoon heeft veel meegemaakt, maar word toch niet echt zielig neergezet, dat vind ik ook heel goed aan het personage.
Ook leest het boek heel makkelijk, af en toe moet je wel na denken, maar dat is juist mooi aan een boek. De schrijver, heeft een hele luchtige manier van schrijven, je vliegt als het waren door het boek heen. Doordat de personages boeiend zijn, de spanning en de tijd goed gebruikt en het perspectief goed aangepast bij het verhaal, leest het boek heel makkelijk, de schrijver heeft niet al te moeilijke woorden keus en het boek blijft de hele tijd spannend, dat zijn redenen waarom het boek makkelijk en snel leest.
Als vierde iets wat ik gedeeltelijk al eerder heb genoemd is de veelzijdigheid van het boek, er worden meerdere onderwerpen gebruikt, die erg verschillend van elkaar zijn en toch heel goed bij elkaar passen, ook de verschillende elementen in het boek zijn erg verschillend en niet zo standaard, maar toch goed met elkaar gecombineerd. Het verhaal heeft meerdere uitgangspunten, maar vormt toch een goed geheel. Ook zegt hij vaak losse zinnetjes zoals Bo slaapt met zijn ogen open, het heeft geen betekenis, maar toch ga je er over na denken, het staat er niet voor niets.
Dan vind ik dat niet alleen de inhoud een geheel vormt maar ook het totale boek, de titel, de omslag, de inhoud en de verschillende citaten in het boek vormen een geheel, het gaat natuurlijk over de eerder genoemde onderwerpen als liefde vertrouwen enzovoorts, maar met de kaft en de titel krijg je nog een extra dimensie aan het boek, op de kaft staat een baby’tje, de vrucht die meestal ontstaat door passie, in dit geval is de baby wel gemaakt met passie, maar niet de passie van de man, waar het de bedoeling van was. Dat zal ook de reden zijn, waarom je de achterkant van de baby ziet, het is niet zoals het hoort te zijn. Ook de uitspraken, van Dees de beste vriend van Armin, passen goed bij dit onderwerp, hij wil bewijzen dat de evolutie theorie van Darwin niet klopt, het ontstaan van het leven klopt niet.
Als laatste vind ik het boek niet alleen vernieuwend, maar ook heel realistisch, er zullen niet veel mensen zijn die het allemaal in zo een korte tijd mee gemaakt hebben, maar iedereen krijgt in zijn leven wel te maken, met, liefde, dood, overspel, vader of moederschap, vertrouwen of familie banden. Ook de manier waarop andere mensen ondanks alles de hoofdpersoon toch blijven helpen en ondersteunen vind ik heel mooi uitgewerkt, sommigen mensen laten anderen gauw in de steek als het moeilijk word, maar bijvoorbeeld Ellen is een heel mooi persoon, ondanks alles blijft ze Armin steunen.
Het is nu wel duidelijk dat ik dit boek aanraad, de verscheidenheid en toch het geheel van het boek en de mooie luchtige en toch soms tot nadenken aanzettend taalgebruik vind ik heel mooi gekozen. Het boek maakt een mooi geheel.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen