Boekverslag : Karel Glastra Van Loon - De Passievrucht
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2318 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2318 woorden.
Titel: De passievrucht
Auteur: Karel Glastra van Loon
Plaatsnaam: Amsterdam
Jaar van uitgave: 2000
Druk: 19e
Beschrijving
Mijn keuze om ”De passievrucht” te gaan lezen, kwam doordat ik dit boek al een tijdje bij ons in de kast zag staan. Het is een betrekkelijk nieuw boek van een nog niet zo bekende schrijver en dat sprak me aan. Ook lokte de titel en de voorkant uit tot lezen.
Hieronder zal ik een korte samenvatting geven van de inhoud van het boek.
Armin is een man van rond de vijfendertig jaar. Hij heeft al een paar jaar een relatie met Ellen. Voor deze relatie is hij getrouwd geweest met Monika, maar zij is op jonge leeftijd gestorven. Samen met Monika heeft hij een kind, Bo.
Nu wil hij met Ellen ook heel graag kinderen, maar hoe vaak ze het ook proberen, Monika wordt maar niet zwanger. Armin snapt hier niks van, want hij heeft toch al een kind, dus naar zijn idee kan er niks aan de hand zijn. Toch besluit hij, op aandringen van Ellen, een vruchtbaarheidsonderzoek te doen. Dan opeens blijkt dat hij al zijn hele leven onvruchtbaar is. Zijn wereld stort, op dat moment, helemaal in. Hij wordt erg kwaad en vraagt zich af wie de vader van Bo kan zijn. Hij besluit over zijn onvruchtbaarheid niets aan Bo, die inmiddels alweer dertien jaar is, te vertellen. Vanaf dat moment begint zijn grootscheepse zoektocht naar de vader van Bo. Hij vraagt eerst Ellen of zij er iets vanaf weet.Ellen is immers van jongs af aan Monika’s beste vriendin geweest Ellen zegt echter niets te weten. Daarna gaan ze samen namen opschrijven van personen met wie Monika in die tijd nog wel eens omging. Als eerste komen ze bij de naam Robbert Hubeek, een ex van Monika, terecht. Armin gaat bij hem langs, maar hij ontkent nog iets gehad te hebben met haar na hun relatie. Armin gelooft hem wel. Armin wordt zo ontzettend nieuwsgierig en boos tegelijk, dat hij ook naar de toenmalige dokter van Monika gaat om te vragen of hij een keer met haar naar bed is geweest. Ook hij ontkent dit en zegt nooit seksuele relaties met patienten te hebben. Dit gelooft Armin wel en schaamt zich later een beetje, omdat hij zelfs de dokter heeft durven te vragen. De enige die overblijft is dan Niko Neerninckx, een collega van het bedrijf waar Monika had gewerkt en waar ze nog regelmatig contact mee had gehad. Hij probeerde contact met hem te zoeken door net te doen alsof hij ook in het huis had gewoond waar Niko nu woonde en te zeggen dat daar nog een brief van hem verstopt lag. Hij kwam in contact met de vrouw van Niko en kreeg daar leuk contact mee. Zij liet hem het huis zien en hij vertelde over zijn herinneringen van het huis waar hij zogenaamd had gewoond. Niko zelf kreeg hij nooit te spreken, want die moest elke avond tot erg laat werken.
Op een dag overleed de vader van Niko aan een hartaanval. Hij zorgde samen met Ellen voor de crematie en ze haalden samen het huis leeg. Opeens vond hij onder het bed een kistje met een briefje waar opstond:”Ik ben zwanger M.” Hij liet dit aan Ellen zien en vermoedde zelf al dat Monika zwanger was geworden van zijn vader. Hij liet het aan Ellen lezen en Ellen zei dat het waar was. Ellen wist hier al langer vanaf, maar had het Armin nooit verteld om hem niet te kwetsen. De wereld van Armin stortte in, want Bo bleek ineens geen kind meer te zijn, maar zijn halfbroer. Ook hadden ze dezelfde vader. Hij heeft dit zijn vader nooit vergeven en ook Bo was erg geschokt toen hij hoorde dat niet Armin, maar zijn ”opa” zijn vader was. Na lang praten en nadenken hadden ze er vrede mee, want ze konden er toch niks meer aan veranderen.
Eerste persoonlijke reactie
Een mooi boek met de zoektocht naar de oorsprong van je ”eigen” kind. Erg verassend op het eind, omdat de vader van Armin de vader van Bo bleek te zijn.
Uitgewerkte persoonlijke reactie
Het onderwerp, het zoeken naar de vader van het kind van je eigen vrouw en het moeten accepteren van je eigen onvruchtbaarheid, sprak me erg aan. Dit onderwerp interesseerde me heel erg, omdat ik het me levendig voor kon stellen hoe je je zou voelen als je onvruchtbaar zou zijn en ook nog eens een kind denkt te hebben wat helemaal niet jouw kind blijkt te zijn. Van tevoren had ik niet veel duidelijke verwachtingen over het boek. Wel vermoedde ik dat een kind een grote rol zou gaan spelen, omdat je voor op het boek een baby ziet afgebeeld.
Het onderwerp wordt naar mijn idee erg goed uitgewerkt, omdat je niet alleen te maken krijgt met de pijnlijke gebeurtenissen, zoals de confrontatie met de onvruchtbaarheid en de ontdekking van werkelijke vader van Bo, maar ook met de gevoelens en de herinneringen aan Monika die daar bijkomen. Je wordt, als het ware, helemaal in de zoektocht meegesleurd.
De gebeurtenissen in het boek die ik het belangrijkst vind, zijn het moment dat Armin ontdekt dat hij onvruchtbaar is en het moment waarop duidelijk wordt wie de echte vader van Bo is. Deze gebeurtenissen zijn cruciaal, omdat als Armin niet onvruchtbaar was geweest, er helemaal geen zoektocht had plaats gevonden. En omdat de hele zoektocht draait naar de uitkomst, namelijk wie de werkelijke vader is. Voor mij is echter wel duidelijk dat de gevoelens, vooral die van Armin, in het boek een veel grotere rol spelen dan de gebeurtenissen. Het is eigenlijk één gebeurtenis die heel veel emoties teweegbrengt en door die emoties volgen er weer andere gebeurtenissen. Doordat de emoties z duidelijk beschreven worden, leef je je volledig in in de situatie van Armin en daardoor wordt het boek nog spannender en wil je nog sneller weten wie de werkelijke vader is. Ik was dus het hele boek geboeid en moest niet worstelen om erdoor te komen.
De hoofdpersoon, Armin, is naar mijn idee wel een held, want hij moet het al verwerken dat zijn vorige vrouw is vreemdgegaan met iemand anders en nu blijkt hij ook nog onvruchtbaar te zijn met als gevolg dat dat kind ook nog van iemand anders is. En die andere persoon is ook nog zijn vader. Ik vind het heel knap hoe hij dat kan verwerken en er op het eind ook vrede mee heeft. Alle personages in het boek waren levensecht, omdat dit verhaal ook in de werkelijkheid zou kunnen gebeuren en dat iedereen waarschijnlijk op dezelfde manier als Armin zou reageren. Doordat deze personages zo levensecht zijn, kan ik me erg goed verplaatsen in hun ideeën en gevoelens. Ik zou namelijk hetzelfde reageren als Armin of misschien nog wel erger.
Het boek is niet erg ingewikkeld van opbouw. Er zitten wel veel flashbacks in die je in het begin niet gelijk opmerkt en daardoor dan even de draad kwijt bent, maar na een tijdje wen je aan de opbouw van het boek. Deze flashbacks zijn overigens erg prettig, want daardoor weet je wat meer over de achtergrond van Bo en de relatie tussen Armin en Monika. Door het onderwerp is het boek wel erg spannend, omdat je heel erg graag wilt weten wie de vader van Bo is. De opbouw helpt, namelijk dat er veel flashbacks gebruikt worden, verheldert het onderwerp, omdat je daardoor het nut achter de zoektocht veel beter snapt.
De gebeurtenissen zie je grotendeels door de ogen van Armin. Ook staan er veel gesprekken in het boek waardoor je ook de gebeurtenissen door de ogen van andere personen mee kunt maken. Ik vind dat dit boek een heel goed einde heeft, want je blijft niet de vraag zitten zie de vader is, maar het eind is daarentegen ook niet verwacht, want opeens blijkt de vader van Armin de vader van Bo te zijn. Het is dus een onverwacht gesloten einde en dat vind ik het beste einde van een boek.
Het taalgebruik in het boek was niet moeilijk en dus goed te begrijpen. Ook vond ik de verdeling tussen dialoog en beschrijving precies goed. Er was namelijk genoeg beschrijving zodat je het verhaal goed kon snappen, maar weer niet teveel zodat het saai werd. Het taalgebruik in het boek past duidelijk bij de personages, want er wordt erg moderne taalgebruikt en soms zelfs met wat scheldwoorden. Armin kan soms namelijk erg boos en dronken zijn en dan kunnen er wel eens wat scheldwoorden vallen. Verder zijn mij geen bijzonderheden of eigenaardigheden opgevallen in het taalgebruik.
Verdiepingsopdracht
In dit boek zie ik geen relatie terug met politieke achtergronden in de tijd 1980-heden. Dit boek heeft niet zozeer politieke achtergronden, maar meer sociaal-culturele achtergronden.
Een sociaal punt zie ik namelijk erg duidelijk terug, want in deze tijd kan openlijk over seks gepraat worden. Net zoals Ronald Giphart en Joost Zwagerman doen, praat Karel Glastra van Loon in deze roman openlijk over seks. Er wordt duidelijk beschreven hoe de liefde tussen Monika en Armin is bedreven en dat Ellen, Monika en Armin met z’n drieën in één bed hebben gelegen. Ook wordt vaak de kwestie aangehaald hoe de seks tussen Monika en de verwekker van Bo is geweest. Armin vraagt zich vaak af of Monika zal zijn klaargekomen.
Je merkt dus duidelijk dat dit een boek is uit de periode 1980-heden, omdat hierin openlijk over seks gepraat wordt en geen enkel onderwerp meer taboe is.
Een sociaal-cultureel punt wat ik duidelijk terugvond in het boek, was de onvruchtbaarheid. In deze tijd is dat een onderwerp waar over gepraat mag en kan worden. Mijn gevoel is, dat de schrijver ook de visie op de harde werkelijkheid, waarin niet alles zo kan zijn zoals je zou willen, wil weergeven. Door dit boek ga ik namelijk nadenken over onvruchtbaarheid en vreemdgaan. Ook heb ik er ongemerkt al met andere mensen over gepraat. Hij wil dus duidelijk maken dat niet de hele wereld perfect is, maar dat er ook veel problemen zijn, zoals vreemdgaan en onvruchtbaarheid. Dit vind ik een duidelijk sociaal-cultureel aspect dat duidelijk terugkomt in het boek.
Iets anders wat mij nog opviel in het boek en dat past bij de periode 1980-heden is, dat het boek over een maatschappelijke kwestie gaat. Dit is kenmerkend voor de afgelopen twintig jaar, omdat, ook in dit boek, steeds meer geschreven wordt over de relatie manvrouw. Er komen steeds meer problemen, het leven wordt drukker, mannen zijn minder thuis en dat leidt vaak tot grote problemen en echtscheidingen. In dit boek worden ook de maatschappelijke problemen, vooral tussen de man en vrouw, aan de kaak gesteld en dat is wel typerend voor het hedendaagse leven.
Dit boek hoort duidelijk bij de literaire stroming van de generatie Nix, waaronder Karel Glastra van Loon, naar mijn idee, ook valt. Hierin bestaan geen taboes meer en kunnen maatschappelijke problemen op confronterende wijze naar voren gebracht worden. Deze confronterende wijze is in dit boek, voor mijn gevoel, de onvruchtbaarheid en vreemdgaan.
De ontwikkeling van de auteur en de literatuuropvatting is helaas niet te beschrijven, omdat deze pas drie boeken heeft geschreven, namelijk ”De passievrucht” en ”Vannacht is de wereld gek geworden” en ”Lisa’s adem”.
Van een duidelijke ontwikkeling is dus geen sprake, want daarvoor moet een schrijver meer boeken hebben geschreven.
Ik kan ook niet inschatten of Karel Glastra van Loon eeuwig boeken met hetzelfde soort thema zal blijven schrijven of een ontwikkeling zal doormaken. En de literatuuropvatting hangt weer helemaal van die ontwikkeling af, dus die is ook nog niet bekend.
De thematiek van het boek kan ik wel beschrijven, want dat is het zoeken naar de werkelijke vader van je kind. Dit thema heeft alles te maken met vreemdgaan en de onvruchtbaarheid van Armin.
Ook kan ik dit boek niet goed in het oeuvre van Karel Glastra van Loon plaatsen, omdat hij maar drie boeken geschreven heeft, ”Vannacht is de wereld gek geworden”, ”De Passievrucht” en ”Lisa’s adem”. Over zijn eerste boek heb ik geen informatie kunnen vinden, maar na lang zoeken heb ik op www.collegenet.nl wel informatie kunnen vinden over ”Lisa’s adem”. Dit boek gaat ook over overspel en het zoeken naar jezelf. Je zou dus kunnen zeggen dat zijn oeuvre twee boeken met hetzelfde thema heeft.
Ik heb een recensie gezocht op LiteRom en deze heb ik bijgevoegd. Er zijn geen verschillen tussen het oordeel van mij en het oordeel van de literair criticus. Precies wat de recensent onder woorden brengt, had ik ook in gedachten. Het is namelijk, naar mijn oordeel en die van de recensent, een meesterwerk. Het verhaal is meeslepend, spannend, geestig en kan ook nog waargebeurd zijn.
Verder staan er weinig kritische noten in de recensie over het boek, behalve dat aan het eind een aantal bedankjes en verantwoordingen staan en daar ergerde de recensent zich nogal aan. Ik had daar niet eens op gelet en heb me daar dus ook niet aan geërgerd.
Evaluatie
Na de verdiepingsopdracht is mijn aanvankelijke mening over het boek niet veranderd. Ik vind het boek nog steeds erg mooi geschreven. Ik ben zelf erg tevreden over het uitvoeren van de beschrijvingsopdracht en dat heeft ook geen problemen opgeleverd. Ook ben ik wel tevreden over het uitvoeren van de verdiepingsopdracht, alleen baalde ik er een beetje van dat ik een aantal onderdelen niet uit kon voeren, omdat dit boek nog niet zo lang uit is en omdat Karel Glastra van Loon nog maar drie boeken heeft geschreven.
Het lezen van het boek was geen zware klus, het was eigenlijk meer even een moment van ontspanning tussen al het andere schoolwerk door.
Tijdens het maken van het verslag had ik wel het idee, dat ik voldoende kennis en vaardigheden bezat om het verslag te maken. De volgende keer ga ik niet veel anders doen, omdat ik wel tevreden ben, alleen hoop ik wel dat ik wat meer over het oeuvre kan vinden en dat de schrijver meer boeken geschreven heeft.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen