Boekverslag : Dirk Bracke - Een Lege Brug
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1717 woorden.

Samenvatting
.Analyse.
A. Het thema.
------------------------
Het boek “Een lege brug” handelt over een jongen Siem. Op een dag haast hij zich op zijn skeelers naar zijn liefje Marijke. Op de spoorwegbrug zit een bloedmooi meisje. Paulien heet ze. Hij is ondersteboven van haar. Ze maakt een tekening en telt daarbij elke lijn die ze op het blad zet.
Paulien gaat naar De Hand, een instituut voor gekken noemen de mensen uit de buurt het. Het is echter een centrum voor mensen met autisme. Het hele boek draait rond dit thema. Enkele vragen die aanbod komen zijn:”Wat is autisme? Hoe beleeft Siem het? Etc.
Het kernprobleem voor mensen met autisme is betekenisgeving. De wereld is voor hen één grote chaos, één grote wirwar van indrukken. Ze hebben moeite om die indrukken van buiten en van binnen zinvol betekenis te geven. Deze mensen hebben vaak een heel normaal uiterlijk. Je kunt niet onmiddellijk zien dat ze gehandicapt zijn. Daarom is de diagnose zo moeilijk en reageren mensen zo verward als ze een autistisch iemand vreemde gedragingen zien uitvoeren. Autistische kinderen en jongeren, zoals ook Paulien uit het boek, gaan zich op een andere manier gedragen net omdat ze problemen hebben met ‘waarnemen’ en ‘herkennen’. Wenen interpreteert Paulien als "water uit de ogen" en niet als uiting van verdriet of pijn.
Mensen met autisme hebben ook de grootste moeilijkheden bij het leggen van contacten. Ze hebben moeite met de taal. Als ze kunnen spreken, dan is dat stroef, omslachtig en onpersoonlijk. Paulien begrijpt "mooi" enkel in de betekenis van een mooie tekening niet in de betekenis van "ik vind je heel mooi".
Beeldend taalgebruik is onbegrijpelijk voor hen: aan een naald is geen oog, aan een berg is volgens hen geen voet te bekennen. Hun woordgebruik is beperkt en concreet. Typisch is ook dat ze vaak woorden of delen van zinnen blijven herhalen, zonder dat het echt een betekenis heeft. Echolalie, heet dat in vaktaal.
Ook in hun bewegingen vallen mensen met autisme in herhaling. Dit komt doordat ze zo weinig begrijpen van wat rondom hen gebeurt. Ze putten veiligheid uit een wereld die niet verandert, uit zaken waarmee ze vertrouwd zijn. Die geven hun een goed gevoel. De minste verandering in hun omgeving kan hen echter in paniek doen slaan en heel boos doen worden.
Een kamer herinrichten bijvoorbeeld kan ingrijpende gevolgen hebben. Of gewoon een andere weg nemen naar huis. Dit over komt ook Paulien in het boek.
Mensen met autisme reageren onvoorspelbaar en zeer uiteenlopend in situaties. Van uitbundig vrolijk kunnen ze ineens heel bedroefd worden. De meesten vertonen een grote intellectuele achterstand. Toch bezitten sommigen bijzondere vaardigheden. Paulien kan goed tekenen en is een krak in rekensommen.
In hoofdstuk 13 bezoekt Siem de instelling De Hand en op deze bladzijden krijgt de lezer een opsomming van vele autistische kenmerken zoals:
- echolalie of het herhalen van woorden uit de vraag als antwoord op de vraag;
- handen voor de ogen houden, dit betekent wat ik niet zie is er niet;
- kijken naar de vorm van de puzzelstukjes in plaats van naar de tekening;
- het niet spontaan imiteren van handelingen van anderen. Alles moet aangeleerd worden;
- grapjes niet begrijpen, zij nemen alles letterlijk op;
- het niet begrijpen van sociaal gedrag.

B. De tijd.
-----------------
Vertelde tijd: de beschreven periode binnen het werk is drie weken.
Het verhaal is chronologisch verteld, er is continuïteit. Er zijn wel tijdrekkingen, soms worden bepaalde delen heel uitvoerig beschreven, bijvoorbeeld de delen waarbij Siem en Paulien samen op de brug zitten.
Ook is er een flashback, wanneer Siem van Steven hoort dat de autistische kinderen als ze iets goed doen een computer spelletje mogen doen. Zo verklaart Siem een opmerking van Paulien die hij niet begrepen had.

C. De personages.
-----------------------------
Siem: hij heeft zijn hele gezicht vol puisten, waar hij altijd aan krabt, en draagt vaak een imitatie pilotenjack, hij hoort erbij omdat hij met Rachid omgaat, die heel erg knap is. Hij heeft al een half jaar verkering met Marijke. Maar later is het af, omdat hij verliefd wordt op Paulien. Samen met Rachid troggelt hij altijd geld van Kirst af. Nadien, wanneer hij ontdekt dat Kirst een broer van Paulien is, gebeurt dit niet meer.
Paulien: ze is heel erg knap. Ze heeft lang, donker haar, groene ogen en het figuur van en fotomodel. Ze is autistisch en gaat daarom bijna elke dag naar De Hand, een huis voor autistische jongeren. Ze leeft volgens schema’s en zodra die niet meer kloppen, wordt ze woest. Zo woest op het einde dat ze zelf Steven vermoordt. Toch bedoelt ze alles goed. Ze is de zus van Kirst en heeft ook nog een oudere zus, Lisa.
Steven: hij is een slanke veertiger met en ringbaardje en een kalend hoofd. Hij lijkt op het eerste gezicht heel betrouwbaar en vol goede bedoelingen. Aan het eind van het boek blijkt dit toch niet zo te zijn. Hij draagt vaak een ruime, blauwe ribfluwelen broek met een flanellen hemd met rode ruiten. Zijn mouwen stroopt hij altijd op en vaak heeft hij een zwart sjaaltje om. Hij werkt in De Hand en is getrouwd. Aan het eind van het verhaal wordt hij vermoord.
Kirst: hij is een mollige jongen met een rond hoofd en rood haar. Hij draagt buiten altijd een groene muts en een blauwe anorak. Hij wordt bedreigd door Siem en Rachid, totdat Siem erachter komt dat hij het broertje van Paulien is. Hij regelt afspraakjes voor Siem met Paulien bij hem thuis, als zijn ouders weg moeten. Hij is heel erg lief en wil er graag bijhoren.
Rachid: hij is groot en donker en heeft felle, zwarte ogen in een knap gezicht. Hij is van Marokkaanse afkomst. Hij is dol op het versieren van blonde meisjes Hij gokt vaak op een flipperkast. Hij denkt altijd nog eens een grote slag te slaan en rijk te worden. Soms steelt hij. Samen met Siem bedreigt hij Kirst. Hij is niet echt belangrijk voor het verhaal in het boek.
Marijke: ze heeft een leuk poppengezichtje met halflang, blond haar en een spleetje tussen haar voorste tanden. Ze heeft een erg bleke huid en is romantisch aangelegd. Ze heeft al een half jaar verkering met Siem.Dit eindigt wanneer Siem verliefd wordt op Paulien.

D. Ruimte.
--------------------
Geografische ruimte: het verhaal speelt zich af in Gent. Meestal bevinden Siem en Paulien zich op een brug. De brug dateert uit de vorige eeuw. Door geduldige handen is ze gemetseld met zorgvuldig uitgezochte brokstukken natuursteen. In 1944 is de brug door verzetslui opgeblazen, maar na de oorlog is ze opnieuw in haar oude vorm hersteld. Al heeft de natuursteen wel plaats moeten maken voor goedkopere baksteen en beton.
Verscheidene gedeeltes van het verhaal spelen zich af in De Hand. Het is een groot huis dat staat even voorbij de brug. Een mooi opgeknapt gebouw. Van binnen is het erg mooi. De gangen lijken wel labyrinten met halfhoge gekartelde muurtjes die met fel oranje, blauwe, groene en rode tegeltjes waren bezet. Er zijn gekleurde vloertegels en glas-in-loodramen met veelkleurige, vreemde bloemen. Er zijn stenen trappen en erg veel kamers in. Heel soms zijn Siem, Rachid en Kirst in een school.
Sociale ruimte: Siem bevindt zich in een moeilijke situatie. Hij is verliefd op Paulien, maar heeft nog verkering met Marijke. Hij kiest toch voor Paulien, omdat ze zo onweerstaanbaar knap is. Met haar leven kan hij moeilijk, want ze begrijpt zoveel dingen niet. Hij is bang dat Rachid haar van hem af zal pakken, wat niet gebeurt. Steven heeft het eveneens moeilijk. Hij is getrouwd en zijn vrouw moet geopereerd worden. Hij is dol op Paulien en gaat met haar naar bed. Dit mag ze natuurlijk aan niemand vertellen. Wanneer ze dit toch doet, heeft hij het niet meer. Paulien zelf leeft compleet volgens regels en ze wordt ongelooflijk woest en sterk als er iets niet klopt.

E. Vertelperspectief.
--------------------------
Er is bijna het hele verhaal sprake van een auctoriële verteller. In een paar hoofdstukken is Paulien (cursief gedrukte hoofdstukken) aan het woord en is er dus sprake van een personele verteller.

3. Mijn mening.

Ik vind dit een zeer mooi boek. Ik ben nog nooit met deze “ziekte” in contact gekomen. Ik had er zelfs nog nooit van gehoord. Het boek lezen is dan ook zeker geen verloren moeite. Ik ben zeer veel over deze hedendaagse ziekte te weten gekomen. Vooral de beschrijving van mensen met autisme is zeer leerrijk. Hoe zij de wereld zien. Dat ze geen grapjes begrijpen maar alles letterlijk nemen. Woorden herhalen maar dit toch doen op het juiste moment. Zo zegt Paulien op een gegeven moment tegen Siem “ Ik wil dat deze relatie blijft duren. Ik heb lang gewerkt om ons dichter bij elkaar te brengen. Je moet me nemen zoals ik ben. Maar ik weet zeker dat dit een liefde wordt zoals niemand die ooit beleefd heeft.” Dit waren eigenlijk de woorden van Amanda in Melrose Place wanneer ze met Peter ging trouwen.
Ik kan heel goed meeleven met het personage van Paulien. Ik vind het dan ook heel erg toen ik als lezer te weten kwam dat Steven met Paulien naar bed gaat. Hij maakte hier misbruik van het feit dat Paulien autistisch is. Dat vind ik dat niet kan. Hoe kan Paulien nu weten dat het verkeerd is of niet? Steven zegt wel dat het goed is, maar volgens Siem mag het niet.
De titel is ook een zeer goede keuze. Als je enkele de titel leest, weet je totaal niks van de inhoud. Het is dus een uitdaging om het boek te lezen. Na het lezen van het boek krijgt de titel pas een betekenis. Autistische Paulien zit vaak op een brug, alleen. De brug is leeg en zij is zelf ook leeg. Ze snapt niet veel en heeft geen gevoel. Hier kan ze echter niks aan doen.
Ik heb het boek in één keer uitgelezen en vond het jammer dat het uit was. Nadien heb ik het nog een tweede keer gelezen. De eerste maal dacht ik bij hoofdstuk 21 al dat het boek uit was. Maar er komt nog een verrassend laatste hoofdstuk. Paulien denkt blijkbaar toch aan Siem. Zij duwt zelfs Steven van het plekje van Siem weg door hem te vermoorden.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen