Boekverslag : Guy De Maupassant - La Maison Tellier
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1907 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1907 woorden.
Titel
La Maison Tellier
Samenvatting
Het gaat over 5 dames, alle 5 prostituees: Fernande, Raphaële, Rosa la Rosse (die rood haar heeft), Luise en Flora.
Er is een goede verstandhouding, door het goede humeur van Madame. Madame is de baas van het bordeel, ze is geliefd bij iedereen, ze heeft een groot hart. Regelmatige bezoekers worden graag gezien met haar, dan bieden ze haar vaak een drankje aan.
Er komen 2 mannen: monsieur Poulin en Monsieur Douvert, maar het is gesloten. Ze lopen nog eens terug om te kijken en dan horen ze opeens een verschrikkelijk kabaal. Dit kabaal komt van een groep matrozen die staan te timmeren op de luiken, ze willen erin. Msr Poulin en Msr Douvert ontmoeten Msr Tournevan, hij mag alleen op zaterdag uit naar het bordeel, dus hij is kwaad, dat hij er niet in kan. Ze maken even een ommetje over het strand, onderweg raken ze geïrriteerd, het komt net niet tot een handgemeen!
De matrozen komen weer langs, het klinkt als een voorbijtrekkende storm. De twee ruziemakers vertrekken nu, en de rest loopt door, naar zee, terug naar de boot. Er ontstaat een vechtpartij. Gevolg: Een Engelsman met een gebroken arm en een Fransman met een gebroken neus!! De rust keert weer terug en Msr Tournevan gaat nog eens terug langs het bordeel, hij ziet nu waarom het vandaag gesloten is:"1e communie-feest". De anderen zien dat de volgende dag ook.
Jozef is de broer van Madame, hij is meubelmaker. Hij wil de band tussen hem en zijn zus verbeteren, want als Madame dan te overlijden komt, erft hij een hoop geld, voor z'n dochtertje. Het beroep van z'n zus maakt hem niets uit.
De afstand tussen de twee dorpen is niet groot, maar het zijn werelden van verschil.
Madame had aanvankelijk een probleem: ze wilde wel naar het communiefeest, maar er was niemand om haar werk waar te nemen, dus nam ze de hele club maar mee!
Om 8.00 uur vertrekken ze met z'n allen, met de trein, 2e klas. Madame is gekleed in een blauwe jurk, erg mooi.
Een oude boer is net in dezelfde wagon gestapt, met z'n vrouw. Ze hebben een mand met drie eendjes bij zich. Ze voelen zich niet prettig in dit gezelschap.
Een meneer met blonde bakkebaarden stapt in, hij heeft een hoed op. Hij vraagt aan Madame: "Veranderen jullie van legioen?"
"Nee, dat is niet beleefd!" zegt Madame.
"Sorry." Zegt hij weer.
De man hangt continue de clown uit, hij kriebelt de eendjes onder hun snavel. De rest van de coupé weet niet wat ze ermee aan moet. De 2 boertjes vinden het vervelend, dat hij aan de eendjes zit.
De man is vertegenwoordiger, hij heeft een heleboel jarretelles bij zich. Als de dames dit zien, raken ze door het dolle heen! De man vindt dat ze mogen proberen, als ze de jarretelles niet mooi vinden, neemt hij ze gewoon weer mee terug. Dat doen ze, maar Madame vindt het niet leuk. De boeren stappen uit, en even later, in Rouen, stapt ook de vertegenwoordiger uit.
Ze worden opgehaald door een man met paard en wagen, dat is wel heel krap, want ze moeten bij elkaar op schoot. Zo hotsen en botsen ze van links naar rechts. Ze gaan naar de broer van Madame.
Hij probeert het paard te mennen. Om 13.00 uur komen ze aan, bij het huis van de meubelmaker. Ze zijn hongerig geworden en ze gaan meteen eten: omelet met cider.
Na het eten gaan ze een wandeling maken langs de kerk. Rondom de kerk ligt een kerkhof met oude bomen, het is er vredig en rustiek. De mensen in het dorp zien het stel, ze kijken vanachter hun gordijnen e.d. Op de terugweg komen ze weer langs de kerk, ze praten over van alles: over het huis, over wie waar moet slapen en zo. Het communicantje moet maar op de vliering slapen, vinden ze.
Thuisgekomen, wil iedereen aandacht aan het communicantje geven, met haar praten en haar haren doen. Iedereen heeft een zware dag achter de rug en wil snel gaan slapen. "Rosa la Rosse" ligt alleen op een kamer en 's nachts hoort ze het communicantje huilen. Ze loopt naar de vliering, haalt haar en samen vallen ze even later in slaap.
Om 5 uur begint de kerkklok te luiden, de boeren zijn al op en de boerinnen zijn al voorbereidingen aan het maken voor het feest. Overal komen mensen vandaan om te kijken. Bij het huis van de meubelmaker is het een drukte van belang, daar wordt het kleintje opgedirkt, de jurk wordt met spelden vastgezet en daarna gaat iedereen zichzelf verkleden. De kerkklok luidt weer, de communicantjes lopen in de richting van de kerk, daarachter lopen de prostituees en daarachter sluiten de andere mensen aan! In de kerk kijkt men verbaasd op. De dominee komt binnen. Hij heeft het gevoel dat God bij hen is gekomen door dit speciale gezelschap (die prostituees). Na de dienst zoekt iedereen z'n familie weer op, en gaat naar huis om iets te eten, want het is middag geworden.
De meubelmaker doet zijn best om iedereen af te leiden. De schoonzus knoopt een gesprek aan met Madame, om geld los te krijgen, maar deze doet geen beloftes!
Madame is helemaal ondersteboven, als ze ziet, dat haar broer met z'n broek op z'n knieën bij Rosa en de rest van de meisjes staat, ze is erg boos!
Rivet spant het paard aan, voor de wagen, en ze kunnen vertrekken. Iemand vraagt aan Rosa, of ze nog een liedje wil zingen, maar Madame Tellier vindt het een beetje schunnig. Daarom zingen ze samen een ander liedje. Het is weer precies hetzelfde, weer is het zo krap op de wagen, en het hotst en botst weer net zo erg. Het is een vrolijke boel, iedereen is melig. Eindelijk komen ze aan op het station.
De meubelmaker: "Jammer, het was leuk!"
Madame Tellier: "Er is een tijd van komen en een tijd van gaan."
Hij weer: "Ik kom je wel opzoeken."
Madame: "Als je je dan maar gedraagt!" En ze kijkt naar Rosa.
Ze nemen afscheid, en dan vertrek de trein, met de dames.
De meubelmaker kijkt nog eens om en zingt in zichzelf weer het liedje. In de trein hebben ze wat geslapen, maar thuis gekomen, maken ze zich weer op voor de avond, want ze zijn weer geopend. De stamgasten weten het al!
Een geheim bericht: Het schip is aangekomen, de lading komt snel, wat betekent: Kom, we gaan weer naar het bordeel!
Er heerst een feeststemming en het belooft een drukke nacht te worden. Ze staan te praten en zitten bij elkaar op schoot. Bovendien worden de jarretelles van de vertegenwoordiger uit de trein gedragen! Niet alleen de stamgasten zijn blij, maar ook de meisjes zijn blij weer thuis te zijn. Er komt champagne te voorschijn, de ene fles na de andere. Ook wordt er gedanst, een Wals en een Polka. Monsieur Tournevan komt naar beneden en verzucht: "Het was gewèèèldig!!!" Hij is helemaal gelukkig. Op het einde van de avond krijgen een paar mannen een flinke korting, het is tenslotte feest!
Het leven van Guy de Maupassant en zijn werken
Guy de Maupassant leefde van vijf augustus 1850 tot zes september 1893. Hij was een schrijver van novellen en romans. Guy de Maupassant stamde uit een Lotharings adellijk geslacht en groeide op in Normandië en leefde daar in de plaatsen Etretat, Yvetot en Rouen. Hij is begonnen met een rechtenstudie maar heeft die nooit afgemaakt. In plaats daarvan heeft hij een tijdje als "garde mobile" gediend (1871-1878). Daarna werd hij ambtenaar op het ministerie van marine en later op het ministerie van onderwijs. Guy de Maupassant werd door Louis Bouilhet en Gustave Flaubert geintroduceerd in de literaire wereld. Zij brachten hem ook discipline bij als basis voor een schrijversloopbaan.
Na de publicatie van lyrische poëzie ( Devers, 1880 ) en toneel ( Histoire du vieux temps, 1879 ), kreeg Maupassant bekendheid door de novelle Boule de suif ( 1880 ). Die schreef hij als bijdrage aan Les soirées de Médan, een verhalenbundel met bijdrage van verscheidene jonge naturalisten (volgelingen van Zola ). In deze novelle, die evenals de andere bijdragen de Frans Duitse oorlog van 1870 als onderwerp had, bekritiseerde de gewetenloosheid, de hypocrisie en het opportunisme van de Franse bourgeoisie. Aangemoedigd door het succes dat deze novelle kreeg, begon hij steeds meer novellen te schrijven. Dat waren er ongeveer vijftig per jaar in de jaren 1882 tot 1885. Deze verschenen eerst in tijdschrift en kranten en werden later gebundeld. In totaal verschijnen er meer dan twintig bundels die samen meer dan 260 novellen bevatten.
Iedere bundel geeft een schildering weer van verscheidene milieus. In grote lijnen kan men de volgende thema onderscheiden. Verhalen met als personen prostituées ( Boule de suif, Mademoiselle Fifi en La maison Tellier ), verhalen die tijdens de oorlog van 1870 en de Duitse bezetting ( Deux amis, La mère sauvage, Le père Milon en Les prisoniers ), dorpsverhalen waarin sluwe,gierige of achterlijke boeren de hoofdrol spelen ( Histoire d'une fille de ferme, Le vieux, Coco, La ficelle, La bête à maît en Belhomme ), verhalen over de dagelijkse gebeurtenissen onder de burgerij en vooral bij kantoorbedienden: bekrompenheid en domheid van mannen, lichtzinnigheid en ijdelheid van vrouwen ( La dot, La parure, Un partie de la campagne en En famille ), en angstaanjagende gebeurtenissen ( L'épave, Sur l'eau, La main, Le horla, Fou en Horrible ). De som van al deze verhalen laat een indruk achter na van pessimisme, onverschilligheid, jaloezie, haat, apathie, egoïsme en hebzucht. Al deze dingen schetsen de zeden van de Bourgeoisie in Maupassants tijd. Toen hij door zijn novellen een zekere bekendheid had verworven, gingen de deuren open van de aristocratische salons open. Hier vond hij stof voor enkele novellen maar vooral voor romans.Une vie ( 1883 ) biedt een pessimistische kijk op de hardnekkigheid waarmee mensen illusies blijven koesteren tegen beterweten in. In Bel Ami (1885) worden de romanse ideeën van dames uit mondaine milieus geanalyseerd. Amoureuze en politieke intriges stellen deze in staat economische macht te verwerven, waardoor hij zich in de corrupte Derde Republiek verzekerd weet van een politiek rol van betekenis. In Pierre et Jean (1885) wisselen fraaie beschrijvingen van de zeebij Le Havre af met dramatische situaties. Fort comme la mort (1889) schetst in heldre stijl het mondaine maar uitzichtloze bestaan van een melancholieke enm gefrustreerde artiest, die verliefd wordt op de dochter van zijn maitresse en uiteindelijk zelfmoord pleegt. De sociale achtergrond en de tragiek van de personages bepalen de waarde van dit werk.
Over zijn vele reizen heeft Maupassant in verscheidene bundels zijn ervaring weergegeven in Au soleil (1884), Sur l'eau (1888) en La vie errante (1890). Ook schreef hij veel journalistiek bijdragen aan dag en weekbladen als Gil Blas , Le Gaulois, L'Echa de Paris en Le Figaro. Deze zijn gebundeld in Chroniques (3 delen 1980). Tenslotte schreef hij twee drama's, Musotte ( 1891 ) en La paix en ménage ( 1893 ).
Vanaf 1876 was Maupassant lichamelijk maar ook geestelijk zeer labiel. Dat kwam door de voortdurende spanning en gebruik van verdovende middelen. Na een mislukte zelfmoordpoging stierf hij in vrijwel totale verstandsverbijstering. Naar Franse begrippen was Guy de Maupassant een oppervlakkig en weinig serieus schrijver. Pas na de zeventiger jaren krijgt hij zijn verdiende aandacht, onder andere door enkele opmerkelijke publicaties op het gebied van de theoretische literatuurwetenschap.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen