Boekverslag : Judith Guest - Ordinary People
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1221 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1221 woorden.
Hoofdstuk 1 Beschrijven
Paragraaf 1
Judith Guest, Ordinary People, Wolters-Noordhoff, Groningen 2000.
Paragraaf 2
Het boek begint op de dag dat de hoofdpersoon, een 17-jarige jongen, genaamd Conrad, na een verblijf in een inrichting waar hij behandeld is na een poging tot zelfdoding, zijn kamer in de inrichting opruimt omdat hij ontslagen wordt. Zijn psychiater, Crawford, heeft hem geleerd om te gaan met zijn angsten en het gevoel minderwaardig te zijn. Zijn advies is ook: “It’s allright, Con, to feel anxious. Allow yourself a couple of bad days, now and then, will you?” Helemaal hersteld is Conrad niet, nog altijd kent hij de gevoelens van angst en onzekerheid.
Daarna maken we kennis met de ouders van Conrad: Cal zijn vader, en Beth zijn moeder. Cal is een bezorgde vader, de moeder maakt een afstandelijke, koele indruk. Ze besteedt veel tijd aan haarzelf en wordt door haar man Cal eigenlijk op handen gedragen.
Cal heeft geen gemakkelijke jeugd gehad, hij was al vroeg wees, en heeft er hard voor geknokt een goede positie te bereiken.
Het gezin heeft een moeilijke tijd achter de rug. Iedereen probeert op zijn eigen manier om te gaan met de dood van Buck. Alleen de moeder van Conrad doet dat wel erg raar. Zij doet net alsof er niets aan de hand is. Hierdoor ontstaan er ook conflicten tussen Conrad, Beth en Cal. Beth besluit uiteindelijk te vertrekken naar het buitenland om een nieuw leven te beginnen.
Paragraaf 3
Ik heb dit boek gekozen omdat de titel me vooral erg aansprak: gewone mensen. Ook de beschrijving van het verhaal op de achterflap stond me goed aan. Ik vind het interessant om te lezen hoe mensen met een bepaalde situatie omgaan, of hoe ze zich gedragen na een ernstige gebeurtenis. Zoals in dit boek het geval is bij de familie Jarret die na de dood van Buck en zelfmoordpoging van Con.
Mijn eerste persoonlijke reactie is dat het een mooi en ontroerend verhaal is. De beschrijvingen van de verschillende personages zijn erg goed, je kon meeleven met wat een bepaalde persoon voelde. Vooral met Conrad kon ik goed meeleven. In tijd dat hij in een psychiatrische inrichting zit en zich onzeker voelt. Het was erg mooi om te zien hoe de verschillende personages reageren op het ongelukkige overlijden van Buck. Want ieder gedraagt zich anders.
Hoofdstuk 2 Verdiepen
Paragraaf 1
De titel van dit boek is ‘Ordinary people’ omdat de familie in dit boek graag gezien wil worden als normale mensen, ondanks dat de oudste zoon Buck door een ongeluk om het leven is gekomen. Maar de meeste mensen hebben medelijden met hen en ze worden behandeld alsof ze anders zijn.
De titel die het boek ook zou kunnen hebben is ‘Turned inside out’. Dit omdat de levens van de personages in het boek geheel op de kop worden gezet. Iedereen probeert na de dood van Buck zo normaal mogelijk te leven maar dit blijkt niet te kunnen. De dood van Buck heeft veel gevolgen.
Paragraaf 2
Conrad
Conrad is een jongen van 17 jaar. Hij heeft een smal wit gezicht met iets wat geen acne is, maar niemand weet wat het wel is. Hij heeft kortgeknipt haar en een normaal postuur, een beetje gespierd. Hij heeft last van psychische klachten die veroorzaakt zijn door de dood van zijn broer Buck. Hij is rustig en voelt zich soms wanhopig en alleen. Omdat hij last heeft van nachtmerries en onzekerheid gaat hij twee keer per week naar een psychiater. Conrad is vrij emotioneel en heeft soms uitbarstingen.
‘Sometimes,’ he says, ‘when you let yourself feel, all you feel is lousy.’
Berger nods. ‘Maybe you gotta feel lousy sometime, in order to feel better. A little advice, kiddo, about feeling. Don’t think too much about it. And don’t expect it always to tickle.’
Calvin
Calvin is de vader van Conrad. Over zijn uiterlijk kom je niet veel te weten, alleen dat hij eruit ziet als een vader. Hij is vastbesloten en een succesvolle leverancier. Hij is een echte piekeraar en is voortdurend bezig met nadenken. Voornamelijk over zijn zoon, want hij wil graag dat deze zich beter voelt. Calvin geeft zichzelf de schuld van alle narigheid die Conrad overkomt. Hij vindt zichzelf een slechte vader en doet zijn uiterste best om goed voor Conrad te zorgen. Iets wat hij ook goed doet. Calvin is wel een goede vader maar dat heeft hij zelf niet door.
Cal says, ‘It’s from your mother and me.’ (…)
‘They had it in a pale gold,’ Cal says. ‘You might have liked that better.’ ‘No. This is great.’ He looks at Cal, then, a smile pasted on his face. He seems dazed. (…)
You didn’t have to close up on them that way, just because your surprise didn’t work out the way you planned it, Cal.’
Paragraaf 3
Het belangrijkste probleem waar de hoofdpersoon mee te maken krijgt is de dood van zijn broer. Hierdoor wordt Conrad emotioneel en krijgt psychische klachten.
Conrad leert omgaan met zijn angstaanvallen en de dood van Buck door te praten met Berger. Een psychiater die hij twee keer per bezoekt. Conrad wordt zekerder van zichzelf en leert weer te genieten van het leven. Maar opgelost wordt het probleem nooit, want Buck kan niet weer levend worden. Conrad kan alleen proberen de dood van Buck te verwerken, wat hem aardig goed lukt,
Ikzelf zou niet precies weten wat ik in zo’n situatie zou doen. Ten eerste heb ik geen broers of zussen en ten tweede zou ik niet weten hoe het is om iemand te verliezen. Ik denk dat ik net zo zou reageren als Conrad. Ik zou waarschijnlijk erg emotioneel zijn en veel moeite hebben met het oppakken van mijn eigen leven. Als iemand overlijdt van wie je veel houd, kan ik me voorstellen dat je je eigen leven geen zin meer vindt hebben. Ik zou denk ik geen poging doen to zelfmoord, maar ik zou proberen mijnleven weer een beetje draagbaar te maken.
Hoofdstuk 3 Evaluatie
Ik vond het verhaal erg ontroerend. De schrijfstijl van het boek is goed en daardoor is het verhaal redelijk makkelijk te volgen. Ik moest in het begin wel even in het verhaal komen om goed te begrijpen waar het over ging. Maar dat had meer te maken met het niet kennen van sommige engelse woorden dan met de schrijstijl en opbouw van het verhaal. Wel een nadeel van het boek is dat de hoofdstukken nogal onafhankelijk van elkaar zijn en daardoor zit er nogal weinig verband tussen de hoofdstukken.
Ik vond het einde van het boek heel verrassend en ook erg goed: dat Conrad’s moeder, Beth, besluit te vertrekken naar het buitenland. Het was een eind wat niet te voorspellen was en dat vind ik erg goed.
Wat ik opzich wel moeilijk vond was te vertellen hoe ik in Conrad’s situatie zou hebben gehandeld. Je kunt je er wel een voorstelling van maken hoe je zou reageren als iemand in je naaste omgeving zou overlijden, maar je weet het nooit helemaal zeker. Het is heel moeilijk om je voor te stellen een belangrijk persoon in je leven kwijt te raken.
Het verzinnen van een andere titel voor het boek en het beschrijven van twee personages was niet heel erg moeilijk. De personages in het boek zijn goed beschreven en het was dus vrij makkelijk om informatie over de personages te krijgen. Een andere titel was makkelijk omdat het een vrij breed onderwerp was om een titel bij te bedenken.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen