Boekverslag : Maarten 't Hart - Onder De Korenmaat
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 892 woorden.

Uitgeverij de Arbeiderspers
Tweede druk: oktober 1991
Eerste druk: oktober 1991
Genre: roman

De hoofdrolspeler in dit boek is Alexander Goudveijl, een tweederangs componist en 45 jaar oud. Het boek is geschreven vanuit zijn ogen.
Het verhaal speelt zich af in Nederland, ergens begin jaren '90. Dit doet er verder niet toe, het is niet belangrijk voor het verhaal.
Als inleiding tot de eigen mening volgt hier een korte samenvatting:

Alexander Goudveijl is getrouwd met Joanna, een hele beroemde zangeres. Zij meestal weg, om ergens ter wereld op te treden. Als Alexander op een dag optreedt met Hester, z'n persoonlijke zangeres, ziet hij een vrouw die een enorme indruk bij hem achterlaat. Als hij haar na ongeveer een jaar opnieuw ziet, begint hij met haar te praten. Als Joanna weer een keertje aan het optreden is, komt de vrouw op bezoek, in Alexander's villa. De vrouw, Sylvia Hoogervorst, is 30 jaar oud en dierenarts. Ze blijft meteen slapen, al is het in het logeerbed. In de komende dagen ontstaat een intieme, maar voor Alexander buitenechtelijke, relatie. Hij houdt zielsveel van Sylvia, en heeft het er bijvoorbeeld moeilijk mee als hij haar een week niet ziet. Op een gegeven moment lijkt het alsof Sylvia een ander vriendje heeft. Ze houdt Alexander op afstand, maar tegelijk ook aan het lijntje. Afspraken worden meestal afgezegd, ze belt nauwelijks meer en als ze elkaar wel zien gaat het er erg stroef aan toe. Alexander wordt radeloos. Zolang Joanna er is eet hij niet meer en komt hij z'n bed niet meer uit. Hester raadt hem steeds aan het uit te maken, maar dat kan hij niet. Sylvia wil het ook niet uitmaken, maar als vrienden door het leven gaan. Dat kan Alexander ook niet accepteren. Als ze hem vraagt mee te gaan op vakantie naar de Seychellen, zegt hij nee, omdat hij moet optreden met Hester. Ze gaat uiteindelijk, weliswaar alleen, naar de Sierra Nevada. Als ze terug is belt ze niet meer op, en Alexander raakt geobsedeerd door de telefoon. Urenlang zit hij ernaast, zonder dat ze belt. Zelf durft hij niet te bellen. Op 6 februari, de dag dat Alexander even oud is als Schumann toen hij stierf, begint hij zichzelf te bedrinken. Hij drinkt 4 flessen witte wijn en loopt daarna naar buiten, de sneeuw en de kou in. Hij gaat tegen een boom zitten en valt eindelijk, sinds maanden rustig in slaap…

De titel is dus "Onder de korenmaat". Aan het eind van het boek zegt Hester door de telefoon: "Zet nou je licht niet onder de korenmaat". Ik heb dit even opgezocht en "Je licht onder de korenmaat zetten" is een bijbelse uitdrukking. Het betekent dat iemand zijn kennis voor zich houdt. Hester bedoelt hiermee dat Alexander niet moet zeggen dat hij een nul is op het gebied van klassieke muziek.




De eigen mening:

Om te beginnen wil ik zeggen dat ik het een heel mooi boek vond. Het is op zo'n manier geschreven, dat het je op een bepaalde manier aangrijpt. Je leeft helemaal mee met de hoofdspersoon. Ik vind de personen trouwens goed gekozen. Ze passen helemaal bij het verhaal; de hoofdpersoon, een beetje een warrige componist, met snel op hol gebrachte gevoelens, raakt verliefd op een vrouw die hij nauwelijks kent. Deze vrouw, een beetje een veelverlangend type, raakt ook verliefd op hem, maar raakt ook snel weer uitgekeken.

Het thema in het boek vind ik wel goed: de liefde tussen een oudere, bekende man en een jonge vrouw, die fan is van die bekende man. Er komen trouwens ook wel wat andere (kleinere) thema's in voor, zoals het "joggen", waar Alexander zelfs een muziekstuk overschrijft, en klassieke muziek. Alexander drukt het hele boek door z'n gevoelens uit, door een bepaald muziekstuk te noemen, waar zijn gevoelens het best bij passen. Een goed voorbeeld is dat hij Sylvia's oorbellen vergelijkt met de "Jeux d'Eaux" van Ravel. Dit soort vergelijkingen worden soms wel een beetje vervelend, omdat ze zó vaak voorkomen dat het gewoon saai wordt en omdat je de meeste muziekstukken niet kent, zodat je bijvoorbeeld ook geen voorstelling kan maken bij de oorbellen van Sylvia.

In het begin vond ik het boek niet zo leuk. Het was een beetje hetzelfde van alles. Elk hoofdstuk was er een stuk dat ze elkaar zagen en een stuk dat ze elkaar juist niet zagen. Maar op ongeveer de helft werd het wat leuker, omdat het daar wat dramatischer wordt. Alexander begrijpt daar dat Sylvia eigenlijk niets meer met hem wil, en daar begint dus het grote verdriet. Het einde vind ik echt heel goed geschreven. Ik vond dat het beste stuk uit het boek. Je voelt je daar echt helemaal zoals Alexander zich gevoeld zou hebben, een beetje uitgelaten. Als hij zich zit te bedrinken met 4 flessen wijn, voel je je zelf ook steeds gelukkiger worden. Het stuk dat hij, totaal dronken, naar buiten loopt vind ik ook wel mooi. Terwijl het sneeuwt, en het 8 graden vriest, valt hij tegen een boom in slaap. Daar eindigt het boek. Je weet dus niet of hij daar 's nachts doodvriest. Een open, maar mooi einde dus.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen