Boekverslag : Guy De Maupassant - Contes Choisis
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1922 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1922 woorden.
BOEKVERSLAG CONTES CHOISIS
Zakelijke gegevens
Guy de Maupassant
Contes Choisis
Wolters Noordhoff, Groningen, 1967 12e druk
Aantal bladzijdes: 144
Eerste reactie
Ik heb dit boek uitgekozen, omdat ik er voor mijn leesdossier een verhaal van Maupassant moest lezen en samenvatten. Ik heb hiervoor een boekje gekregen van mijn docent. Eigenlijk had ik nog het boekje Vendredi ou le vie sauvage uit de Merles Blancs serie, maar nadat ik daar zo’n twintig pagina’s van had gelezen, leek dat me eigenlijk niet zo’n leuk boek. Het verhaal kon in ieder geval niet echt voor spanning zoeken, omdat ik dat al kende. Ik vond het uitgesproken saai en vervelend om te lezen.
Het eerste verhaal wat ik uit dit boekje gelezen heb is Mon oncle Jules. Ik vond dat een erg leuk verhaaltje. Het lezen van korte verhaaltjes is makkelijker, omdat er vaak niet zoveel aandacht wordt gegeven aan bijzaken en ze duidelijk van structuur zijn. Hierdoor is het eenvoudiger om de grote lijn in het oog te houden. Ik vind de verhaaltjes uit Contes Choisis eigenlijk allemaal erg leuk. Het is maar een klein boekje en dat is voor nu ook wel makkelijk, omdat ik voor mijn leesdossier een beetje op moet schieten en niet rustig de tijd heb om leuke boekjes te lezen. Er zijn nog genoeg verhalen van Maupassant die ik nog niet gelezen heb, dus als ik later groot word, heb ik daar misschien meer tijd voor.
Verdieping
Samenvatting
Deze bundel bevat de volgende 15 verhalen:
Les prisonniers
La mère sauvage
Amour
La ficelle
Le retour
Le gueux
Mon oncle Jules
Première neige
Le creusot
L’infirme
Coco
La parure
Pêche a la ligne
Le parapluie
La legende du mont Saint-Michel
Er zijn aantal overeenkomsten te geven tussen de verhalen. Ten eerste zijn ze allemaal vrij kort en alles wordt heel helder en duidelijk beschreven, de verhalen zijn erg natuurgetrouw en realistisch, maar wel spannend. Qua thematiek zijn er ook duidelijke overeenkomsten. Maupassant beschrijft gewone mensen op een realistische en natuurgetrouwe manier.
De maatschappelijke positie van mensen wordt vaak behandeld en Maupassant beschrijft voornamelijk of mensen zich gelukkig voelen en vertelt over iets wat hun “welbevinden” voor een groot deel bepaalt. Maupassant beschrijft dit op een levendige en leuke manier, maar voor de personen zelf is het niet altijd even leuk wat er gebeurt, daarom wordt deze schrijver soms als pessimistisch omschreven.
Onderzoek van de verhaaltechniek
Ik zal drie verhalen kort samenvatten en van twee kort andere de inhoud omschrijven, het idee is dat ik overeenkomsten en verschillen beschrijf en dat zal ik hieronder doen. Ik heb de verhalen al wel stiekem een beetje uitgekozen op duidelijke overeenkomsten. Verder vind ik het vrij lastig om een motivatie te geven voor mijn keuze. Ik heb natuurlijk wel verhalen gekozen, waarvan ik het idee had dat ik ze redelijk goed kon volgen, maar dat lijkt me redelijk voor de hand liggend.
Le parapluie (samenvatting)
Mevrouw Oreille is rijk, maar ook erg zuinig. Haar man werkt op het ministerie van defensie. In de tijd waarin dit verhaal speelt is een paraplu een belangrijk voorwerp, waar veel geld aan uit gegeven wordt. Mevrouw Oreille koopt echter gewoon goedkope paraplu’s, ook al gaan die sneller kapot.
Op z’n werk wordt meneer Oreille belachelijk gemaakt, omdat zijn vrouw goedkope paraplu’s koopt. Mevrouw Oreille koopt een iets duurdere paraplu, ze vindt dat haar man tenminste acht jaar met die paraplu kan doen. Als haar man die avond thuiskomt, ziet ze een gat in de paraplu. Meneer Oreille weet van niks. Ze maakt het gat met een stukje van een oude paraplu dicht, hoewel het een andere kleur is.
Als mevrouw Oreille de volgende dag weer de paraplu open doet, ziet ze dat er allemaal gaatjes in zitten. Op het ministerie hadden de collega’s van haar man met de as uit hun pijpen gaatjes in de paraplu gebrand. Op aanraden van een vriend gaat mevrouw Oreillle, als haar man met een wandelstok naar z’n werk is gegaan, naar de verzekeringsmaatschappij “La Maternelle”.
Ze vertelt aan een meneer van de verzekeringsmaatschappij dat toen ze een kaars wou aansteken, die op de kast stond, ze per ongeluk een brandende lucifer op de paraplu had laten vallen. Ze had het pas gemerkt toen ze in bed lag en de rook van de verbrande paraplu zag. Ze vertelt er ook bij dat de verzekeringsmaatschappij niets had uitbetaald toen hun huis vroeger was verbrand. Na dit alles gehoord te hebben, concludeerde de man dat mevrouw Oreille recht had op een nieuwe paraplu en dat de maatschappij deze zou vergoeden. Mevrouw Oreille kocht een hele dure paraplu.
La parure (samenvatting)
De hoofdpersoon van dit verhaal is Mathilde, een knappe en charmante maar arme jonge vrouw. Ze is getrouwd met een ambtenaar van het ministerie van onderwijs. Ze zou heel graag wat rijker zijn. Op een dag wordt het echtpaar uitgenodigd voor een vrij sjiek feest. In eerste instantie wou Mathilde niet gaan, omdat ze geen mooi jurk had.
Haar man geeft haar vierhonderd frank om een jurk te kopen. Op advies van haar man vraagt ze aan hun rijke vriendin Jeanne Forestier of ze wat sierraden mag lenen. Ze kiest een prachtige ketting uit met diamantjes. Het feest ging erg goed en ze waren erg tevreden, maar toen het echtpaar thuis kwam, waren ze de ketting kwijt. Ze zochten vol overgave, maar ze konden het niet terug vinden. Ten einde raad kochten ze voor een nieuwe ketting. (waarvoor ze 3600 franc hadden moeten lenen). De zes jaar die daarop volgden, moesten ze heel erg zuinig leven. Na zes jaar komt Mathilde Jeanne tegen en vertelt haar wat er eigenlijk gebeurd is. Jeanne trekt bleek weg, de oorspronkelijke ketting kostte namelijk slechts vijfhonderd franc, want de kralen waren nep.
Mon oncle Jules (samenvatting)
De hoofdpersoon uit dit verhaal komt uit een heel arm gezin, wat graag de schijn ophoudt dat ze het wat rijker hebben. Jules emigreert naar Amerika en schrijft in een brief dat hij terug zal komen met een klein fortuin. De ouders van de ik-figuur rekenen zich rijk en dromen van de dag dat Jules terug zal komen. Ze krijgen geen brieven meer, maar Jules had dit in zijn laatste brief al aangekondigd en gezegd dat ze zich hier geen zorgen over hoefde te maken.
Het gezinnetje komt op de goedkoopst mogelijke vakantie op een boot iemand tegen die wel heel veel op Jules lijkt. Hij maakte schelpen open, die hij dan verkoopt. Na enige navraag bij de kapitein blijkt dat hij hem vorig jaar in Amerika heeft opgepikt. Jules heeft hem verteld dat hij niet terug naar huis kan, omdat zijn ouders nog geld van hem moeten krijgen.
De gouden toekomst en het mooi landhuisje waar de ouders van de ik-figuur zo vurig naar verlangden, was in een klap weg. De ik-figuur betaalt Jules voor de schelpen die ze hadden gekregen. Hij gaf hem 90 sous, plus 10 sous extra. De moeder uit het gezinnetje wordt woedend. Nadat ze in Jersey aangekomen waren heeft hij zijn oom nooit meer gezien en daarom geeft hij zwervers elke keer 100 sous.
Coco (korte inhoudsbeschrijving)
Dit verhaal gaat over een paard dat achtergelaten wordt bij een boom en langzaam sterft, omdat hij niet meer rendabel is.
Le Gueux (korte inhoudsbeschrijving)
Dit verhaal gaat over een zwerver. Op zijn vijftiende worden zijn benen al door een wagen verbrijzeld. Hij leidt een zwaar leven en wordt alleen bijgestaan door de barones van Avary. Toen deze stierf, werd het ook steeds moeilijker om aan eten te komen, want hij kreeg dit niet meer van de barones. Wanhopig en gedreven door ondraaglijke honger probeert de zwerver op een gegeven moment een kip te plukken.
De zwerver wordt gesnapt door de bewoners van de boerderij en deze gebruiken zelfs fysiek geweld. Tegen de gendarmes zeggen ze echter dat ze zich alleen maar verdedigd hebben tegen deze gewelddadige bedelaar. De zwerver wordt afgevoerd en door het hele dorp met de nek aangekeken. Toen de volgende dag de deur werd opengedaan, was hij dood.
Bijna alle verhalen in deze bundel gaan over realistische personages en eigenlijk ook wel over hun maatschappelijke en financiële positie, zelfs een paard zijn maatschappelijke positie wordt uitvoerig besproken in het verhaal Coco, maar over het algemeen beschrijft Maupassant toch gewone mensen. De ouders van de ik-figuur uit Mon oncle Jules en het echtpaar uit La parure dromen allebei van een rijker en grootser leven. Ze maken ook allebei een inschattingsfout en komen daardoor in de problemen.
Een verschil tussen beide verhalen is dat het echtpaar uit La parure ook daadwerkelijk financiële schade oploopt. De ouders uit Mon oncle Jules hebben waarschijnlijk mentaal een zwaardere tik gekregen. Zij willen Jules nooit meer zien en voelen zich echt bedonderd, terwijl het probleem uit La parure voornamelijk lijkt ontstaan door een misverstand. Mathilde en Jeanne komen elkaar weer tegen en Jeanne vindt het oprecht naar dat Mathilde zich zo in de nesten heeft gewerkt voor een ketting van vijfhonderd franc.
Maupassant lijkt het beter voor te hebben met mensen die tevreden zijn met wat ze hebben en zich niet omhoog proberen te werken tot iets wat ze niet zijn. Mevrouw Oreille is al rijk, maar laat zich niet opjutten om een dure paraplu voor haar man te kopen, zelfs niet als deze op zijn werk getreiterd wordt omdat hij een goedkope heeft. Haar verhaal eindigt positief en haar verzekeringsmaatschappij betaalt voor haar een dure paraplu.
Een wat minder veelzeggende overeenkomst tussen La parure en Le parapluie is dat beide echtgenoten werken als ambtenaar op een ministerie. Alhoewel dit wel illustreert dat Maupassant gewone levens en geen heldendaden beschrijft of onwaarschijnlijke elementen invoegt. De meeste verhalen van Maupassant zijn overwegend pessimistisch, in ieder geval zijn de figuren uit het verhaal niet echt blij met de gebeurtenissen. Door de leuke schrijfstijl is het toch uitgesproken amusant om te lezen. Niet alle verhalen eindigen slecht.
Er zit weinig ontwikkeling in de verhalen, dat wil zeggen in de schrijfstijl. In deze bundel zijn allerlei verhalen samengevoegd die Maupassant over een groot verloop van tijd geschreven heeft, maar het is dus niet zo dat de stijl erg verschilt. De zinnen blijven kort en de stijl blijft naturalistisch.
Beoordeling
Ik vond dit een leuke verhalenbundel, maar het leesverslag maken was veel meer werk dan de bundel lezen. Ik had het toch ook stiekem een beetje uitgekozen, omdat het niet zoveel bladzijdes heeft. Ik vind het erg knap dat Maupassant spannende verhalen vertelt, of in ieder geval verhalen die niet saai zijn, terwijl hij geen onrealistische elementen invoegt.
Het is wel opvallend dat mensen die niet tevreden zijn met wat ze hebben er voortdurend slecht vanaf komen bij Maupassant. Het is toch niet zo raar dat arme mensen graag rijk willen zijn? Het lijkt wel of Maupassant vindt dat iedereen binnen zijn eigen stand moet blijven, hij voert het determinisme soms wat al te ver door. Hoe dan ook, het zijn stuk voor stuk leuke verhalen.
Ik vond het erg geruststellend dat ik dacht het Frans vrij goed te kunnen volgen, misschien komt dit door het heldere en overzichtelijke taalgebruik. Aan de andere kant heb ik wel een bundel gelezen, waarin de moeilijke woorden omschreven stonden, weliswaar ook in het Frans, maar toch. Door de korte verhalen wordt dit boek nooit echt saai, omdat het nooit langdradig is. De vertelstijl is erg persoonlijk en direct. Dit boek is duidelijk naturalistisch. Ik vind het erg leuk dat ik dit boek kon lezen.
Ik zou dit boek kunnen aanraden om een paar voor de hand liggende redenen. Ten eerste is het niet zo'n dik boek, ten tweede zijn er een boel van voorhanden op het Thomas a Kempis College te Zwolle ten derde zijn de verhalen gewoon leuk en is het geschreven in vrij leesbaar Frans.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen