Boekverslag : Carry Slee - Pijnstillers
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 878 woorden.

· De titel van dit boek is: Pijnstillers

· Pijnstillers is geschreven door Carry Slee.

· De eerste uitgave van dit boek is gedrukt in 1997 in Houten, door uitgeverij Van Holkema & Warendorf.



· De samenvatting:

Casper (de hoofdpersoon uit dit boek) is een rustige persoon van 15. Zijn vrienden spelen een grote rol in zijn leven. Maar een nog grotere rol spelen zijn moeder en zijn keyboard. Casper vader speelt geen rol in zijn leven want Casper heeft hem nog nooit gezien. Sofie (Caspers beste vriendin) heeft net een nieuwe vriend hij heet Roy. Maar er is een probleem, want het is een bruine jongen en Sofies vader haat bruine mensen door een incident op zijn werk. Daarom besluiten Sofie en Casper net te doen of zij verkering hebben tot Sofies vader wat is bijgedraaid.



Ondertussen ontmoet Casper op muziek een meisje (Anouk) waar hij stilletjes verliefd op wordt. Alles lijkt perfect te gaan in Caspers leven, maar plotseling krijgt hij te horen dat zij moeder kanker heeft en ongeneeslijk ziek is.

Gelukkig krijgt Casper van Sofie te horen dat haar vader ook ongeneeslijk ziek was maar in Den Haag door een man behandeld werd en toch beter was geworden. Zodoende ging Caspers moeder ook af en toe naar Den Haag voor een behandeling. Eerst leek het veel beter te gaan met zijn moeder. Casper kreeg in deze tijd veel steun van zijn vader die hij opgezocht had en van Anouk waar hij intussen verkering mee had gekregen. Zijn muziek bracht hem ook steun en hij speelde zelfs in een groot orkest. Maar na een aantal weken ging Caspers moeder toch dood. Casper probeerde zijn moeder te vergeten door niet meer aan haar te denken. Hij wilde zelfs stoppen met muziek maar door heel veel steun is hij toch doorgegaan met keyboard spelen.



· De echte hoofdpersoon is Casper omdat je zijn gevoelens te horen krijgt en het verhaal steeds bij hem blijft. Hij voldoet aan alle eigenschappen van een hoofdpersoon.

De moeder van Casper is ook een soort hoofdpersoon want die verandert heel erg in het verhaal en zonder haar is de lijn van het verhaal er helemaal uit. De vrienden van Casper en zijn vader zijn allemaal bijfiguren, (de ene is iets belangrijker dan de ander) want die helpen Casper met het oplossen van zijn problemen en veranderen niet in de loop van het verhaal.

De ouders van de vrienden van Casper, de muzieklerares, de leraren op de school, de Surinamer van het werk van Sofies vader en de tante van Casper zijn allemaal niet belangrijk voor het verhaal. Zij zijn dus zeker bijfiguren.



· Casper is een aardige en rustige jongen van 15 die het bijna met iedereen wel kan vinden. In het verhaal verandert hij heel erg. In het begin is hij een heel vrolijke jongen die alles wel leuk vind, maar als zijn moeder ziek wordt en zelfs dood gaat vindt hij het heel moeilijk om met mensen om te gaan en aardig te blijven. Een hele grote verandering van hem is dat hij met muziek spelen wil stoppen. Van Caspers uiterlijk is niet veel gezegd wel kan je er achter komen dat hij niet klein is want hij zij: Ik vind het knap dat Pim altijd grapjes over zijn eigen lengte maakte, ik zou dat niet zou durven als ik zo klein was. Casper is wel op de voorpagina getekend dus daar zou je het aan kunnen zien.



· De titel pijnstillers is gebruikt omdat de muziek de pijn van zijn moeder maar ook van Casper verlicht, ook de vrienden van Casper verlichten zijn pijn. De titel is dus heel goed gekozen.



· Wanneer dit verhaal zich afspeelt is niet precies in jaartallen te zeggen maar het is wel in deze tijd. Dit kan je weten doordat er auto’s rondrijden maar een grotere “hint“ was dat de moeder naar het Antonie van Leeuwenhoek ziekenhuis moest en dat bestaat nu nog steeds.



· Het verhaal speelt zich in Amsterdam af want er wordt gezegd dat de vader van Casper vlak bij het Vondelplein woont.



· De schrijfster behandelt verschillende onderwerpen aan het begin is er niet echt een onderwerp. Aan het eind is er wel duidelijk een onderwerp en dat is de dood en ziekte.



· Het was een boek waar je jezelf heel makkelijk in de hoofdpersoon kon inleven, dat kwam denk ik door het makkelijke taalgebruik. Daardoor worden alle gebeurtenissen ook heel spannend en grappige en leuke dingen heel leuk. Je voelt ook dan echt iets door je heengaan als je hoort dat niks meer helpt bij de moeder van Casper. Alles bij elkaar vind ik dit dus een boek waar alles gewoon bijna perfect aan is.



· Dit wordt gezegd als de moeder van Casper geopereerd wordt aan haar kankergezwel, toen iedereen dat al wist.



‘Help,’ zegt Sofie ineens. ‘Dat was ik bijna vergeten. Allemaal even duimen voor Roy, die zit nu te zweten boven zijn wiskundeproefwerk.’



Dit stukje vond ik niet het mooiste niet het verdrietigste en niet het opvallendste, maar het ergste, tenminste als het mij zou gebeuren. Want je gaat daar toch niet aan denken als een moeder van een van je beste vrienden geopereerd wordt aan iets wat de dood kan betekenen.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen