Boekverslag : Yvonne Keuls - Jan Rap En Z'n Maat
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 3994 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 3994 woorden.
Samenvatting
Het verhaal wordt geschreven vanuit het ik-perspectief en door de ogen van de schrijfster. Het verhaal is niet verzonnen maar in werkelijkheid gebeurt, de enige veranderingen die zijn aangebracht zijn om herkenning te voorkomen.
Het verhaal gaat grotendeels over de gebeurtenissen met de 'cliënten' en hun achtergronden. De leiding probeert de problemen zo goed mogelijk op te lossen. Iedereen heeft zijn eigen achtergrond en redenen om in het opvanghuis te komen. Joop is erg op zoek naar erkenning en liefde. Hij voelt zich snel nutteloos en daardoor depressief. Hij vindt de meeste mensen wel aardig maar heeft geen doorzettingsvermogen en geeft na één teleurstelling meestal al op. Hij wil graag wat te doen hebben en erkenning voor zijn prestaties.
Janneke is erg negatief over alles, ze is mishandeld door haar vriend maar gaat met hem mee terug. In het huis kan ze het met niemand echt goed vinden, door haar negatieve houding stoot ze iedereen af.
Gemma is erg vrolijk en aanwezig. Ze vertrouwd niet snel iemand maar is erg verzorgend voor iedereen. Ze wil graag weer goed met mensen om kunnen gaan en haar moeder ontmoeten. Ze is best snel boos maar niet lang. Ze heeft wel doorzettingsvermogen maar als iets haar niet zint gaat ze net zo makkelijk weer weg als dat ze gekomen is.
Charrie is een verlegen en onbegrepen jongen die stottert. Hij is snel boos maar niet negatief. Hij is snel bang en in paniek. Hij wil graag iets met paarden doen en wil zijn echte vader weer zien.
Klaasje is een jongen die erg snel boos en agressief is. Hij wil graag mooie dingen maken en erkenning voor zijn werk. Hij wil metselaar worden.
Lenny is een bang en hysterisch meisje dat erg aanhankelijk is. Ze is snel boos en begint te gillen als ze schrikt of bang is.
Pieter Juweel is een jongen die stal maar graag zijn leven wil beteren. Hij wil graag mooie dingen maken en erkenning krijgen. Hij voelt zich onbegrepen maar in het opvanghuis voelt hij zich thuis. Hij wil graag weer zelfstandig wonen en voor anderen zorgen.
Derek is een homojongen die veel illusies heeft over zijn vriendjes. Hij is erg aanhankelijk en hunkert naar liefde. Hij wil graag een geboorte meemaken en voelt zich betrokken bij de opvoeding omdat hij zelf dat zal missen.
Ali is een meisje van 16 die graag zelfstandig wil worden. Ze reageert erg fel en doet alsof alles haar koud laat. Maar van binnen is ze eigenlijk bang en wil liefde. Ze reageert erg agressief en probeert de aandacht te trekken, vooral van Chiel.
Cor is erg wantrouwend en stil. Hij werd niet geaccepteerd door de ouders van zijn vriendin en is daarom weggelopen. Hij wil graag geaccepteerd worden en weer zelfstandig wonen.
Laura & Maaike zijn twee zussen die na de studie van Laura op zichzelf willen wonen omdat de situatie thuis niet meer te houden is. Maaike is snel jaloers maar dat slaat om in liefde.
Laura is een doorzetter en wil zorgen dat Maaike en zij goed terechtkomen.
Nico is erg agressief en snel kwaad. Hij is snel boos en wil dat de situatie thuis hersteld wordt zodat hij terug kan. Hij heeft niet veel vertrouwen in de plannen van het opvanghuis maar werkt wel mee en zet door als hij merkt dat het effect heeft.
Hannes & Hanneke zijn een stel die gek worden van het toeziend oog van de ouders. Hanneke is zwanger maar doet alsof ze volledig afhankelijk is van Hannes. Ze laten niet veel van zichzelf zien.
Arnold is een jongen die het leven niet meer zag zitten. Hij is erg meegaand maar als iemand te ver gaat is hij ook echt kwaad. Hij laat verder niet veel van zich zien.
Edje is een gesloten jongen die op zoek is naar geborgenheid en veiligheid. Hij wil graag metselen in plaats van naar het internaat te gaan. Hij wil graag mooie dingen maken.
Thomas is een jongen die iedereen wantrouwt. Hij voelt zich verlaten door zijn ouders en onbegrepen door zijn voogd. Hij laat verder niet zoveel van zichzelf zien
Louis is een jongen die erg agressief is. Hij wil graag iets moois maken en daar erkenning krijgen. Hij wil geen mensen pijn doen en vindt bijna iedereen wel aardig.
Omdat deze mensen bij elkaar zitten krijg je veel agressie, angst en gooi- en smijtwerk. Maar omdat ze bij elkaar zijn voelen ze zich een groep en met elkaar verbonden. Met elkaar helpen ze zich door het leven heen en maken ze een thuis in het opvanghuis.
Personages:
Iedere 'cliënt' heeft zijn eigen problemen:
Joop: Na vele pleeggezinnen en tehuizen, twee mislukte zelfmoordpogingen is hij in het opvanghuis terechtgekomen met een tijdelijk verlamt aan één arm. Hij doet ontzettend zijn best om zijn arm weer te kunnen bewegen maar als hem dat is gelukt ziet hij het niet meer zitten en voelt zich nutteloos. Hij is erg verbonden met de ikpersoon, Yvonne. Hij is 22 jaar oud.
Janneke: Is na mishandelingen van haar vriend in het opvanghuis terechtgekomen om 'even op adem te komen'. Ze is zwanger van haar vriend maar weet niet of ze het wil houden. Na een tijdje gaat ze toch met Ben mee terug. Zij is met niemand echt verbonden maar heeft wel het meest gepraat met Yvonne.
Gemma: Vrolijke, aanwezige meid die moeite heeft om met mensen om te gaan. Heeft al veel tehuizen afgewerkt en is pijngedaan omdat haar moeder niets van zich heeft laten horen en ze niemand echt kon vertrouwen. Zij vertrouwt Yvonne het meest.
Charrie: Is een 16-jarige jongen die door zijn moeder is afgestaan en daardoor in verschillende tehuizen terecht is gekomen. Zijn moeder wil hem terug maar zijn stiefvader niet. Hij stottert veel en vindt het moeilijk om iemand te vertrouwen, hij wil graag iets met paarden doen. Hij is erg gehecht aan Tim, Yvonne en Gemma.
Klaasje: Is na vele tehuizen en pleeggezinnen bij een vrouw terechtgekomen die hem op het laatst niet meer aan kon en mishandelde door hem te slaan en een pakje shag op te laten eten. Hij heeft soms last van woedeaanvallen en wil graag metselaar worden. Hij is 16 jaar oud.
Lenny: Is 26 jaar oud en na problemen thuis 2 jaar geleden in een inrichting geplaatst. Daar is ze vaak gestraft en meer doorgedraaid. Ze heeft drugs gebruikt en loopt met zelfmoordplannen. Ze hangt erg aan Ina en Klaasje. Ze heeft last van hysterische aanvallen.
Pieter Juweel: Is een 22-jarige jongen die veel steelt en ook veel kindertehuizen versleten. Een tijd gezworven over straat en deed soms wat aan drugs. Hij is erg gehecht aan
Derek: Is een beetje aandachtzieke homofiel die niet goed thuis werd geaccepteerd. Was verslaafd aan de drank en wil graag erkenning van iedereen. Hij is snel op 'z'n teentjes getrapt'. Hij is niet aan een speciaal iemand gehecht maar kan wel goed praten met Yvonne.
Ali: Is een 16-jarig meisje dat weggelopen uit een kindertehuis. Ze reageert erg agressief. Ze is erg gehecht aan Chiel. En ze kan er absoluut niet tegen als ze opgesloten wordt.
Cor: Is een 19-jarige jongen uit een asociaal gezin. Heeft moeilijkheden met de ouders van zijn vriendinnetje en is daarom op de straat gezet en pillen geslikt. Hij is op straat onwel geworden en door de GGD naar het opvanghuis gebracht. Hij wil niks zeggen en slaapt in de woonkamer, dicht bij zijn bezittingen.
Mia: Is een 22-jarig meisje dat door ziektes erg verzwakt is en haar studie niet goed meer aankan. Haar ouders hielden haar heel goed in de gaten omdat ze binnen een jaar al twee zelfmoordpogingen heeft gedaan. Ze gaat bijna direct naar het crisiscentrum dus komt ze weinig in het verhaal voor.
Laura & Maaike: Zijn twee zusjes van 18 en 17 jaar oud. Zijn weggelopen van huis omdat de situatie met de vader niet meer te houden was. Laura wil haar studie graag afmaken en dan met Maaike op zichzelf gaan wonen. Maaike heeft een abortus gehad en is bang dat haar Surinaamse ex-vriend haar komt opzoeken en haar wat aandoet.
Nico: Is een 18-jarige jongen die niet kan hebben dat zijn vader na de dood van zijn moeder naar de hoeren gaat. Hij is snel boos en dreigt dan met van alles en nog wat. Hij is niet erg gehecht aan iemand speciaal.
Hannes & Hanneke: Zijn een stel van 18 en 16 jaar oud. Hanneke is zwanger en ze zijn weggelopen omdat er te veel druk van Hannekes ouders op hun stond. Hannes doet het woord en Hanneke loopt een beetje aan zijn hand rond.
Arnold: Is een jongen uit Den Haag die na een zelfmoordpoging door het JAC is doorgestuurd naar het opvangcentrum. Hij kon namelijk niet terug naar zijn werk en vrienden. Hij gaat veel om met Derek omdat hij zich aan Arnold opdringt.
Edje: Is een jongen van bijna 16 jaar oud die al diverse malen met de politie in aanraking is gekomen voor diefstal. Zijn moeder kon hem niet meer aan dus is naar een internaat gestuurd. Daar is hij weggelopen en zit een tijdje in het opvanghuis voor een 'afkoelingsperiode'.
Thomas: Is een 18-jarige jongen in de vijfde klas van het Atheneum en voelt zich verlaten door zijn ouders omdat ze zijn verhuisd naar het buitenland. Hij gebruikte drugs en voelde zich onbegrepen door zijn voogd. Hij is erg gehecht aan Bas.
Louis: Is een jongen van 19 jaar oud die is weggelopen van huis omdat hij niet met zijn moeder en oma kon opschieten. Hij is erg agressief en is al in een paar tehuizen en inrichtingen geweest. Hij vertrouwt Tim erg goed.
De personages waren niet herkenbaar maar waren wel realistisch en dus gingen ze leven voor me. Ik kon me erg goed inleven in de personages omdat ze realistisch zijn beschreven en je duidelijk de gevoelens van de hoofdpersonen komt te weten.
Er zijn ook nog 13 leiders met ieder zijn eigen karakter en problemen:
Yvonne: Zij is de schrijfster en ikpersoon in het verhaal. Zij is zorgzaam, vertrouwend, betrouwbaar en doeltreffend. Ze voelt zich erg betrokken bij de ontwikkelingen in het huis en vooral met Gemma, Charrie, Louis en Klaasje. Met bijna iedereen kan ze het goed vinden alleen met Ina niet echt.
Tymen: Is de coördinator in het huis en wil graag dat alles wordt overlegd met de groep voordat er iets wordt ondernomen. Hij is zorgzaam en voorzichtig. Hij wil graag dat alles georganiseerd is en gladjes verloopt wat soms wel wat problemen geeft met de andere leiders en de cliënten. Hij is 26 jaar oud.
Bas: Is ook de coördinator van het huis en is een sociaal werker. Hij 46 jaar oud en vindt dat alles wel overlegd moet worden als het kan. Hij is ook erg betrokken met de cliënten en het opvanghuis.
Klaas: Is eigenlijk de onderhoudsman maar omdat hij zelf ook een rotte jeugd heeft begrijpt hij veel en kan de cliënten goed helpen.
Ruud: Hij heeft zelf ook een drugsverleden en kan dus drugsverslaafden erg goed adviseren bij het afkicken en opnieuw beginnen van je leven.
Rem: Loopt stage in het opvanghuis en is erg sterk. Hij wil graag na z'n studie nog een jaar in het huis blijven. Hij is praktisch en reëel.
Koen: Is een 'meester in de rechten' en een knuffelbeer. Hij is erg lief maar ook standvast. Hij is erg begaan met de cliënten.
Tim: Is een tengere 'jongen' van ongeveer 40 jaar. Hij heeft veel buurtwerk gedaan en heeft dus veel ervaring. Hij vindt dat sommige beslissingen op het moment moeten worden genomen.
Elly: Is een lieve, goeiige meid van de Sociale Academie. Ze is zorgzaam en betrouwbaar. Ze is erg betrokken met het lot van de cliënten.
Chiel: Is de kok en een stoere bink met een goud hartje. Hij is erg zorgzaam en erg gesteld op Ali.
Lissy: Is de verpleegster en erg laconiek. Ze is erg aardig en wel zorgzaam. Ze is best streng maar wel rechtvaardig.
Anke: Is voor de administratie en heeft altijd tijd voor iedereen. Ze kan goed luisteren maar kan ook heel kwaad worden als het haar te veel wordt.
Ina: Is zorgzaam en betrouwbaar. Ze is de irritatie bron van Yvonne en Yvonne voor haar. Ze laat zich snel omgepraat maar weet wel haar grenzen. Ze is erg begaan met de cliënten.
Thema, stijl, bouw en gebeurtenissen:
Het thema van het verhaal is (grotendeels) 'probleemkinderen in een opvanghuis die hun leven proberen weer op te bouwen'. Alle gebeurtenissen die verder nog in het boek voorkomen gaan (meestal) over het verwerken van trauma's en nare gebeurtenissen en de heropbouw van het leven van de kinderen. Ik vind dat het thema goed naar voren wordt gebracht omdat alle gebeurtenissen erover gaan en je de gevoelens en achtergronden leert kennen van de hoofdpersonen zodat het onderwerp naar voren komt omdat alles ermee te maken heeft. Ik vind dat het onderwerp diepgaand is en interessant wordt uitgewerkt omdat je de mening krijgt van de cliënten en de arts, en je de mening krijgt van een begeleider omdat je het verhaal door haar ogen ziet. Zo is het verhaal makkelijk te begrijpen, interessant door de vele ontwikkelingen en diepgaand omdat de onderwerpen worden uitgediept.
Het verhaal heeft geen strakke, maar wel duidelijke verhaallijn. De gebeurtenissen zijn goed met elkaar in verband te brengen maar 'sluiten niet op elkaar aan' omdat bijna iedere, direct volgende gebeurtenis met een ander persoon te maken heeft. De gebeurtenissen die over één persoon gaan zijn wel heel makkelijk met elkaar in verband te brengen omdat je een deel van hun verleden kent en de reactie dan dus duidelijk en logisch is.
Alle gebeurtenissen spelen zich in een sfeer van wantrouwen of vertrouwen en liefde af. Vooral als de cliënten net binnen zijn wantrouwen ze de begeleiders, maar als ze een tijdje in het opvanghuis zitten gaan toch de begeleiders vertrouwen. De meeste gebeurtenissen zijn onaangename gebeurtenissen, maar soms is er ook een lichtputje voor de cliënten en de begeleiders. Het eind is niet echt bevredigend maar ook weer wel. Het is een open eind maar alles komt toch nog op zijn pootjes terecht, dus dat is weer wel bevredigend.
Het verhaal komt een beetje langzaam op gang maar even na het begin zit je er wel middenin. Alles hangt samen en er zijn geen onnodige stukken bijgeplakt of weggelaten. Het verhaal 'hangt goed samen', heet is één verhaal zonder veel herinneringen of vooruitwijzingen erin. Er waren wel verschillende verhaallijnen in het verhaal maar die stonden niet 'los van elkaar' omdat het zich afspeelt met een paar leiders die met meerdere personen een band hebben en de andere cliënten geven vaak hun mening of raken er bij betrokken zodat je het als één grote verhaallijn ziet met kleine verhaallijnen van de hoofdpersonen zelf.
De taal was over het algemeen niet moeilijk te begrijpen omdat het verhaal gaat over een stel jongeren een paar jaar geleden dus nog bijna dezelfde 'praatstijl' hebben. Wat wel moeilijk was om te begrijpen was de taal van de Haagse Gemma en de stotterende Charrie, dat is anders dan hoe ik praat dus dat was soms wel moeilijk te begrijpen. In het verhaal staat niet heel veel figuurlijk taalgebruik, niet meer dan 'normaal' omdat de personen uit het boek dezelfde stijl hebben als de jongeren van nu.
Analyse:
Titel: Jan Rap en z'n maat
Het boek heet 'Jan Rap en z'n maat' omdat Gemma op een formulier voor het crisiscentrum moet invullen door wie ze is opgevoed en dat is door iedereen en niemand. Daarom vult ze in: 'door Jan Rap en z'n maat'. Dat geld voor bijna iedereen in het opvanghuis dus daarom denk ik dat Yvonne Keuls haar boek zo heeft genoemd.
Genre: realistische roman
Het boek is volgens mij een realistische roman omdat het boek realistisch is beschreven, het is echt gebeurd, en een roman omdat het heel toegankelijk is en niet erg moeilijk te begrijpen.
Thema en gebeurtenissen:
Het thema van het verhaal is: probleemkinderen in een opvanghuis die proberen hun leven weer op te bouwen. Dit is het thema omdat het hele verhaal erover gaat. De gebeurtenissen zijn heel verschillend maar gaan vooral over het vertrouwen en wantrouwen van de leiders en zo het leven weer opbouwen met de nodige middelen. Ieder heeft zo z'n eigen problemen en de gebeurtenissen rondom die persoon zijn dus ook heel persoonlijk. Maar het gaat dus vooral over het proces van het heropbouwen van je leven na de nare, soms traumatische gebeurtenissen.
Opbouw:
Het verhaal wordt 'wisselend' verteld omdat de opbouw bij alle personen hetzelfde maar er komen steeds nieuwe personen bij terwijl de ontwikkelingen bij de eerste personen verder gaan. Eerst wordt er wat over het verleden van de persoon verteld, dan, bij de kennismaking wordt de eerste indruk van de ikpersoon verteld, en dan worden de ontwikkelingen van het 'uitrusten' en de heropbouw van hun leven beschreven. Er staan veel dialogen en beschrijvingen van situaties en gevoelens in het boek.
Personages: zie personages op blz. 2-5
Tijd: heden
De gebeurtenissen spelen zich allemaal in het heden af. Er zijn geen terugblikken alleen beschrijvingen van het verleden van de cliënten. Er zijn ook geen vooruitwijzingen.
Perspectief: ik-perspectief
Het verhaal wordt door de ogen van de schrijfster gezien. Het is dus een ik-perspectief en dus ken je ook de gevoelens van de schrijfster. Zo krijg je een beter beeld van de ikpersoon en de hoofdpersonen omdat je gevoelens leert kennen en gedachtes kenbaar worden zodat je het hele verhaal zelf ook door de ogen van de ikpersoon bekijkt en daardoor een zelfde mening kan krijgen.
Ruimte: opvanghuis
Bijna alle gebeurtenissen spelen af in het opvanghuis.
Leeservaring:
Het onderwerp is kinderen die in een opvanghuis leven, dit is heel duidelijk omdat het hele verhaal om het opvanghuis en de kinderen die er in wonen. Ik vind het onderwerp interessant omdat het anders dan anders is en het spannend is beschreven. Het is interessant beschreven, het verveelt niet en het verhaal is niet voorspelbaar. Het onderwerp ligt niet buiten mijn belevingswereld omdat ik me het goed kan indenken hoe de personages zich voelen. Het onderwerp heeft me wel aan het denken gezet hoe het komt dat bijvoorbeeld dieven en criminelen in dat wereldje komen en hoe wij daar iets aan kunnen doen met bijvoorbeeld jeugdzorg of opvanghuizen omdat je nu ook de andere kant van deze mensen ziet en het nut van de opvanghuizen ook naar voren komt. Ik vind het onderwerp diepgaand behandeld omdat het verhaal ook de diepere gevoelens van de mensen in het huis naar voren brengt en je zo de meeste personen goed leert kennen.
Het verhaal bevat niet echt een strakke verhaallijn maar meerdere verhaallijnen doordat alle personen hun eigen gedrag en geschiedenis hebben. Alle personen hebben zo hun 'eigen verhaallijn' in het verhaal. De meeste gebeurtenissen volgen elkaar logisch op als je de personen een beetje 'kent'. Als de personen net in het verhaal zijn willen ze nog wel onverwachte dingen doen omdat je dan nog niet echt weet wat hun problemen zijn. De gebeurtenissen zijn spannend, niet voorspelbaar, soms humoristisch, geloofwaardig en meestal diepgaand. Sommige gebeurtenissen maakten me machteloos, andere strijdlustig om te zorgen dat er goede opvang is en te voorkomen dat ze het verkeerde pad opgaan. De afloop is bevredigend omdat er voor alle 'cliënten' een (tijdelijke) oplossing is gevonden, maar de afloop is ook weer niet bevredigend omdat het een open eind is en er nog van alles kan gebeuren. De sfeer waarin de gebeurtenissen zich afspelen verschilt iedere keer weer, soms is de sfeer vijandig (als er iemand boos of geïrriteerd is), een andere keer is het juist heel vredig of gezellig (als iedereen samenwerkt of er iets leuks gebeurt). De gebeurtenissen maakten echt indruk op me omdat ik het voor me kon zien en zelf juist in een totaal andere situatie zit. Het verhaal beschrijft leuke maar ook vervelende gebeurtenissen zoals de vele ruzies die tussen de bewoners van het opvanghuis zijn en het schokkende verleden van veel bewoners. Het verhaal blijft boeien van begin tot eind omdat het niet voorspelbaar is en er verschillende gebeurtenissen elkaar opvolgen.
Het verhaal komt snel op gang en het begint met en korte inleiding. Het verhaal hangt goed samen omdat de gebeurtenissen allemaal op de een of andere manier iets met het onderwerp te maken hebben. De bouw is niet erg ingewikkeld omdat de gebeurtenissen door de achtergrondinformatie eigenlijk worden 'uitgelegd'. De stukken verhaal zijn niet moeilijk met elkaar in verband te brengen omdat ze elkaar logisch opvolgen, na de eerste 'kennismaking' met de persoon begint deze zich meer thuis te voelen in het huis en laat zo meer van zichzelf en zijn/haar verleden zien. Het verhaal bestaat uit een aantal korte en lange scènes, de langere scènes zijn eigenlijk korte scènes die zich in dezelfde ruimte afspelen of verplaatsen binnen het huis doordat er wordt geroepen of iemand pauze heeft. Het effect daarvan is dat het overzichtelijk is en makkelijk te begrijpen, de situaties volgen elkaar dus logisch op. Er zitten niet veel flashbacks en vooruitwijzingen in, daar waar ze wel erin zitten is het gebruikt als herinnering voor de hoofdpersonen of als (extra) uitleg.
De personages zijn niet herkenbaar maar gingen wel voor me leven omdat hun karakters uitgebreid zijn beschreven en je ze zo duidelijk voor de geest kon halen. Ik raakte erg betrokken bij de problemen van de hoofdpersonen omdat deze duidelijk beschreven zijn en ik het me goed kon indenken dat ze deze problemen hadden. Met de meeste personages kon ik goed meeleven maar vooral met de hoofdpersoon, Yvonne omdat je haar gevoelens goed leert kennen en deze duidelijk naar voren komen en met Gemma omdat zij duidelijk aanwezig is, zij herkenbare problemen had, je haar goed leert kennen en ze altijd met de beste bedoelingen iets deed. Ik werd niet echt beïnvloed door hun ideeën maar hun gedrag maakte me wel boos en ontzet dat het nu al zo ver was met die kinderen en er te weinig aan gedaan kon worden. Er zijn niet echt uitspraken of beslissingen van personen die ik onbegrijpelijk of onaanvaardbaar vind, alleen hun gedrag over het algemeen kon niet (maar dat is begrijpelijk dat ze zo zijn geworden en er werd iets aan gedaan), alleen de beslissing van de overheid om het opvanghuis te sluiten vond ik erg dom en onbegrijpelijk omdat het huis zo hard nodig is en de mensen daar zulk goed werk verrichtten. De meeste personages reageren niet voorspelbaar maar ook niet onbegrijpelijk, je kan niet echt voorspellen wat er gaat gebeuren maar als er iets gebeurd is het wel een logische reactie op iets anders, je had het kunnen verwachten. De meeste personages zijn wel sympathiek en doen alles met de goede bedoelingen, ondank hun problemen. Dat vind ik wel erg knap dat ze dat nog konden. Ik had niet echt een personage die ik onsympathiek of onaardig vond. Van de hoofdpersoon kom je het meeste te weten omdat die haar gevoelens over de gebeurtenissen verteld in het boek, van de andere personages kom je dat alleen te weten door hun houding en uitspraken. Ik had geen moeite om de taal te begrijpen omdat het verhaal grotendeels uit dialogen en spreektaal bestaat. Het verhaal is zo geschreven dat je de gebeurtenissen gelijk voor je zag en duidelijk waren waarom het zo was. Een eigenaardigheidje was dat ieder personage z'n eigen 'praatstijl' had en dat duidelijk naar voren kwam en het verhaal grotendeels in spreektaal is geschreven. Dit leverde geen problemen op maar maakte het leuk om te lezen. De verhouding tussen beschrijving, dialogen en weergave gedachten is prettig om te lezen omdat je zo van iedereen veel te weten komt en niet alleen van de hoofdpersoon. Er komen veel dialogen in voor waardoor je ook een beetje te weten komt wat voor een karakter iemand heeft. Ik vind de manier van vertellen goed, er wordt niet te veel en te langdradig verteld maar wel genoeg om te begrijpen waar het over gaat en de opvolgende reacties goed te begrijpen. Het boek bevat niet erg veel beeldspraak of spreekwoorden die ik niet kende, niet meer of minder dan in de taal van alledag. Dit leverde geen problemen op maar maakte dat het goed te lezen was en niet te makkelijk of te moeilijk was.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen