Boekverslag : Anke De Vries - Blauwe Plekken
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 817 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 817 woorden.
A)
Auteur : Anke de Vries.
Titel : Blauwe plekken.
Uitgever : Lemniscaat.
Plaats : Rotterdam.
Jaar : 1996.
Genre : Psychologische roman
B)
Hoofdpersonen : Judith en Michiel.
Plaats : Den Haag.
Tijd : +/- 1993.
Probleem : Volgens haar moeder doet Judith een heleboel fout. Ze doet zo
goed mogelijk haar best om haar moeder te helpen met de
verzorging van haar kleine broertje, Dennis. Omdat haar moeder
de hele dag werkt, helpt ze haar ook veel in het huishouden.
Ondanks dit alles wordt haar moeder vaak driftig en slaat haar.
Soms is het zo erg dat ze thuis moet blijven, omdat anders
iedereen kan zien dat ze onder de blauwe plekken zit. Ze praat
er niet graag over en zoekt de schuld bij zichzelf.
Op een dag nodigt Michiel, een klasgenoot, haar uit bij hem thuis.
Daar vindt ze het heel gezellig. Thuis wordt het echter steeds
erger. Judith weet niet wat ze moet doen.
Begin : Judith hoort de voordeur slaan en is vreselijk bang. Ze weet dat
haar moeder nu thuis komt. Aan de manier waarop ze de
voordeur dichtslaat, hoort ze al in welke stemming haar
moeder is. Ze verwacht dat ze weer geslagen wordt en dat
gebeurt dan ook.
Einde : Michiel heeft ontdekt waar Judith naar toe is verhuisd. Hij weet nu
ook dat Judith door haar moeder mishandeld wordt. Hij raadt haar
aan iets hiertegen te ondernemen. Judith volgt zijn raad op, en
keert terug naar Den Haag.
Verklaring titel : Het boek heet zo omdat Judith, doordat haar moeder haar vaak
slaat, veel blauwe plekken heeft. De titel maakt duidelijk dat het
boek over mishandeling gaat.
C)
Samenvatting:
Judith is een meisje van +/- 12 jaar, die vaak door haar moeder geslagen wordt. Ze weet niet waarom ze slaag krijgt. Ze doet immers veel dingen voor haar moeder, ze verzorgt haar broertje en brengt hem naar de crèche. Haar moeder werkt hele dagen en daarom helpt Judith ook vaak in het huishouden. Later komt ze er door haar tante achter, dat ze erg lijkt op het broertje van haar moeder. Deze was als kind door het ijs gezakt en haar moeder kon hem niet redden. Dit heeft ze zichzelf nooit kunnen vergeven. Haar oma verweet haar moeder de dood van haar broertje en die heeft dat niet kunnen verkroppen. Daarom reageert ze zich af op Judith. Omdat haar moeder haar slaat, zit ze vaak onder de blauwe plekken. Ze probeert zoveel mogelijk deze blauwe plekken te verbergen, o.a door het dragen van truien met lange mouwen en lange broeken. Op school doet ze vaak niet mee met gym, omdat ze bang is dat iedereen haar blauwe plekken ziet.
Het is soms zó erg dat ze helemaal niet naar school komt, omdat ze niet eens meer kan lopen. Op school komt ze in contact met Michiel, een jongen die een jaar ouder is dan zij. Hij heeft, na de dood van zijn moeder, verschillende jaren met zijn vader, waarmee hij niet goed op kon schieten, in Amerika gewoond. Ook Michiel heeft problemen. Hij kan op school niet goed meekomen, hij is al twee keer blijven zitten. Zijn vader wil dat hij goed leert en denkt dat Michiel niet goed zijn best doet. Michiel is zeer goed in sport, maar zijn vader vindt dat hij meer tijd aan leren moet besteden. Later blijkt dat Michiel last heeft van dyslexie. Door toedoen van zijn tante woont hij nu in Nederland. Als zijn vader een nieuwe relatie krijgt, wordt hij milder ten opzichte van Michiel. Hij bezoekt hem een paar keer in Nederland en hun contact wordt beter.
Tussen de middag gaat Judith vaak met Michiel mee naar huis, om daar te eten. Judith voelt zich erg thuis bij de familie van Michiel. Als Michiel merkt dat ze blauwe plekken heeft, vertelt Judith dat ze door een paar jongens in elkaar geslagen is. Ze vertelt hetzelfde verhaal ook aan haar onderwijzer, nadat ook deze opmerkzaam geworden was op haar blauwe plekken. Eerst geloven ze dit verhaal, maar naderhand komen ze er achter dat haar moeder haar mishandelt. Als Judith’s moeder in de gaten krijgt dat er steeds meer mensen gaan letten op de blauwe plekken van Judith, gaan ze verhuizen. Michiel weet niet waar Judith nu woont, maar met hulp van zijn onderwijzer, komt hij er achter dat Judith nu in Leiden woont. Michiel zoekt Judith op en zegt haar dat hij weet waar haar blauwe plekken vandaan komen en dat ze hulp moet zoeken, eventueel bij zijn familie of bij haar onderwijzer. Ze volgt zijn raad op, neemt afscheid van haar kleine broertje en bestelt een enkele reis naar Den Haag.
D)
Mening;
Het is een ontroerend verhaal. Het verhaal heeft een open einde, ze neemt een enkeltje Den Haag, waar Michiel en zijn familie woont. Je veronderstelt dat ze naar hun toe zal gaan, maar zeker weet je dit niet. Ze komt volgens mij veel te laat in opstand tegen haar moeder. Het is ook spannend, omdat je nooit zeker weet hoe haar moeder reageert.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen