Boekverslag : Simone De Beauvoir - Une Mort Très Douce
De taal ervan is Frans en het aantal woorden bedraagt 787 woorden.
De taal ervan is Frans en het aantal woorden bedraagt 787 woorden.
Samenvatting:
Op 24 oktober 1963 krijgt Simone de Beauvoir een telefoontje op haar hotelkamer in Rome. Bost, een vriend, belt haar vanuit Parijs. Bost, die in hetzelfde gebouw als Simone’s moeder woont zegt dat Françoise (77 jaar), de moeder van Simone een ongeluk heeft gehad. Hij vertelt haar dat haar moeder is gevallen in de badkamer en een dijbeenbreuk heeft. Ze wordt opgenomen in het Boucicaut Ziekenhuis.
Simone keert terug naar Parijs. Ze vond al enige tijd dat haar moeder er slechter uitzag dan voorheen. Bij het eerste bezoek, verwijt Françoise Simone dat ze al twee maanden niks meer van zich had laten horen. Simone realiseert zich dan ook dat ze haar moeder al weken niet heeft gezien en hier voelt ze zich best schuldig over. Ook Hélène (Poupette) haar zus heeft spijt van het feit dat ze de klachten van haar moeder tijdens de vakantie naar de Elzas niet serieus heeft genomen.
Françoise zou geopereerd worden, maar dit is volgens de doktoren niet nodig, de breuk zal zich vanzelf helen. Doordat Françoise nog steeds de klachten heeft dat ze niet eet en buikpijn heeft, maakt men röntgenfoto's. Dan blijkt dat Françoise in haar darmen een kwaadaardig kankergezwel heeft zitten. Dit schokt haar dochters vreselijk.
Dan komen Simone en Poupette voor een groot probleem te staan. Moet ze de artsen toestemming geven haar moeder te opereren en daarmee haar leven te verlengen? Vroeger had haar moeder er altijd op aangedrongen haar niet nutteloos in leven te houden. Maar nu lijkt ze toch aan het leven gehecht, al is ze niet bang voor de dood. Bovendien weten Simone en Poupette niet of ze hun moeder wel moeten vertellen dat ze kanker heeft.
Simone gaat naar haar vriend Sartre, waar ze door Poupette gebeld wordt. Ze stelt Simone voor moeder niets over haar ziekte te vertellen, maar haar wel te opereren. Na de dood van de vader van Simone en Poupette was hun moeder veranderd. Ze was gaan werken en had nieuwe vrienden gemaakt. Maar nu gaat het weer slechter met haar. Simone en Poupette besluiten dan toch om hun moeder te laten operen en ze liegen tegen hun moeder, familie en vrienden dat ze is geopereerd aan een buikvliesontsteking.
Simone ervaart de sfeer in het ziekenhuis nu als een dodenstrijd. Simone en Poupette waken beide aan het bed van hun moeder. Dit vindt zij heel raar, omdat ze denkt niet ernstig ziek te zijn. Poupette zegt dat ze dit niet erg vindt, omdat ze eraan gewend is, doordat Lionel ook wel eens in het ziekenhuis heeft gelegen. Simone vertrekt nu met Sartre naar Praag.
Nadat Simone in Praag na een telefoongesprek eerst krijgt te horen dat het heel goed gaat met haar moeder, ontvangt ze twee dagen later een telegram van Poupette: het gaat slechter met hun moeder en ze vraag of Simone thuis wil komen. Sartre denkt dat het beter is om nog twee, drie dagen te wachten, maar ze gaat toch terug.
Een priester bezoekt Françoise, maar ze is hier niet echt van onder de indruk terwijl Françoise haar hele elke week naar de kerk ging. Ze is in een soort van onverschilligheid gezakt. Hun moeder slaapt erg veel. De gezondheid van Françoise gaat hard achteruit. Ze klaagt dat alles pijn doet. Men geeft haar steeds meer morfine spuiten. Simone en Poupette vinden het verschrikkelijk om hun moeder zo te zien lijden, en ze willen haar leven eigenlijk niet meer verlengen.
Als Simone in de ziekenhuisrestauratie zit, terwijl Poupette bij hun moeder is, krijgt hun moeder weer ongelofelijke pijn, ze begint te ijlen en ze krijgt morfine spuiten. Françoise gaat weer rustig liggen en doet haar ogen dicht, ze is gestorven.
De zuster zegt tegen Simone en Poupette dat hun moeder een milde dood heeft gehad. Simone denkt dat haar moeder nog zou leven als ze het gezwel eerder hadden gezien. Misschien hadden ze haar leven nog kunnen rekken als ze haar nog een keer hadden geopereerd. Maar ze vindt ook dat haar moeder geluk heeft gehad dat ze een zachte dood is gestorven en gespaard is gebleven voor de angst te moeten sterven.
Simone en Poupette gaan naar het ziekenhuis om hun moeders spullen op te halen. Samen regelen ze ook de begrafenis. In de auto naar de begraafplaats toe komen ze erachter dat ze per ongeluk hun moeders laatste wens hebben vervuld; ze zijn de bloemen vergeten. Het is druk bij de begrafenis.
Simone vindt de dood van haar moeder heel erg, tijdens het opruimen van de papieren merkt ze dat Françoise net zoveel van Simone hield als van Poupette, ook al liet ze dat niet altijd merken. Ondanks het treuren ziet Simone in dat haar moeder de leeftijd had om te sterven.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen